Een peuter en een baby in huis...
... hoe overleef je dat?
De titel klinkt dramatischer dan ik het bedoel maar feit is dat het met een peuter van 2,5 en een baby van 5 maanden best wel pittig is. Peuter zit middenin de peuterpubertijd en drijft ons soms tot wanhoop 
. Baby slaapt heel slecht, zowel overdag als 's nachts. Baby heeft geen gemakkelijke start gehad en heeft de eerste 4 maanden enorm veel gehuild. Het huilen is nu minder maar de onrust is nog niet helemaal verdwenen. Ik heb nog geen enkele nacht langer dan 2u na elkaar geslapen 
. Man en ik zijn allebei doodop.
Begrijp me niet verkeerd, ik zie mijn kinderen doodgraag en ik ga door het vuur voor hen. Alleen zijn we in de hectiek van de afgelopen maanden onszelf een beetje kwijtgeraakt. We zijn op zoek naar een nieuw evenwicht binnen ons gezin maar dat blijkt niet zo gemakkelijk te zijn.
Hoe ervaren andere ouders dat?
Klinkt heel herkenbaar.
Ik zou zo niet meer weten hoe ik het heb overleefd.. ik denk dag voor dag nemen, proberen de positieve dingen van elke dag te zien, af en toe keihard janken, hulp vragen voor entertainment voor de oudste zodat ik even alleen op baby hoefte te focussen (en door de slaapjes dan ook zelf kunnen rusten, liefst baby tegen mij aan aan het slapen en dan tv kijken, dan kon ik niks want baby lag bij mij dus geen schuldgevoel omdat de was gedaan moest).
Het is een fase. Het is een fase. Het is een fase.
Wees lief voor jezelf, leg de lat niet te hoog, je kan en hoeft niet alles! 
Haha, dit ja. Ik zou de jonge moeder die ik natuurlijk ook ben geweest exact hetzelfde adviseren als hierboven. Dag voor dag, week bij week. Toen ik er middenin zat, voelde het als een eeuwigheid en dacht ik ook dat het nog een eeuwigheid ging duren. Terwijl in werkelijkheid de sprongen zo enorm zijn bij je kinderen. Bijna zo enorm dat je vooral iedere keer weer achter de feiten aanrent. Dat voelt als hopeloos stuurloos misschien, maar is waarschijnlijk juist een indicatie van hoe hard de ontwikkelingen gaan. Er valt haast niet op te managen, want dan dient de volgende ontwikkeling zich aan.
Hele lage verwachtingen, hulp waar het kan en dan ben je zomaar ineens maanden verder en bedenk je je, jeetje, dat hebben we achter de rug en overleefd. Het is en blijft voorlopig nog even pittig, maar je komt erdoorheen, hoe dan ook.
Heb je opvang, peuterspelen oid? Iemand met wie je de zorg af en toe kunt delen?
Het is gewoon heel erg vermoeiend. Wij wisselen de nachten af zodat je in ieder geval regelmatig slaapt. En op zaterdag is 'papadag' en zondag 'mamadag'. De ouder wiens dag het is is eerste aanspreekpunt voor de kinderen zodat je niet altijd 'aan' hoeft te staan. En verder veel hulp inschakelen (boodschappen bezorgen, schoonmaker, oudste een keertje logeren, enz).
Dank voor de reacties! Het is een fase.. dat is hier ook het mantra momenteel. Enerzijds lijkt het alsof het een eeuwigheid duurt maar anderzijds, onze baby is al 5 maand, waar is die tijd naartoe??
We hebben gelukkig wel hulp van familie en een gastouder. Dat helpt zeker.
Baby weigert de fles dus de voedingen zijn voorlopig 100% voor mij, ook 's nachts. Dat rauwe gevoel van allesoverheersende vermoeidheid... dat is momenteel het zwaarste. Als we daar maar al eens doorheen zijn.
ik sluit mij aan bij de anderen. Zoveel mogelijk hulp inschakelen, wat huishouden betreft de lat minder hoog leggen en zoveel mogelijk dutjes doen. Ik lag mijn peuters wel bij mij in bed om een middagdutje te doen, dan sliepen ze beter en langer en rustte ik dus ook meer. Maar hoe ikzelf het toen gedaan heb??? werkelijk ik snap het zelf niet meer. Ik had dan wel het geluk om geen huilbaby te hebben, doorslapen deden ze heel lang niet al werden ze meestal maar 1x per nacht ( oudste was 3 jaar en 3 maanden, tweede 20 maanden oud toen mijn tweeling geboren werd)
Ik deed zoveel mogelijk dutten tussendoor, samen met de baby. Mijn man ook trouwens. En de tip die mijn moeder al direct gaf destijds was om de zorg van elkaar over te nemen zodat je even helemaal vrij bent en kunt opladen. Al is het maar een uurtje of 2 dat is in deze fase al heel wat. Maar die mogelijkheid moet je natuurlijk wel hebben. Ook qua werktijden etc.
Sterkte! Als je er middenin zit duurt het allemaal oneindig lang en dat doet het ook want je bent op. Maar dit gaat voorbij en het wordt beter!
op het moment dat we het echt niet trokken lieten we kinderen wel eens een nachtje logeren zodat we echt even uit konden (in theorie, in de praktijk stonden we niet uit want het is ook spannend om anderen op te zadelen met zo'n onrustige nacht). Maar als de baby geen fles pakt is logeren niet handig. Hoe doen jullie dat bij de gastouder?
Wij hadden wel mensen in de omgeving die best een keer ons wilden ontlasten om ons die slaap te gunnen die we nodig hadden. Ik zou dat nu ook zo doen voor een ander. Vaak sliepen de kinderen dan ook beter als thuis en ging het daarna thuis ook even wat beter.
Blijven ademen en dag voor dag nemen. Ik herken het en voor mijn gevoel was die periode hier gisteren maar onze 'baby' is inmiddels bijna 4. Kan niet eens herinneren wanneer het beter werd, maar dat moment kwam.
Hebben jullie naast fles eventueel al geprobeerd om te voeden met een kleine beker of desnoods met een lepeltje? Krijgt baby al vaste voeding erbij of wachten jullie tot 6 maanden?
Oh wat zwaar hè, Klaproos!! Wij zitten op dit moment in dezelfde fase met eenzelfde leeftijdsverschil. Onze baby had gelukkig een goede start maar de onrust is juist met 3 maanden gekomen. Ze pakt nu eindelijk met 6 maanden wel weer de fles, zomaar ineens. Of nouja, wel na heel veel spelenderwijs oefenen en 100x voordoen hoe ik zelf uit de fles dronk 😂 maar het kan dus zomaar anders zijn. Ik ben ook meteen maar gestopt met de borstvoeding. Scheelt zoveel. Dus er is hoop! En tot die dag inderdaad de lat heeel laag, hulp vragen en vroeg naar bed (omgekeerd uitslapen).
Wat mij /ons helpt is om af en toe een dag of uurtjes vrij nemen als de kinderen bij de gastouder zijn. Puur omdat ik weet dat het daar altijd goed gaat en ik zelf ook echt zorgeloos vrij ben. Liefst even het huis uit zoals de sauna of bios. Zou zoiets ook voor jou kunnen?
Wij strugglen nu enorm met de slaapjes die ze niet zelfstandig doet, die we zijn veel aan het wiegen, en hoe dat te combineren met de peuter die ook aandacht wil en nodig heeft. Daar voel ik me best vaak rot over.
Mocht je eens willen sparren /klagen /kletsen met iemand in hetzelfde schuitje, mag je me altijd een berichtje sturen! 
Bb19bb21 schreef op 03-12-2022 om 22:51:
Het is gewoon heel erg vermoeiend. Wij wisselen de nachten af zodat je in ieder geval regelmatig slaapt. En op zaterdag is 'papadag' en zondag 'mamadag'. De ouder wiens dag het is is eerste aanspreekpunt voor de kinderen zodat je niet altijd 'aan' hoeft te staan. En verder veel hulp inschakelen (boodschappen bezorgen, schoonmaker, oudste een keertje logeren, enz).
Dit deden wij ook. Een dag in het weekend was voor man, dan sliep ik schandalig uit. De andere dag was voor mij, dan deed hij dat. Ieder weekend een ochtend vakantie van de kinderen. En dat de kinderen op "zijn" dag ontbeten met roze koeken, dat nam ik voor lief 😉.
Beetje lief zijn voor jezelf, go with the flow, het is gewoon hartstikke zwaar!
Dank je voor de lieve reacties! Het doet goed om te lezen dat ik/we niet de enige zijn. Want het voelt soms ontzettend eenzaam.
Slapen als de baby slaapt is bijna niet mogelijk. Hij doet enkel hazeslaapjes van 30-40 min. Onze peuter wil overdag niet meer slapen.
Peuter gaat 3 dagen naar de gastouder. Dat gaat gelukkig goed. Baby gaat enkele uurtjes maar als hij een voeding g nodig heeft ga ik hem halen. Nu lukt dat nog maar binnenkort moet ik terug aan het werk..
Kan een lactatie deskundige misschien helpen bij het fles weigeren?
Succes met de drukte. Herkenbaar!
Het klinkt loeizwaar. Jullie hebben pech dat de oudste overdag niet meer slaapt en de jongste alleen borstvoeding drinkt.
Zou de oudste regelmatig 1/2 nachtjes naar familie kunnen? Bijvoorbeeld samen met jou man bij familie.
Jouw man zou zo nu zijn rust kunnen pakken om jou later beter te ondersteunen en bijvoorbeeld met de peuter op pad gaan.
Zodra de baby uit een fles drinkt zal het jouw beurt zijn om wat uit te gaan rusten.
Is er een familielid/vriend(in) die zou kunnen helpen met het wennen aan de fles?
Bananapancake schreef op 04-12-2022 om 06:22:Mocht je eens willen sparren /klagen /kletsen met iemand in hetzelfde schuitje, mag je me altijd een berichtje sturen!
Wat lief! Doe ik!
