De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
Wasmachine schreef op 25-08-2021 om 16:57:
[..]
Als jij echt zoveel van hem houdt accepteer je zijn kinderen, zij horen bij hem. Zou jij het als liefde ervaren als hij niets met jouw kinderen te maken wil hebben? Hij is goed voor jullie, als je deze relatie wil redden zal jij ook goed voor hem moeten zijn. Je denkt echt alleen maar aan jezelf.
Nee, uiteraard niet. Maar ik heb mijn kinderen altijd alleen opgevoed en ben de moeder.
A12345 schreef op 25-08-2021 om 17:00:
[..]
Nee, uiteraard niet. Maar ik heb mijn kinderen altijd alleen opgevoed en ben de moeder.
Wat heeft dat te maken met de vraag
"Zou jij het als liefde ervaren als hij niets met jouw kinderen te maken wil hebben?"
Ik snap je gedachtegang niet helemaal.
Tickel schreef op 25-08-2021 om 17:07:
[..]
Wat heeft dat te maken met de vraag
"Zou jij het als liefde ervaren als hij niets met jouw kinderen te maken wil hebben?"Ik snap je gedachtegang niet helemaal.
Nee, maar die situatie is helemaal anders. Mijn kinderen hebben hun moeder en verder geen vader die naar ze omkijkt. Er is niemand anders betrokken bij de opvoeding, geen discussies over van alles en nog wat, want de vader is compleet buiten beeld. Ze gedragen zich ook ok, wat ook al veel scheelt. Ze hebben ook niet dat gedrag van echt een ouder helemaal opeisen en soms zelfs "terroriseren".
A12345 schreef op 25-08-2021 om 16:59:
[..]
Er werd gevraagd wiens huis het is. Daarop heb ik gezegd dat ik het huis huur. Mijn huurhuis dus. En dan wordt er weer van gemaakt alsof ik dat constant zegt.
Mijn oplossing zou zijn dat zijn kinderen minder vaak hier komen of (en dat klinkt misschien tegenstrijdig) dat ze definitief naar hier komen, maar dat ik dan wel invloed heb op de opvoeding.
Dan ben je er in elk geval het grootste deel van de tijd zelf bij. Dat ben je niet met tijdens de vakantie of om het weekend. Dan heb je voor te dealen met het resultaat van de opvoeding door iemand anders.
De aanleiding voor die vraag was dat je hebt geroepen dat je die kinderen niet meer in jouw huis wilt hebben. Waarin je met hem samenwoont, dus wat dan normaal gesproken júllie huis zou moeten zijn in de praktijk, los van wiens naam er op het contract staat.
Ah. Ik wens je sterkte met die 'oplossing'. In mijn optiek is er weinig realistisch aan.
A12345 schreef op 25-08-2021 om 16:59:
[..]
Er werd gevraagd wiens huis het is. Daarop heb ik gezegd dat ik het huis huur. Mijn huurhuis dus. En dan wordt er weer van gemaakt alsof ik dat constant zegt.
Mijn oplossing zou zijn dat zijn kinderen minder vaak hier komen of (en dat klinkt misschien tegenstrijdig) dat ze definitief naar hier komen, maar dat ik dan wel invloed heb op de opvoeding.
Dan ben je er in elk geval het grootste deel van de tijd zelf bij. Dat ben je niet met tijdens de vakantie of om het weekend. Dan heb je voor te dealen met het resultaat van de opvoeding door iemand anders.
Maar waarom moet jij overal met je neus bovenop zitten? Laat hem lekker bij zijn kinderen zijn als ze in Nederland zijn, of laat hem daarheen gaan en bemoei je er verder niet mee.
Hij zal zelf woonruimte moeten zoeken waar hij zijn kinderen kan ontvangen, dit kan ook tijdelijke woonruimte in een vakantiehuis zijn.
In de weken dat hij met zijn kinderen is, kun je best af en toe aansluiten voor het eten bijvoorbeeld maar voor de rest zou ik ze het lekker samen laten uitzoeken. Je hebt verder geen zorgrol voor zijn kinderen, net zoals je vriend dat niet voor jouw kinderen heeft.
Mijn hemel.
A12345 schreef op 25-08-2021 om 17:10:
[..]
Nee, maar die situatie is helemaal anders. Mijn kinderen hebben hun moeder en verder geen vader die naar ze omkijkt. Er is niemand anders betrokken bij de opvoeding, geen discussies over van alles en nog wat, want de vader is compleet buiten beeld. Ze gedragen zich ook ok, wat ook al veel scheelt. Ze hebben ook niet dat gedrag van echt een ouder helemaal opeisen en soms zelfs "terroriseren".
Dat je kinderen goed opgevoed zijn, staat los van de vraag. Het kan toch gebeuren dat een nieuwe partner niets met je kinderen te maken wil hebben, ook al zijn ze goed opgevoed en terroriseren of opeisen ze hun ouder niet.
Blijft de vraag dus:
"Zou jij het als liefde ervaren als hij niets met jouw kinderen te maken wil hebben?"
Boekentip dan maar: "Je wist waar je aan begon!?" van Anja Pairoux.
A12345 schreef op 25-08-2021 om 16:25:
[..]
Soms wel lastig natuurlijk al die verschillende inzichten. Sommigen vinden dat we juist wel samen een huis moeten kopen of huren, jij bijvoorbeeld weer niet. Ik ook niet. Ik vind dat een veel te groot risico nu.
Volgens mij zegt niemand dat jullie samen een huis moeten kopen. Maar dat hij zijn eigen huis koopt waar hij zijn kinderen kan ontvangen. Of helemaal gaan latten.
Schemerlampje schreef op 25-08-2021 om 17:19:
[..]
Volgens mij zegt niemand dat jullie samen een huis moeten kopen. Maar dat hij zijn eigen huis koopt waar hij zijn kinderen kan ontvangen. Of helemaal gaan latten.
Ik vroeg me ook al af wie er dan heeft gezegd dat ze samen een huis moeten kopen. Iedereen hier is juist van mening dat TO en haar vriend apart moeten gaan wonen.
Poezie schreef op 25-08-2021 om 17:22:
[..]
Ik vroeg me ook al af wie er dan heeft gezegd dat ze samen een huis moeten kopen. Iedereen hier is juist van mening dat TO en haar vriend apart moeten gaan wonen.
Dat ziet zij blijkbaar niet als volwaardige relatie, misschien dat het daardoor niet doorkomt of zo.
Mamajome schreef op 25-08-2021 om 17:18:
[..]
Dat je kinderen goed opgevoed zijn, staat los van de vraag. Het kan toch gebeuren dat een nieuwe partner niets met je kinderen te maken wil hebben, ook al zijn ze goed opgevoed en terroriseren of opeisen ze hun ouder niet.
Blijft de vraag dus:
"Zou jij het als liefde ervaren als hij niets met jouw kinderen te maken wil hebben?"
Nee. In mijn geval niet.
En je hebt in geval van tijdens de vakanties of om het weekend wel te maken met het resultaat van de opvoeding van een ander. In een vakantie doe je daar vrij weinig aan. Daar heeft mijn vriend wel gelijk in.
Poezie schreef op 25-08-2021 om 17:22:
[..]
Ik vroeg me ook al af wie er dan heeft gezegd dat ze samen een huis moeten kopen. Iedereen hier is juist van mening dat TO en haar vriend apart moeten gaan wonen.
Iemand die ook van zichzelf vindt dat hij/zij heel rigide is op dat punt. Een beetje onder het mom van dan evenveel te zeggen te hebben in een huis of in elk geval dat gevoel te hebben. Maar ook met de gebakken peren zitten als het fout loopt. En die kans is groter bij een prille relatie dan bij een relatie die al even duurt.
A12345 schreef op 25-08-2021 om 17:24:
[..]
Nee. In mijn geval niet.
Maar in zijn geval wel dus.
A12345 schreef op 25-08-2021 om 17:25:
[..]
Iemand die ook van zichzelf vindt dat hij/zij heel rigide is op dat punt. Een beetje onder het mom van dan evenveel te zeggen te hebben in een huis of in elk geval dat gevoel te hebben. Maar ook met de gebakken peren zitten als het fout loopt. En die kans is groter bij een prille relatie dan bij een relatie die al even duurt.
Ik weet niet wie je bedoelt, maar zoals ik jouw uitleg lees was dat cynisch.
