De kinderen van mijn vriend
Laat ik met mezelf beginnen.
Ik ben moeder van twee kinderen. Na de geboorte van het tweede kind gescheiden van de vader van mijn kinderen. Die heeft daarna nooit meer omgekeken naar zijn kinderen. Nooit geholpen met de opvoeding, financieel nooit geholpen en heeft nooit meer contact gehad met de kinderen. Mijn kinderen zijn nu pubers en ik vind het enorm vervelend dat ze nooit een vader hebben gehad.
Daarna wel een relatie gehad, maar dat is uiteindelijk fout gelopen, omdat diegene veel verschil maakte tussen zijn kinderen en mijn kinderen. Met mijn kinderen wilde hij nooit eens ergens naar toe, maar als zijn kinderen er waren, dan was hij de hele dag op pad met ze.
Mijn nieuwe vriend heeft twee kinderen. Daarna is zijn vrouw er vandoor gegaan met ‘n ander. Daarna heeft vooral hij voor de kinderen gezorgd. Doordat hij veel tijd en aandacht gaf aan zijn kinderen en hun moeder niet, zijn ze erg gehecht geraakt aan hem.
Sinds ‘n jaar wonen we samen. Door de grote afstand tussen hem en zijn kinderen (nu) ziet hij z’n kinderen vooral in de vakanties. Door corona is dat wel lastig soms.
Het contact tussen hem en mijn kinderen is goed. Hij gaat met de kinderen sporten, helpt ze met hun huiswerk, brengt en haalt ze naar school, vriendjes, vriendinnetjes, etc als dat nodig is. Voorheen kon ik me financieel weinig veroorloven, maar nu gaan we ook regelmatig naar de bioscoop, kermis, weekendje weg, etc.
Het enige waar we ruzie over hebben is over zijn kinderen.
Soms wil hij een cadeautje voor ze kopen. Dan is het winkel in, winkel uit en meer dan ‘n uur rondkijken. Dat heeft al een paar keer geleid tot ruzie. Hij wil dan iets kopen wat ze echt leuk vinden, terwijl het volgens mij vooral om het idee gaat. Tijdens de laatste ruzie heeft ‘ie gezegd dat ‘ie voortaan wel in z’n eentje gaat om iets te kopen als ik er toch het geduld niet voor heb.
En wat ook voor ruzie zorgt is dat hij er hier soms met zijn hoofd totaal niet bij is. Zijn kinderen missen hem heel erg. Als hij met ze belt, is het voor hem ook bijna onmogelijk om een normaal gesprek te voeren met zijn kinderen. Ze huilen alleen maar dat ze hem missen, vragen wanneer hij weer komt, of ze naar hem mogen komen, etc. Ook zijn ex voert de emotionele druk flink op met dingen als dat de kinderen erg te lijden hebben dat ze hem niet zo vaak meer zien, dat de kinderen altijd naar hem vragen, etc.
Hij is dan soms dagen depressief. Valt moeilijk in slaap, is vroeg wakker, zit dan met glazige ogen wat voor zich uit te staren, is vergeetachtiger, etc. Hij is dan niet chagrijnig of zo, maar eerder geestelijk afwezig. Ik herken ‘m dan niet meer terug. Hij is over het algemeen erg vrolijk, sociaal, positief ingesteld, maar zo gauw als het over zijn kinderen gaat, verandert hij in een emotioneel wrak.
Ik vind dat niet leuk om hem zo te zien. Snap ook niet zo goed dat hij dit niet vooraf heeft bedacht dat zijn kinderen hem zouden gaan missen en hij zijn kinderen. Dit heeft al een aantal keren tot ruzie geleid. Als ik hem zo zie, dan wekt dat flinke irritatie bij mij op. Ook deze discussie heeft ‘ie op dezelfde manier afgesloten als die discussie over die cadeaus. Hij praat amper nog over zijn kinderen.
Ik voel me nu aardig buitengesloten voor wat betreft zijn kinderen. Hij zegt dat ik het daar zelf ‘n beetje naar gemaakt hebt.
Heeft er iemand tips? Ik ben bang dat er vaker ruzie komt, dat hij uiteindelijk voor zijn kinderen kiest of dat hij echt in een depressie komt.
A12345 schreef op 03-08-2021 om 13:09:
[..]
Die 'ook' staat daar ongelukkig. De vader van mijn kinderen woont op hele korte afstand. Die had qua afstand in elk geval alle mogelijkheden om contact te hebben met de kinderen. En al zou dat niet, dan had hij kunnen bellen o.i.d. Maar dat heeft hij niet gedaan.
Ja, hij heeft slecht doordachte keuzes gemaakt. Heeft nu wel heel graag dat ik mee ga. Ik zie daar eerlijk gezegd niet zo het probleem van in. Daar zal ik me wel terughoudend op moeten stellen, daar ben ik het mee eens. Maar dat ik mee ga, is ook een steun voor hem, een kans om de kinderen iets beter te leren kennen en praktisch gezien kan ik ook een deel van de rit rijden, zodat hij kan proberen te slapen e.d. zodat hij daar uitgerust aan komt in plaats van de eerste dag met zijn kinderen al bekaf te zijn.
Kortom, wanneer vertrekken jullie daarheen?
dan schreef op 03-08-2021 om 17:41:
[..]
Kortom, wanneer vertrekken jullie daarheen?
Zie paar duizend postings hiervoor 😃. Het gaat errug snel dus veel bijlezen inplannen.
Gr Angela
het is een situatie die niet zomaar op te lossen valt, het enige dat op dit moment haalbaar is is dat de vader regelmatig naar zijn kinderen gaat en misschien de kinderen eens naar Nederland laat komen tijdens langere vakanties.
A12345 schreef op 01-08-2021 om 21:35:
[..]
Dat vind ik wel teveel eigenlijk.
Wat is er dan mis met de vakanties (deels hier, deels daar) en dan af en toe een keertje?
hoe zien de vakanties eruit daar? Als er steeds lange periodes tussen zitten moeten de kinderen hun vader steeds lange tijd missen, elke keer weer. Dat is echt lastig voor kinderen.Begrijp dat wekelijks heen en weer rijden geen doen is gezien de afstand.
Voor wie is de week teveel? Dat je hem teveel mist? Dat hij te lang moet rijden voor 1 week daar?
A12345 schreef op 03-08-2021 om 17:17:
[..]
Verder neem ik aan dat dat bericht van degene op wie je reageert niet voor jou bedoelt is.
Ik dacht zelf van wel, maar uiteindelijk mag iedereen hier op iedereen reageren natuurlijk.
DeniseSamantha schreef op 03-08-2021 om 18:14:
[..]
hoe zien de vakanties eruit daar? Als er steeds lange periodes tussen zitten moeten de kinderen hun vader steeds lange tijd missen, elke keer weer. Dat is echt lastig voor kinderen.Begrijp dat wekelijks heen en weer rijden geen doen is gezien de afstand.
Voor wie is de week teveel? Dat je hem teveel mist? Dat hij te lang moet rijden voor 1 week daar?
Bijna 3 maanden in de zomer, een in de herst, drie rond de feestdagen en twee in het voorjaar.
Ik zie dat zelf niet zitten om de week dat hij weg is. Zoals ik eerder al schreef, komt dat in de praktijk neer op een dag of 4 per 14 dagen hier. Zo kun je nooit wat opbouwen.
Denk ook niet dat hij dat eeuwig volhoudt om de week op en neer rijden.
A12345 schreef op 03-08-2021 om 19:03:
[..]
Bijna 3 maanden in de zomer, een in de herst, drie rond de feestdagen en twee in het voorjaar.
Ik zie dat zelf niet zitten om de week dat hij weg is. Zoals ik eerder al schreef, komt dat in de praktijk neer op een dag of 4 per 14 dagen hier. Zo kun je nooit wat opbouwen.
Denk ook niet dat hij dat eeuwig volhoudt om de week op en neer rijden.
De band onderhouden met zijn kinderen gaat ook niet lukken met 4 keer per jaar een bezoekje in de vakanties 
A12345 schreef op 03-08-2021 om 19:03:
[..]
Zo kun je nooit wat opbouwen.
Maar met weinig fysiek contact kunnen zijn kinderen wel een band opbouwen met hem?
Doe niet zo egoïstisch.
Van wat ik van jou lees concludeer ik dat jullie door omstandigheden gewoon echt geen match zijn. Jullie worden hier geen van beide gelukkig van, hoe goed jullie op andere vlakken ook klikken. De zaken die je opsomt zijn heel ingrijpende dingen, met impact op het leven van jullie allebei. Ik zou zelf nooit een relatie willen met een man die geregeld een tijd weg is naar het buitenland, maar het gaat hier om z'n kinderen. Op termijn wil hij ze echt wel weer vaker gaan zien wat normaal is. Ik zou dit persoonlijk afkappen en me toekomstig leed besparen. Wat z'n ex in het verleden heeft beslist heeft daar niks mee te zien. Het feit is dat zij liever daar blijft wonen. Daar verander je niks aan, die kinderen bouwen hun leven er op en blijven daar waarschijnlijk ook.
wat moet ie opbouwen hier dan?
Rachel. schreef op 03-08-2021 om 17:27:
[..]
Hou op hoor, je kan zo in alles iets negatiefs zoeken. Wat TO had MOETEN zeggen. Niemand moet helemaal niks omdat jij het zo zou doen. We kunnen ook wat positiever zijn.. dat ze alvast 1 goed gesprek hebben gehad wat voorheen ook niet echt lukte, to heeft zich nederig opgesteld en al wat vooruitgang heeft geboekt door eens goed naar hem te luisteren ipv haar eigen gevoel, om te luisteren waar hij haar hierbij nu echt nodig heeft en wat hij graag van haar wil (natuurlijk ook wat hij van de situatie wil) maar ze stimuleert hem al ze had al gezegd ga na je kids. Nu is het gewoon fitten op haar, haar man heeft zelf al gezegd dat hij liever met de auto gaat en niet het vliegtuig, als dat voor hun zo werkt so be it. dit is een groot iets wat je niet na een paar berichten helemaal kunt fixen, daarnaast zitten ze allebei met onverwerkte dingen.
Stap voor stap... ze zijn er mee bezig. En het is altijd makkelijker praten vanaf de zijlijn. Wij dealen niet met alle emoties die erbij komen kijken.
Stop eens met haar te beschuldigen van dingen omdat je denkt dat het volgens jou anders moet, wat voor hun werkt werkt, we kunnen hier simpel advies geven maar nadat ze er mee bezig zijn of ermee zijn begonnen om beter te communiceren en samen bepaald iets afgesproken hebben, hoeven wij niet te vertellen wat ze MOETEN doen..
Als ze had gezegd ik ga niet mee, was sara vast weer commentaar op
Als ze zou zeggen ik ga mee, had iedereen gezegd wat denk je wel niet,
Nu zegt ze dat ze zelf niet denkt dat het verstandig is dat ze meegaat, maar wij haar hebben aangesproken beter naar haar vriend te luisteren want ze dacht alleen aan haar zelf,
En hij zegt ik wil dat je meegaat, tot 2 keer toe, en dan gaat ze mee is het nog niet goed...
Misschien moet je zelf eens ophouden. Of probéér tenminste te begrijpen met welke insteek ik mijn berichten plaats
je vriend is degene die moet uitvinden wat voor hem haalbaar is wat betreft de frequentie van het reizen naar zijn kinderen. En dat kan alleen door het te doen. En ik denk dat jij dit dan toch moet accepteren als je hem niet wil verliezen.
Als ik jouw vriend was, dan zou ik ergens halverwege de reis op zoek gaan naar een fijne plek om te overnachten. Een hotel of b&b waar je lekker kunt eten en kunt uitrusten om de volgende dag het tweede deel van de reis af te leggen.
Op die manier is het goed te doen en kom je niet helemaal kapot thuis.
dat is natuurlijk ook een mogelijkheid.
ik denk dat dit geen lang leven is beschoren. Hij zal of op en neer moeten gaan wat jij niet wil, of zijn kinderen alleen een paar keer per jaar zien wat hij nu al niet aankan, of hij moet daar gaan wonen wat jij ook niet wil. Hoe je het wendt of keert, als hij jou tevreden wil sstellen gaat dit ten koste van zijn kinderen en zichzelf. Zo een groot offer mag je niet van iemand vragen. Zou je niet van iemand moeten willen vragen.
