broer/zus van de jarige

Kun je dat kind misschien een belangrijke rol geven, een soort spreekstalmeester of ceremoniemeester? Dan is hij/zij toch bijzonder en staat de jarige ook centraal?
Gewoon verbieden en hard aanpakken is natuurlijk altijd een andere optie, maar wel een wat minder sympathieke. En net doen of beide even jarig zijn is weer niet erg leuk voor de echte jarige, want die leert dan dat hij/zij er niet toe doet.

Bij ons had alleen de oudste hier wat last van vroeger, omdat zij het laatste jarig was - twee in mei en zij pas in juni, en dan was ze toch wel eens verdrietig want zij was de oudste maar het laatste jarig… en zij was ook wat jaloerser dan de andere twee. Maar dat werd gelukkig met de jaren snel beter.

Niet, want het speelde hier niet. (We maakten er sowieso niet zo'n poppenkast van dat er een 'schaduw' was.)

Vind je dat de ouder(s) van de jarige er niet goed mee omgaan? Als oma hoef jij er niks mee, neem ik aan.

Valeria schreef op 02-07-2023 om 16:46:

Niet, want het speelde hier niet. (We maakten er sowieso niet zo'n poppenkast van dat er een 'schaduw' was.)

Op zich is een liedje zingen, kaarsjes uitblazen op de taart en cadeautjes krijgen volgens mij niet meteen ‘een poppenkast’… Onze jongens hadden in een bepaalde leeftijdsfase over álles strijd (wie naast papa mocht zitten, wie als eerste in auto mocht, …) en bij dit soort momenten laaide die competitie meteen op. Ook bij een gewone, nuchtere, niet overdreven manier van verjaardagen vieren. 

Dat ligt heel erg aan de leeftijd.

-Nienke- schreef op 02-07-2023 om 16:51:

[..]

Op zich is een liedje zingen, kaarsjes uitblazen op de taart en cadeautjes krijgen volgens mij niet meteen ‘een poppenkast’… 

Nee, was wat overdreven Maar alsnog deden we geen liedjes en kaarsjes, dus er was niet zo'n spotlight. De ander kon er dus ook niet de hele tijd niet in staan. Dingen over cadeautjes kan ik me niet herinneren, dus waarschijnlijk kon dat altijd meteen uitgelegd en afgekapt worden. Nee, jij bent niet jarig en daarom krijg jij geen (of maar 1) cadeautjes, maar als je broertje het goed vindt, mag je er straks best mee spelen. Zoiets.

Voordringen bij kaarsjes uitblazen ed mag van mij niet en ben ik hard in. Dat zijn eigenlijk ook nooit de eigen broer en zus maar andere kinderen ook de verjaardag. En hoewel ik het vroeger onzin vond krijgen de niet jarige ook een cadeautje op de verjaardag van een ander kind. Daar ben ik mee begonnen omdat mijn toen 2 jarige het echt heel moeilijk vond dat de broer jarig was en allemaal cadeautjes kreeg, het eten mocht uitzoeken ed, dag er na zus jarig was en allemaal cadeautjes kreeg en het weekend er na familie kwam en voor broer en zus cadeautjes hadden... Dat was gewoon te veel toen die 3 was had ik voor hem ook iets in de verjaardagsweek van de andere. Op zijn verjaardag krijgen de andere 2 dan ook iets, dat vind hij dan heel leuk om voor hun uit te zoeken. 
Als de verjaardagen verder uit elkaar hadden gelegen was het denk ik geen punt geweest maar nu leek het 2 weken om broer en zus te draaien (verjaardag zelf, kinderfeestje, trakteren, verjaardag met familie, uitje dat ze van ons voor de verjaardag kregen...) En dat was gewoon te veel voor de niet jarige. Nubzoekt de niet jarige zoekt met ons een cadeau voor de jarige uit, mag samen inpakken, krijgt zelf ook een klein cadeautje, mag ook een liedje bedenken dat we zingen voor de jarige en is zo meer onderdeel van het vieren. 

goed moment om te leren dat het niet om de niet-jarige draait. En dat je ook een belangrijke taak kunt hebben door op de verjaardag van broer/zus extra lief te zijn/te helpen/een mooie tekening te maken/iets extra te doen. Maar het niet jarige kind een cadeautje geven om het rustig te houden vind ik eerder anti-opvoeden. 

Ik ben de oudste van twee. Toen ik nog een kleuter was, was op de verjaardag van mijn zusje het eerste kado voor ons samen. En dan iets waar ik in mijn sas was: een viewmaster (wauw), en een keer zo'n setje speelgoedtelefoons voor op onze kamers.  Ik was een nukkig kind, en daarmee voorkwamen ze dat mijn chagrijn een stempel op de dag drukte. Want in die tijd kwam het familiebezoek nog op de dag zelf, ook op een kinderverjaardag. Of het op mijn verjaardag  ook zo ging weet ik niet meer. Waarschijnlijk niet, want zij was toch drie jaar jonger en stuk minder jaloers.
Bij mijn kinderen speelde jaloezie niet zo, misschien omdat ze met meer waren. En op hun verjaardag moesten ze het met de andere gezinsleden doen, verder kwam er geen bezoek.

Wat hier altijd goed heeft gewerkt (en nog steeds) is dat de gene die niet jarig is een belangrijke rol speelt in de voorbereidingen. Taart helpen uitzoeken, cadeautjes in pakken, en s’avonds (want extra speciaal nog even op blijven terwijl de bijna-jarige al naar bed moet) helpen slingers en ballonnen op te hangen. Meestal brengen opa en oma ook een kleinigheidje voor de niet jarige mee (die kunnen zich waarschijnlijk nog wel herinneren hoe ik als niet-jarige was vroeger ) 

Waarom moet degene die niet jarig is ook een belangrijke rol spelen? Klieren op de verjaardag van je broer of zus heb ik hier nooit getolereerd. Als je, je eigen broer of zus het niet gunt om op die dag het stralende middelpunt te zijn dan ga je maar lekker op je kamer zitten.

Ik ben misschien een beetje soft daarin haha. Voor ons werkt dit prima. Vind ik persoonlijk gezelliger dan eentje boos op z’n kamer. Heeft ook niet echt iets te maken met het de jarige misgunnen hoor. En ik weet ook niet of het echt zo ver zou komen hier dat de niet-jarige echt jaloers doet hoor, wij hebben het gewoon altijd zo gedaan en de verjaardagen verlopen altijd lekker smooth zo, houd ik van 

Apiejapie schreef op 02-07-2023 om 20:35:

goed moment om te leren dat het niet om de niet-jarige draait. En dat je ook een belangrijke taak kunt hebben door op de verjaardag van broer/zus extra lief te zijn/te helpen/een mooie tekening te maken/iets extra te doen. Maar het niet jarige kind een cadeautje geven om het rustig te houden vind ik eerder anti-opvoeden.

Dat kan je vinden. Mijn kind had geen woede uitbarsting, deed niet vervelend tegen de jarige maar vond het wel echt moeilijk. Hij huilde bv wel, wilde heel graag helpen met uitpakken en met het nieuwe speelgoed spelen wat de jarige dan weer niet wilde. En ik snap het wel. Broer en zus vlak na elkaar jarig, 2 traktaties maken, 2 kinderfeestjes, verjaardag met familie. Het staat 2 weken vol in het teken van de andere 2 kinderen in het gezin en dat je dat moeilijk vind als 2 tot 6 jarige snap ik best. Bij muziek optredens, het afzwemmen, prijsuitreiking na een wedstrijd ed van broer of zus is hij gewoon stil en kijkt. Het draait vaak genoeg niet om hem dus dat snapt/leert hij heus ook wel of hij nou in de verjaardagsweek van de andere kinderen een cadeautje van formaat scheetkussen/slijmpotje krijgt of niet. Nu is hij 5, wanneer we er mee stoppen weet ik nog niet maar we blijven dit niet doen tot hij uit huis gaat. Ik denk dat het met een jaar of 7 a 8 wel klaar is.

Dat het geheel in het teken van de jarige is en alleen om die moet draaien vind ik soms ook te ver gaan. Ik mocht als kind mijn zakgeld niet uitgeven te dicht op de verjaardag van sibling want dat was niet leuk voor sibling (ik had gespaard en kon eindelijk een hele grote dure doos Harry Potter lego kopen, dat mocht uiteindelijk 3 weken na de verjaardag wel). De jarige kan ook leren  dat die niet alleen in de wereld is. Als volwassenen als je het nog viert dan zorg je toch dat er eten en drinken is dat je gasten lekker vinden en niet alleen wat jij lekker vind bijvoorbeeld. De jarige mag de taart kiezen, het avond eten kiezen, kaarsjes uitblazen, krijgt cadeaus, mag trakteren op school, krijgt een kinderfeest (en mag kiezen of de andere er voor uitgenodigd worden) en worden liedjes voor gezongen dus het is ook niet alsof dat scheetkussen/slijm potje van het andere kind daar verschil in maakt of de jarige zich jarig voelt. 

Dat een kind dat op hun verjaardag kwam met familie een zelfde cadeau kreeg als de jarige in ons gezin omdat het bij het onderweg kopen van het cadeau er moeilijk over had gedaan dat hij het wilde vond ik dan weer wel stom. Ook omdat het ook ingepakt was en op de verjaardag gegeven werd ipv dat ze het gewoon gekocht hadden voor thuis. En kinderen die voordringen bij het kaarsjes uitblazen en dan snel voor de jarige ze uitblazen stuur ik weg bij de taart en mogen bij hun ouders wachten tot we klaar zijn. Maar een kleinigheidje aan een broertje of zusje geven van de jarige binnen je eigen gezin vind ik geen anti opvoeden.

Oh ja, dat roept herinneringen op. De eerste verjaardag van mijn jongere zusje! Ik kon maar niet begrijpen waarom al die aandacht niet naar mij ging. En toen begon mijn moeder ook nog op mij te mopperen. 
Beetje aandacht doet wonderen, dus