Zorgen sociale leven zoon
hallo,
Mijn zoon van net 21 jaar heeft weinig vrienden waar hij mee optrekt. Is veel thuis en zit op zijn kamer tv te kijken of huiswerk te maken.
Af en toe spreekt hij iets af, maar dat doet hij altijd op het laatste moment. Hij plant nooit iets vooruit. Met als gevolg dat hij vaak Nee hoort als antwoord, omdat de andere al iets te doen heeft.
Ik probeer hem te stimuleren om zaken te plannen en op voorhand al iets af te spreken.
Hij zegt altijd, het komt wel.
Hij heeft 3 vrienden waar hij af en toe individueel iets mee doet. Hij houdt niet van grote groepen. Ik weet dat ie stappen leuk vindt, maar op de een of andere manier lukt het hem niet iets te regelen om te gaan.
Ik heb niet het idee dat hij er veel last van heeft. Vraag hem dat wel eens, maar hij zegt dan dat t goed is zo. Dat hij het wel regelt als hij zin heeft.
Op zijn verjaardag nodigt hij onze vrienden uit, die hij wel al zijn levenlang kent. Er is 1 vriend geweest van zijn eigen leeftijd.
Hij werkt op zaterdagavond meestal in de horeca en is daar sociaal prima op zijn plek, zijn sociale vaardigheden zijn eigenlijk wel oke. Hij praat graag met mensen. Maar heeft moeite met afspraken maken en contacten onderhouden met leeftijdsgenoten.
Ik maak me er druk over, vraag me af of hij niet eenzaam is en dit voor me verzwijgt.
Ik weet het hij is volwassen, maar kan het niet loslaten.
Zijn er meer jong volwassenen die veel thuis zijn? Weinig sociale zaken ondernemen?
Ik herken mezelf nm niet hierin en mijn vriend ook niet. We maken graag afspraken en zijn regelmatig met vrienden op pad.
die gozer is te oud om te sturen
Loslaten
Mijn zoon van net 21 jaar heeft weinig vrienden waar hij mee optrekt. Is veel thuis en zit op zijn kamer tv te kijken of huiswerk te maken.
Ik denk dat er heeeeel wat ouders met je willen ruilen! Die bijv. binge-drinkende en blowende pubers hebben die in 7 sloten tegelijk lopen...
Hij is 21 dus oud genoeg om zelf te ondervinden hoe hij z'n vriendschappen in stand houdt. En om eerlijk te zijn, mijn beste vriendinnen heb ik ook niet vanuit mijn school oid behouden. Komt wel goed met hem!
Ik snap wel dat je het hem gunt om een druk sociaal leven te hebben omdat je dat zelf graag hebt gehad op die leeftijd maar wat jij wil is niet automatisch wat je kind wilt. Mijn vader had graag gezien dat ik veel ging sporten want daar zou ik zo goed in zijn. En hij had zelf graag topsporter geworden maar kreeg daar de kans niet voor. Had ik dus geen zin in. Ik werd veel gelukkiger van op m’n kamer zitten en boeken lezen bijvoorbeeld.
Ik lees niks geks in jouw verhaal. Ik zou me pas zorgen gaan maken als hij stopt met studeren en werken en nooit meer van z’n kamer afkwam. Als hij zegt dat hij het prima vindt zo is er toch geen probleem?
