Zoon gaat vandaag verhuizen en wat doet het zeer..

vandaag is de dag
Dat onze jongste (23 jaar) gaat verhuizen naar zijn nieuwe studio. Een studio waar hij heel blij mee is en die ligt in een wijk waar hij graag wilde wonen.. 
Zowel hij als ik hebben het er supermoeilijk mee. Gisteravond samen een flinke pot gehuild… want hij vindt het vreselijk moeilijk om weg te gaan bij de ‘meest chille ouders, die je maar kunt hebben’ en uit het huis waar hij zijn leven lang heeft gewoond.
En ik vind het verschrikkelijk om de jongen, waar ik voor door het vuur ga, los te moeten laten.
Vanaf zijn geboorte hebben we een uitzonderlijk sterke verbinding gehad. Met de andere 3 heb ik wel een hele sterke band, maar dit voelt als een dimensie erbij. Een elkaar begrijpen, ook als we het niet met elkaar eens zijn. 
Toen onze andere beide jongens de deur uit gingen (4 jaar geleden) heb ik ook een periode van rouw gehad. Ik weet dus (met mijn hoofd) dat het wel goed komt. Dat we altijd verbonden zijn en dat er een nieuwe vorm komt, waarin dit geuit wordt. Alleen zegt mijn gevoel nu even iets heel anders en het doet gewoon pijn..