Zoon eist mijn auto op

Een echte oplossing kan ik nu niet voor je bedenken, maar wel dat je eerst een flink stuk assertiever moet worden. 

als dit echt is; met zoon om de tafel over hoe jullie als volwassenen samen leven. Samen delen, samen huishouden, samen zorgen. Grote mensen afspraken, long overdue.

Daar hoort bij; eigen verantwoordelijkheid nemen. Op marktplaats staan veel barrels. Als hij vrijwel elke dag een auto nodig heeft, regelt hij er zelf een.

gedraagt hij zich overal zo stikverwend? en ben jij naar iedereen zo vermijdend?

Het wordt inderdaad hoog tijd dat je het heft weer in eigen hand neemt. Om heel goed duidelijk te maken dat het voorbij is met deze onzin zou ik in eerste instantie tegen zoon zeggen dat jij de auto voortaan weer zelf neemt en hij maar moet kijken naar andere vormen van vervoer. Neem zelf beide sleutels in beheer en wees niet direct flexibel met het weer uitlenen van de auto. Als zoon er uiteindelijk van is doordrongen dat het jouw auto is en hij blij moet zijn als hij hem af en toe mag lenen dan kan je hier weer flexibeler in worden en gaan zoeken naar een goede middenweg. Zodra je echter weer merkt dat zoon zich de auto weer gaat toe-eigenen moet je direct weer terug gaan naar het alleen gebruik van de auto. Zo wordt het vanzelf duidelijk. 
Wil zoon continu een auto tot zijn beschikking dan zal hij er zelf 1 moeten kopen. Daar is hij oud genoeg voor. 
Je zou ook nog kunnen overwegen de auto die zoon nu toch al continu gebruikt op zoons naam laten zetten zodat hij in elk geval zelf verantwoordelijk is voor de kosten. Je moet dan wel willen accepteren dat je zelf geen auto meer hebt.

Mug schreef op 27-10-2022 om 10:25:

Dit is niet serieus toch, hoop ik?

Ik heb een vergelijkbare situatie wel gezien in mijn omgeving bij een moeder met een volwassen zoon die nog thuis woonde. Schuldgevoel kan gekke dingen doen met mensen, helemaal als ze al niet al te assertief zijn van nature.

Wie betaalt,  bepaald. Lijkt me vrij simpel dus. Laat hem zelf maar een auto  aanschaffen  en betalen.

je hebt een veel groter probleem dan die auto, en dat is die prins van je. 
je gevoel van eigenwaarde en jullie beider gevoel voor verhoudingen is stuk. Dit is ongezond. 

Doe de auto gewoon helemaal weg. Jij kunt prima zonder, het scheelt een hele smak geld, en "samen delen" is iets wat jij niet aan kunt (is al gebleken).

Als hij wil sporten gaat 'ie maar lekker een rondje fietsen of hardlopen.

Als je zelf toch alles met het OV doet zou ik de auto verkopen. Die enkele keer dat je echt een auto nodig hebt huur je gewoon een deelauto.
Probleem opgelost en geen discussies meer.

ja ik zou de auto ook weg doen.
Ik (en mijn ex) dacht dat ik al een weinig assertief was en heb mijn puber nu in elk geval geleerd dat alles wat ik doe nog een gunst is, wat prima zelf te doen is. En als ik merk dat ik als moeder dingen moet blijven doen waar ze zelf niks voor aan de handen mankeert ik dan maar eens achterover ga leunen. 
Dus als ik een auto had (denk dat ik die niet meer ga aanschaffen ook) kon dat geleend als het mij ook uitkwam. Ik wil zelfs wel rijden als ik tijd heb. Maar ik ben eigenlijk heel gelukkig met alles wat we niet hebben. Ik ken namelijk een hoop mensen die me ook zouden vragen. 
En andersom vragen instanties of ik niet iemand ken die eventjes mijn kind elke schooldag kan ophalen, nee. Ik ken wel mensen met een auto. Maar die hebben die auto zelf nodig. Dus nee, kind komt zelf thuis. Als ze zelf rijbewijs hebben, kunnen ze vast ook zelf lopen, fietsen of met ov. 
Ergens begrijp ik ook wel, dat je het je kind gunt. Door veel vertrouwen kon ik als 18 jarige meer dan nu ik zelf ouder ben. En ik heb inmiddels een hekel aan studenten die de stad vol auto s parkeren. Weet niet of je zoon studeert of werkt. Maar hij woont wel bij je neem ik aan. Dus wellicht kan hij meerijden. Maar opeisen is echt ??? Ik vind het aardig verwend. 
Ik erger me ook aan al die huurfietsen met blauwe band. Swap? En ook aan die scooters die je overal op de stoep kan achter laten. En ze kunnen gratis met het ov. Dikke doei dus met je wensen.

Gelukkig zeiden mijn ouders wel niet lenen en zo veel mogelijk zelf verdienen. En dan kregen we nog wel veel. Maar geen auto. 

Ik ben alleenstaand ouder, ik denk dat mijn kinderen eerder mij moeten gaan onderhouden straks. En daar bereid ik ze dan ook naar vast op voor. Zoek een kamer, ga werken en leer voor jezelf zorgen. En geef niet te veel weg. 
Tegenwoordig lenen ze gewoon raak om al die abonnementen af te sluiten. 
Ik stond laatst prijzen te vergelijken in de Kruidvat en het was niet voor mezelf maar voor mijn nichtje haar verjaardag en dan hoor ik twee van die meiden die niks tekort komen over geld dat net gestort is waar het naartoe gaat. Ik zal maar niet zeggen wat ik allemaal dacht. 
Nogmaals ik ging naar school en werkte om in mijn behoeften te voorzien. 
Dus lijkt me praktisch gezien, een les voor jou om de grens aan te geven. Of je maakt het onmogelijk en doet de auto weg. Lekker op de fiets of ov. 

ja jij gaat naar school dus, heb je een ov.
En met de auto naar sport vind ik ook al zo slecht klinken. 
Zeg de sport op en ga hardlopen in de buurt. Opgelost, geld sparen voor een auto voor later

Ik heb nu al medelijden met zijn ( toekomstige) partner. Ken die jongen niet eens en vind het nu al een kwal.

Goede adviezen zeg,   wat vind je ervan, Marleen?

Waarom zou TO haar auto moeten verkopen? Ze moet gewoon nee leren zeggen en haar auto weer voor zichzelf gaan gebruiken. Het is toch absurd dat zij nu met het ov naar haar werk moet doordat zoon de auto inpikt? 

redbulletje schreef op 27-10-2022 om 17:19:

Waarom zou TO haar auto moeten verkopen? Ze moet gewoon nee leren zeggen en haar auto weer voor zichzelf gaan gebruiken. Het is toch absurd dat zij nu met het ov naar haar werk moet doordat zoon de auto inpikt?

Denk je dat ze dat heus gaat doen? Auto verkopen is wel einde discussie meteen en scheelt een klap geld, voor iets waar ze toch eigenlijk amper gebruik van maakt.