Wat een verdriet - relatie (weer) uit
Hallo ouders,
Zit op kantoor en net belde mijn dochter (20) in tranen op. Ze studeert 400 km van huis en woont op kamers. De relatie is weer eens beeindigd. Ze hadden net hun 4-jarig jubileum gevierd en nu heeft haar partner het voor de tigste keer uitgemaakt (ze zei zelf dat ze de tel is kwijtgeraakt).
Wij (haar ouders en broer) waren nooit zo enthousiast over haar keuze. Het is gewoon geen fijn persoon. Zat altijd in dochters kamer, zei nooit een woord tegen ons en communiceerde alleen met mijn dochter. Onze dochter is het absolute tegendeel. Een soort van mensenmagneet. Hordes vrienden en overal waar ze komt of wat ze doet (ze was een jaar in Ierland) voelt ze zich als een visje in het water. Maar we waren altijd vriendelijk en hebben nooit opgegeven om te proberen contact te maken met haar partner.
Natuurlijk heb ik haar getroost maar omdat we deze situatie al meermaals hebben meegemaakt, vrees ik dat ex weer tot inkeer komt en dan is dochterlief weer helemaal happy. Tot de volgende keer.
Ik weet, ik kan niets anders doen dan haar aanhoren, troosten, tonen dat ze een fantastische meid is. Haar vader zal hetzelfde doen maar ook hij heeft dezelfde twijfels.Het is haar eerste liefde en ze zal er doorheen moeten, maar oh wat doet het pijn als je kind zo verdrietig is.....
Er komt een moment
dat ze het opeens ziet, dat ze opeens doorheeft dat hij eigenlijk een zak is.
Ik spreek volledig uit ervaring, ik was ook 16 bij mijn eerste echte vriendje en na 5 jaar (en talloze malen vreemdgaan van zijn kant, een snikkende ik en hij die beterschap beloofde) was het ineens klaar. Ging m'n roze bril af en was ik helemaal helder, opzouten met die knul, uit mijn leven er mee.
Jaren later, op m'n 40e, kwam hij m'n vader tegen en heeft hij om mijn telefoonnummer gevraagd: hij wilde zijn excuus aanbieden voor wat hij me allemaal had aangedaan. Gelukkig heeft mijn vader dat nummer niet gegeven.
Nu zal je dochter het misschien nog niet zien, of misschien wel, maar echt de tijd komt. Het enige wat je kan doen is er voor haar zijn, al is het op afstand, luisteren en troosten.
Fely
"Onze dochter is het absolute tegendeel. Een soort van mensenmagneet."
Hopen dat ze niet structureel wordt aangetrokken door de verkeerde types. Nobody's perfect...
Even toelichten
Haar expartner is (nu nog) een meisje van 18, maar begint binnenkort met hormoonbehandeling. Dat proces zal niet makkelijk zijn, en als ze weer samenkomen wordt het voor mijn dochter wellicht nog veel heftiger.
Een van de mooie dingen aan mijn dochter is, is dat ze altijd zegt dat ze verliefd is geworden op een persoon en geslacht doet er niet toe. Het is begonnen met een innige vriendschap die in liefde is overgegaan. Dus Ad Hombre, ik geloof niet dat ze structureel wordt aangetrokken door de verkeerde types.
Fely
"Een van de mooie dingen aan mijn dochter is, is dat ze altijd zegt dat ze verliefd is geworden op een persoon en geslacht doet er niet toe."
Sorry, maar dat klinkt als zo'n ideologisch gemotiveerde instelling waar alleen maar rampen uit kunnen voortkomen.
Jeetje Ad
Ga eens vakantievieren in een zonnig land, klaart je humeur misschien een beetje van op...
Fély
inderdaad kun je alleen maar aanhoren. Moeilijk hoor, en zeker als je kind zo ver weg zit.
Voor haar vriendin ook geen makkelijke tijd kan ik me zo voorstellen. Nog maar nauwelijks door de puberteit heen, en dan zoiets voor de boeg, pfff. Jammer dat ze niet 'gewoon' terug kunnen naar innige vriendschap. Lijkt me voor beiden de beste oplossing. Kunnen ze elkaar wel steunen, maar vanuit vriendschap is dat toch anders dan vanuit een liefdesrelatie.
Overigens, ik vind het wel een prachtige instelling, verliefd worden op een persoon in plaats van op iemand van een bepaald geslacht. Ze klinkt als iemand die vast op een dag de voor haar juiste persoon wel vindt.
Ad Hombre
Het is haar allereerste liefde. "Ze zegt altijd dat ze verliefd is GEWORDEN op een persoon", en dat het haar niet uitmaakte of V een meisje of jongen is.
Het is gewoon gebeurd, maar betekent niet dat dat haar (ideologisch-gemotiveerde) instelling is.
Klaar ermee
Blijf je haar na het zoveelste knipperlichtmoment nog oordeelsloos troosten of adviseer je dan om het definitief af te sluiten? Ik denk dat ik er op een gegeven moment klaar mee zou zijn. Je mag bij me komen uithuilen maar ergens doe je het ook jezelf aan. Kennelijk is dit een persoon die op de een of andere manier behoefte heeft aan drama, of op een andere manier een labiele inslag heeft. Die kun je beter kwijt zijn dan rijk, en zeker als je pas 20 bent en niet een hand vol maar een land vol leuke mensen te vinden zijn.
Pennestreek
Dit *is* mijn goeie humeur. Maar dat wil nog niet zeggen dat ik er een roze bril bij opzet...
verkeerde types
Misschien kan er met 'verkeerde types' ook bedoeld worden: types met een 'lastige psyche', dat je dochter meer een soort verpleegster/redster is in een relatie. Dat is natuurlijk ergens te prijzen, maar is geen gelijkwaardige relatie en gaat vaak op den duur mis. Dan is het goed dat het uit is (iets wat je vaak achteraf inziet) en een knipperlichtrelatie klinkt sowieso niet goed.
Enfin, het blijft verdrietig en het is altijd naar als je kinderen hun neus stoten, maar daar leren ze van. Je kan alle bak ellende die ze nog krijgt niet van haar weghouden.
Inderdaad Mijntje
Tot dat inzicht zal ze moeten komen. Ik zorgde ook te veel, tot ik er zelf aan onderdoor ging. Ik heb het destijds enorm gewaardeerd dat juist mijn moeder zei dat ik dit niet verdiende en dat ze het zou begrijpen als ik er definitief een punt achter zou zetten, omdat dit geen leven was. Zoeits zeg je niet na de eerste keer, maar wel na de derde of zoveelste keer dat ze zo behandeld is.
Mijntje
"Misschien kan er met 'verkeerde types' ook bedoeld worden: types met een 'lastige psyche', dat je dochter meer een soort verpleegster/redster is in een relatie. Dat is natuurlijk ergens te prijzen, maar is geen gelijkwaardige relatie en gaat vaak op den duur mis."
Daat zat ik een beetje aan te denken inderdaad... (maar goed, na 1 relatie is dat een beetje een overhaaste conclusie)
Reacties
Phryne Fisher: Oordeelsloos troosten? Nee. Toen het in maart weer eens zo ver was, heb ik mijn dochter in Ierland opgezocht en hebben we dagenlang gepraat. Over waarom ze niet los wil laten, hoop blijft hebben enz. enz. Ze is jongvolwassen en maakt haar eigen keuzes. Ik zal er natuurlijk altijd voor haar zijn, maar ik zeg haar echt wel wat ik ervan denk. Net als haar vader en haar broertje.
Mijntje: Naar mijn inschatting heeft ze geen 'helperssyndroom'. Ze zit goed in haar vel en met afwijzing kan ze goed omgaan. Ook heeft ze zich gelukkig niet door haar vriendin laten weerhouden haar eigen weg te gaan (jaar buitenland, studeren, met haar vriendenkring op stap). De laatste keer dat ze gezwicht is, kwam mede door de moeder van haar vriendin. Die heeft mijn dochter gebombardeerd met appjes. Dat ze een deel is van de familie, dat haar vriendin wist dat ze fout zat, spijt had, haar miste, haar het liefste weer terughad enz. enz.
We hebben daar net uitgebreid over gesproken, want moeders is namelijk weer begonnen weer met het goedmaakoffensief. Maar ze zou nu even een huilpauze inlassen (haar eigen woorden) en achter haar studentenjob aan gaan. Mocht ze volgende week pas beginnen, komt ze dit weekend naar huis.
rustig
Inderdaad, wat een overhaaste conclusies na een eerste (!) relatie mbt verkeerde/lastige psyche types aantrekken
Mijn dochter heeft dezelfde instelling(dat heeft gewoon een naam-
biseksueel zijn 
). Doet er niet toe in het verhaal. Ik kan dat ook niet zozeer als mooi ding benoemen. Ook niet als niet mooi trouwens. Wat is er mooier aan op jongens én meisjes vallen dan alleen op jongens óf meisjes vallen.
marina
"Wat is er mooier aan op jongens én meisjes vallen dan alleen op jongens óf meisjes vallen."
Nou, persoonlijk heb ik toch liever dat mijn zoons gewoon op meisjes vallen, een paar kleinkinderen op termijn lijkt mij toch ook wel leuk en het leven wordt er ook echt niet makkelijker op als je homo bent. (de bi's die ik ken zijn na enige tijd toch de ene of de andere kant op gevallen)
Marina
Dat is het bijzondere in dit geval. Ook daar is ze open over. Ik heb haar gevraagd of ze nu lesbisch, hetero of bi is. (Dit met het oog op een eventuele geslachtsverandering van haar partner). Haar antwoord: ze vindt jongens/mannen aantrekkelijk en met meisjes/vrouwen voelt ze zich verbonden. Hoe ze zich op seksueel gebied gaat ontwikkelen staat in de sterren geschreven. Met haar vriendin was seks niet aan de orde. Wel veel knuffelen en hand vasthouden. Maar haar vriendin noemt zichzelf a-seksueel. En ik hoop zo dat ze nu de kans grijpt om te ontdekken hoe ze zelf in elkaar steekt en zich niet weer laat inlijven.
hoe oud is ze?
Dat is inderdaad apart ja. Het zal toch zo zijn dat de grote hoop over een liefdesrelatie spreekt als er ook seks aan te pas komt. Wat zegt ze zelf over de ontbrekende gevoelens? Is het dan niet gewoon een "we zijn beste vriendinntjes relatie" en meer niet? Ik vraag dit met oprechte interesse, niet om het aan de kant te schuiven.
Ad, dat mag jij natuurlijk vinden. Ik geloof ook dat de mannen in een homo of biseksuele relatie het moeilijker hebben in de maatschappij dan vrouwen in een lesbische of biseksuele relatie. Dochter heeft nooit enige hinder ondervonden van last. Dat een bepaalde kant opvallen wordt al heel snel gezegd als iemand na bv een vrouw/vrouw relatie toch al lange tijd bij een man is, net als mijn oudste dochter. Dat is niet zo in haar geval, ze is alleen nu alweer 7 jaar gelukkig met een man. Kan net zogoed nog eens anders worden.
Marina
Ze is nu 20, dus met 16 ontwikkelde de vriendinnenrelatie zich in liefde voor zover je dat zo kan noemen. Buiten het niet hebben van seks, wees alles op een 'normale' relatie. Jaloezie, gekibbel, alleen maar bij elkaar willen zijn, knuffelen, de hele dag met elkaar bellen en appen. Mijn dochter is heel erg trouw, niet alleen in haar relatie maar ook naar haar vrienden toe (en dat zijn er behoorlijk veel). Ze is een mooie meid en ze heeft veel sjans bij de jongens, maar dat heeft haar nooit geboeid omdat ze al bezet was.
Tja, over ontbrekende gevoelens. Ze is een echte knuffelkont en zoenen deden ze wel veel. Maar met erotiek heeft ze zich nooit beziggehouden. Eigenlijk staat ze dus helemaal aan het begin van die ontdekkingsreis. Ook daarom hoop ik dat ze niet teruggaat naar haar vriendin....
Trouwens
Ze heeft de studentenjob bij een Scandinavisch meubelhuis gekregen en begint morgen 
.
Fely
Maar kom op, het is toch logisch dat hun relatie in onrustig vaarwater zit als de partner met zulke enorme levensvragen zit?
Ik wordt een beetje naar van je overdreven positieve toon over je dochter en de negatieve toon over haar partner. Voor jouw dochter is het vast niet gauw goed.
Ik hoop dat ze vriendinnen kunnen blijven
Of weer opnieuw worden. Blijkbaar zijn ze wel heel erg op elkaar gesteld, maar zijn ze in een vreemd soort relatie 'gegroeid', die uiteindelijk niet (meer) werkt. Wat ik wel snap. Geen lichamelijke intimiteit anders dan handje vasthouden kan ik me niet voorstellen op die leeftijd in een relatie. Maar als ik kijk naar de vriendin van je dochter, die zo inderdaad in onrustig vaarwater zit, juist weer wel. Als je in het verkeerde lijf zit, lijkt seks me inderdaad heel ingewikkeld. En voor iemand die dat niet zelf meemaakt of meegemaakt heeft heel belastend en ingewikkeld. Niet dat jij daar iets mee moet, maar dat kun je wel zo benoemen naar je dochter. Zij is niet degene die in het verkeerde lijf zit. Dat is haar vriendin. Heel lovenswaardig dat ze zo solidair is, maar zo doet ze wel zichzelf tekort misschien.
Ik hoop voor de vriendin dat zij lotgenoten heeft waarmee ze dit soort levensvragen kan bespreken. En dat jouw dochter gewoon een heel goede, lieve vriendin voor haar kan zijn. Maar ondertussen op liefdesgebied wel haar eigen weg kan gaan.
Een of andere kant opvallen
Ach Ad, het is ook maar wat je wil zien.
De meeste mensen krijgen op termijn gewoon een langdurige relatie met iemand. Met man of vrouw maakt een bi-seksueel nog niet homo of hetero. De persoon zelf verandert er niet door.
Ad Hombre
"Nou, persoonlijk heb ik toch liever dat mijn zoons gewoon op meisjes vallen, een paar kleinkinderen op termijn lijkt mij toch ook wel leuk en het leven wordt er ook echt niet makkelijker op als je homo bent. "
Het leven voor homo's is vooral minder makkelijk doordat er mensen zijn die liever hopen dat hun kind geen homo is. En die mensen, zoals jij, houden het in stand.
Ik hoop voor jou dat je kinderen hun eigen keuzes kunnen maken zonder een sacherijnige vader die kleinkinderen door zijn neus geboord ziet worden.
Alkes.
Het leven van homo's is minder makkelijk omdat het door veel mensen niet geaccepteerd wordt. Als, vooral mannelijk stel, kan je amper veilig hand in hand over straat.
Ze worden uitgescholden, nageroepen en bedreigd.
Dat heeft niets te maken met de gedachtengang van Ad. Juist als je weet dat homo zijn nog lang niet algemeen geaccepteerd is wil je dat je kind het liefst besparen.
precies
je kan de wens hebben dat je kind 'gewoon' hetero is, puur omdat je weet dat het op een bepaald moment in het leven gewoon last heeft van alles wat daar buiten valt; het ermee leren omgaan.
Waar ze echt last van hebben zijn de echte homofoben die hun commentaar niet voor zich houden of zelfs hun tengels niet van hen af kunnen houden. Of op de werkvloer gediscrimineerd worden of waar dan ook.
Maar niet van Ad. Toch Ad?
Sidonia
Ik vermoed dat de meeste homo's liever 'gewoon' hetero zouden zijn, maar ja, die keus hebben ze niet want het is aangeboren. (dat is overigens een progressief standpunt)
"Maar niet van Ad. Toch Ad?"
Ik zou niet weten hoe. Ik kijk nergens van op. Hoogstens vraag ik wel eens aan een lesbienneof ze geen zin heeft in een triootje... (*)
(*)Kidding!
Wil je dat niet
doen als ik net een slok koffie neem Ad!
te flauw en toch grappig.
overigens heb ik onlangs een nieuwe letter in het lhbtq rijtje geleerd namelijk de P van panseksualiteit. Die lijkt dochter van TS wel te passen https://nl.wikipedia.org/wiki/Panseksualiteit
Mijk
Wat je kunt adviseren is een periode zonder contact
Je dochter zou eenzijdig kunnen besluiten om drie maanden geen contact te hebben zodat ze allebei de tijd hebben om de afgelopen periode te evalueren, goed na te denken over wat ze willen, zonder dat ze elkaar beïnvloeden. En zonder dat de moeder van vriendin haar probeert te beinvloeden.
Vervolgens kan ze de moeder blokkeren. En zo nodig vriendin ook.
Ook al last ze geen rustperiode in, dan zou ik wel stoppen met het contact hebben met de moeder van de vriendin.
Eens met Lente
Ik denk dat Lente heel zinnige dingen zegt. Als deze relatie in de sterren geschreven staat, komen ze ooit wel weer samen, maar even rust en nadenken (en misschien wat rondkijken) klinkt als een verstandige zet.
Mijk
Ik merk dat de hele gender/orientatieproblematiek een beetje onoverzichtelijk lijkt te worden. Er schijnen maar liefst 63 genders te zijn (oh nee, dat was een hoax). Anyway, ik stel voor om iedereen voortaan gewoon bij zijn genotype aan te spreken, dus XX voor een vrouw en XY voor een man. Wat we nu een homostel zouden noemen wordt dan XXXX of XYXY. Gewone ouderwetse stellen XXXY of XYXX. Een gezinnetje bijv XXxxxyXY. De mogelijkheden zijn eindeloos...