Vrijwillig vertrokken, wil dat wij gaan dokken
Tot 3 jaar geleden was er weinig aan de hand. Pap en mam twee kids. 3 jaar geleden begon onze oudste zich af te zetten. We schaarden het onder pubergedrag en met vallen en opstaan leerden we los te laten. Anderhalf jaar geleden kregen we door dat het niet alleen pubergedrag was en schakelden we, mede op het verzoek van dochter, GGZ in. Omdat ze 16 was begonnen daar pas echt de problemen want ivm de privacy is dochters wil wet. Omdat dochter niets wilde delen en niet gezamenlijk gesprekken ( naast haar eigen solo therapie) wilde voeren om de dynamiek thuis wat fijner te krijgen, werden we vanaf dat moment overal buiten gehouden. Na een op z'n zachtst gezegd aantal bewogen jaren (" diefstal, drugsgebruik, liegen over werkelijk álles, stoppen met opleiding, genderverandering, van nieuwe opleiding verwijderd zijn) bleken wij flexibeler dan we ooit voor mogelijk hadden gehouden en bleven we haar steunen.
Vier weken geleden ( inmiddels is ze net 18) stapte ze midden in een ( heel normaal) gesprek op en zei: " ik ben klaar met jullie. Ik ga en ik kom niet weer terug." Ze leverde haar huissleutel in en vertrok. We hebben met de politie overlegd en behalve checken of veilig was op dat moment kunnen ze niets doen. Want 18.
Begrijpelijk maar niet minder pijnlijk want we maken ons zorgen. Mentaal is ze niet stabiel.
Inmiddels heeft ze ons beschuldigd van 18 jaar lang geestelijke en lichamelijke mishandeling. Bij GGZ, maar ook in de familie, en eigenlijk aan iedereen die het wil horen. Daarna volgden de bedreigingen: ze zou het huis afbranden, onze jongste bij ons weghalen, ons afmaken, begraven en een pluk haar als troffee bewaren. (Politie heeft deze bedreigingen ook gehoord en vastgelegd).
Behalve verdrietig zijn en ons zorgen maken zijn we nu dus ook boos. Alles tegelijk. We staan volledig machteloos. Behalve dat er nooit sprake is geweest van jeugdzorg in de zin van Veilig Thuis oid ( wel jeugdzorg na diagnose adhd en Gilles de la tourette bij de jongste) en wij alleen maar met voorbeelden kunnen komen hoe we er altijd voor de kids zijn geweest, kunnen we op niets gebasseerde beschuldigingen niet eens ontkrachten.
We weten niet waar ze op dit moment woont, maar ze heeft wel een appje gestuurd dat ze met een woning bezig is ( beschermd wonen via GGZ) en wij tot haar 21ste onderhoudsplicht hebben. Of we even over de brug kunnen komen. Totdat ze vertrok hebben we altijd gezegd: ga maar op jezelf als je jezelf kunt onderhouden. Alles wat je elders hebt kun je hier ook krijgen. ( en ik weet zeker dat begeleid wonen een stukje meer gecontroleerd is dan dat ze het thuis had).
Nu durven we haar niet terug in huis te halen gezien de beschuldigingen en bedreigingen.
We zijn niet van plan 'zomaar' geld over te maken.
Iemand een idee hoe dit werkt qua onderhoudsplicht? Ik vind de info die hier over te vinden is online heel magertjes...
Ik vrees dat je gewoon weg geen andere keuze hebt dan betalen hoe zuur dat ook is.
Laat je even goed informeren. Vermoedelijk heeft je dochter inderdaad recht op een toelage. Maar het hoeft niet zo te zijn dat dit naar haar rekening gaat. Mogelijk bijvoorbeeld bewindvoering of iets dergelijks ertussen.
Voor dat beschermd wonen zullen er waarschijnlijk ook toelages zijn. Daar kan je niet zomaar terecht. En mogelijk wordt een deel dus wel vanuit een indicatie betaald?
Ik lees dat je zegt: ze kan wel thuis wonen. Maar verstandig klinkt dat ook niet….
Je kan niet uitgaan van mijn advies want dit is niet mijn doelgroep.
Maar onderzoek wat voor recht ze heeft op financiering vanuit overheid/zorgverzekering etc.
En laat je goed informeren hoe het zit met het bedrag dat jij evt bijdraagt.
Kennis van mij heeft dochter van 17 dus nog minderjarig. Zij krijgt niet rechtstreeks geld want alles gaat op. Basis onderhoud wordt rechtstreeks met de instanties geregeld. Zij krijgt nog een soort zak/leefgeld. En soms lukt het haar om te werken en verdient ze zelf wat bij.
Hele herkenbare situatie. En hoewel er voorbeelden zijn van ouders die idd moeten betalen, is er ook jurisprudentie dat het niet een kwestie is van een bedrag over maken. Zeker als er psychische problematiek of verslaving speelt.
Je kunt vooral met beschermd wonen overleggen. Dat je bv wel de ziektekostenverzekering betaalt, ook al ontvangt zij daarvoor de zorgtoeslag. Die zorgtoeslag is dan voor haar. Of dat je de woonkosten rechtstreeks aan de zorgverlener betaalt.
Het is in elk geval niet een kwestie van betaal maar. Zoek vooral hulp van een advocaat die hier ervaring mee heeft en overleg met waar ze gaat wonen.
Een rechter kan de onderhoudsplicht matigen of zelfs op nul stellen als kind zich zo misdraagt dat een bijdrage in het levensonderhoud moreel niet van de ouders kan worden verwacht.
Jullie zullen alleen zelf moeten bepalen of je het tot een rechtzaak wil laten komen. Als je zeker weet dat een eventuele vergoeding naar drugs of drank gaat is het misschien wel een optie.
Jeetje To wat een nachtmerrie!!
Ik heb zelf geen tips, maar lees hier goede adviezen van anderen, hopelijk helpt het jullie op weg.
Heel veel sterkte 
Mijn advies is ook om dit via de organisatie van haar begeleid wonen te regelen. Sterkte! Heftige situatie.
Louloux3 schreef op 23-05-2024 om 10:08:
Een rechter kan de onderhoudsplicht matigen of zelfs op nul stellen als kind zich zo misdraagt dat een bijdrage in het levensonderhoud moreel niet van de ouders kan worden verwacht.
Jullie zullen alleen zelf moeten bepalen of je het tot een rechtzaak wil laten komen. Als je zeker weet dat een eventuele vergoeding naar drugs of drank gaat is het misschien wel een optie.
Dit klinkt mij logisch in de oren. Voor de rest ben ik erg verbaasd te lezen wat ik hier lees. Ik heb geen tips en zit verder niet in deze materie, maar ik zou zeggen dat als je vanaf je 18e jaar meerderjarig bent en je zelf de beslissing neemt om te vertrekken bij je ouders waar je gewoon onderdak en levensonderhoud werd geboden, dat je dan maar moet gaan werken om in je eigen levensonderhoud te voorzien. Er is niets mis met werken, talloze mensen van 17 of 18 jaar die gewoon fulltime werken.
Wil ze dat niet, dan moet zij maar initiatieven nemen om iets anders te regelen "dan maar een rechtszaak". Ik las bovendien dat het ook inkomensafhankelijk (inkomen van de ouders in dit geval) is hoeveel je bij 'kunt' dragen. En dat lijkt mij redelijk, want stel dat je twee of drie kinderen hebt die als meerderjarige deze weg kiezen, moet je die dan allemaal volledig (elders wonend) onderhouden qua huisvesting, zorg, etc.?
Luchtpost schreef op 23-05-2024 om 16:50:
[..]
Dit klinkt mij logisch in de oren. Voor de rest ben ik erg verbaasd te lezen wat ik hier lees. Ik heb geen tips en zit verder niet in deze materie, maar ik zou zeggen dat als je vanaf je 18e jaar meerderjarig bent en je zelf de beslissing neemt om te vertrekken bij je ouders waar je gewoon onderdak en levensonderhoud werd geboden, dat je dan maar moet gaan werken om in je eigen levensonderhoud te voorzien. Er is niets mis met werken, talloze mensen van 17 of 18 jaar die gewoon fulltime werken.
Wil ze dat niet, dan moet zij maar initiatieven nemen om iets anders te regelen "dan maar een rechtszaak". Ik las bovendien dat het ook inkomensafhankelijk (inkomen van de ouders in dit geval) is hoeveel je bij 'kunt' dragen. En dat lijkt mij redelijk, want stel dat je twee of drie kinderen hebt die als meerderjarige deze weg kiezen, moet je die dan allemaal volledig (elders wonend) onderhouden qua huisvesting, zorg, etc.?
Natuurlijk niet, want dat kan niet eens. Mijn hypotheek betalen is één ding, maar nog drie kamers erbij huren inclusief gwl, internet, zorg, verzekeringen, boodschappen etc. kunnen veruit de meeste mensen niet betalen.
Als ze thuis blijven wonen kosten ze veel minder.
Als dochter niet meer studeert (van school gestuurd), dan kan ze gaan werken.
Daarnaast zou ik, als ik zo'n vreselijke hekel zou hebben aan mijn ouders en niks met ze te maken wil hebben, ook niet financieel afhankelijk willen zijn.
Helaas ken ik deze situatie zelf. De link die gedeeld wordt bevat veel goede informatie. Let erg op met de duur waarvoor je onderhoudsplichtig bent. Zodra er iets aan de hand is, ik las adhd, kan dit tot 23 jaar duren. het is ook belangrijk of er door de jongmeerderjarige zelf gewerkt kan worden. Die van mij is daar niet toe in staat… ik betaal een bedrag ter hoogte van de zorgverzekering, kind krijgt de toeslag. Hopelijk betaalt vader ook de kinderalimentatie rechtstreeks, dat weet ik niet.ik heb dus direct toegestemd, met een relatief laag bedrag. Er is al meerdere keren gevraagd om te verhogen, maar doordat ik het direct goedvond, geen rechtszaak.
Helaas beide, mijn bijdrage en zorgtoeslag, wel op kinds eigen rekening, want het is alleen mogelijk om een zorgverzekering voor je meerderjarige kind te betalen als die ongewijzigd blijft. En ik had een heel uitgebreide, behoorlijk dure. Daarnaast wilde kind het niet omdat ik mogelijk nog inzage in zorgkosten via de verzekering had. Dit is niet zo! Hoewel ik wel zag aan een bedrag dat het klopte dat kind op de seh had gezeten. Verhaal erachter hoorde ik viavia, drugsgebruik. Dit wil je op enig moment ook niet meer weten.
daarnaast, deze bijdrage is verplicht. Wat je eventueel gespaard hebt, niet. Als je deze info combineert, kun je de wettelijke maandelijkse onderhoudsbijdrage van het eventuele spaargeld betalen. Alleen als je er echt veel moeite mee hebt natuurlijk.
Ik zou ook hiernaar kijken, van de site van de rijksoverheid:
---------------------------------------------------------------------------
Hoogte bijstand jongeren van 18 tot 21 jaar
Voor jongeren van 18 tot 21 jaar gelden aparte, lagere
bijstandsnormen, de zogenaamde “jongerennormen”. De hoogte van de
bijstand voor jongeren tot 21 jaar is afgestemd op de ouderlijke
onderhoudsplicht. Dit betekent dat uw ouders de uitkering aanvullen. De
gemeente kan uw uitkering aanvullen vanuit de bijzondere bijstand als:
- uw ouders onvoldoende middelen hebben;
- uw ouders niet meer leven;
- u een verstoorde relatie heeft met uw ouders.
De gemeente heeft de bevoegdheid om deze bijzondere bijstand op uw ouders te verhalen.
----------------------------------------------------
En dat op een 'vriendelijke' toon: je moet eerst naar de gemeente om bijstand aan te vragen, dan gaat de gemeente naar ons kijken, maar aangezien onze relatie verstoord is zullen wij niets bij hoeven te dragen. De gemeente kan dan een uitkering betalen onder hun voorwaarden. Vervolgens kan de gemeente dat dan wel weer op jullie verhalen, maar ik zou in dit geval liever met de gemeente te maken hebben. En het lijkt me voor kind ook beter als zij met de gemeente te maken heeft.
Het blijft wel merkwaardig hoe dat dan zit met alimentatie, maar dat is een andere discussie.
Tsjor
Och jee Saar wat lijkt dit me een moeilijke situatie voor jullie! Misschien is het ook beter dat ze niet meer thuis woont als dit zoveel verwijten en verdriet met zich meebrengt? 18 is voor de wet volwassen, maar qua hersenontwikkeling echt nog heel erg jong natuurlijk. Hopelijk krijgt ze een plekje binnen beschermd wonen toegewezen. Daar betaal je trouwens (zijzelf) een inkomensafhankelijke eigen bijdrage voor als het om de wmo gaat, dus als ze een laag inkomen heeft betaalt ze niet zoveel.
Dat ze zo met jullie omgaat en dan wel geld 'eist' voelt wel lullig natuurlijk. Het idee dat je als ouder wat bijdraagt aan het levensonderhoud van je kind tot 21 jaar vind ik op zich niet zo gek.
Wat ik zou doen is een berichtje terugsturen waarin ik aangeeft dat ik hoop dat het haar lukt om het door haar zo gewenste plekje voor zichzelf te krijgen. Dat ik graag met haar wil praten over wat zij denkt wat ze nodig heeft en dat ze bij dit gesprek iemand mee mag nemen wie ze vertrouwt. Daarbij zou ik aangeven dat ik in dat gesprek geen toezeggingen ga doen of afspraken ga maken, maar puur wil horen hoe ze hierover denkt en wat ze nodig denkt te hebben.
Op deze manier hou je de communicatie open en gelijkwaardig zonder dat je dingen toezegt die je niet wil of dingen weigert die je niet kunt weigeren. Ook laat je daarmee zien dat stomweg een appje sturen en iets mededelen naar je ouders voor jullie geen afdoende of acceptabele manier van communiceren is.
Ik zou zeker niet zomaar een willeurig bedrag betalen. Dat ben je ook niet verplicht. Of en hoeveel jullie moeten betalen is afhankelijk van de situatie. Daarvoor heb je dus haar gegevens nodig.
En ook niet aan haar zelf. Dat valt voldoende te onderbouwen (verslaving, psychische diagnose etc). Met 18 jaar heeft ze recht op een eigen inkomen. Dus Participatiewet of misschien wel Wajong. En natuurlijk op zorgtoeslag. Beschermd Wonen wil niet zeggen dat ze haar altijd helpen met de financiën. Dat moet ze willen. In dit geval zou ik aangeven dat jullie in overleg willen met haar bewindvoerder.
tsjor schreef op 23-05-2024 om 17:24:
Ik zou ook hiernaar kijken, van de site van de rijksoverheid:
---------------------------------------------------------------------------
Hoogte bijstand jongeren van 18 tot 21 jaar
Voor jongeren van 18 tot 21 jaar gelden aparte, lagere
bijstandsnormen, de zogenaamde “jongerennormen”. De hoogte van de
bijstand voor jongeren tot 21 jaar is afgestemd op de ouderlijke
onderhoudsplicht. Dit betekent dat uw ouders de uitkering aanvullen. De
gemeente kan uw uitkering aanvullen vanuit de bijzondere bijstand als:
- uw ouders onvoldoende middelen hebben;
- uw ouders niet meer leven;
- u een verstoorde relatie heeft met uw ouders.
De gemeente heeft de bevoegdheid om deze bijzondere bijstand op uw ouders te verhalen.
----------------------------------------------------
En dat op een 'vriendelijke' toon: je moet eerst naar de gemeente om bijstand aan te vragen, dan gaat de gemeente naar ons kijken, maar aangezien onze relatie verstoord is zullen wij niets bij hoeven te dragen. De gemeente kan dan een uitkering betalen onder hun voorwaarden. Vervolgens kan de gemeente dat dan wel weer op jullie verhalen, maar ik zou in dit geval liever met de gemeente te maken hebben. En het lijkt me voor kind ook beter als zij met de gemeente te maken heeft.
Het blijft wel merkwaardig hoe dat dan zit met alimentatie, maar dat is een andere discussie.
Tsjor
Alimentatie is een voorliggende voorziening, net als stufi, dus als je daar recht op hebt gaat dat voor of wordt gekort op die bijstandsuitkering.
Dat is inderdaad het merkwaardige, dat alimentatie als een voorliggende voorziening wordt beschouwd, maar dat zoiets niet is bepaald voor andere vormen van voorzien in levensonderhoud, bijvoorbeeld de voorzieningen in natura.
Tsjor