Vrijwillig vertrokken, wil dat wij gaan dokken
Tot 3 jaar geleden was er weinig aan de hand. Pap en mam twee kids. 3 jaar geleden begon onze oudste zich af te zetten. We schaarden het onder pubergedrag en met vallen en opstaan leerden we los te laten. Anderhalf jaar geleden kregen we door dat het niet alleen pubergedrag was en schakelden we, mede op het verzoek van dochter, GGZ in. Omdat ze 16 was begonnen daar pas echt de problemen want ivm de privacy is dochters wil wet. Omdat dochter niets wilde delen en niet gezamenlijk gesprekken ( naast haar eigen solo therapie) wilde voeren om de dynamiek thuis wat fijner te krijgen, werden we vanaf dat moment overal buiten gehouden. Na een op z'n zachtst gezegd aantal bewogen jaren (" diefstal, drugsgebruik, liegen over werkelijk álles, stoppen met opleiding, genderverandering, van nieuwe opleiding verwijderd zijn) bleken wij flexibeler dan we ooit voor mogelijk hadden gehouden en bleven we haar steunen.
Vier weken geleden ( inmiddels is ze net 18) stapte ze midden in een ( heel normaal) gesprek op en zei: " ik ben klaar met jullie. Ik ga en ik kom niet weer terug." Ze leverde haar huissleutel in en vertrok. We hebben met de politie overlegd en behalve checken of veilig was op dat moment kunnen ze niets doen. Want 18.
Begrijpelijk maar niet minder pijnlijk want we maken ons zorgen. Mentaal is ze niet stabiel.
Inmiddels heeft ze ons beschuldigd van 18 jaar lang geestelijke en lichamelijke mishandeling. Bij GGZ, maar ook in de familie, en eigenlijk aan iedereen die het wil horen. Daarna volgden de bedreigingen: ze zou het huis afbranden, onze jongste bij ons weghalen, ons afmaken, begraven en een pluk haar als troffee bewaren. (Politie heeft deze bedreigingen ook gehoord en vastgelegd).
Behalve verdrietig zijn en ons zorgen maken zijn we nu dus ook boos. Alles tegelijk. We staan volledig machteloos. Behalve dat er nooit sprake is geweest van jeugdzorg in de zin van Veilig Thuis oid ( wel jeugdzorg na diagnose adhd en Gilles de la tourette bij de jongste) en wij alleen maar met voorbeelden kunnen komen hoe we er altijd voor de kids zijn geweest, kunnen we op niets gebasseerde beschuldigingen niet eens ontkrachten.
We weten niet waar ze op dit moment woont, maar ze heeft wel een appje gestuurd dat ze met een woning bezig is ( beschermd wonen via GGZ) en wij tot haar 21ste onderhoudsplicht hebben. Of we even over de brug kunnen komen. Totdat ze vertrok hebben we altijd gezegd: ga maar op jezelf als je jezelf kunt onderhouden. Alles wat je elders hebt kun je hier ook krijgen. ( en ik weet zeker dat begeleid wonen een stukje meer gecontroleerd is dan dat ze het thuis had).
Nu durven we haar niet terug in huis te halen gezien de beschuldigingen en bedreigingen.
We zijn niet van plan 'zomaar' geld over te maken.
Iemand een idee hoe dit werkt qua onderhoudsplicht? Ik vind de info die hier over te vinden is online heel magertjes...
Wat een klote situatie! Echt heel naar. Onze zoon is met 16 uit huis gegaan en heeft op zijn 18 een rechtszaak aangespannen om onderhoudsgeld terug te eisen. Toen bleek dat dat inderdaad een plicht is: wij wisten dat helaas niet.
nee! Wat erg Pippeltje. En ik begrijp dat hij in het gelijk is gesteld? Is hier een standaard bedrag per maand voor?
Ik begrijp niet hoe zo'n onderhoudsplicht geregeld moet worden...We hebben weinig behoefte om het drank en drugsgebruik van ons kind dat ons naar het leven staat te bekostigen.
Wij hebben uiteraard toen een advocaat genomen en die heeft toen geadviseerd om een gesprek aan te gaan en een regeling te treffen. Zo hebben we de rechtszaak kunnen voorkomen.
Het was inderdaad een vreselijke tijd. Mijn zoon was bij zijn vriend (6jaar ouder) ingetrokken en door hem en diens familie is hij opgestookt om het zo aan te pakken.
Nee er is geen standaard bedrag denk ik: ik denk dat het bepaald wordt door de omstandigheden: net als bij alimentatie.
Is het een optie om alle contact via de GGZ / beschermd wonen te laten lopen?
Ik gok dat zij vaker met dit bijltje hebben gehakt, dus laat hen maar met een realistisch bedrag komen. Dan kijk je in hoeverre je het daarmee eens bent of je doet een tegenvoorstel.
Ik neem aan dat op het moment dat ze effectief beschermd woont dat ze ook hulp krijgt qua financiën? Dan gok ik dat het "leefgeld" dat jullie geven in eerste instantie bij hen terecht komt.
Zij kan wel een bult geld willen, maar ik gok dat zij ook niet zomaar alles toestaan.
Ik zou ook even horen bij een advocaat die bekend is met familierecht. In hoeverre is het bijvoorbeeld mogelijk te eisen dat zij vaste huisvesting heeft in ruil voor leefgeld? Of dat ze "iets" doet qua studie, werk, dagbesteding, ...?
SaarT schreef op 22-05-2024 om 22:08:
Ik begrijp niet hoe zo'n onderhoudsplicht geregeld moet worden...We hebben weinig behoefte om het drank en drugsgebruik van ons kind dat ons naar het leven staat te bekostigen.
Snap ik helemaal. Als je toch verplicht moet betalen, dan zou ik nagaan of je bijvoorbeeld vaste lasten rechtstreeks kan betalen ipv geld overmaken aan kind. Dus bijv rechtstreeks zorgverzekering betalen.
ik sta echt even met mijn oren te klapperen… wat een verhalen! Kan me niet eens voorstellen hoe jullie je voelen in zo’n situatie.
ik zou juridische hulp inschakelen en nagaan of ze een mentor heeft die haar budget beheert.
Ik zou op de site van het LBIO kijken, ik vermoed dat zij ook in dit geval een berekening kunnen maken voor een paar tientjes. Zij weten hoe het moet, vziw krijg je nergens anders een deugdelijke berekening voor dat geld.
Vziw is het overigens zo dat als een jongvolwassene zich ernstig misdraagt t.o. de ouders, dat reden kan zijn om de onderhoudsplicht te verminderen. Maar ik vraag me af of dat ook geldt bij GGZ-problematiek
Wat een vreselijke situatie en wat moeten jullie je machteloos voelen.
Onderhoudsplicht bestaat inderdaad, maar betekent niet dat jullie alle kosten van een zelfstandig leven moeten bekostigen. Woonlasten kunnen bijvoorbeeld best hoog zijn en een kind kan ook thuis blijven wonen. En zelfs als dat niet kan, bijvoorbeeld vanwege een studie ver weg, dan wil dat niet zeggen dat alle kosten voor de ouders zijn.
Die bijdrage wordt berekend op basis van de behoefte van het kind en het inkomen van de ouders. Als een kind gaat studeren stelt DUO op basis van het inkomen van de ouders ook een verwachte bijdrage op, rekening houdend met het aantal kinderen dat er nog meer is en ook nog studeert. Want als je drie studerende kinderen op kamers hebt is dat natuurlijk veel duurder dan wanneer ze thuis wonen of niet studeren. En de meeste ouders kunnen niet hun eigen huur/hypotheek betalen plus drie keer een kamer plus collegegeld, boeken etc.
Ik zou ook kiezen voor het niet direct betalen van geld aan dochter maar aan een mentor of de instelling (bijvoorbeeld eigen bijdrage). Toch snap ik dat het oneerlijk voelt, want het was haar eigen keuze om weg te gaan. En drank en drugs hoef je ook niet te bekostigen. Dat hoeft voor een thuiswonend kind ook niet. De meeste ouders laten hun kinderen gewoon werken voor zaken als uitgaan, feestjes en leuke dingen.
Heel veel sterkte, ik kan me niet eens voorstellen hoe ellendig deze situatie is.
Ze ziet waarschijnlijk zelf niet hoeveel ze kapot aan het maken is.
Dochter neemt maar een bewindvoerder of mentor en dan maken jullie daar het geld naar over.
Wat vreselijk verdrietig is dit!
Wat een klote situatie!
Los van alle emoties. Je wil advies over wel of niet betalen. Ik zou zeggen betalen, omdat het alternatief waarschijnlijk voor nog veel meer problemen gaat zorgen.
Ze wil nu beschermd gaan wonen. Dat betekent in elk geval een vorm van toezicht. Dat kan ze zelf niet betalen, dus als jullie niet bijdragen dan kan ze daar niet wonen. De kans dat ze dan met hangende pootjes terug naar huis komt is klein, de kans dat jullie daarna als gezellig gezin verder gaan is helemaal niet aanwezig. Het enige wat nog kan gebeuren is dat ze kortdurend terug komt en vervolgens weer wegloopt. Het alternatief voor naar huis komen is zelf geld gaan verdienen (bijv. Stelen/dealen), op straat leven of foute vrienden (loverboy).
Bovendien heeft ze dus zoals hier boven aangegeven recht op geld van jullie. Dus ze zal ook nog een punt hebben als ze zegt dat jullie niet goed voor haar zorgen als jullie niet over de brug komen. Als ze een rechtzaak aanspant wordt het helemaal vervelend. Ze zal jullie dat altijd kwalijk blijven nemen en de kans dat je ooit nog een normale relatie hebt met je dochter wordt kleiner.
Moet je dan alles betalen? Nee dat ook niet. Ik zou in gesprek gaan liefst met een onafhankelijke derde erbij. Daarin bespreek je wat ze nodig heeft (onderdak, energie, verzekeringen, voeding en kleding), hoeveel jullie kunnen betalen en hoeveel ze zelf zou kunnen verdienen. Drank en drugs is uiteraard geen onderdeel van je onderhoudsplicht.
Je hebt onderhoudsplicht en je wilt logischerwijs geen slechte keuzes bekostigen.
Ik zou het zoeken in het direct betalen van ziekenkostenverzekering, huisvesting en opleiding in plaats van een bedrag per maand.
Jeetje, TO, wat een verschrikkelijk zware situatie. Eens met de andere reacties over hoe je deze bijdrage vorm kunt geven, daar heb ik nu niks aan toe te voegen.
Ik vroeg me af of je zicht hebt op welke problematiek er precies bij dochter speelt, of heeft zij dat afgeschermd. Of hebben jullie vermoedens? Dat kan namelijk wel consequenties hebben voor de hoe je het praktisch invult en ook kan het jullie helpen om door deze zware periode te navigeren. Want het lijkt me heel lastig om dit allemaal een plek te geven, grenzen te stellen, of je er emotioneel toe te verhouden als je geen idee hebt waar dit vandaan komt.
Heel veel sterkte. En hopelijk komt ze op een gegeven moment tot inkeer.