Vriend van dochter heeft geen verblijfplaats
Mijn dochter heeft sinds 2/3 weken een nieuwe vriend.Hij is wees en sinds hij meerderjarig is heeft hij geen vaste verblijfplaats meer.Hii woonde alleen in een studio maar verblijft nu in een hostel.Staat onder begeleiding maar door zijn meerderjarigheid schiet daar niet zoveel van over,…Mijn dochter laat hem nu altijd maar bij ons slapen en douchen.Ik ben hier niet mee akkoord maar ze komt elke dag wel met een uitleg/smoesjes en is hij hier weer.Hoe erg ik die situatie ook vind,ik ken hem niet,ik ken zijn achtergrond niet,hij werkt niet,studeert niet…
Mijn dochter verwijt mij dat ik hem niet help…Ze zet me met mijn rug tegen de muur en profiteert er van dat mijn man (haar stiefvader) niet thuis is.Hij is op zee tot 4/12.Ik wil geen jongen van 18 op straat laten slapen doch vind ik het absurd dat ik tegen mijn zin in deze situatie word gestoken.
S.ndra schreef op 21-12-2024 om 08:45:
Ik begrijp dat je hiervan schrikt. Maar ik denk dat het ook aangeeft hoe moeilijk de situatie voor je dochter en hem is. Ik zou toch nog een keer met je dochter en evt met hem gaan praten. Voor haar is hij geen dakloze maar haar vriend. Het is lief van haar dat ze hem wil helpen, maar stiekem de auto uitlenen kan niet en voor hem is in een auto slapen uiteindelijk ook geen oplossing. Wat je dochter aan hulp kan bieden is beperkt. Hij zit in een moeilijke situatie en hij heeft adequate hulp nodig. Misschien kan je dochter hem bewegen om weer begeleiding te aanvaarden.
Het begint toch met een plek om te blijven. Een hostel is dat niet. Het lijkt me heel moeilijk om als 18-jarige in de winter in een daklozenhostel te moeten slapen waar ook mensen tussen zitten met forse psychische- of verslavingsproblemen. Misschien voelt het niet zo veilig voor hem in dat hostel en slaapt hij daarom liever bij het vriespunt in een auto of stiekem bij jullie boven. Misschien kan hij in aanmerking komen voor een sociale huurwoning? Of is er een project voor begeleid wonen voor dakloze jongeren?
Jij ergert je dat hij niet werkt. Maar het kan wel zijn dat er meer speelt dan vermeende luiheid. Werken is net als veel andere dingen moeilijk als je geen officieel adres hebt. Je hebt in elk geval een postadres nodig. En daarnaast is het moeilijk als je geen plek hebt om te douchen, je kleren niet kunt wassen, slecht geslapen hebt in het hostel of de auto, niet kan koken etc. En gewoon geen thuis hebt. Het kan ook zijn dat als hij gaat werken dat wat hij verdient, wordt afgetrokken van zijn leefloon.
Zoals het nu gaat is er weinig perspectief. Hoe denken je dochter en hij daarover? Wat wil hij? Heeft hij zijn school afgemaakt? Wil hij een opleiding volgen of werken? Hij is jong en heeft begeleiding nodig om zijn leven en toekomst vorm te geven.
Dit. Ik vind veel reacties erg hard. Het gaat om een 18 jarige zonder familie en woonplek die als een halve crimineel wordt neergezet. Als er al plek is in de daklozenopvang is dat echt geen veilige situatie van waaruit je zomaar een baan of studie begint. En zicht op een woning lijkt me ook een te positieve aanname. Het zal je kind maar zijn. Een beetje compassie mag best hoor.
RosaMontana schreef op 21-12-2024 om 12:58:
[..]
Dit. Ik vind veel reacties erg hard. Het gaat om een 18 jarige zonder familie en woonplek die als een halve crimineel wordt neergezet. Als er al plek is in de daklozenopvang is dat echt geen veilige situatie van waaruit je zomaar een baan of studie begint. En zicht op een woning lijkt me ook een te positieve aanname. Het zal je kind maar zijn. Een beetje compassie mag best hoor.
Compassie is prima en dat is er maar je bent geen hulpverlener maar hebt wel de verantwoording over je eigen kind en huishouden.
Ik zou 1 of 2 nachten per weekend onderdak verlenen na een aantal maanden in de relatie zoals je dat met andere relaties van je kind ook doet.
En dan hebben ze zich wel aan de huisregels te houden dus niet de kasten leeg eten, laten weten of je mee eet of niet en 's nachts stil zijn.
Bij veel reacties hier lijkt het of TO hulpverlener of pleegouder moet worden als ware zij een heilige. Leuk om te zeggen van een afstand, wordt dan zelf pleegouder of hulpverlener want daar is een groot te kort aan.
RosaMontana schreef op 21-12-2024 om 12:58:
[..]
Dit. Ik vind veel reacties erg hard. Het gaat om een 18 jarige zonder familie en woonplek die als een halve crimineel wordt neergezet. Als er al plek is in de daklozenopvang is dat echt geen veilige situatie van waaruit je zomaar een baan of studie begint. En zicht op een woning lijkt me ook een te positieve aanname. Het zal je kind maar zijn. Een beetje compassie mag best hoor.
Ik lees dat hij een woning had, maar er uit is gezet ivm overlast veroorzaken. Toen mocht hij bij zijn vriendin en haar ouders logeren, maar daar veroorzaakte hij ook overlast waardoor hij niet kon blijven. Vervolgens werd hem een baan aangeboden op de plek waar hij dan ook kon wonen, maar daar zag hij aanvankelijk vanaf, waardoor dit aan zijn neus voorbij ging.
Maar niemand houdt je tegen om bij de daklozenopvang een leuke jongvolwassene op te pikken en in huis te nemen. Als jij zoveel compassie voelt voor deze mensen. Er zijn er zat. Maar dat wil nog niet zeggen dat TO dat moet doen, of goed moet vinden dat zo'n jongere in de auto van haar moeder verblijft.
Hij kan niet rijden dus heeft de auto enkel gebruikt om erin te slapen…Daarom is het natuurlijk nog altijd niet ok.Mijn dochter zei ik kon hem toch niet op straat laten slapen…Ik vind het vervelend dat ze zich verantwoord voelt ook al begrijp ik het wel want het zit bij mij ook niet goed dat hij op straat moet slapen maar zolang de jongen hem niet door professionelen wil laten begeleiden kan ik niet veel voor hem doen.Ik moet mijn grenzen bewaken.Dat hij niet bekwaam is om zoals ons gewoon te gaan werken dat begrijp ik,die jongen heeft veel meegemaakt hij heeft begeleiding nodig om zijn leven op de rails te krijgen alleen ziet hij dat zelf niet zo en ook mijn dochter niet.
oudmaarnognietkoud schreef op 21-12-2024 om 11:07:
[..]
In dit geval is het dus verduistering en uiteraard eveneens strafbaar. In het geval dat hij schade rijdt blijft jouw moeder dus met de brokken zitten. Dat moet je niet willen. Aangifte doen dus.
Hij die opzettelijk enig goed dat geheel of ten dele aan een ander toebehoort en dat hij anders dan door misdrijf onder zich heeft, wederrechtelijk zich toeëigent, wordt, als schuldig aan verduistering, gestraft met gevangenisstraf van ten hoogste drie jaren of geldboete van de vijfde categorie.
Het lijkt mij stug dat je dit in een rechtbank overeind kunt houden. Verduistering gaat over iets toe eigenen, dat heeft hij niet gedaan. Hij heeft in een auto geslapen waarvan hij de sleutel heeft gekregen.
Valentijn101 schreef op 21-12-2024 om 12:46:
[..]
Beide. Dochter heeft sleutel gepakt. Vriend wist dat er geen toestemming was.
En laten we dit dan eens uitpakken. Hierbij vraag ik me af wat je zou bereiken als je aangifte doet. In het ene uiterste geval heb je de tijd van de politie verkwist, en in het andere uiterste geval hebben dochter en haar vriend een strafblad. Daar zijn beiden niet mee geholpen en Natje ook niet. Nog even los van de relatie tussen Natje en dochter die hiermee op het spel komt te staan.
Het verbaast mij hoeveel mensen vinden dat je op dit soort manieren je grenzen aan moet geven. Je kunt ook grenzen aangeven zonder dingen op de spits te drijven en de situatie lastiger te maken dan hij is.
Zo zie je maar hoe moeilijk het is om kalm en evenwichtig te blijven in dit soort situaties, als zelfs mensen die niet in de situatie zelf zitten niet in staat zijn om even rustig na te denken over hoe je het beste hiertoe kunt verhouden.
En de suggestie (van een andere forummer) om zelf een jongvolwassene uit de opvang te halen is natuurlijk flauw. Natje heeft niet om deze situatie gevraagd maar heeft er mee te dealen en probeert dat te doen op een manier die de relatie met haar dochter niet volledig op scherp zet. Een gezonde afstand met grenzen en compassie voor de situatie van de jongen gaan prima samen.
Natje, ik hoop dat het jullie lukt om kalm te blijven en helder af te blijven bakenen wat je wel en vooral ook niet doet. Het zal in elk geval veel geduld van jullie vragen. Hopelijk kunnen jullie tijdens de feestdagen gewoon genieten van de tijd met elkaar.
S.ndra schreef op 21-12-2024 om 08:45:
Ik begrijp dat je hiervan schrikt. Maar ik denk dat het ook aangeeft hoe moeilijk de situatie voor je dochter en hem is. Ik zou toch nog een keer met je dochter en evt met hem gaan praten. Voor haar is hij geen dakloze maar haar vriend. Het is lief van haar dat ze hem wil helpen, maar stiekem de auto uitlenen kan niet en voor hem is in een auto slapen uiteindelijk ook geen oplossing. Wat je dochter aan hulp kan bieden is beperkt. Hij zit in een moeilijke situatie en hij heeft adequate hulp nodig. Misschien kan je dochter hem bewegen om weer begeleiding te aanvaarden.
Het begint toch met een plek om te blijven. Een hostel is dat niet. Het lijkt me heel moeilijk om als 18-jarige in de winter in een daklozenhostel te moeten slapen waar ook mensen tussen zitten met forse psychische- of verslavingsproblemen. Misschien voelt het niet zo veilig voor hem in dat hostel en slaapt hij daarom liever bij het vriespunt in een auto of stiekem bij jullie boven. Misschien kan hij in aanmerking komen voor een sociale huurwoning? Of is er een project voor begeleid wonen voor dakloze jongeren?
Jij ergert je dat hij niet werkt. Maar het kan wel zijn dat er meer speelt dan vermeende luiheid. Werken is net als veel andere dingen moeilijk als je geen officieel adres hebt. Je hebt in elk geval een postadres nodig. En daarnaast is het moeilijk als je geen plek hebt om te douchen, je kleren niet kunt wassen, slecht geslapen hebt in het hostel of de auto, niet kan koken etc. En gewoon geen thuis hebt. Het kan ook zijn dat als hij gaat werken dat wat hij verdient, wordt afgetrokken van zijn leefloon.
Zoals het nu gaat is er weinig perspectief. Hoe denken je dochter en hij daarover? Wat wil hij? Heeft hij zijn school afgemaakt? Wil hij een opleiding volgen of werken? Hij is jong en heeft begeleiding nodig om zijn leven en toekomst vorm te geven.
100% dit. Eerst goede en stabiele huisvesting. De boel inrichten en voldoende kleding en boodschappen en duidelijk en overzichtelijk dagritme en dan werk zoeken, of nog beter werkend leren, waarbij hij tegelijktijd een opleiding volgt.
Maar eerst het 1, en dan pas kan je werken en dit ook volhouden.
En gezien zijn achtergrond: begeleiding, traumaverwerking en kijken of er andere problematiek speelt wat ook aangepakt moet worden.
BritgetJones007 schreef op 21-12-2024 om 15:39:
[..]
100% dit. Eerst goede en stabiele huisvesting. De boel inrichten en voldoende kleding en boodschappen en duidelijk en overzichtelijk dagritme en dan werk zoeken, of nog beter werkend leren, waarbij hij tegelijktijd een opleiding volgt.
Maar eerst het 1, en dan pas kan je werken en dit ook volhouden.
En gezien zijn achtergrond: begeleiding, traumaverwerking en kijken of er andere problematiek speelt wat ook aangepakt moet worden.
Maar dat is toch helemaal niet aan TO omdat te regelen, ze is moeder Theresa niet.
Valentijn101 schreef op 21-12-2024 om 12:46:
[..]
Beide. Dochter heeft sleutel gepakt. Vriend wist dat er geen toestemming was.
Wat een aanname. Was je erbij?
mana_sutiyuq schreef op 21-12-2024 om 15:49:
[..]
Maar dat is toch helemaal niet aan TO omdat te regelen, ze is moeder Theresa niet.
Nee, maar waren er maar meer mensen een beetje zoals Moeder Theresa. Wat zou de wereld dan een stuk warmer zijn!
Wij hebben ons destijds ook ontfermd over de vriendin van onze zoon. Nogal een ongeleid projectiel, waardoor de relatie met haar ouders tot onder het vriespunt was bekoeld. Stond ook op straat. Ze heeft toen een tijdje bij ons gewoond. Onze zoon is al snel met haar gaan samenwonen, eerst op een studentenkamer, want ze kon/wilde niet alleen zijn. Later hebben wij woonruimte voor ze gevonden en deels bekostigd. We hebben haar altijd gesteund, geholpen met opleiding/gezondheid/financiën. Want dat kon ze nog niet alleen door haar (o.a.) ADHD. Zelfs toen het uit was hebben we haar geholpen op de rit te blijven. En intussen, ruim 2 jaar later, doet ze het prima. Af en toe heb ik nog contact met haar, vinger aan de pols houden. Want ze heeft zoveel uitdagingen dat ze altijd een zwaarder leven zal hebben dan je iemand (wie dan ook) gunt. Wij als gezin zijn er trots op en blij mee dat we een positieve bijdrage hebben geleverd aan haar leven. Dat voelt goed.
Was ik op mijn strepen gaan staan, had ik op een boze manier mijn grenzen aangegeven, de politie gebeld (was een paar keer geen echt rare reactie geweest) dan had dat voor haar niet goed uitgepakt. Ze had al wat dingetjes op haar strafblad staan van voor wij haar leerden kennen. Dat had betekend dat ze een volwassen strafblad had gekregen. Daar kom je nooit meer vanaf. Dat had haar echt niet geholpen. Boetes ook niet, want geen geld. Had haar alleen maar dieper in de shit geholpen.
Soms heeft iemand gewoon even een duw inde goede richting nodig. Een helpende hand. Iemand die zijn nek voor je uitsteekt. En een puber, zeker een met een trauma, heeft nog wat extra compassie nodig. Geen strafkamp.
Daarmee is de situatie bij Natje natuurlijk nog niet opgelost. Want deze jongen laat zich (nog) niet helpen. Daarvoor moet hij eerst vertrouwen krijgen in Natje/haar gezin/de hulpverlening.
Natje, je doet het goed volgens mij. Helpen binnen jouw mogelijkheden. En hopelijk binnenkort samen kijken wat er mogelijk is.
mana_sutiyuq schreef op 21-12-2024 om 15:49:
[..]
Maar dat is toch helemaal niet aan TO omdat te regelen, ze is moeder Theresa niet.
Nee, dat moeten officiële instanties regelen. Maar die jongen geeft TO ook geen inzicht in zijn hulpverleningstraject en dat doet hijzelf niet handig....
Maar dat die jongen in een nare positie zit, dat is wel duidelijk
'Mijn dochter zei ik kon hem toch niet op straat laten slapen…I' Daar begint het hele ingewikkelde van de situatie en van alles wat zij nu doet. Dus dit is het begin van het gesprek, niet het einde.
Er zijn vragen bij te stellen. zoals de vraag: ben jij dan degene die hem op straat laat slapen? Hoe komt het dat je dat denkt? Of laat hij het zelf zo gebeuren? Of zijn ouders? of de mensen bij wie hij eerder in huis woonde? Wat is zijn rol hierin en wat is zijn wens? Is de oplossing die jullie gekozen hebben de oplossing die hij in gedachte had, of die jij in gedachte had? Wat vond hij daarvan? Wat vindt hij daarvan nu hij weet dat ik het niet goed heb gevonden? Moeten we een slaapauto voor hem kopen en ergens neerzetten, wil jij dat? Wil hij dat?
Naast praktische uitleg inderdaad over aansprakelijkheid, schade, het belang van de auto voor oma etc.
Het zou mooi zijn als je dit gesprek samen met de vriend zou kunnen voeren onder het motto: ik wil toch wel eens evalueren: hoe kijken jullie nu terug op dat slapen in de auto van oma.
Het doel is vooral de levensles voor je dochter.
Tsjor
Het is niet de 1 ste keer dat mijn dochter een relatie aan gaat met een jongen uit een moeilijke thuissituatie maar zij hadden dan wel altijd een dak boven hun hoofd maar haar vorige 2 vriendjes gingen ook niet werken of naar school en hadden moeilijke relaties met hun ouders of de ouders zaten zelf onder schuldbemiddeling.Ze is er iedere keer van thuisgekomen en achteraf moeten toegeven dat ze ze niet kon helpen.Nu is de situatie jammergenoeg nog extremer.Ik weet dat ze me op een gegeven moment gelijk zal geven en zeker als de situatie niet verbeterd of veranderd maar ik vrees dat het nog niet voor direct is.
Ik heb hem uitgenodigd voor kerst en hij kan hier dan ook overnachten.Maar meer of hier af en toe overnachten en eten laten we niet meer toe.