Volwassen kinderen,leefregels?

Maar wat

zijn concreet de dingen waar jij mee klaar staat en waarvan je denkt dat je dat misschien anders moet gaan doen? Of wat zijn eigenlijk jouw drijfveren waardoor je hierover na bent gaan denken?
Over het algemeen kun je denk ik gewoon zelf besluiten wat je wel en niet nog voor ze wil doen. Dan ga je praten/onderhandelen met je kinderen daarover. Want jij mag aangeven hoe je het wil, maar er kunnen kleine dingen zijn die je kinderen heel fijn vinden dat jij ze nog doet. En misschien weet je dat niet eens....

Wonen samen boven jou?

Als ze samen wonen boven jou, wat ik begrijp uit je bericht, zou ik in iedere geval ze hun eigen huishouden laten runnen. Niet meer koken en strijken dus. En dan wel bv twee keer per week uitnodigen voor het eten, maar dat was het dan. Kom op, grote mensen hoor, en als ze op zichzelf wonen, dan niet alleen de lusten maar ook de lasten. Klinkt hard, maar ze hebben er straks alleen maar profijt van. En dat rijden moeten ze inderdaad zelf oplossen.
Toen ik op kamers ging (met 18) kreeg ik van mn moeder een wasmachine, hoe lief ze me ook vond, denk maar niet dat ik elke week thuis hoefde te komen met de was. Eigen boontjes doppen.

Was en zo

Ieder van mijn gezin die op zichzelf ging wonen, heeft van mij een wasmachine cadeau gekregen - dit weekend wordt de laatste op het kameradres bezorgd

Tja, inwonende volwassen kinderen en combinatie met een graag zorgende moeder, dat is een lastige combinatie. Ik moet eerlijk bekennen dat ik ons laatste nog thuiswonende kind ook teveel heb verwend, maar ze kan het zelf prima en heeft heel wat huishoudelijk werk verzet bij haar bijbaan.
Ik heb ook steeds voor iedereen gewassen en gestreken, tot ze weg waren. Maar weg is dus een eigen wasmachine. Dan geef ik hoogstens nog advies na een spoedsms in geval van nood; geldt ook in de keuken, haha.

Halen en brengen deden en doen wij alleen als er geen andere mogelijkheid is of het wel wat onredelijk is om zo lang te laten wachten op een bus. Mits het past in ons programma.

Ook speelt mee hoe vanzelfsprekend al die goede zorgen worden gevonden. Dus het is van belang dat die jongvolwassenen ook af en toe initiatief nemen om eten te koken, boodschappen mee te brengen, op te ruimen, wat aan de tuin te doen of zo.

Over die auto

je dochter heeft een auto, haar vriend niet. Dat moeten ze samen regelen en in geval van hoge nood vragen of ze die van jullie kunnen lenen. Omgekeerd geldt dat trouwens ook!

Tonny (ot)

Wat een goed idee om kinderen die uit huis gaan een wasmachine kado te doen! Komt misschien binnenkort al bij ons aan de orde (spannend hoor, bij mij dan de eerste die uitvliegt...) dus die ga ik onthouden

Vervoer

Ik zou toch echt willen dat ze zelf van en naar hun werk kunnen. Er gaat toch ook openbaar vervoer en ze kunnen toch fietsen.
Kunnen ze niet zelf een flat oid huren? Zijnnze tenminste echt zelfstandig. Hoe oud zijn ze eigenlijk.

Strijken?

Tjee dat deed ik al niet meer toen ze nog thuis woonden. Iedereen strijkt zijn eigen spullen maar.

Jaymza

Zelfstandig wonen (al is het boven jullie) is zelfstandig zorgen

2x per week bij jullie eten is al heel hulpvaardig. Wassen/strijken zou ik zeker niet doen. Een wasmachine cadeau geven bij het uit huis gaan, vind ik een superidee. Omdat zij al apart wonen, zou ik dat ding of zomaar geven of een verjaardag binnenkort afwachten. En doe er dan ook een strijkijzer bij.
Rijden terwijl ze zelf een auto hebben, zou ik alleen maar doen in noodgevallen en superonhandige situaties (bijvoorbeeld zo laat terugmoeten van een plaats ver weg dat er geen treinen meer rijden). Ergens een uur moeten wachten op de bus kan betekenen dat jij twee keer een half uur moet rijden. Dat is even lastig voor jou als voor dochter. Niet doen dus.
Ik denk dat beiden het zo normaal vinden dat jullie van alles doen dat het hoog tijd is voor een VOLWASSEN gesprek

24 en 25?

Ach lieverd, je bent veel te lief. Ik dacht 18 en 19 ofzo. 24 en 25 is echt wel helemaal volwassen. En nee, veel centjes zullen ze niet hebben maar dat hoort er toch bij? Zijn velen van ons niet zo begonnen? Ik in ieder geval wel.

Ik zou zoeken naar gelijkwaardigheid. Juist omdat het ook goed is voor hun ontwikkeling en jullie relatie (is mijn ervaring). Dus als je het fijn vindt om nog te koken en strijken, vraag dan wat terug. Laat haar/hun in het weekend koken voor jullie. Ga in het weekend samen koken en vries het in voor de week erop. Zijn er klusjes die ze in en rond het huis van jou kan overnemen? Dan pakt zij die op. Zo leven jullie nog steeds gezamenlijk maar wel meer als volwassenen ipv jij als zorggever en zij ontvanger.
Past je dat?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Hier

Ik haal en breng mijn grote kinderen echt niet meer. Ze regelen zelf hun eigen vervoer. Als een auto niet mogelijk is dan heb je nog openbaar vervoer, fietsen, brommers en de benenwagen. Genoeg mogelijkheden dus. Natuurlijk wil ik in noodgevallen best even halen/brengen of de auto uitlenen. Echter alleen in noodgevallen. Ik heb zelf ook een drukke baan en ik heb nog jonge kinderen die wel gehaald en gebracht moeten worden. Verder moeten ze het dus echt zelf uitzoeken.

Strijken doen ze al zelf vanaf een jaar of 14. Ik ga niet meer voor iedereen strijken. Dat kunnen ze prima zelf en als ze geen zin hebben om te strijken dan doen ze het gewoon niet. De meeste kleding ziet er prima uit zonder gestreken te zijn.

Er staat hier elke avond een warme maaltijd op tafel voor wie mee wil eten. Wie niet aanwezig is kan later zelf wat koken.

Verder verwacht ik dat ze gewoon een antal huishoudelijke taken doen. Ik wil bijvoorbeeld best de was doen maar dan verwacht ik dat zij weer wat anders doen.

Af en toe verwennen mag natuurlijk best. Ze leren toch pas echt zelfstandig te zijn als ze eenmaal op zichzelf wonen. Echter ik wil er zelf niet te veel extra werk aan hebben. Dat heb ik echt al genoeg.

Hmmm

Je bent echt veel te lief voor ze. Ze zijn al jaren volwassen, hebben een baan, dus het wordt wel tijd dat ze op zichzelf gaan wonen. Met twee banen moet dat heus te bekostigen zijn, en dan zetten ze desnoods voorlopig maar krijgertjes of kringloopmeubels neer. Sowieso zou ik per heden stoppen met hun hele huishouden te doen.

Fiets

Je dochters fiets is gestoln, schrijf je. Dat hoort bij het leven. Ze is al 24/25! Laat haar zelf het probleem oplossen, ze kan een mooie goede nieuwe fiets kopen en die verzekeren, dat scheelt haar misschien zorgen, of juist een goedkope tweedehands. Nieuw of tweedehands, een fiets is in ieder geval veel goedkoper dan een rijbewijs halen of een auto bezitten.

En misschien kunnen ze dichter bij haar werk gaan wonen of ergens beter bereikbaar met het o.v.?

Zonder fiets

Ik vind dat je nog veel te veel doet...Geen fiets is voor oudste toch écht háár probleem (18+). Dan gaat ze maar lopen, bij iemand achterop of weet ik wat. Haar fiets wás al een keer gestolen. Daarvoor heeft ze zelf bij de fietsenmaker een oud barrel gekocht die fietsenmaker niet meer wilde opknappen (25 euro) en er nieuwe banden opgezet (7 euro per stuk),ketting gesmeerd en 1 euro lampjes erop en ze kon weer fietsen. Pas maanden later heeft ze van haar verjaardagsgeld een fatsoenlijke fiets gekocht. Ik wil best in geval van nood mijn fiets uitlenen of het vervoer met de auto regelen, maar dat is écht in geval van nood en volgens mij duurt zo'n fietsgebrek nooit meer dan 1 of 2 dagen.
Koken gebeurd hier door iedereen. Dat is afhankelijk van wie er het eerst thuis is (van school,werk etc.). Dus ook puber en oudste draaien daarin mee. De was doe ik er in principe in. Maar het vervolg (in de droger of buiten) daarbij verwacht ik ook initatieven van de rest in huis. Idem met strijken. Ze strijken hun eigen kleding maar, hoogstens dat ik een helpende hand uitsteek bij 'ingewikkelde' kleding of erge vlekken en het als 'leermoment' gebruik. Zo heeft jongste van 't weekend een wel erg modderige broek 'te week' gezet en oudste gisteravond 'geleerd' hoe ze haar colbertje weer fatsoenlijk in model krijgt. Ook eigen bed en eigen kamer is hun eigen pakkie an. Ik laat ze zelfs op oproep stofzuigen of helpen bij de schoonmaak in de rest van het huis. Maar eerlijk gezegd komt dat het meeste voor als ze overvloed van tijd hebben. In de vakanties b.v.
Oudste (18) regelt vrijwel alles eigenlijk zelf.
groeten albana

Wil je het echt wel

"Haar uitgelegd dat ze nu zich wat zelfstandiger moet gaan opstellen,niet altijd verwachten dat mama klaar staat en dat haar vriend en zij hun leven in eigen handen moeten nemen."

Da's niet echt ferme taal. Hoe zou een twintiger wiens moeder alles voor haar doet dat interpreteren? Wat zelfstandiger (dus iets meer zelf gaan doen, maar niet helemaal), niet altijd verwachten (maar wel soms, of vaak). Als je echt wil dat ze hun eigen boeltje gaan runnen moet je gewoon zeggen dat je vanaf nu af aan niet meer kookt, wast en taxiet. Als ze laten zien dat ze het echt allemaal zelf kunnen kan je ze af en toe spontaan verwennen met een lekkere maaltijd of een klusje waar ze zelf te weinig tijd of zin in hebben.

En als je dochter een vouwfiets koopt, kan ze die meenemen de bus in, dan die niet worden gestolen.

skik

Oef

Vorige week hebben we onze jongste (18) op zijn kamer geinstalleerd. Hij kan niks en wilde niks leren; alleen opruimen is hij goed in en hij heeft wel werkervaring. Huishouden is geen rocketscience, volgens hem - dus het komt heus wel goed.

Hij heeft de hele week voor zichzelf gekookt en weet de wasmachine in het complex al te vinden. Hoe harteloos

Tirza

Tjee

op die leeftijd hadden vrienden hun eerste kind al. Ik woonde in mijn 3e huis of zo, vriend was eerste jaars aio met een salaris net boven bijstands niveau en ik was druk op zoek naar een baan. Echt niet dat onze ouders bij sprongen. we konden wel groenten uit de tuin mee krijgen. Of af en toe de auto lenen als zij op vakantie waren maar verder niet.

Je dochter zit misschien gewoon te dicht bij om al echt los te laten.
Maar ik zou dat toch wel doen. Straks is het ook wel handig om vroeg kindeen te krijgen, nu zijn jullie nog lekker bij de hand om op te voeden.

Amk (licht ot)

Wat een briljánt idee! Laten we een baby krijgen om ons moeder wat te doen te geven. Die mist het zorgen zo!

Tirza

Mja

Wij woonden samen toen we 17 waren, ik zat op de MBO, mijn man werkte via uitzendbureaus. Mijn ouders betaalden mijn school maar dat was meteen ook alles wat ze betaalden.
Het eerste jaar hadden we alleen een miniwash die sokken opvrat, en een keuken van 1 x 1 meter..

Stel

De vriendin van mijn zoon woont nu ook bij ons. Ik merk dat het inderdaad heel lastig is om een stel onder je eigen dak te hebben. Het is heel lastig om de tussenweg te vinden tussen autonomie en zorgzaamheid. Tegelijk merk ik dat helemaal zelfstandig wonen in ons huis niet gaat. Zolang ze hier wonen maken ze deel uit van de familie. Het zou voor mij ook helemaal niet praktisch zijn als ze helemaal hun eigen huishouden gaan voeren in ons huis. Dat werkt gewoon niet. Ik verwacht dus dat ze gewoon als volwaardige gezinsleden hier leven, zich houden aan afspraken en ook eens wat doen in het huishouden. Dan hou ik ook rekening met hun als het gaat om eten en andere dingen. Ze kunnen niet zelfstandig gezinnetje spelen onder ons dak. Dat werkt gewoon niet.

Echt persoonlijke dingen zoals eigen kamer schoonhouden, vervoer, werkafspraken en andere dingen regelen ze uiteraard helemaal zelf. Echter dat verwacht ik ook al van mijn 17jarige.

Met mijn eigen kinderen gaat het allemaal min of meer vanzelfsprekend maar de vrouw/vriendin van mijn zoon erbij maakt het allemaal wat minder vanzelfsprekend.

Eer ze een eigen huisje hebben zijn we ook zo weer 7-12 maanden verder dus we moeten wel die balans vinden. In elk geval verwacht ik wel dat we gewoon als een huishouden functioneren. Ze kunnen daar geen subeenheid van worden. Daarvoor is ons huis niet geschikt.

Dat heeft als nadeel voor hun minder autonomie maar als voordeel dat er veel voor ze wordt gedaan en ze veel hulp hebben.

Als ze straks op zichzelf wonen zullen ze het ook wel redden.

In jouw geval zou ik zoveel hulp geven als ik zelf zin in zou hebben. Wat je fijn vindt om te doen dat doe je gewoon. Wat je teveel vindt worden laat je ze zelf oplossen.

Verwachtingen

Alleen uitspreken dat je 'verwachtingen' hebt m.b.t hun zelfstandigheid werkt niet. Want wat jij écht verwacht kunnen ze op hun gevoel echt niet weten. Dat moet je uitspreken.....
Dus als de was klaar is, zet je de ongestreken was op haar kamer of drukt het haar in de handen met de mededeling erbij 'of ze dat even kan strijken'. En een weekje later (zou niet alles in 1 keer doen, hier is het opgebouwd) zeg je dat je wil dat ze woendag en vrijdag de ontbijtboel opruimen omdat zij dan het laatste ontbijten (noem maar een voorbeeld). En als op dinsdag de vuilnis word opgehaald moet jij net op dat moment boodschappen doen en zeg je hem dat dat vanaf deze week zijn taak is en meteen vermeld je er even bij dat al die andere taken ook voor elke week waren bedoeld. Zo ongeveer.
En zorgen is niet alleen in daad. Zorgen is ook in woord, je kan naar ze luisteren, ze advies geven en gezellige dingen met ze doen. Samen film kijken of samen iets 'doen' voor mij part een appeltaart bakken.
"Ze evt. mondeling oplossingen bieden m.b.t. die fiets, zo van bel nu eens even de fietsenmaker of die nog een oud ding heeft staan waar je wat mee kan...Dat zou toch fijn zijn. Dat je weer kan fietsen niet?" En dan weten ze het tel. nr. van de fietsenmaker niet(want die staat niet op facebook) en laat je het ze opzoeken in de gouden gids etc.etc. Ook dat is een manier van 'zorgen'. En geïnteresseerd blijven in ze.
Als je alleen huishoudelijke zorg als zorgen voor je kinderen ziet, dan zorgt de huishoudelijke hulp ook voor een heleboel moeders
groeten albana

Tja

Het wordt saai, ook hier verbazing over het comfortniveau van de twee reeds lang volwassen mensen die gratis onder jouw dak wonen (en ja, hier ook: op die leeftijd had ik twee kinderen, een baan en een appartement. Echt niet inwonen, halen en brengen).
Ik zou ze huur vragen, ze regelmatig zelf boodschappen laten doen en betalen en nooit brengen en halen. Niet alleen voor hun bestwil, maar ook voor het mijne.

An-louise

Je schreef dat je dochter met haar vriend in een appartementje boven jullie woont. Wat zit er allemaal in dat appartementje? Wij hebben ook een soort appartementje bovenin het huis ( is door de vorige eigenaars zelfs verhuurd geweest), zonder eigen voordeur maar dus wel met eigen badkamer en keukenhoek. En ruimte genoeg voor zowel een woon/studeerhoek, een slaapgedeelte (slaapzolder) en ruimte voor een eettafel. Als het bij mij zover komt dat 1 van de kinderen daar wil wonen met vriend/vriendin dan zullen ze toch ook echt voorzichzelf moeten zorgen, dus zelf koken elke dag enz. Wat ze dan met de was gaan doen zien we dan wel, er zit geen wasmachineaansluiting. In de stad zijn wel wasserettes of ze stoppen het zelf in die van mij. Wat fietsen betreft en auto,s, vind ik eigenlijk lastiger. Breng en haal nu ook nog steeds geregeld, geen van de kinderen heeft al een rijbewijs. Soms is het eenvoudig een kwestie van een bus die na een bepaalde tijd niet meer gaat.

Ik ben het ook wel met maylise eens

Dat mee-eten zou ik niet zo'n probleem vinden, maar verder zou ik ze voornamelijk ook hun eigen leven laten leiden. En ze ZEKER niet overal heen brengen!!!

Goed zo

Goed dat je inziet dat 'het beste voor je kinderen willen' niet betekent dat je ze alles uit handen moet nemen maar dat je ze moet leren zelf de handen uit de mouwen te steken.

"hij heeft hogeschool gedaan en wil wat gaan doen met zijn diploma.Begrijpelijk vanzelfsprekend,maar om geld in\'t laadje te brengen,lijkt het me toch ook verstandig om voorlopig wat anders te gaan doen.Of ben ik hier verkeerd in?"

Ik vind van niet. Je kan niet werkloos thuis blijven zitten met een hbo-diploma in de hand en weigeren werk te doen dat daar niet bij aansluit als er wel ander werk is. Staat ook een stuk beter op je cv en en het vergroot je baankans als je al die tijd gewerkt is, al is het onder je niveau.

Ik zou trouwens wel zeker willen weten dat je dochter en schoonzoon daadwerkelijk sparen wat ze uitsparen aan kosten omdat ze gratis in jullie appartement wonen, zodat ze niet op hun dertigste daar nog steeds gratis wonen omdat ze al hun inkomen hebben opgesoupeerd.

skik