Spijt van je kind
Ik heb al heel lang spijt van mijn kind. Ik had het nooit moeten doen maar ja, iets met rammelende eierstokken enzo. Ons kind is geen leuk kind. Geen leuke puber en geen leuke jongvolwassene. We zijn extreem veel tijd aan hem kwijt en krijgen er niks voor terug. Vanaf dat die geboren is tot nu is het een energiezuiger. Hij eist, hij verwacht, hij consumeert en hij stresst en legt alles bij ons. Nu is die volwassen (met meerdere diagnoses) en zit ie hier en verwacht en eist hier van alles maar er iets voor doen homaar. Geen school meer, geen werk en alleen maar blowen en grote bekken en eisen eisen eisen. Het heeft nul komma nul zin om grenzen of regels te stellen: nul komma nul gevoelig voor. Komt gaat wanneer die wil. Al eens eruit gegooit en gaat overal zielige verhaaltjes ophangen over ons. Ik wilde dat ie er nooit was geweest. Mijn leven is een hel. Ik was gelukkig. Ik ben nu een wrak. En het wordt alleen maar erger. Mijn huwelijk staat onder druk, vrienden, familie, alles valt uit elkaar door hem. Ik heb overal aan de bel getrokken en hulp gevraagd maar er is niks. Hij is volwassen en wij zijn (financieel) verantwoordelijk. Hem eruit zetten helpt helemaal niks. Wie herkent dit gevoel van spijt hebben van je al volwassen kind?
Ted68 schreef op 04-04-2025 om 23:05:
Schaam je…… Sorry; je hebt waarschijnlijk dat perfekte kind verwacht…. Dat kindje, dat als Baby al door slaapt. Die naar de uni gaat etc….
Wat vreselijk voor je Zoon… Je hebt hem gekregen, je kan hem niet ruilen…. En ja, dat is natuur…. Het is je kind….
En wat zielig voor hem….
Doe eens even normaal joh.
Ted68 schreef op 04-04-2025 om 23:05:
Schaam je…… Sorry; je hebt waarschijnlijk dat perfekte kind verwacht…. Dat kindje, dat als Baby al door slaapt. Die naar de uni gaat etc….
Wat vreselijk voor je Zoon… Je hebt hem gekregen, je kan hem niet ruilen…. En ja, dat is natuur…. Het is je kind….
En wat zielig voor hem….
Ben jij wel helemaal lekker? Ga lekker ff iemand nog verder de grond in boren die al met zichzelf in de knoop zit. Echt compleet respectloos.
Waarom zou iemand die er over duidelijk door heen zit geen negatieve gevoelens mogen hebben en daardoor dus spijt mogen hebben omdat het leven anders loopt dan van te voren verwacht.
Geen leuk kind . Geen leuke tiener. Geen leuke volwassenen.
Kind is van 4 tot 12 . ?
Geen leuk kind . Sorry maar ik snap Ted 68 wel een beetje .
Hoe kan dat . Dat niks leuk was ??
Ted68 schreef op 04-04-2025 om 23:05:
Schaam je…… Sorry; je hebt waarschijnlijk dat perfekte kind verwacht…. Dat kindje, dat als Baby al door slaapt. Die naar de uni gaat etc….
Wat vreselijk voor je Zoon… Je hebt hem gekregen, je kan hem niet ruilen…. En ja, dat is natuur…. Het is je kind….
En wat zielig voor hem….
En ja hoor daar is hij, de reactie waarvan je wist dat hij komen zou. Ga je lekker?
Roos57 schreef op 05-04-2025 om 06:39:
Geen leuk kind . Geen leuke tiener. Geen leuke volwassenen.
Kind is van 4 tot 12 . ?
Geen leuk kind . Sorry maar ik snap Ted 68 wel een beetje .
Hoe kan dat . Dat niks leuk was ??
TO ziet het niet meer zitten dus ziet alles ni even negatief.
En er zijn kinderen die echt niet leuk zijn. Door karakter, gedragsstoornissen of andere oorzaken. Soms worden er mensen geboren die van hun wieg tot hun graf niet leuk zijn.
Dat is heel erg.
Vind het heel dapper van TO dat zij toe durft te geven aan het feit dat ze spijt heeft van haar kind. Daar zit zo'n groot taboe op.
TO, ik heb verder geen tips voor je. Alleen een hart onder de riem 
Wat verdrietig! Jullie zullen er allebei ongelukkig onder zijn.
Heb je zelf wel een fijne jeugd vol wederzijds respect, verbondenheid en warmte gehad?
Ellori schreef op 05-04-2025 om 00:52:
[..]
Ben jij wel helemaal lekker? Ga lekker ff iemand nog verder de grond in boren die al met zichzelf in de knoop zit. Echt compleet respectloos.
Waarom zou iemand die er over duidelijk door heen zit geen negatieve gevoelens mogen hebben en daardoor dus spijt mogen hebben omdat het leven anders loopt dan van te voren verwacht.
Ik snap de reactie van Ted68 wel. Topicstarter zit er niet alleen voor nu doorheen maar al heel lang en als ze schrijft dat zoon al vanaf geboorte een energiezuiger is en wilde dat hij er nooit was geweest heb je als ouder zijnde toch totaal geen benul hoe het leven in elkaar zit en niet alles om haarzelf draait.
Als het niet haar perfecte kind was had kind dan ter adoptie gesteld dan had kind zich in ieder geval nog ergens welkom gevoeld en veilig kunnen opgroeien. En voor haarzelf hulp had ingeschakeld. Menn, wat een onveilige en verdrietige weg moet dit kind afleggen. Het zal maar over je gezegd worden dat eigen moeder zegt dat je beter niet geboren had kunnen worden.
linn19 schreef op 05-04-2025 om 07:27:
[..]
Ik snap de reactie van Ted68 wel. Topicstarter zit er niet alleen voor nu doorheen maar al heel lang en als ze schrijft dat zoon al vanaf geboorte een energiezuiger is en wilde dat hij er nooit was geweest heb je als ouder zijnde toch totaal geen benul hoe het leven in elkaar zit en niet alles om haarzelf draait.
Als het niet haar perfecte kind was had kind dan ter adoptie gesteld dan had kind zich in ieder geval nog ergens welkom gevoeld en veilig kunnen opgroeien. En voor haarzelf hulp had ingeschakeld. Menn, wat een onveilige en verdrietige weg moet dit kind afleggen. Het zal maar over je gezegd worden dat eigen moeder zegt dat je beter niet geboren had kunnen worden.
Heeft TO dat tegen haar kind gezegd dan? Ze schrijft het hier. Anoniem. En wie zegt dat haar kind zich onveilig en verdrietig voelt. Ik lees nogal wat aannames in jouw bericht.
Grindelwald schreef op 05-04-2025 om 08:02:
[..]
Heeft TO dat tegen haar kind gezegd dan? Ze schrijft het hier. Anoniem. En wie zegt dat haar kind zich onveilig en verdrietig voelt. Ik lees nogal wat aannames in jouw bericht.
Tuurlijk, dit alles is vast aan kind voorbij gegaan. Geloof je het zelf?
Ik denk dat Indira_ even de mooie momenten met haar kind vergeten is, en daarom hem een energiezuiger noemt.
En misschien was hij ook bijna altijd een energiezuiger, en heeft zo toch met liefde (en vermoeidheid) voor hem gezorgd.
madee schreef op 04-04-2025 om 23:11:
Je hebt veel te stellen met je kinderen zeg. Eentje die geboren is als jongen en die een vrouw wil worden, een dochter met een partner met post commotioneel syndroom die je niet mag of kan helpen, en dan deze zoon nog….poeh. Veel sterkte met alles.
Ik ben blij dat ik kortgeleden heb geleerd hoe je iemands berichten/topics kan lezen, zo heb ik tenminste wat overzicht.
Nogmaals, ik geef het je te doen hoor, 3 kinderen met zo veel problematiek en dan jezelf nog overeind moeten houden. Ik heb geen advies voor je, maar wens je veel sterkte.
Oja.
weet je of jou kind gezien de diagnoses de juiste medicatie afstelling heeft? En is jou kind op de hoogte dat zijn blowen tegenwerkt, of werkt zijn eigen medicatie niet en is blowen zijn zelf medicatie?
Als eis stellen om dat samen uit te zoeken en hem aanmelden om af te kicken?
Ik heb zo'n broer. Inmiddels 45 en woont nog steeds bij moeder. Mijn vader is overleden. Broer wil niks , doet niks en maakt moeder en ons het leven zuur. Parasiteert alleen maar. Agressief, dominant. Moeder wil hem niet het huis uitzetten...
Mijn advies: kies voor jezelf. Zet hem de deur uit en laat hem niet meer binnen. Zorg voor rust voor jezelf zodat je er niet aan kapot gaat. Wat hij zegt tegen anderen: loslaten. Jij weet beter. Waarschijnlijk heb je massa's rapporten die dat onderbouwen, gezien het feit dat je zegt alles al geprobeerd te hebben. Hoe oud is hij? Boven de 25? Dan echt eruit. Hoe denkt je man er over of is die niet in beeld? Zijn er nog meer kinderen die hieronder te lijden hebben?
Echt . Kies voor jezelf. Ik zie wat het met mijn moeder en ons als naasten doet. Zo wil je niet oud worden.
Ik heb zomaar het vermoeden dat dit kind hetzelfde kind is als degene met genderissues en zo ongeveer de hele DSM-V aan diagnoses. Dat kind was ook nogal veeleisend en vond dat de ouders allerlei niet vergoede behandelingen moesten betalen en had geen ruimte voor schakeltijd, twijfel of nuance bij de omgeving.
linn19 schreef op 05-04-2025 om 07:27:
[..]
Ik snap de reactie van Ted68 wel. Topicstarter zit er niet alleen voor nu doorheen maar al heel lang en als ze schrijft dat zoon al vanaf geboorte een energiezuiger is en wilde dat hij er nooit was geweest heb je als ouder zijnde toch totaal geen benul hoe het leven in elkaar zit en niet alles om haarzelf draait.
Als het niet haar perfecte kind was had kind dan ter adoptie gesteld dan had kind zich in ieder geval nog ergens welkom gevoeld en veilig kunnen opgroeien. En voor haarzelf hulp had ingeschakeld. Menn, wat een onveilige en verdrietige weg moet dit kind afleggen. Het zal maar over je gezegd worden dat eigen moeder zegt dat je beter niet geboren had kunnen worden.
En nog steeds hoeft TO niet met de grond gelijk gemaakt te worden. De reactie was echt een enorme schop na die echt compleet overbodig was. Ik heb dat soort reacties ook gehad omdat ik al depressief was en mijn zoon in een pleeggezin zat zodat ik aan mijzelf kon werken en hij veilig kon opgroeien. Zodra ouders net wat anders zijn dan het normale plaatje is het schijnbaar niet goed, zeker niet als ouder(s) psychisch ziek zijn. En dan staat helaas iedereen met zijn en haar vooroordelen klaar om die te uiten. Maar bijna niemand geeft de erkenning die op dat soort momenten nodig is.
Waarmee ik niet aangeef dat iedereen die er zo over denkt geen recht heeft om dit te uiten. Maar wel over de manier waarop.
Laten we even eerlijk zijn, als je jezelf al een hele tijd kwijt bent, waarvan ik vermoed dat TO dat is, en je een heel druk kind hebt, kan ik me voorstellen dat alles teveel is. En dan is een druk kind inderdaad een energiezuiger. En ja, ik vind het ook hard dat er gezegd wordt dat ze spijt heeft en vooral dat ze wilde dat hij nooit had bestaan. Maar dat is wel het gevoel op dit moment en zoals ik in mijn eerste post al zei, ook al is dat 10000% tegen de norm is, ook dat gevoel mag er zijn en moet erkent worden. En nogmaals, iemand hoeft het niet eens met het gevoel te zijn om te erkennen dat TO echt hele heftige emoties heeft op dit moment. En in plaats van haar afbranden lijkt met me veel handiger om te adviseren om direct hulp bij deze negatieve gevoelens te zoeken.
Dus TO, bij deze. Bel maandag ochtend direct de huisarts om een afspraak bij de POH te maken of bel je therapeut op om met spoed dit op te pakken. Dit is niet iets waar je zelf uit gaat komen, zeker niet als dit al zo lang speelt. Die negatieve gevoelens moeten ergens heen en deze richting kind uiten is de laatste actie die je moet doen. Hij kan er niet zoveel aan doen dat hij zo geworden is. En als ik het zo lees (en ik vermoed ook dat het allemaal om hetzelfde kind gaat als in de andere topics) vind ik het ook niet zo gek dat dit een recalcitrante puber en jong volwassenen geworden is. Als je het gevoel hebt niet op deze wereld te mogen zijn gebeuren er allerlei hele rare dingen in je hoofd.
Mijn schoonmoeder is ongewenst geweest en dat is haar veelvuldig verteld. Daar heeft ze nu, 80 jaar later, nog steeds last van. Dat wil je je kind niet aan doen.