slapen bij vriend
Ik ben 21 jaar en heb al 2 jaar een relatie met mijn vriend (29 jaar). Mijn vriend woont op zichzelf waardoor we liever samen bij hem thuis zijn dan bij mij, aangezien we daar meer privacy hebben. Ik slaap momenteel 4x in de week bij hem waarbij ik overdag vrijwel altijd thuis ben en na het avondeten naar hem toe ga. Meestal ga ik zaterdag in de namiddag naar hem en kom ik maandag ochtend weer thuis.
Nu zeggen mijn ouders dat ik te veel bij hem ben en dat dat niet gezond is voor mijn leeftijd. Ik snap deze uitspraak niet echt en wil graag een mening horen van buitenaf dus shoot met wat jullie vinden...
Je bent 21 dus ik zou proberen op mezelf te gaan wonen. Doe dat en bouw een eigen bestaan op voordat je bij je vriend intrekt. Daar zullen jullie beiden veel profijt van hebben. Je ouders hebben dan ook niets meer te zeggen over hoe vaak jij bij je vriend slaapt.
Ik zou eens vragen waarom ze dat vinden en hoeveel uur per week volgens hen wel oké zou zijn.
Persoonlijk vind ik het onzin. Maar ik ging samenwonen toen ik 19 was 
Nooit spijt van gehad overigens.
op die leeftijd woonde ik al samen. Dus laat ze kletsen! Je bent 21!!!!
Mijn eerste vraag zou zijn: als je met hem ging samenwonen, zouden ze dat faliekant fout vinden? Vinden ze dat je eerst op jezelf moet wonen? Of vinden ze eigenlijk dat je bijv. moet trouwen en dan pas het huis uit mag?
Gr Angela
irmama schreef op 05-01-2022 om 14:46:
op die leeftijd woonde ik al samen. Dus laat ze kletsen! Je bent 21!!!!
Dit.
Je bent 21 jaar, wat je leeftijd betreft hebben je ouders er niks over te vinden / zeggen. Maar je woont wel in hun huis. Dus ik zou zeggen hun huis, hun regels. Wel kan ik mij voorstellen dat wanneer je erg veel bij je vriend zit, je wellicht je eigen vrienden een stuk minder ziet waardoor je ze misschien wat verwaarloosd? Kan het zo zijn dat jouw ouders zich daar wat zorgen over maken en het subtiel willen brengen?
Misschien bedoelen je ouders eigenlijk dat ze je missen en je vaker zouden willen zien of iets met je ondernemen. Kan me vanuit hun perspectief voorstellen dat ze vinden dat je altijd daar bent (elke avond en het grootste deel van het weekend). Je hoeft je daar natuurlijk niks van aan te trekken, maar regelmatig iets leuks doen met je ouders en ze wat aandacht geven (al is het maar koffiedrinken of samen boodschappen doen) stellen ze vast op prijs. Ze hebben vast het 'hotel mama' gevoel.
Tijd om te overwegen om samen met je vriend te gaan wonen, of gewoon op je eentje.
Misschien komt de commentaar van je ouders er omdat je het logisch vind om je eigen weg te gaan maar er ondertussen op rekent dat zij er altijd staan.
Valdemar schreef op 05-01-2022 om 15:46:
je eigen weg te gaan maar er ondertussen op rekent dat zij er altijd staan.
Dat kan zomaar een rol spelen. Vroeg of laat gaat het wringen als je wel gebruik wil maken van het huis, maar nauwelijks nog tijd wil doorbrengen met de mensen die dat huis faciliteren. Hotel mama dus.
Als je vindt dat je je eigen gang kunt gaan, kan het tijd worden om eens na te denken over op eigen benen staan. Wellicht helpt het in de communicatie met je ouders al als je eens benoemt dat je dat aspect wel snapt.
En verder zou ik een dochter van die leeftijd altijd aanraden een paar jaar op zichzelf te wonen, al is het maar op kamers, en dus niet meteen uit huis bij je vriend in te trekken.
Als je samen wat wilt opbouwen en voor elkaar kiest, lijkt het me een strak plan samen te gaan wonen. Een dochter van 21 die overdag thuis is (tja, iedereen is tegenwoordig thuis tenzij je dringend elders moet zijn) en 's avonds ergens anders gaan slapen, dat is toch een eigenaardige toestand. Snap het ook best als je ouders geen zin hebben en steeds je vriend te logeren.
Ik zou zeggen: jullie zijn volwassen, maak een keus!
En verder zou ik een dochter van die leeftijd altijd aanraden een paar jaar op zichzelf te wonen, al is het maar op kamers, en dus niet meteen uit huis bij je vriend in te trekken.
Goed advies. Maar hoe uitvoerbaar is dat in deze tijden van woningkrapte...
Je schrijft, ik ben bij hem of ik ben thuis. Mijn vraag zou dan zijn en voor de rest? Heb je vrienden die je naast hem ook nog regelmatig zie? Of heb je een hobby of doe je aan sport? Ik vind zoals je het schrijft alleen op hem gericht, misschien is dat absoluut niet zo maar dat gevoel heb ik. Ik begrijp liefde maakt blind, maar stel dat het niet goed gaat tussen jou en je vriend, zijn er dan vrienden om op terug te vallen?
Het leest heel erg als hotel mama, waarschijnlijk ervaren je ouders dat ook zo.
Je bent oud genoeg om zelf te bepalen waar je slaapt en bent. Ik zou met je ouders om tafel gaan zitten en eens goed doorvragen wat ze nu precies bedoelen. Is het inderdaad het gevoel van 'hotel mama' dan kun je misschien bespreken wat dat gevoel weg kan nemen. Pak je wel je aandeel in de huishoudelijke taken? Want je gebruikt wel de badkamer, wc en de keuken regelmatig. Kook je ook regelmatig?
Laat je ouders door dit soort zaken zien dat je volwassen aan het worden bent en je verantwoordelijkheid neemt. Dat geeft jou anderzijds ook de ruimte daarnaast je eigen keuzes te maken.
Is het echt zo dat je ouders vinden dat je je te veel op je vriend richt, dan is aan jou de keus of je daar serieus over na gaat denken of dat je die optie naast je neerlegt als zijnde jouw keus waar je recht op hebt omdat je nu eenmaal zelf verantwoordelijk bent voor je leven.
Bedankt voor je reactie. Ik vind het juist heel lastig, omdat ik vaak kook thuis, alles op ruim en dagelijks voor de hond doe zorgen. Daarnaast doe ik een universitaire opleiding ipv hbo omdat mijn ouders dit belangrijk vonden. Voor mijn gevoel kan ik niet veel meer doen om het geen hotel mama te laten lijken, maar weet niet of ik het erg vanuit mijn ogen zie.