Mening over nieuwe schoonzoon eerlijk zeggen?

Nee

Ik zou me terughoudend opstellen. Als je eerlijk vertelt dat het het een zak hooi vindt val je de partnerkeuze van je dochter af. En ik ga er van uit dat zij hem wel leuk vindt. Je hoeft ook niet enorm te liegen, maar je kan iets neutraals zeggen, of een positief aspect van hem benoemen. Als je twijfel bij je dochter merkt kan je daar voorzichtig naar vissen. Maar zeggen dat je denkt dat hij voor veel problemen gaat zorgen, dan gooi je meteen de deur dicht voor je dochter als zij haar hart zou willen uitstorten.

skik

Nee, nog niet

Als je het zou zeggen geeft dat geheid problemen, nu wil ik niet zeggen dat je problemen moet vermijden maar ik kan zo allerlei scenario's bedenken die misschien ook nog eens lang door zouden spelen.

En weet je het zeker? Ik begrijp dat je niet in details kan treden maar soms is de werkelijkheid anders dan het beeld of het verhaal. Leer hem eerst kennen.

Ik zou afwachten en erop vertrouwen dat ze zelf ontdekt dat hij niet de juiste man is. En als zij met hem gelukkig is en blijft dan is het voor haar toch goed? Mocht ze ongelukkig worden in haar relatie dan kan je haar feiten aanreiken waar zij over na kan denken.

Als mijn kinderen mij vragen naar mijn mening over een vriend/vriendin geef ik eerlijk antwoord. Maar ik blijf wel bij de feiten. Ik geef geen algemeen oordeel over karakter (het is een creep of een zak hooi) maar als er iets is voorgevallen dan geef ik wel eerlijk antwoord. Dus bijvoorbeeld 'ik vond het niet netjes dat hij zonder groet wegging' of 'aardige jongen maar hij heeft al 10 jaar geen werk dus misschien wel wat richtingloos' 'niet erg handig dat hij de hele drankvoorraad heeft opgedronken' Ik verzin maar wat. In elk geval ga ik niet liegen over dat ik iemand fantastisch vind als dat gewoon niet zo is.

En dat soort dingen probeer ik meestal te brengen als een sh*t sandwich. Eerst iets positiefs, dan iets negatiefs en dan weer iets positiefs. Niemand is ooit 100% verkeerd dus er valt meestal ook wel iets aardigs te zeggen.

En verder probeer ik feitelijk te blijven.
Maar ik ga niet liegen verder over hoe leuk ik iemand vind als dat niet het geval is.

Ach

Je dochter hoeft je maar één keer aan te kijken en ze weet precies hoe laat het is, want ze kent je erg goed. Dus wat je precies zegt doet er niet zo toe.

Wat Li zegt...

...je dochter weet allang hoe je over haar vriend denkt.

Eens met Jaina. Houd het feitelijk en die sandwich is een aardige gedachte. Succes morgen!!

(Lastig hoor, een schoonzoon die je niet ziet zitten. Ik weet de remedie van Sonneveld maar of die werkt anno 2016?)

Caesar

Precies. Zo iemand kan je inderdaad het beste "doodknuffelen" .

Als je kind het inderdaad niet doorheeft omdat ze het al aan je ziet hoe je over hem denkt.

Maar overigens, denk goed na of zo'n eerste indruk echt klopt, of dat je sowieso te snel oordeelt.

niet doen

Nee, niet je mening zeggen. Hoe minder je laat blijken wat een waardeloos figuur je hem vindt, hoe gemakkelijker het wordt hem weer te laten gaan voor je dochter. Het lijkt wel alsof als jij die jongen afkeurt, je kind de sterkere neiging heeft hem door dik en dun te verdedigen en hem moeilijker te kunnen laten gaan, dat voelt als een soort nederlaag of zo tegenover de ouders.
Wij hebben ook de meest waardeloze figuren vertroeteld en laten uitvreten op onze kosten maar gelukkig zijn ze allemaal weer afgetaaid. Dochter heeft nu een leuke vriend, gelukkig.

'Wij hebben hem maar even gezien'

en toch staat je mening over hem al vast? Ik ben er niet zo van overtuigd dat een eerste indruk ook meteen de juiste is. Misschien had hij zijn dag niet, om wat voor reden dan ook. Was hij zenuwachtig.
Ik zou in ieder geval mijn oordeel (als je je al een oordeel over iemand aan wil matigen) opschorten tot na het feestje. En dat is al geweest realiseer ik me nu, dus ik ben heel benieuwd of je bij je mening over hem bent gebleven.
En als dat het geval is sluit ik me aan bij de rest: het graf in prijzen. Of op zijn minst zoals Jaina zegt alleen de feiten benoemen.

Het kan best zijn

dat je hem na een hele dag wél aardig vindt. Ik wéét dat de eerste indruk belangrijk is, maar ik heb ook geleerd dat die niet altijd terecht is. Het is een momentopname waarin het allemaal nét verkeerd kan overkomen. (Ah, ik zie dat ik het met Pennestreek eens ben )

Net als Pennestreek ben ik benieuwd hoe je er nu tegenover staat.

En?

Hoe was het?

film Ove

Ken je de film Een man die Ove heet? Daar kan je zien hoe die norse man zo geworden is. Als je meer tijd met je nieuwe schoonzoon doorbrengt en interesse in hem hebt, kan het zijn dat hij toch wel meevalt

Ff de andere kant

Ik had het juist destijds, zoveel jaar geleden, juist wel erg fijn gevonden als mijn ouders hadden laten doorschemeren dat ze (op zn minst) twijfels hadden bij mijn vriend, die later mijn man en nog later mijn ex werd. Maar toen was ik al veel verdrietige jaren verder.
Ik had die twijfels namelijk zelf ook al, in onze verkeringstijd, en steun van mijn ouders had er voor kunnen zorgen dat ik misschien anders had gekozen cq had durven kiezen.
Pas veel later, na mijn echtscheiding, vertelde mijn moeder hoe zij en mijn vader erover dachten. Ik had dat graag eerder gehoord.

Ik ken jouw situatie en jouw dochter niet. Ik wil alleen even de bovenstaande meningen wat nuanceren; er bestaat ook een andere kant.

Paasei

Hoewel ik snap dat je er nu zo instaat, het gaat om een eerste kennismaking hier, niet over een relatie die al zo serieus is dat er over samenwonen/trouwen wordt gesproken. Ik vind dat een enorm verschil. Als mijn ouders me na de eerste korte kennismaking hadden verteld dat ze deze jongen niets vinden was ik daar op zijn zachtste gezegd niet blij mee geweest.

Wat Dianne zegt

zo zie ik het ook. Zeker als het om een vrij verse liefde gaat. Hoe meer jij zegt, hmmm. nou, ik weet het niet... Hoe meer zij zich vastklampt.

De relatie tussen mijn schoonmoeder en haar dochter is daardoor echt jarenlang verstoord geweest, terwijl mijn schoonmoeder haar kritiek toch echt in een prettige sandwich had verpakt, en heel vriendelijk had gesteld...
Had ze nooit moeiten doen...

Je dochter is niet gek... En bovendien doe je nu een aanname, wie weet vraagt ze het ook niet (omdat ze al wel voelt hoe je over hem denkt...)

Vastklampen

Dat iemand zich zou vastklampen aan zijn/haar geliefde alleen omdat ouders kritiek hebben vind ik meer iets voor tieners. met volwassenen kan je een eerlijk gesprek voeren.
Daarnaast zou ik het ook wat hypocriet vinden om net te doen alsof ik iemand super aardig zou vinden als dat niet zo is.
Maar ik vind wel dat kritiek 'eerlijk moet zijn en dat je iemand een kans moet geven. Als iemand stug is bijvoorbeeld de eerste keren is dat geen reden om kritiek te hebben.
Maar als je iemand echt leert kennen en zo je zorgen hebt is er niks mis mee met die zorgen te uiten.

Update

Iedereen heel erg bedankt voor alle reacties. Het is fijn om te lezen hoe iedereen er over denkt!
Mijn mening over de nieuwe schoonzoon was niet gebaseerd op alleen de eerste kennismaking maar veel meer op wat mijn dochter over hem (vaak ook onbewust tussen neus en lippen door) vertelde. Ik kreeg daar geen goed gevoel bij.
De tweede kennismaking zondag j.l. was kort gezegd geen succes. Het is niet het type waar je je dochter graag een toekomst mee ziet opbouwen. Andere opvoeding, andere levensvisie en andere (eigenlijk geen) ambities. Ik vind hem ook niet sympathiek, hou niet van zijn manier van doen, gewoon echt mijn type niet.
Overigens heeft mijn dochter niet meer gevraagd wat wij van hem vonden, ik denk inderdaad dat ze het wel weet. Hypocriet doen alsof ik hem wel leuk vind gaat het daarom ook niet meer worden denk ik.
Een goede vriendin die ik het probleem ook heb voorgelegd kwam met ongeveer hetzelfde verhaal als Paasei. Dat ze vroeger ook graag eerlijk had geweten wat haar ouders van haar nu-ex vonden.

Is dat echt zo?

Je vriendin zegt dat met de kennis van nu. Vroeger had ze het niet willen weten.

Je noemt een aantal punten waarvan ik vind, dat het aan je dochter is hoe ze daar mee om wil gaan. Ik heb ook een andere levensvisie dan mijn ouders. "Geen ambitie"... waarom móet iemand ambitie hebben? Mijn nog niet officiële schoonzoon werkt in de zorg, verschillende wekgevers tegelijk en hij heeft het naar zijn zin. Dat vind ik veel belangrijker dan dat hij meer moet willen dan dit. Dat je hem niet sympathiek vindt, daar doe je weinig aan. Jammer, maar dat kun je niet dwingen.

Met de kennis van nu

Kaaskopje omschrijft goed wat ik dacht van het verhaal van Paasei. Ik vraag me af of de mening van haar ouders jaar van het huwelijk hadden weerhouden.

Ik weet nog dat mensen mij de wat negatievere kanten van het hebben van een baby vertelden toen ik zwanger was, dat kwam echt totaal niet aan. Maar bleken wel waar.

skik

eerlijk hoeft niet hard te zijn.

Tja, ik kan niet goed liegen.

Dus ik zou zeggen: lieve schat, het gaat niet om mij, ik hoef niet van hem te houden. Het is jouw vriend. Jij kent hem beter en jij weet hoe het is als jullie samen zijn. Als jullie voor elkaar kiezen heeft niemand daar verder iets over te zeggen.
Maar ik moet zelf gewoon heel erg aan hem wennen. Hij is een heel ander soort jongen dan dat ik voor je had gehoopt. Maar dat is een plaatje in mijn hoofd. En jij moet je eigen leven leiden. Als jij van hem houdt en als jij er gelukkig van wordt om samen met hem te zijn, dan wens ik jullie gewoon al het goede samen. Want ik hoop voor jou vooral dat je gelukkig wordt. Of dat nou met hem is, of met iemand anders.

Of woorden van gelijke strekking...

Dit zou ik weglaten

"Hij is een heel ander soort jongen dan dat ik voor je had gehoopt."

Ik kan mij voorstellen, dat ik uiteindelijk ook zo'n praatje zou kunnen houden, als mij om een mening wordt gevraagd. Maar door te zeggen dat je op een bepaald type had gehoopt, ga je voor mij alweer iets te ver. Het enige wat ik hoop, dat dan weer wel, is dat ze met iemand thuiskomen die niet crimineel is, niet aan de harddrugs is en zich niet klem zuipt. Hoewel ik met dat laatste nog wel een béétje consideratie heb. Het is vaak ook een fase, waarna deze jongens/meisjes zich alsnog tot verantwoordelijke partners en ouders ontwikkelen.

Maar los van de door mij genoemde 'hoopjes' heb ik geen verwachtingen van vriendjes van mijn dochters. Een timmerman zou voor mij net zo welkom zijn als een Ir, Ing, of drs.

@Kaaskopje

Aan een timmerman heb je in het dagelijks leven meer dan aan een drs - generaliserend gesproken uiteraard!! Dan krijg jij je schutting )

'heel ander soort jongen dan dat ik voor je had gehoopt'

de meeste dromen zijn bedrog. En beelden van 'gedroomde partners' bestaan alleen in fantasie.
Ben je zelf getrouwd/samenwonend met de partner die je ooit voor je zag als de prins op het witte paard - waarschijnlijk niet. Alle karakters en alle beroepen, hobby's hebben keerzijden waar je meer of minder happy mee bent. Partnerkeuze is vaak verrassend.

Geen ambitie - ook dat kun je op allerlei manieren bekijken. Als je ermee bedoelt dat iemand gemakzuchtig en liever lui dan moe is, tja. Dat gaat irritatie opleveren want het dagelijks leven is geen computerspelletje. Teveel ambitie daarentegen kan slopend en frusterend zijn, iemand die 80 uur per week werkt houdt weinig ruimte over voor iets/iemand anders.

Hoop

Hoe het misschien in het hoofd van een jongvolwassene werkt:

lieve schat, het gaat niet om mij, ik hoef niet van hem te houden (zou wel leuk zijn mam).
Het is jouw vriend. Jij kent hem beter en jij weet hoe het is als jullie samen zijn (ja, wat weet jij er nou van, je kent hem nauwelijks).
Als jullie voor elkaar kiezen heeft niemand daar verder iets over te zeggen (behalve jij dan, die nu haar mening geeft).
Maar ik moet zelf gewoon heel erg aan hem wennen (doe dat dan en begin niet nu al te zeuren dat hij niet je dat is).
Hij is een heel ander soort jongen dan dat ik voor je had gehoopt (hij voldoet dus niet aan jouw beeld, ik stel je teleur met je keuze, zeker omdat hij een andere achtergrond heeft, is hij te min?)
Maar dat is een plaatje in mijn hoofd (tuurlijk mam, houd dat plaatje daar lekker en val mij er niet mee lastig).
En jij moet je eigen leven leiden. Als jij van hem houdt en als jij er gelukkig van wordt om samen met hem te zijn, dan wens ik jullie gewoon al het goede samen (kortom: jij vind het niks, dus roei maar met de riemen die je hebt maar ik hoef niet te komen klagen als er strubbelingen zijn want jij had al bedacht dat hij niet de ideale partner voor mij was?)
Want ik hoop voor jou vooral dat je gelukkig wordt. Of dat nou met hem is, of met iemand anders (maar liever iemand anders he?)

Als je de partner van je kind niks vind heb je gewoon een probleem. Want alles wat je er over zegt kan verkeerd geïnterpreteerd worden en zelfs als je niks zegt merken ze toch wel dat er wat speelt.

skik

Hoop

Oh grappig dat de hoop wordt gezien als iets wat zich richt op uiterlijk en status. Mijn kinderen zouden weten dat me dat heel weinig kan schelen.
Mijn hoop zit erin dat het iemand is die hun levenslust vergroot. Maar ook dat is (zoals ik al schreef) een plaatje in mijn hoofd. Een tobberige partner kan ook goed zijn. Hun eigen keus!

Ja natuurlijk is het een probleem

Ik zou er alleen niet om gaan liegen. En al helemaal niet de Wim Sonneveld uit gaan hangen.

Emmawee

Uiterlijk en status zouden mij ook bijzonder weinig kunnen schelen. Maar een totaal ambitiloos persoon, een zeur, een racist, iemand die zich alleen maar beter voelt door een ander kort te houden, dat past zeker niet in de partner die ik voor mijn kinderen hoop. Maar als zij voor een ambitieloze zeur kiezen zullen ze vast wel merken dat ik daar niet zo enthousiast ben, hoe ik dat ook breng of juist probeer te verbergen.

skik

Zorgen

Ik denk dat je ook onderscheid moet maken tussen dingen die concreet een probleem zijn of kunnen zijn (alcohol, drugs, werkeloos, racist, overheersend, ongemanierd) en karakter dingen die meer gaan over persoonlijke voorkeur (stug, weinig ambitie).

En verder hoef je de partner van je kind natuurlijk niet perse leuk te vinden. Mijn schoonmoeder vond mij eerst ook helemaal niet leuk. Pas op haar sterfbed heeft ze me een beetje geaccepteerd al was ik nog steeds niet haar eerste keuze. Dat was wel vervelend omdat mijn man daar veel last van had (ze weigerde op onze bruiloft te komen bijvoorbeeld)

Mijn moeder vond mijn man eerst ook niet geschikt en hoewel ze hem nu wel graag mag zijn er nog steeds dingen aan hem die ze niet fijn vindt. Dat mag ook. Ik voel me daar niet gekwetst door. Zolang ze er maar geen dingen bij gaat verzinnen en het houdt op feitelijke zaken. En ze ook zijn goede kanten ziet.

En verder heb je natuurlijk soms dat iemand wel een leuk persoon is maar dat je het idee hebt dat het gewoon geen goede match is. Dan zou ik niet zo veel zeggen. Een van mijn kinderen heeft een paar jaar lang verkering gehad met een heel leuk en aardig meisje. En toch had ik na een half jaar al iets van dit gaat niet lang niet duren. Ze pasten gewoon niet goed bij elkaar. Andere ambities en levensstijl. Maar daar heb ik niks van gezegd. Ook niet toen het uit was trouwens. Er was ook niks mis met dat meisje. Ik mocht haar erg graag en ze is echt een lief en leuk iemand.

eerlijk

Toen we te maken hadden met een schoonzoon over wie wij op feiten gebaseerde twijfels hadden, wist dochter dat heel goed. Zij had de gedachte dat het allemaal wel mee zou vallen.

Maar het viel niet mee.

Dankzij zakelijk advies van haar vader bleef de ellende enigszins beperkt. Lessen zijn duur en door schade en schande wordt men wijs. Je zou als ouders je kinderen zulke lessen graag besparen. Maar ja, zo is het leven niet.

Ondervinding is de beste leermeester. Ondanks alles.

Boudewijn de Groot

Wat je zegt doet me denken aan het liedje Testament, de zin:"Ze kunnen mij tenslotte ook niet dwingen, groot te worden zonder diep berouw en spijt."
Die was voor mij heel belangrijk vroeger.

Verder denk ik dat veel afhangt van de manier waarop je sowieso gewend bent om keuzes, meningen, smaak en gevoelens met elkaar te bespreken. Hier kunnen we over verschil in muzieksmaak al diepe, bijna emotionele gesprekken hebben.