Loslaten?

Zie mijn eerdere posting(s). Omdat ze jonger is dan 27 en recht kan doen gelden op stufi.

in feite sponser je met die toelage de samenwoonfraude. Eerlijk gezegd, je kind is tot op het bot verwend en heeft nog nooit ergens zelf verantwoordelijkheid voor hoeven dragen. Zij 20 en geen 12. Zij heeft geen diagnose. Het komt over alsof zij onder een beklemmend juk vandaan wil komen. Je kind is volwassen en wil haar eigen fouten maken. 

over rijles Ingrid: Hier bleek uiteindelijk dat het rijden in een schakelauto te ingewikkeld was maar dat lessen en afrijden in automaat prima lukte.

IngridT schreef op 09-08-2022 om 19:03:

[..]

Ze is halverwege overgeschakeld (😁😁) naar een automaat. Ging beter. Maar nog steeds moeizaam. Er is ook iets met haar ruimtelijk inzicht / coördinatie dat niet helemaal lekker gaat.

Geweldige woordspeling. Overigens,  vanuit de ervaringen vanuit mijn directe omgeving,  gezin maar ook daarbuiten, heb ik eigenlijk te doen metje dochter.  Maar ook met jullie ouders,  dit kost gewoon heel veel energie en de machteloosheid en boosheid en verdriet zal jullie regelmatig overvallen 

Omnik schreef op 09-08-2022 om 11:10:

[..]

Ik zeg niet dat de regels niet voor deze mensen zouden gelden. Maar niet alle regels wegen in alle situaties even zwaar. Pick your battles geldt ook hier. Ik zou niet weten waarom je dure handhavingscapaciteit zou moeten zetten op een uitkeringstrekker die zijn schamele uitkering deelt met een kostganger zonder inkomen. Dat sop lijkt me echt de kool niet waard.

En tegelijkertijd denk ik dat het inmiddels steeds duidelijker wordt dat ingewikkelde regels en wetten mensen enorm in de problemen kunnen brengen. De wereld wordt alsmaar gecompliceerder. Mensen die niet zo goed kunnen lezen, met een lage opleiding, met een beperking, met veel stress, die houden dat allemaal niet meer bij. Je kunt wel zeggen: wetten moeten voor iedereen gelden. Maar dan moet je er ook voor zorgen dat iedereen die wetten enigszins kan begrijpen of dat er hulp is voor mensen die dat niet goed kunnen. En dan zonder die mensen als sneue kneuzen weg te zetten, wat onbedoeld vaak gebeurt. Wij zijn gewend onze leefwereld in hoge mate te controleren, te organiseren. En dat wordt steeds meer en steeds ingewikkelder omdat ieder proces wat je organiseert weer andere problemen blootlegt. Het zul dus niet gauw stoppen. Maar dat wordt steeds minder inzichtelijk, overigens ook voor ambtenaren en politici. Achter het cliché dat er ‘integraal gewerkt moet worden’ bijvoorbeeld gaat een werkelijkheid schuil waarin het ene en het andere beleid elkaar teniet doen, bijten, totaal iets anders bereiken, schade toebrengen etc.

De wet- en regelgeving is vaak zo abstract dat mensen het gewoon niet vatten. De ervaren werkelijkheid waarin mensen leven, sluit er gewoon niet bij aan. Als een gemeente een 30km zone wil aanleggen, moet die weg aan heel veel fysieke eisen voldoen. Want mensen moeten snappen, voelen, ervaren dat ze op die weg 30km moeten rijden. En dus moet die weg versmald worden, moeten er plantenbakken midden op de weg worden gezet, etcetera. En als de gemeente toch zonder die maatregelen een bordje 30 neerzet, zal de rechter verkeersboetes ongedaan maken. Voor verkeersdeelnemers wordt dat kennelijk heel goed gesnapt. Maar mensen die toch al in een kwetsbare, afhankelijke positie zitten en grote financiële risico’s lopen moeten het maar uitzoeken en snappen en ze moeten maar direct luisteren als iemand het ze ‘uitlegt’.

Deze twee mensen leiden nu, zo goed en zo kwaad als dat gaat, samen een leven. Je kunt er van alles van vinden en dat is grotendeels terecht. Maar deze jonge vrouw weet heus wel dat haar ouders en siblings haar een probleemgeval vinden. Als ze zichzelf door hun ogen bekijkt, ziet ze iemand die de verwachtingen niet kan waarmaken en allemaal verkeerde keuzes maakt. En dat is deels ook nog het geval. In deze samenleving, in deze cultuur. Maar dat betekent nog niet dat die confrontatie te verdragen is. Haar vriend is waarschijnlijk een van de weinige mensen die haar gewoon goed vindt, in wiens ogen ze niet steeds haar falen weerspiegeld ziet. Ik vind het ergens heel erg logisch dat ze niet naar huis wil. Dat betekent helemaal niet dat IngridT en familie het verkeerd doen, echt helemaal niet. Maar het verschil tussen ‘het normale’ wat van haar verwacht wordt, wat haar hele jeugd van haar verwacht is, wat haar siblings ook vanzelfsprekend vinden, en waar ze nu is, is gewoon te groot. Zij is (in ieder geval op dit moment) niet in staat tot dat normale. En je kunt hard en rationeel zijn en zeggen: jammer dan, beperking of niet, je moet mee! Maar die druk is te hoog. De dwang om normaal te zijn terwijl je dat niet bent, kan uitputtend zijn, mamaE. Het getuigt op een bepaalde manier juist ook van eigenwaarde en gezondheid om je te verzetten tegen die druk en je ervan te willen losmaken.

Ik ga met Pief mee: de timing van deze stress is beroerd voor haar, gezien die introductie volgende week en de start van het collegejaar. Ik zou dit voor nu laten rusten en zo behoedzaam mogelijk met financiën om springen zodat je niet bijdraagt aan extra risico’s. En ik zou haar wel de tips van Temet en Flanagan geven. En dan zou ik duimen.

Ik zou als handhaving ook niet deze casus eruit pikken. Maar ik ben de handhaving niet en als die ervoor kiezen om dat wel te doen, hebben ingrids dochter en haar vriend een groot probleem. Ik ben het met je eens dat de wet- en regelgeving omtrent dit soort zaken behoorlijk ingewikkeld kan zijn en je er bijna voor doorgeleerd moet hebben om het te begrijpen. Maar dat je je dient in te schrijven op het adres waar je daadwerkelijk woont, dat lijkt me één van de meest logische dingen. 
Daarnaast heeft Ingrid zelf informatie ingewonnen bij de organisatie die erover gaat en bij een jurist op dit forum. Dan vind ik het toch, zeker voor iemand die intelligent genoeg is, naïef en dom om dat dan niet te geloven omdat het verhaal van haar vriend, die nergens in thuis is wat deze materie betreft, haar beter uitkomt. 
In je eentje krijg je het systeem niet veranderd, dus zul je je er naar moeten schikken. Ook als je het niet eerlijk vindt of als het jou niet uitkomt. Als je het niet begrijpt, kun je daar uitleg bij vragen. Ik snap dat dat een drempel is, maar die is al voor hen genomen door ingrid, die zelf informatie heeft ingewonnen.

Ik lees ook wel dat dit meisje worstelt met faalervaringen, verwachtingen en druk om 'normaal' te zijn. Ik weet echt wel dat dat heel vermoeiend en uitputtend kan zijn. Ik ben bijna 40 en worstel daar nog steeds mee. Maar er zijn, ongeacht diagnoses, toch echt dingen in de realiteit waar ze rekening mee moeten houden. Ik zou het ook bijzonder vreemd en oneerlijk vinden als bepaalde diagnoses een grond vormen voor ongelijke behandeling omtrent uitkeringen, samenwonen, belastingen etc. 
Daarnaast snap ik heel goed dat ingrid bij wil dragen aan de studie van dochter maar dat ze geen geld in een bodemloze put wil gooien. Daarmee is ook niemand geholpen. Dochter heeft het recht om haar eigen keuzes en fouten te maken, maar ingrid en haar man hebben ook het recht om bepaalde voorwaarden te verbinden aan financiële hulp. Zeker als ze merken dat er veel geld op gaat aan gamen. Dochter heeft haar hele spaarrekening in een paar weken tijd volledig laten verdampen. Dan is maximaal lenen bij duo om deze hobby/tijdverdrijf te financieren en te eindigen met een dikke schuld die onnodig is en ook nog eens niks heeft gebracht qua kennis en vaardigheden een behoorlijk risico. Dat leenverbod snap ik dus wel. 

Daarbij zou ik het snappen als de dochter in de opstartfase van de studie er niet bij kan werken omdat het dan te veel is. Maar het kan niet zo zijn dat de oplossing is dat een jonge, intelligente, energieke vrouw van 20 op de lange termijn is gebaat bij door anderen gefinancierd de hele dag thuis zitten. 
En dan zitten we nog met het dilemma van de wederzijdse afhankelijkheid van elkaar van deze twee. Zij van hem voor onderdak en geld (tenzij ze weer thuis gaat wonen) en hij van haar voor psychisch en emotioneel welzijn. 
Ik merk dat ik moeite heb om alles als onmacht te zien. Er zijn ook echt gewoon dingen die een duidelijke keuze zijn terwijl er ook een redelijk alternatief is.

Ik wens je een hele prettige vakantie en even rust van alle zorgen. Ik hoop dat je dochter een geweldige introductie week heeft en hopelijk door sociale contacten weer wat opbloeit en energie krijgt. 
Nog even een paar dagen doorbijten en dan gaat ze studeren. Misschien is de HBO wel goed voor haar. Het is wat schoolser dan universiteit en met minder zelfstudie. Ze zal waarschijnlijk elke dag gewoon daar aanwezig moeten zijn. Het geeft ritme en zorgt ervoor dat ze elke dag vroeg op moet. Ik ben benieuwd of ze dan niet heel snel genoeg krijgt van die inertheid van haar vriendje. 

Fijne vakantie Ingrid. Rust lekker uit en doe leuke dingen met je man. 

Temet: 'Omdat ze jonger is dan 27 en recht kan doen gelden op stufi.' Ik dacht dat de grens bij 18 lag.  https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/bijstand/vraag-en-antwoord/wanneer-heb-ik-recht-op-bijstand.
Als ze ingeschreven staat als student, dan zal het inderdaad van de studiefinanciering of de ouders moeten komen.
Overigens zal de sociale dienst dat wel achter haar vodden aan zitten om te zorgen dat ze gaat werken of studeren.

Tsjor

IngridT schreef op 09-08-2022 om 15:32:

[..]

Met lenen bedoel ik duo. Studie financiering. Ze moet sowieso een studenten ov kaart regelen bij duo. En kan dan ook met een druk op de knop tot grofweg 1000 euro per maand lenen.

Maar als voorwaarde voor het ontvangen van een levensonderhoud toelage + het mogen declareren van studiespullen en collegegeld mogen wij best stellen dat er niet bijgeleend wordt, en elke paar maanden inzage vragen in haar duo account. Om te verifiëren dat er idd niet wordt bijgeleend. Op die manier kan ze dan dus niet 'grenzeloos' geld uitgeven.

Als we haar geen toelage geven maar in eerste instantie al haar financiën via duo laten regelen denk ik dat er een grote kans is dat ze te veel gaat lenen, geld over de balk smijt, gaat zwichten bij roodstand vriend, en noem maar op

Oh. En over rijles: is ze 3 jaar terug mee begonnen. Was geen succes. Ook daar combi van angst/ gebrek aan zelfvertrouwen/ gewoon niet kunnen?

Ze is er ( allerlei corona pauze hielpen ook niet) mee gestopt toen haar tussenjaar begon.

Erg jammer dat ze ermee gestopt is, die corona pauzes doen er zeker geen goed aan. Onze zoon heeft wel zijn rijbewijs gehaald maar het heeft langer geduurd dan anders door de corona (maanden niet kunnen lessen dus daardoor schoof alles weer op). 

IngridT schreef op 09-08-2022 om 23:32:

Dank je wel mama E . Ik waardeer iedereens bijdragen, en het is verhelderend om allerlei insteken te horen en er over na te denken. Mee te spelen. Maar uiteindelijk kun je het maar op 1 manier aanpakken, en jij weet op een of andere manier precies de positie en de nuance te kiezen waarvan denk: ja. Dat is wat ik bedoel.
We gaan eerst een weekje samen op vakantie , man en ik. Heerlijk. Ik hoop dat ik het even een beetje los kan laten. Goed voor mij. En voor dochter.

Fijne vakantie, hopelijk kun je de zorgen toch wat loslaten. 

Tsjor, zie mijn eerdere posting. Het staat ergens in art 14 Pw (even uit mijn hoofd).