Loslaten?
Oh jongens….
wat kun je (nog) doen als je 20 jarige dochter keuzes maakt waar je s nachts van wakker ligt? Als je ziet dat je haar in een rap tempo aan het kwijtraken bent? En zij zichzelf ook? Hoe laat je dan nog steeds merken dat je er altijd voor haar bent? Hou je de lijntjes open? Hoe bepaal je wat je haar zelf laat oplossen? En wanneer je wel bijspringt als ze daarom vraagt? Met in je achterhoofd dat je je ( en zij ook) recentelijk wel eens afvraagt of haar naïviteit, gebrek aan overzicht over haar leven, passiviteit en uitstelgedrag misschien wel komen doordat er ‘iets’ met haar is? ( add? ASS?)
Vooral niet kritisch zijn naar je kind en er voor haar zijn als ze je nodig heeft.
In contact blijven. Positieve dingen benadrukken. Dingen die haar wel lukken, hoe klein ook. Proberen samen leuke dingen te doen zonder een gesprek te beginnen. Kunnen kleine dingen zijn. Even lunchen, wat lekkers samen eten thuis. Al je wijze raad inslikken. En zorgen dat ze weet dat je er voor haar bent, dag en nacht, zonder dat je dat zegt. Vertrouwen uitstralen, hoe moelijk ook.
Dat heb ik gedaan bij mijn kind. En na een flink negatieve spiraal, toen hij diep zat, klom hij ineens weer naar boven.
Ik weet natuurlijk niet wat er precies aan de hand is, maar als ze ook met zichzelf in de knoei zit zou ik proberen daar te helpen. Dus misschien staat ze open voor een gesprek bij de huisarts en kan die op zoek naar geestelijke hulp of therapie.
Heeft het meer te maken dat ze in een omgeving zit met vrienden die aanleiding geven voor al je zorgen, dan ik zou haar aanbieden om volledig even weg te gaan uit deze omgeving. Biedt haar voor 3 maanden Spaanse cursus in Spanje of zoiets. Kan een kind (die meestal ook wel voelt dat het niet lekker gaat, maar zelf niet weet waar de uitgang zit) een nieuwe start geven, zonder geschiedenis.
We helpen al een paar jaar. Ze is net een (tussen) jaar weggeweest. Een heel bijzonder en intensief jaar. Bedoeld om zichzelf terug te vinden en te ontdekken wat ze zelf wil en kan. Daarvoor ook al bij coach en psycholoog geweest.
Ze komt niet weer thuis wonen. Ze is vanuit tussenjaar linea recta vertrokken naar haar vriend met wie ze wil gaan samenwonen ( 8 jaar ouder, laag opgeleid, andere cultuur, al jaren geen dagbesteding, bijstandsuitkering, wil niet bij ons over de vloer komen).
Links en rechts begint er al van alles in te storten. Uitgaven (gamen!) volstrekt out of control. Geen bijbaan geregeld voor de zomer, dus even geen inkomsten. Haar tussenjaar- kamer aan de ander kant vh land staat nog vol meubels en spullen terwijl ze hem per 1/7 heeft opgezegd..ze heeft ons aanbod voor hulp met de verhuizing afgewimpeld. Even geen tijd/ zin….
Ik hoor wat jullie zeggen, en weet deep down ook dat t de enige manier is….maar manmanman. Moeilijk!
Het is ook moeilijk. Heel moeilijk. Het enige dat je kan doen is in contact blijven. Ze zal je nodig hebben op een bepaald moment. Zorg dat er dan geen drempel voor haar is om je hulp te vragen. Ga samen lunchen of zo, zonder het ergens over te hebben en als zij ergens over begint: alleen maar luisteren.
🫂
Voor jullie. Ik weet niets helpends te zeggen verder. Heel veel sterkte!
Oww, wat ontzettend moeilijk en pijnlijk Ingrid, van mij ook een dikke knuffel!
Helaas is het in Nederland zo geregeld dat je eerst echt diep in de problemen moet zitten voor er iets gebeurt. Als jongvolwassene ben je voor de wet volwassen en dus volledig zelf verantwoordelijk, en mogen en kunnen je ouders er alleen maar naast staan en niets doen. Ontiegelijk frustrerend!
Misschien dat Omnik en Tsjor nog praktische dingen voor je hebben die je kunt doen. Maar ik ben bang dat je op je handen zult moeten zitten en dat ze eerst de bodem van de put (hoe diep ook) moet bereiken voor jullie haar kunnen helpen daar weer uit te klimmen. Zolang ze zelf niet ziet dat ze problemen heeft kun je niets, en jij/jullie als ouders zijn niet degenen die haar op haar (mogelijke) fouten en problemen kunnen wijzen. Hoogstens kun je inderdaad in verbinding proberen te blijven. Vraag waar je praktisch mee kunt helpen, wellicht dat daar nog ruimte zit? Als zij om hulp vraagt zou ik daar wel op ingaan, altijd (behalve als het vragen om geld is, dat zou ik haar niet geven). Maar het is fijn als ze ziet dat ze iets niet op eigen kracht kan, dat biedt een ingang voor contact en je laat zien dat je er voor haar bent. Al anderhalf jaar lang wassen wij voor onze uithuizige zoon en vriendin en sinds eind vorig jaar komen ze op eigen verzoek bijna dagelijks bij ons eten. Van daaruit zien we het wel eens misgaan en dan gooi ik een voorzichtig balletje op over extra ondersteuning. Soms doen ze daar niets mee, soms wel. Binnenkort krijgen ze via de WMO ondersteuning met zelfstandig wonen voor ASS-ers. Ik hoop maar dat dat werkt. Kunnen wij een beetje uit de zorgrol...
Wij hebben het 'geluk' dat schoondochter nog wat jonger was en wel bij ons over de vloer komt. Vriendje van jouw dochter klinkt wel als een hele harde noot om te kraken. Geeft hij een reden op dat hij niet langs wil komen bij jullie? Hebben jullie al een charmeoffensief ingezet bij hem?
Voor wat betreft die spullen op haar kamer, kun je die zelf niet gaan ophalen? Neem aan dat jullie die gefinancierd hebben destijds. Als ze de sleutel heeft ingeleverd is ze alles kwijt.
Verder, hoe triest ook, laat het gebeuren. Hoe eerder de schulden hoog oplopen, hoe eerder ze in beeld komen bij schuldeisers, en van daaruit bij de gemeente. Er is bij instanties gelukkig steeds meer oog voor problematische gevallen, en van daaruit worden er vaak hulpprogramma's opgezet. En als je bang bent voor wellicht criminele activiteiten kun je je zorgen neerleggen bij hun wijkagent. Meer kun je denk ik niet doen. Nogmaals een knuffel.
Voor verbieden is het te laat. Zij is 18 plus.
Oh. Over geld: in augustus is het plan dat dochter(gymnasium) begint aan een hbo opleiding. We hebben al onze kinderen ( ze is de jongste) zonder schulden kunnen laten studeren..dwz…als studiedruk het toestond bepaalden we de hoogte van onze toelage wel zo dat een bijbaantje voor wat extra budget fijn was. de oudere kinderen hebben dus nooit geleend. Maar we staan wel in dubio hoe dat nu met dochter aan te pakken. Zijn eigenlijk best bang dat ze (al dan niet op aandringen of advies van vriend) naast een toelage van ons royaal aan het lenen slaat. Om niet te hoeven werken naast de studie (lijkt heel normaal, met een gezonde vriend in de bijstand) of om evt uit de hand lopende game activiteiten te betalen ( ze heeft het niet echt onder controle de laatste tijd. Denk getallen met 2 nullen per maand)
Daar zijn ook nog wel wat dingen te besluiten of overleggen.
Wat een nare situatie, dikke knuffel voor jou.
Over het geld, ik zou hier hetzelfde aanhouden als dat je bij de andere kinderen hebt gedaan. Zoals ik het lees is het hierbij heel erg in overleg gegaan, het klinkt alsof dat bij je jongste dochter niet de beste tactiek is. Ik zou een vaste toelage per maand vaststellen, dat zij daarnaast besluit te lenen is aan haar.
Kan je die toelage niet omdraaien/uitstellen? Eerst gaat ze lenen en van dat geld haar studie betalen (dan kan ze dat stuk al niet aan gamen etc uitgeven) en dan na haar studie voor haar die studielening (alleen het studiegeld deel en evt. een stukje toelage) in een keer afbetalen. Wat dan overblijft van dat bedrag is dan wat ze 'verbrast' heeft. Dat kan ze dan zelf af gaan betalen bij DUO
we overwegen nu eigenlijk 2 opties…Net als bij haar broers:collegegeld en boeken betalen en dan daarnaast een basis toelage van ons + een bijbaantje zoeken voor de franje. Maar daarbij dan wel een harde afspraak dat er niet bijgeleend wordt, want ik zie het gebeuren dat we haar dan X honderd euro per maand als toelage geven voor wonen/ eten / etc en dat ze dan daarnaast alsnog een flinke schuld opbouwt door bodemloos bij te lenen om haar game gedrag te faciliteren, benzine en onderhoud van de auto van haar vriend te betalen, of door gewoon samen veel te royaal te gaan leven.
De andere optie zou zijn dat ze gaat lenen, en dat we dan achteraf ( bij succesvol afronden van jaar of studie) het deel wat we anders als toelage zouden hebben gegeven aflossen.
ik vermoed dat ze in geval van optie 2 heel naïef en met aanmoediging van vriend maximaal gaat lenen en zeker niet afgepast gaat lenen met een baantje erbij. Ik zou het denk ik fijner vinden als we het samen eens kunnen worden over optie 1.
Je hoeft het niet eens te worden over optie 1. Bij ons is niet-lenen een voorwaarde: de kinderen krijgen van ons een toelage waarvan ze kunnen studeren en leven. Een kleine bijbaan zou genoeg moeten zijn voor vrijetijdsuitgaven.
Als ze gaan lenen, dan stopt de toelage.
We checken dat nooit, daar is geen reden toe. Als die reden er wel zou zijn, zou ik wel af en toe inzage in hun duo willen. Dat zou ik ook redelijk vinden: het is een grote gunst om zo'n grote toelage te krijgen.
IngridT schreef op 30-06-2022 om 15:44:
Oh. Over geld: in augustus is het plan dat dochter(gymnasium) begint aan een hbo opleiding. We hebben al onze kinderen ( ze is de jongste) zonder schulden kunnen laten studeren..dwz…als studiedruk het toestond bepaalden we de hoogte van onze toelage wel zo dat een bijbaantje voor wat extra budget fijn was. de oudere kinderen hebben dus nooit geleend. Maar we staan wel in dubio hoe dat nu met dochter aan te pakken. Zijn eigenlijk best bang dat ze (al dan niet op aandringen of advies van vriend) naast een toelage van ons royaal aan het lenen slaat. Om niet te hoeven werken naast de studie (lijkt heel normaal, met een gezonde vriend in de bijstand) of om evt uit de hand lopende game activiteiten te betalen ( ze heeft het niet echt onder controle de laatste tijd. Denk getallen met 2 nullen per maand)
Daar zijn ook nog wel wat dingen te besluiten of overleggen.
Kun je er met haar over praten, hoe ze het wil gaan doen? Anders kun je misschien achteraf de toelage, die jullie in gedachten hadden, aflossen op haar schuld.
Meander schreef op 30-06-2022 om 17:56:
Je hoeft het niet eens te worden over optie 1. Bij ons is niet-lenen een voorwaarde: de kinderen krijgen van ons een toelage waarvan ze kunnen studeren en leven. Een kleine bijbaan zou genoeg moeten zijn voor vrijetijdsuitgaven.
Als ze zouden gaan lenen, dan stopt de toelage.
We checken dat nooit, daar is geen reden toe. Als die reden er wel zou zijn, zou ik wel af en toe inzage in hun duo willen. Dat zou ik ook redelijk vinden : het is een grote gunst om zo'n grote toelage te krijgen.
Ik bedoel hetzelfde als jij meander. Schrijf het alleen een beetje knullig op. Ik bedoel idd dat een maandelijkse toelage alleen een optie is als er niet geleend wordt. Wil ze dat niet beloven dan gaat het gewoon niet door. En belooft ze het wel dan denk ik idd dat we in haar geval (wat we bij de jongens nooit gedaan hebben) af en toe inzage willen in haar Duo account.
fijn, zo even sparren. Ik merk dat ik eigenlijk al best helder heb hoe we het wsch gaan aanpakken. Geeft ook een stukje rust. Ik maal op dit moment veel te veel over alles wat zou kunnen gebeuren de komende maanden. Prettig om beeld te hebben hoe we er op een faire manier voor haar kunnen zijn zonder dat we over onze eigen grenzen gaan. En optie 1 duwt haar ook tegelijkertijd een tikje in de richting van een beetje zelfbeheersing en verantwoordelijkheid. Want ze moet zelf aan t werk voor extra geld, en er zijn dan geen ‘wie dan leeft wie dan zorgt’ manieren om haar budget via een duo lening te verruimen.