Lege nest-kerst
Tja, daar sta je dan met je 'geen verplicht bezoek' tijdens Kerst.
Ik kan me niet anders herinneren bij Kerst dat we door mijn ouders niet werden gevraagd, maar werden gedwongen aanwezig te zijn. Dat zorgde voor zo'n dergelijke druk op mij, dat ik mezelf heb voorgenomen never nooit een druk te leggen op mijn kinderen.
Nu maak ik zelf mee dat een van mijn dochters beide kerstdagen niet aanwezig is. Haar vriend heeft gescheiden ouders en beide ouders heeft hun gevraagd. De een op eerste, de ander op tweede kerstdag. Dochter heeft aangegeven dat ze snapt dat ik het jammer vind, maar ik heb haar verzekerd dat het geen issue is.
Ik weet hoe vervelend het is als er aan je getrokken wordt.
En toch heb ik er best last van. Straks zitten we weer aan tafel bij mijn ouders, zonder mijn dochter en het voelt raar. Dat zal ook gevoed worden door de houding van mijn ouders die nog steeds onveranderd is. Ook mijn zus gaf aan dat ze de afwezigheid van mijn dochter niet fijn vindt.
Mijn dochter heeft wel aangegeven dat ze volgend jaar er wel bij is. Dat vond ik een lief gebaar.
Ik baal nu zo van mezelf dat ik er toch last van heb. Ik ga haar daar zeker niet mee belasten, maar zie zo tegenop die avond bij mijn ouders. Het zal vast niet te bewijzen zijn, maar ik voel de teleurstelling van mijn ouders en mijn zus.
Gelukkig duurt kerst maar twee dagen....
Als ik je zo lees lijkt het er op dat je enorm tegen de reactie van je ouders en zus aan hikt, dan de daadwerkelijke afwezigheid van je dochter. Jij weet immers hoe het voelt om gedwongen aanwezig te moeten zijn en gunt je dochter wel die vrijheid die je zelf nooit hebt ervaren bij je eigen ouders.
Misschien heb ik het mis hoor, en dan alvast mijn excuus. Maar als dit klopt hou je rug recht en ga staan voor wat jij vindt. Ook tegen je ouders als ze erover beginnen.
Volledig eens met Pepperoni. En misschien volgend jaar ook gewoon eens nee zeggen tegen je eigen ouders? Het klinkt niet als een gezellig samen zijn, maar als een moetje. Als je dat niet wil, is nee gewoon een optie. Lekker thuis met je eigen gezin moet ook gewoon kunnen als je wil 
probeer te denken dat jouw pijn van gemis wel voortkomt uit de kracht die je hebt om jouw kind los te laten en haar eigen keuzes te laten maken. Hartstikke vervelend maar hopelijk kun je elke keer als je dat gevoel krijgt (gevoel van missen maar ook het gevoel dat je ouders daar iets van vinden dat je kind er niet bij is) jezelf een schouderklopje geven dat jij hierdoorheen gaat voor jouw kind, ipv je kind de verplichting opleggen die je zelf zo vervelend vond/vind. Jij draagt dus nu de pijn/het ongemak juist zodat je kind dat niet hoeft. Vaak zeggen ouders "ik zou zo graag de pijn van mijn kind overnemen". 99 van de 100 keer kan dat natuurlijk niet, maar in dit geval dus eigenlijk wel. Lief dat jij die druk van je ouders doorbreekt bij je eigen kind.
Hopelijk helpt deze visie je en kun je je ipv rot voelen nu juist gesterkt voelen. De pijn die je voelt, draag je voor je kind.
Wens je ondanks het gemis (van zowel je kind als het gemis dat je je eigen keuzes mocht maken) een heerlijke kerst toe.
Heel herkenbaar. Ik voel me ook verplicht om bij mij ouders te komen met kerst. Als ik nee zou zeggen wordt mijn moeder boos. Ik wil mijn kinderen als ze later een gezin hebben niet verplichten langs te komen met kerst. Mijn moeder had het er vorig jaar al over dat als 1 van de kleinkinderen (ze zijn nu 10 en 12) verkering heeft de vriend/vriendin dan ook mee kan komen. Denkt ze nu echt dat ze dan behoefte hebben om 3,5 uur in de auto te zitten om op bezoek te gaan bij opa en oma?
Caroline80 schreef op 23-12-2022 om 06:33:
Heel herkenbaar. Ik voel me ook verplicht om bij mij ouders te komen met kerst. Als ik nee zou zeggen wordt mijn moeder boos. Ik wil mijn kinderen als ze later een gezin hebben niet verplichten langs te komen met kerst. Mijn moeder had het er vorig jaar al over dat als 1 van de kleinkinderen (ze zijn nu 10 en 12) verkering heeft de vriend/vriendin dan ook mee kan komen. Denkt ze nu echt dat ze dan behoefte hebben om 3,5 uur in de auto te zitten om op bezoek te gaan bij opa en oma?
Ja dat denkt ze waarschijnlijk echt. Want jullie zijn er nu ook altijd en vinden jullie het dus toch gezellig? Dus loopt je moeder al jarenlang voor jullie te zorgen, en zet ze zelfs haar deur open voor de verkering van haar kleinkinderen. Wat een groot gebaar van haar. Aldus je moeder waarschijnlijk. Voor jou is het een opgelegde verplichting. Waarvan je de kriebels krijgt en die je zelf graag anders zou willen. Misschien laat je je kinderen het beste zien dat je de verplichtingen niet opvolgt door nu zelf daaruit te stappen, dus om nee tegen je eigen ouders te zeggen? Maar kan me ook voorstellen dat dat lastig is. Maar bedenk wel dat de verplichting die jij voelt, misschien van de andere kant ook door je ouders gevoeld zou kunnen worden.
Wat geef je eigenlijk als reactie als je moeder dat zegt over verkering van je kinderen? Gewoon benieuwd naar, kan me namelijk ook voorstellen als er geen reactie komt omdat het je overvalt.
Apiejapie schreef op 23-12-2022 om 06:41:
[..]
Ja dat denkt ze waarschijnlijk echt. Want jullie zijn er nu ook altijd en vinden jullie het dus toch gezellig? Dus loopt je moeder al jarenlang voor jullie te zorgen, en zet ze zelfs haar deur open voor de verkering van haar kleinkinderen. Wat een groot gebaar van haar. Aldus je moeder waarschijnlijk. Voor jou is het een opgelegde verplichting. Waarvan je de kriebels krijgt en die je zelf graag anders zou willen. Misschien laat je je kinderen het beste zien dat je de verplichtingen niet opvolgt door nu zelf daaruit te stappen, dus om nee tegen je eigen ouders te zeggen? Maar kan me ook voorstellen dat dat lastig is. Maar bedenk wel dat de verplichting die jij voelt, misschien van de andere kant ook door je ouders gevoeld zou kunnen worden.
Wat geef je eigenlijk als reactie als je moeder dat zegt over verkering van je kinderen? Gewoon benieuwd naar, kan me namelijk ook voorstellen als er geen reactie komt omdat het je overvalt.
Het was een mededeling van mijn moeder richting mijn dochter. Mijn dochter reageerde er niet op en ik ook niet.
Ik leg ook geen druk op mijn kinderen. Maar uit de openingspost lijkt het of je tegen je dochter zegt dat het je helemaal niet uitmaakt of je ze al dan niet komt.
Ik hoop 'drukloos' te kunnen zeggen: 'ik vind het fijn als je wel komt op een van de dagen, maar geen punt als het anders loopt.' En dat meen ik dan ook. Met het risico dat ze dan ik inderdaad niet komen.
En daarvan heb ik me dan voorgenomen er gewoon toch een gezellige gebeurtenis (kerst, etentje, verjaardag) van te maken met degene(n) die wel komen. Tot nu toe lukt dat.
Zelf was ik niet naar beide ouders van vriend gegaan, dat snapt vriend ook wel. Maar goed, dat is hier volgens de OP niet het issue, het gaat hier vooral om de reactie van moeder en zus. Als dat daadwerkelijk het grootste probleem is: gauw van je af laten glijden.
wat goed van je dochter dat ze eigen keuzes maakt
En jij sterkte . Het zijn inderdaad maar 2 dg 😇
wij vieren dan gewoon nog een andere dag " kerst" waarom moet het altijd precies op die dagen?
Aviendha schreef op 23-12-2022 om 07:56:
Zelf was ik niet naar beide ouders van vriend gegaan, dat snapt vriend ook wel. Maar goed, dat is hier volgens de OP niet het issue, het gaat hier vooral om de reactie van moeder en zus. Als dat daadwerkelijk het grootste probleem is: gauw van je af laten glijden.
Als je meerdere kinderen hebt met aanhang is dat toch sws niet op 2 dagen te plannen? Iedereen heeft nog een " andere" kant van de familie
Miepjecody schreef op 23-12-2022 om 08:19:
[..]
Als je meerdere kinderen hebt met aanhang is dat toch sws niet op 2 dagen te plannen? Iedereen heeft nog een " andere" kant van de familie
Toch lukt het mij altijd om de ene dag naar mijn ouders te gaan en de andere dag naar schoonouders. Mijn zussen en schoonzussen zijn ook bijna elk jaar compleet op dezelfde dag. Kwestie van ruim van te voren de dag vastleggen en de andere dag aan je schoonfamilie voorstellen. Als het een keer niet lukt om met zn allen compleet te zijn is het ook geen ramp, maar beide dagen naar schoonfamilie zou mijn moeder wel gekwetst om zijn. Ook al vindt ze kerst verder onzin (< zoals de meeste mensen en intussen toch een beetje gekwetst zijn).
Aviendha schreef op 23-12-2022 om 08:26:
[..]
Toch lukt het mij altijd om de ene dag naar mijn ouders te gaan en de andere dag naar schoonouders. Mijn zussen en schoonzussen zijn ook bijna elk jaar compleet op dezelfde dag. Kwestie van ruim van te voren de dag vastleggen en de andere dag aan je schoonfamilie voorstellen. Als het een keer niet lukt om met zn allen compleet te zijn is het ook geen ramp, maar beide dagen naar schoonfamilie zou mijn moeder wel gekwetst om zijn. Ook al vindt ze kerst verder onzin (< zoals de meeste mensen en intussen toch een beetje gekwetst zijn).
Dan heb je vast geen familie die in de zorg werkt?
Ik vind het een raar gedoe, dat het niet gewoon op een andere dag kan.
meen je bericht ook echt maar maak de boodschap breder. Je hoeft niet op de kerstdagen bij mij te zijn maar ik zou het erg fijn vinden als we in die periode met ons gezin samen kunnen zijn. Dat geeft je dochter ruimte om het te doen zoals het hun uitkomt maar geeft tegelijk aan dat jij het wel een periode vindt waarin je samen iets viert.
Mijn zoon heeft 4 ouders die wat willen, zowel wij als de ouders van zijn vriendin zijn gescheiden. Vorig jaar had ik kerstavond met ze, dit jaar zitten wij vandaag aan het kerstdiner. Het zijn ingewikkelde dagen want ze willen niemand teleurstellen.
Mijn ouders zijn ook gescheiden. Begonnen niet alleen een kerstdag te verplichten maar beiden eerste kerstdag te claimen. Ik besloot maar helemaal niet te gaan en heb jaren een Harry Potter marathon gehouden.
En voor volgend jaar biedt je je andere kind(eren) dezelfde ruimte met het verzoek samen tot een datum te komen waarop jullie kerst vieren. Een kunstkerstboom kun je ook in februari of augustus opzetten.
Het is ook wennen dat de kinderen uit vliegen en dat gewoontes daardoor veranderen. Maar geef ze de ruimte en ze komen echt en zijn erg blij met de ruimte die ze krijgen. Dat geven zoon en schoondochter nu bij mij aan dat ze het zo fijn vinden dat ik niet trek en echt meen dat ze de ruimte krijgen.
Ik heb zelf zo'n moeder die zich vroeger braaf aan de verplichte bezoeken aan oma en opa hield en dat nooit heeft gewild voor ons. We zijn altijd welkom maar het is nooit een verplichting, en dat meent ze. Heerlijk is dat, het is zo'n fijn mens en ze zit ook nooit alleen hoor. Trek je maar niks aan van mensen die er anders over denken, je doet het goed.