Kostgeld
Mijn zoon gaat fulltime werken en woont bij mij en mijn vriend in. Wij willen een kleine bijdrage in de gezamenlijke kosten van hem gaan vragen. Wij hebben het geld niet nodig, maar willen wel het gevoel hebben dat niet alleen ik en mijn vriend alle kosten dragen en mijn zoon alles kan uitgeven/opsparen. Daarbij vind ik het goed dat hij leert dat het leven bepaalde vaste kosten vraagt van een ieder.
Ik heb mijn zoon uitgelegd wat mijn motivatie is en ook dat ik hem gun om, net als ons, royaal te kunnen leven en te kunnen sparen. Dus wil ik het laag houden of bijvoorbeeld eens per maand een kar met boodschappen door hem laten betalen.
Nu woont zijn oudere broer echter zonder kostgeld te hoeven betalen bij zijn vader. En ook fulltime werkend.
Dat lijkt me voor mijn inwonende zoon wel een rare (en misschien oneerlijke?) situatie.
Afstemming met mijn ex hierover kan ik niet maken helaas. We zouden anders een middenweg kunnen vinden, maar dat lukt dus niet.
Ik wil mij door het besluit van een ander (mijn ex) niet zelf gedwongen voelen om mijn eigen principes opzij te zetten. Maar ik kan me zo voorstellen dat ik mijn zoon het gevoel krijgt dat hij beter bij zijn vader kan gaan wonen omdat zijn moeder 'er geld voor moet hebben'.
Ik heb zelf nog een derde zoon (halfbroertje van eerste en tweede zoon) en hierbij wil ik dit in de toekomst ook gewoon zo doortrekken.
Ik zou het gewoon doen. Wat broer en ex met elkaar hebben afgesproken moeten ze zelf weten, maar jij wilt het zo doen. Zeker als het ook niet om een wereldbedrag gaat. Ik zou de situatie van broer volledig buiten het gesprek houden, dat is niet van toepassing.
Eens met Mischa83. Wij hebben ook een samengesteld gezin en (geld)zaken gaan bij ons ook anders dan bij ex van man. Wij trekken daarin echter ook ons eigen plan, leggen dat zo uit aan de kinderen en dan begrijpen ze het meestal wel.
Mijn dochters hoeven niets te betalen qua levensmiddelen of gas. Juist omdat het niet nodig is, wij het goed hebben. Wel betalen zij hun eigen zorgverzekering. Dat is zo 1600 euro per jaar. En bijv reisverzekering bij op vakantie gaan. Zij sparen verder zelf geld op spaarrekening, wat hard nodig is als ze op zichzelf gaan. Hen leren sparen voor iets in verleden, maakte ook inzicht in belang niet alles uitgeven aan uitgaan.
Een middenweg kan zijn: Wat je ook kan doen is hem wel geld vragen maar dat voor hem sparen op een aparte online rekening. Bijv 100 of 200 euro pm. Het is dan eerlijker naar zijn broer toe en hij heeft straks een extra spaarpotje. Wellicht wel zorgen dat jouw vriend daar niet bij kan qua erfrecht. Mocht jou wat overkomen. Open het met je zoon als mede eigenaar.
Wij betalen zoon zijn verzekeringen. Hij stort zijn zorgtoeslag door naar mij.
Zodra er bij ons in huis (ik zat nog op school en werkte 6 uur per week) een folder ging rondslingeren over kostgeld ben ik gaan hokken op mijn 19de.
Kostgeld zolang iemand op school zit, vind ik onzinnig. Zodra de eerste echte baan er is, wordt kostgeld een ander verhaal. En dan nog zouden we het waarschijnlijk apart zetten, zonder dat te zeggen tegen zoon.
Hij werkt fulltime?
Qua kostgeld zou ik aan 200-300 euro per maand. Maar hij zou ook verder zijn eigen kosten moeten betalen qua abonnementen, kleding ed.
Als je het zelf niet nodig hebt dan zou ik geen kostgeld vragen of je moet het apart zetten en het hem geven als hij het huis uit gaat. Mijn zoon heeft ook nooit kostgeld hoeven te betalen en heeft lekker kunnen sparen. Dat geld kwam goed van toepassing toen hij een eigen huis kocht. Als zijn broer bij vader geen kostgeld hoeft te betalen dan zou ik zeker geen geld of boodschappen van hem vragen. Ik zou hem geen ongelijk geven als hij zegt van dan ga ik wel bij vader wonen.
Ik zou geen kostgeld vragen als ik het zelf niet nodig zou hebben. Ik heb liever dat ze gewoon kunnen sparen. Het is een ander verhaal als ze dat niet doen. Ik zou wel verwachten dat ze hun eigen onkosten qua verzekeringen, telefoon, verzorgingsproducten etc. betalen. En als ze bepaalde luxe etenswaren willen dan mogen ze dat ook zelf betalen.
Als ik het geld niet nodig heb dan komt het toch maar op mijn spaarrekening en dan mogen ze er later erfbelasting over betalen. Ik geef liever nu met de warme hand.
Ik heb wel altijd kostgeld betaald toen ik fulltime werkte en thuis woonde. Vond dat zelf geen probleem. Wat ik niet wist was dat mijn moeder het voor me gespaard had en ik het kreeg toen ik uit huis ging. Als ik het niet had gekregen was het ook prima geweest, mijn ouders waren ook altijd hard aan het werk om het "goed" te hebben.
Mijn zoon werkt fulltime en moet gewoon kostgeld betalen.
Niet omdat ik het geld nodig heb maar voor mij is het een soort van stukje opvoeding "voor niets gaat de zon op".
Hij heeft een prima salaris dus als hij door dat beetje kostgeld niet zou kunnen sparen heeft hij zijn prioriteiten niet op orde.
In jullie situatie zou ik waarschijnlijk het door hem betaalde kostgeld sparen en meegeven als hij zelfstandig gaat wonen.
Ik betaalde destijds een beetje kostgeld en dat heb ik toen ik het huis uit ging teruggekregen. Mijn ouders wilden mij leren dat het leve niet gratis is en dat je niet heel je salaris kunt uitgeven. Nu kon ik heel goed sparen, maar het ging om de boodschap. Als je er aan went heel je salaris aan leuke dingen te spenderen en je moet op enig moment ook nog huur/hypotheek, gwl, verzekeringen, boodschappen etc. gaan betalen, dan kan dat best tegenvallen.
Wat vader doet zou ik geen boodschap aan hebben. Ik zou wel overwegen tegen je zoon te zeggen dat je het spaart voor als hij het huis uit gaat. Dan komt het netto op hetzelfde neer en is er geen noodzaak om 'dan maar bij pa te gaan wonen'.
Ik vind het heel normaal dat iemand die full time werkt bijdraagt aan de gemeenschappelijke kosten. Als je het niet nodig hebt kun je het altijd nog cadeau doen op een moment dat jou dat schikt of als bijdrage aan het kopen van een huis of een inboedel, dat gebaar komt veel meer aan dan het geleidelijk elke maand geld besparen.
ben je bang dat je zoon zal besluiten om ook bij zijn vader te gaan wonen omdat hij daar niet hoeft te betalen?
Ik zou het gewoon doen. Wat broer en ex met elkaar hebben afgesproken moeten ze zelf weten, maar jij wilt het zo doen. Zeker als het ook niet om een wereldbedrag gaat. Ik zou de situatie van broer volledig buiten het gesprek houden, dat is niet van toepassing.
Ik vind dat je in principe gewoon kostgeld moet vragen als een kind gaat werken. In deze situatie is het natuurlijk wel lastig. Toch zou ik me niet laten weerhouden door een ex.
duizel schreef op 20-07-2023 om 15:30:
ben je bang dat je zoon zal besluiten om ook bij zijn vader te gaan wonen omdat hij daar niet hoeft te betalen?
Dat was hier dus het geval...stiefdochter woont bij moeder en meteen nadat de alimentatie was gestopt omdat stiefdochter 21 werd , kwam de vraag van stiefdochter of ze bij ons mocht komen wonen want vanaf dan moest ze thuis kostgeld gaan betalen. [ werkt 30 uur per week ]