Kinderen (jong volwassenen) komen weer terug thuis wonen
Door omstandigheden komen zowel onze dochter als zoon weer terug thuis wonen.
Onze dochter heeft bijna 4 jaar op zichzelf gewoond en onze zoon heeft nu ruim een jaar op zichzelf gewoond. Een beetje Googlen leert dat dit "Boemerangkinderen" genoemd wordt. Voor mij voelt het ook een beetje als een boemerang. Want toen onze dochter als eerste uit huis ging, heb ik het daar moeilijk mee gehad.
Nu komen ze allebei weer bij ons wonen. Enerzijds fijn, anderzijds waren mijn man en ik inmiddels gewend met ons tweetjes. Ik zou graag ervaringen willen horen/delen, met moeders die ditzelfde aan de hand hebben (gehad).
Ik heb zelf na het verbreken van een relatie ook weer een tijd bij mijn ouders gewoond, en ik zie het nu ook bij mijn oudste: je vervalt toch wel weer in een soort oud patroon.
Kind is weer meer kind en ouder meer ouder. Ik denk dat dat moeilijk te voorkomen is. Goede afspraken en weten wat je van elkaar verwacht (of juist niet), dat is belangrijk denk ik.
En ik denk dat het bij voorkeur niet te lang moet duren, zo'n fase. Maarjamaarja, die huizenmarkt.... Ik lig er wel eens wakker van hoor.
Veel zal natuurlijk ook afhangen van hoeveel ruimte iedereen heeft.
Is er een optie voor bijvoorbeeld een 2de woon-kamer of chill-kamer ergens?
Of een 2de tv-hoek? Is er plaats voor op hun oude slaapkamers?
Zodat niet iedereen elke avond op elkaars lip zit?
Babette123 schreef op 06-04-2022 om 16:34:
[..]
Nou, dat hoop ik ook. Ik zei gisteren tegen mijn man dat de tijd van 'vader, moeder, dochter en zoon' nu wel klaar moet zijn. Uiteraard zijn we dat, maar die rollen hoeven niet met de volle nadruk. Ik ben het zorgen wel beu eerlijk gezegd. Ik zie het ook wel als gezellig en een tweede gezinsfase. En ik snap ook dat het voor allemaal weer even aanpassen is. Nu ook volop de ruimte in huis. Straks, op 1 kamertje na, weer volop leven.
Lijkt me goed dat je het zo ziet! Ik heb op mijn 24ste weer eventjes terug thuis bij mijn moeder gewoond, maar die ging juist heel erg in de zorgende rol. Echt harstikke lief van haar en goed bedoeld, maar ik vond het beklemmend na vier jaar zelfstandig te hebben gewoond.
Patatflip schreef op 06-04-2022 om 17:38:
[..]
maar ik vond het beklemmend na vier jaar zelfstandig te hebben gewoond.
Ik betrapte mezelf in het begin bij de oudste erop dat ik ging waarschuwen voor licht uit, niet lang douchen enz terwijl hij het feitelijk gewoon zelf betaalde door middel van kostgeld.
Dat ben ik snel afgeleerd dus jongste zal dat niet horen als ze straks weer thuis woont.
Ik heb vier jaar op kamers gewoond en daarna een paar jaar in het buitenland. Toen ik terug kwam naar Nederland ongeveer een half jaar bij mijn ouders gewoond en dat ging goed.
Het scheelde dat ik al eind 20 was denk ik, dus echt volwassen en niet nog half puber.
Ik vond het wel lastig om weer in een schema terecht te komen qua etenstijden etc.
Half jaar was ok, maar het was ook erg fijn om weer een eigen plek te hebben.
Babette123 schreef op 06-04-2022 om 16:27:
[..]
Onze zoon heeft besloten zijn oude studie af te maken, zal dus minder inkomsten hebben. Onze dochter heeft haar relatie verbroken. Ze willen beiden niet op kamers.
Maar hoezo dan, het klinkt me wat gemakkelijk: ik wil niet op kamers, nou dan maar terug naar huis?
En als je daar als ouders nou geen zin in hebt? Het is jullie huis tenslotte..
Ambra schreef op 06-04-2022 om 20:17:
[..]
Maar hoezo dan, het klinkt me wat gemakkelijk: ik wil niet op kamers, nou dan maar terug naar huis?
En als je daar als ouders nou geen zin in hebt? Het is jullie huis tenslotte..
Dit dus. Ik zou hen vertellen dat ze tijdelijk welkom zijn, zeg voor een paar maanden, maar dat je verwacht dat ze actief op zoek gaan naar eigen woonruimte, ook al is het een zolderkamer ergens, en weer op eigen benen gaan staan.
Ambra schreef op 06-04-2022 om 20:17:
[..]
Maar hoezo dan, het klinkt me wat gemakkelijk: ik wil niet op kamers, nou dan maar terug naar huis?
En als je daar als ouders nou geen zin in hebt? Het is jullie huis tenslotte..
Nouja, ik vind dit wel onaardig klinken. Ik ben na 4 jaar op kamers weer 3 jaar thuis gaan wonen. Daarna op mezelf, met ex vriend samen gaan wonen. Maar toen dat uitging op m'n 31e mocht ik ook weer 1.5 jaar bij m'n ouders wonen. Ik was blij dat ik bij ze terecht kon. Zou zelf niet amused zijn als mijn ouders zeiden dat ik niet welkom was.
Koekie1980 schreef op 06-04-2022 om 21:27:
[..]
Zou zelf niet amused zijn als mijn ouders zeiden dat ik niet welkom was.
Toen mijn oudste (tijdelijk) weer thuis kwam wonen hoorde ik van meerdere mensen dat ze het zo goed van me vonden.
Wtf, wat is er goed aan als je je eigen kind helpt in geval van nood?
Ik werd een moeder op het moment dat ik beviel en ik zal dat blijven tot de dag dat ik doodga.
Mijn kinderen zullen altijd een moeder en een huis hebben om op terug te vallen als dat nodig is.
voor tijdelijk,noodgevallen, overbrugging, weet ik veel wat, zijn ze echt van harte welkom. Maar niet meer om jaren hier te wonen. Ik hou van ze maar ben klaar met inwonen en moederen.
Ambra schreef op 06-04-2022 om 22:20:
voor tijdelijk,noodgevallen, overbrugging, weet ik veel wat, zijn ze echt van harte welkom. Maar niet meer om jaren hier te wonen. Ik hou van ze maar ben klaar met inwonen en moederen.
Maar wat als ze uberhaupt nooit op kamers gaan en gewoon tot ver in de 20 thuis blijven wonen om te kunnen sparen voor een woning? Vind dat je als ouders niet zomaar je handen er vanaf kunt trekken omdat je het zat bent. Een kind heb je levenslang. En aangezien de woningnood hoog is momenteel kun je niet verwachten van jong volwassenen dat ze al permanent uitvliegen.
Ambra schreef op 06-04-2022 om 22:20: Maar niet meer om jaren hier te wonen.
Als ze jaren bij je willen blijven wonen heb je iets niet helemaal goed gedaan in je opvoeding.
Marty1984 schreef op 06-04-2022 om 17:37:
Veel zal natuurlijk ook afhangen van hoeveel ruimte iedereen heeft.
Is er een optie voor bijvoorbeeld een 2de woon-kamer of chill-kamer ergens?
Of een 2de tv-hoek? Is er plaats voor op hun oude slaapkamers?
Zodat niet iedereen elke avond op elkaars lip zit?
Tweede tvhoek? Die leeftijd zit helemaal niet meer de hele avond voor de tv.
Ambra schreef op 06-04-2022 om 20:17:
[..]
Maar hoezo dan, het klinkt me wat gemakkelijk: ik wil niet op kamers, nou dan maar terug naar huis?
En als je daar als ouders nou geen zin in hebt? Het is jullie huis tenslotte..
Eens, vier jaar weg en niet op kamers willen? Dat zal goed tegenvallen. Als er niks te vinden is zijn ze hier welkom maar niet willen... nee dat klopt niet, zeker niet na vier jaar.
Denk dat onze situatie best uniek is. Mijn beide zussen hebben (een met gezin, ander met haar man) bijna een jaar bij onze ouders gewoond toen hun huizen verbouwd werden. Groot huis waarbij je niet op elkaars lip zit, denk dat dat wel verschil maakt.
Ik moest verhuizen vanwege mijn handicap maar geen geschikte woning te vinden waar ik met man en kinderen kon gaan wonen. Maar langer in ons huis wonen was geen optie. Het huis van mijn ouders was wel geschikt (destijds rolstoelvriendelijk) gebouwd. We zijn daar met ons gezin ingetrokken om van daaruit veilig verder te kijken.
Maar plan gewijzigd: we hebben een mantelzorgerwoning bij gebouwd en nu wonen er 3 generaties onder 1 dak. Mijn ouders wonen dus zelfstandig maar ook samen. Zij helpen ons waar nodig (mijn moeder helpt bijv bij iets in huishouden, mijn vader haalt bijv de kinderen van school als ik een slechte dag heb) en wij helpen hen (man helpt met klussen, ik rij met ouders naar ziekenhuis, kook regelmatig).
Ik vind het heel waardevol dat het zo kan. Er zijn goede afspraken gemaakt. Ook voor onze kinderen (basisschool leeftijd) zorgt dit voor waardevolle herinneringen en ervaringen. Zo lopen ze vaak even binnen voor een spelletje of om even te kletsen.
Ook is het een fijn idee dat we hier altijd kunnen blijven wat mijn gezondheid betreft.
Bijzonder is wel dat de vrienden/kennissen van mijn ouders allemaal (0 uitzonderingen) helemaal enthousiast zijn over hoe wij leven. Maar mijn generatie veel terughoudender is en bedenkingen heeft.