Kamer/woningnood: kind komt weer thuis wonen
Dat dus. Mijn kind genoot van een zelfstandig leven.Ik genoot van mijn herwonnen vrijheid.
Mijn jongvolwassen kind moet de huidige woonruimte verlaten en vindt helemaal niets anders. En komt dus noodgedwongen met hele hebben en houden weer naar huis.
We hebben een ruim huis en een goede verstandhouding. Maar het voelt wel als terug naar wat geweest is. We schieten zó weer in de ouder-kind rol en in oude patronen.
Nog los van het feit dat ik mijn huis nu weer deel, sta ik ook, direct weer, in elk geval een beetje, 'aan'.
Ik moet even resetten, me hiervoor openstellen, afspraken maken over koken en opruimen en zo.
Wie herkent dit, wie heeft tips, wie zou hier heel blij van worden, wie juist niet?
Peiling
Als mijn jongvolwassen kind weer thuis zou komen wonen
Moederkareltje schreef op 21-11-2023 om 12:47:
mijn kind zou er alleen nog tijdelijk in komen in geval van een plotse relatiebreuk bijvoorbeeld. Dit omdat ik hem dan troost wil bieden. In andere gevallen lijkt het me aangekondigd dat er een einde komt aan de woning en kan kind nieuwe zoeken.
De toon in je berichtje vind ik opmerkelijk:
- Als hij geen woonruimte heeft, wil jij die (woonruimte) niet bieden (terwijl je die wel lijkt te hebben).
- Als er sprake is van een relatiebreuk, waarom zou je zoon dan voor troost op jou aangewezen zijn - die kan hij dan toch gewoon vinden bij vrienden?
Overigens: Zoekt en gij zult vinden, dat geldt niet (meer) in de huidige woningmarkt.
TineWinkel schreef op 21-11-2023 om 14:14:
[..]
De toon in je berichtje vind ik opmerkelijk:
- Als hij geen woonruimte heeft, wil jij die (woonruimte) niet bieden (terwijl je die wel lijkt te hebben).
- Als er sprake is van een relatiebreuk, waarom zou je zoon dan voor troost op jou aangewezen zijn - die kan hij dan toch gewoon vinden bij vrienden?
Overigens: Zoekt en gij zult vinden, dat geldt niet (meer) in de huidige woningmarkt.
Het is meer dat ik een allergie heb voor verwende kinderen en mensen. Vandaar dat ik misschien wat streng kan overkomen. En vroeger moest ik er niet aan denken weer thuis te gaan wonen omdat ik een bazige moeder heb. In speciale tijden als ziekte en verdriet wil ik er zijn maar niet voor de verwennerij omdat hij teveel eist of wil sparen.
Ik heb vijf jaar terug nog op een kamertje gezeten en had die in twee weken gevonden. Is ook geen 100 jaar geleden.
MamaE schreef op 21-11-2023 om 13:22:
Ik zou mijn kind niet op straat zetten en ook niet willen dat ze al haar geld aan hotelkamers spendeert. Nog los van dat ze een adres moet hebben voor inschrijving.
Geen eisen klinkt leuk, maar dingen als 1000 euro voor zes vierkante meter zonder ramen is niet iets wat ik wil faciliteren aan huisjesmelkers. En ook niet realistisch als je ook nog kinderen hebt.
Logeren bij vrienden prima. Maar waarom dan niet bij je ouders? Die geven toch ook om je? Waarom verwacht je van vrienden wel dat ze je helpen maar van je ouders niet?
Ik logeerde bij mensen, wie heeft het over vrienden. Daar deed ik dingen voor terug.
Een tijdelijk postadres is zo geregeld en volstaat ook voor een korte duur.
Moederkareltje schreef op 21-11-2023 om 14:45:
[..]
Het is meer dat ik een allergie heb voor verwende kinderen en mensen. Vandaar dat ik misschien wat streng kan overkomen. En vroeger moest ik er niet aan denken weer thuis te gaan wonen omdat ik een bazige moeder heb. In speciale tijden als ziekte en verdriet wil ik er zijn maar niet voor de verwennerij omdat hij teveel eist of wil sparen.
Ik heb vijf jaar terug nog op een kamertje gezeten en had die in twee weken gevonden. Is ook geen 100 jaar geleden.
Toch blij dat jij mijn moeder niet bent, ookal vind je jezelf geweldig. Huur betalen in natura gun ik mijn dochter trouwens ook niet. Veel plezier verder met je kind.
EmmaT schreef op 21-11-2023 om 14:59:
[..]
Toch blij dat jij mijn moeder niet bent, ookal vind je jezelf geweldig. Huur betalen in natura gun ik mijn dochter trouwens ook niet. Veel plezier verder met je kind.
Gelukkiger maar EmmaT, dat ik dan ook niet je moeder ben. Ik vind mezelf een topper ja, hoe raad je het zo. Soms komen mensen in benarde posities en loopt het leven even niet over rozen. Is ook een mogelijkheid. Ik gun mijn zoon dat ook niet nee.
Moederkareltje schreef op 21-11-2023 om 15:13:
[..]
Soms komen mensen in benarde posities en loopt het leven even niet over rozen. Is ook een mogelijkheid.
En hoe fijn als je dan gewoon terug kunt vallen op je ouders...
Ze zijn het huis nog niet uit hier, maar ik moet er niet aan denken dat ze weer terug komen als ze er eenmaal uit zijn. Toch zou ik het wel doen, en hard helpen zoeken naar woonruimte.
Moederkareltje schreef op 21-11-2023 om 15:13:
[..]
Gelukkiger maar EmmaT, dat ik dan ook niet je moeder ben. Ik vind mezelf een topper ja, hoe raad je het zo. Soms komen mensen in benarde posities en loopt het leven even niet over rozen. Is ook een mogelijkheid. Ik gun mijn zoon dat ook niet nee.
En dus maar afreageren op die (volgens jou) slappe jeugd van tegenwoordig? Ik hoop dat je zoon meer geluk heeft bij het zoeken naar woonruimte.
Moederkareltje schreef op 21-11-2023 om 14:51:
[..]
Ik logeerde bij mensen, wie heeft het over vrienden. Daar deed ik dingen voor terug.
Een tijdelijk postadres is zo geregeld en volstaat ook voor een korte duur.
Wow, ik zou nog liever zelf op de bank slapen dan mijn kind ergens laten wonen en de huur in natura laten betalen. Gelukkig hebben mijn vriend en ik een hele andere kijk op de opvoeding en heb ik een hele fijne ( niet verwende) dochter die nog thuis woont maar altijd welkom is als het nodig is als zij niet meer thuis woont.
EmmaT schreef op 21-11-2023 om 15:53:
[..]
En dus maar afreageren op die (volgens jou) slappe jeugd van tegenwoordig? Ik hoop dat je zoon meer geluk heeft bij het zoeken naar woonruimte.
Je legt me wel veel woorden in de mond EmmaT. Is een niet zo een sympathieke eigenschap zoveel steeds invullen voor een ander. Mijn zoon mag voor hij daadwerkelijk de daklozenopvang inloopt eerst bij mij aankloppen. Maar daarvoor alles geprobeerd hebben om een kamer zonder eisen te bemachtigen. Ieder zijn eigen manier van zijn kinderen het beste meegeven.
Moederkareltje schreef op 21-11-2023 om 15:58:
[..]
Je legt me wel veel woorden in de mond EmmaT. Is een niet zo een sympathieke eigenschap zoveel steeds invullen voor een ander. Mijn zoon mag voor hij daadwerkelijk de daklozenopvang inloopt eerst bij mij aankloppen. Maar daarvoor alles geprobeerd hebben om een kamer zonder eisen te bemachtigen. Ieder zijn eigen manier van zijn kinderen het beste meegeven.
Ik werk Bij veilig Thuis en kom veel mensen tegen die op zoek zijn naar een woonplek. Mensen in hoge nood die alles willen aanpakken maar ook die komen echt niet makkelijk aan een woning. Hier in de randstad is het lastig.. helemaal als je ook werkt en kinderen hebt die naar school moeten. Soms is meer dan 1,5 uur van werk wonen met OV echt het maximale wat haalbaar is en is er niets te vinden.. genoeg van deze mensen die nog een bezemkast zouden willen betrekken als die er zou zijn.
krulliebollie schreef op 21-11-2023 om 15:56:
[..]
Wow, ik zou nog liever zelf op de bank slapen dan mijn kind ergens laten wonen en de huur in natura laten betalen. Gelukkig hebben mijn vriend en ik een hele andere kijk op de opvoeding en heb ik een hele fijne ( niet verwende) dochter die nog thuis woont maar altijd welkom is als het nodig is als zij niet meer thuis woont.
Ik geloof niet dat ik heb gezegd dat ik wil dat mijn zoon de huurbaas bevredigd. Ik geloof dat ik heb gezegd dat ik hem dat ook niet gun. Fijn dat je een hele fijne niet verwende dochter hebt.
Onze zoon zou altijd welkom zijn bij ons, al zou het in de praktijk erg onhandig zijn voor hem ivm reistijd naar zijn werk (meer dan 2 uur rijden, enkele reis). Hij is heel makkelijk in de omgang en ik weet zeker dat we er wel uit zouden komen met elkaar wat ruimte en privacy gunnen, ook zo met koken en helpen in het huishouden. Hij heeft hier ook altijd nog zijn eigen kamer.
Moederkareltje schreef op 21-11-2023 om 15:58:
[..]
Je legt me wel veel woorden in de mond EmmaT. Is een niet zo een sympathieke eigenschap zoveel steeds invullen voor een ander. Mijn zoon mag voor hij daadwerkelijk de daklozenopvang inloopt eerst bij mij aankloppen. Maar daarvoor alles geprobeerd hebben om een kamer zonder eisen te bemachtigen. Ieder zijn eigen manier van zijn kinderen het beste meegeven.
Het is toch echt een reactie van mij op eerdere posts van jou met onnodige opmerking over kinderen die verwend of te lui zijn. Ik vind dat jij daarmee ook behoorlijk wat invult voor een ander omdat jij het toevallig zwaar hebt gehad. Niemand hier neemt zijn volwassen kind in huis omdat het zo gezellig is en zonder dat er alles is gedaan om woonruimte te vinden.
Moederkareltje schreef op 21-11-2023 om 14:45:
[..]
Het is meer dat ik een allergie heb voor verwende kinderen en mensen. Vandaar dat ik misschien wat streng kan overkomen. En vroeger moest ik er niet aan denken weer thuis te gaan wonen omdat ik een bazige moeder heb. In speciale tijden als ziekte en verdriet wil ik er zijn maar niet voor de verwennerij omdat hij teveel eist of wil sparen.
Ik heb vijf jaar terug nog op een kamertje gezeten en had die in twee weken gevonden. Is ook geen 100 jaar geleden.
Ik (wij) heb mijn zoon met heel veel liefde weer in huis teruggenomen na een relatiebreuk. En hij heeft niet eens van ons hoeven zoeken naar vervangende woonruimte! Sterker nog, we moedigen hem aan om vooral voorlopig bij ons te blijven! Wat een ontaarde ouders! *sarcasme weer uit*
Gelukkig heeft mijn zoon geen bazige ouders en heeft hij het prima naar zijn zin bij ons. Het is vooral heel gezellig om hem weer in huis te hebben. Ja, het was wennen, en ja, we missen onze privacy, maar we vinden het veel belangrijker dat hij nu al zijn energie kan stoppen in zijn studie. Als je dat verwend wil noemen is dat jouw zaak, wij vinden het noodzakelijk voor zoon. 'Lekker' sparen kan hij niet, hij heeft namelijk een beperking waardoor hij naast zijn studie niet ook nog kan werken. Hij krijgt daarom een tegemoetkoming van de gemeente. Oei, als hij daar maar niks aan overhoudt, qua verwend worden...!
Onze dochter is na een lange stage in het buitenland ook weer terug. Toevallig allebei in dezelfde maand weer onder ons dak teruggekomen. Dat was zeker even schakelen, voor iedereen.
Ik was ook voor mijn 18e het huis al uit, omdat het niet zo boterde tussen mij en mijn moeder. Ik heb toen kapitalen uitgegeven aan een aftandse zolderkamer die ik deelde met een muizenfamilie, met een gedeelde badkamer die ik alleen durfde te gebruiken na hem ontsmet te hebben met chloor. En waar ik 1 x in de gezamenlijke keuken een blik ravioli heb opgewarmd, verder durfde ik daar niet meer te komen, zo goor was het er. Dat doe ik mijn kinderen echt niet aan. Ik vind dat echt enorme kapitaalvernietiging en ik wil principieel dat soort huisjesmelkers niet steunen. Ze zijn bij ons gewoon welkom tot ze een fatsoenlijk onderkomen hebben gevonden. En nee, dat hoeft geen 4-kamerflat met bubbelbad te zijn, maar wel iets dat schoon en bewoonbaar is. En ik hoop heus dat ze dat voor hun 40e gevonden hebben, maar ik ga ze niet op straat zetten of naar zo'n kamer als hierboven beschreven duwen.