Is dit een overdreven reactie?
Dochter van 20 ging gisteravond Oud en Nieuw vieren bij een vriendin, samen met nog 2 andere vriendinnen. Prima vonden we. Ze ging op de fiets, want zou ook drinken natuurlijk. Ze zou thuis slapen.
Wij waren met z'n drieën thuis. Rond 2.00 u. gaan slapen met het idee dat dochter vanzelf wel thuis zou komen.
Vanmorgen werd ik rond 8.30 u. wakker met het idee dat ik dochter niet gehoord had. Was ook nog wel een paar keer wakker geweest door vuurwerk e.d. Ik vroeg aan man of hij haar had gehoord. Hij dacht van wel en was nog naar het toilet geweest en toen was haar kamerdeur dicht zei hij. Ik ging toch kijken en toen bleek ze niet thuis.
Ik heb haar geappt of ze bij vriendin was blijven slapen. Toen ik rond 11.30 u. nog niets had gehoord, heb ik de vader van vriendin geappt (is een kennis van ons) om te vragen of ze daar was blijven slapen. Hij reageerde direct en vertelde van niet. Wilde zijn dochter al wakker gaan maken om te vragen of zij iets wist. Ik heb gezegd dat we nog even zouden afwachten. Later appte hij weer dat zij ook niet beter wist dat dochter rond 3.00 u. naar huis was gegaan. Ze hadden locatie gecheckt en gezegd dat ze voor de laatste keer bij ons in de buurt was geweest, iets voorbij ons huis. Ik heb toen nog een vriend van dochter geappt met de vraag of ze daar was. Die reageerde dat hij haar sinds de middag ervoor niet meer had gezien. Hij wist ook niet waar ze was.
Ik heb dochter nog een keer gebeld maar geen antwoord. Rond 13.30 u. appte dochter eindelijk, boos, naar mij waarom ik iedereen had gebeld (2 personen dus) en dat ze 20 is, geen verantwoording hoeft af te leggen etc. etc.
Ik heb haar rustig uitgelegd dat ze een appje had kunnen sturen dat ze niet thuis zou slapen, dat was voldoende geweest. Ze gaf aan dit vergeten te zijn, ze had gedronken etc. maar vertelde wel dat ze thuis was geweest tussendoor (blijkbaar om spullen te halen). Ik zei dat als je spullen kan halen, ze ook kan appen of een briefje neerleggen. Het werd een hele discussie en we kwamen er niet uit.
Ze driegde dat als wij niet zouden stoppen met controleren, ze het huis uit zou gaan. Ik heb gezegd dit niet te kunnen beloven. We hadden ons zorgen gemaakt, er had haar ook iets kunnen zijn overkomen. Het was oudejaarsnacht dus nou niet de meest rustige nacht om op straat te zijn.
Dochter kwam later vanmiddag naar huis maar vertrok net voor het eten weer. Ze vond het niet nodig om te melden dat ze niet mee at en begon tegen mijn man weer het hele verhaal.
Ik vraag me nu af, reageren wij te bezorgd? Of zouden jullie hetzelfde doen in dit geval?
Tango schreef op 03-01-2022 om 10:36:
Ik heb inmiddels nog een keer met dochter gesproken, gisteren. Heb haar uitgelegd wat onze beweegredenen waren. Ze wil deze nog steeds niet echt horen. Is nu vooral boos omdat ze door het voorval ruzie heeft met haar vriendin waar ze op het feestje was. Blijkbaar heeft ze tegen haar iets gezegd in de trant van ik ben moe en ga naar huis. Maar eigenlijk vond ze het feestje niet leuk daar. Is dus daarna naar iemand anders gegaan, een jongen die ze blijkbaar leuk vindt, maar ze wil dit nog niet tegen vriendin zeggen. Ook bij die ouders durft ze niet meer over de vloer te komen.
Ik zei tegen haar dat haar vriendin vast ook weleens iets uithaalt en dat ouders dit heus wel zullen begrijpen. Dit erkende ze wel.
Maar goed ze is nog steeds boos dus. Doet kortaf, is veel weg of zit op haar kamer. Zal vast wel weer bijtrekken. Ik weet in ieder geval een beetje wat er achter zit (nieuwe vriend, wil ze nog niet meenemen naar huis wat ik ook begrijp). Maar gezellig is anders..
Ze heeft zich met dat leugentje in een lastige positie gemanoeuvreerd ten op zichte van vriendin, er speelt verliefdheid en dat reageert ze op jou af. Beste is dat rustig laten betijen, dan waait het wel weer over. Eerlijk gezegd was ik op die leeftijd ook zo en dochter kon er ook wat van. Uiteindelijk zijn we allebei als redelijke volwassen opgedroogd.
1+1=2
Ha, ik vond jullie al zo soepel naar dochter. Maar naar je laatste opmerking in draadje lockdown begrijp ik dat ze ook tentamens voor de boeg heeft. Mogelijk dat haar gedrag ongemerkt gevoeld worden door tentamenvrees. Mogelijk dat jullie daarom meer toegeeflijker zijn, gevoed door hoop op een positief verloop van de tentamens, zoals de meeste ouders die stille hoop koesteren en zo vaker over hun hart wrijven.
Succes voor de komende tentamenperiode en dat ze weer snel het zonnetje in huis mag zijn.
Mwoa, natuurlijk ken ik zelf ook het gevoel erg graag te willen weten dat mijn kinderen thuis zijn en leeft dat verantwoordelijkheidsgevoel veel minder als ze elders logeren.
Maar ik weet nog wel dat ik dat als puber nogal hypocriet vond van mijn ouders, en daar vind ik nog steeds wel wat inzitten.
Enerzijds ben ik blij dat mijn kinderen me erg goed op de hoogte houden. Anderzijds zou ik ze soms ook wel wat meer onbezorgdheid wensen.
Ik zou er zelf dan ook wat meer begrip voor proberen op te brengen. Niet iedereen kan even makkelijk met monitoring overweg. In het geval van een nieuwe prille liefde zou ik het zeker snappen dat aandacht niet echt naar thuisfront uitgaat.
Als moeder maak je altijd zorgen om de kinderen, hoe oud ze ook zijn. Het is hoe ze het zelf ziet, ervaart en er een punt van maakt. Met 20 jaar is ze voldoende volwassen om dat te begrijpen.