Is dit een overdreven reactie?
Dochter van 20 ging gisteravond Oud en Nieuw vieren bij een vriendin, samen met nog 2 andere vriendinnen. Prima vonden we. Ze ging op de fiets, want zou ook drinken natuurlijk. Ze zou thuis slapen.
Wij waren met z'n drieën thuis. Rond 2.00 u. gaan slapen met het idee dat dochter vanzelf wel thuis zou komen.
Vanmorgen werd ik rond 8.30 u. wakker met het idee dat ik dochter niet gehoord had. Was ook nog wel een paar keer wakker geweest door vuurwerk e.d. Ik vroeg aan man of hij haar had gehoord. Hij dacht van wel en was nog naar het toilet geweest en toen was haar kamerdeur dicht zei hij. Ik ging toch kijken en toen bleek ze niet thuis.
Ik heb haar geappt of ze bij vriendin was blijven slapen. Toen ik rond 11.30 u. nog niets had gehoord, heb ik de vader van vriendin geappt (is een kennis van ons) om te vragen of ze daar was blijven slapen. Hij reageerde direct en vertelde van niet. Wilde zijn dochter al wakker gaan maken om te vragen of zij iets wist. Ik heb gezegd dat we nog even zouden afwachten. Later appte hij weer dat zij ook niet beter wist dat dochter rond 3.00 u. naar huis was gegaan. Ze hadden locatie gecheckt en gezegd dat ze voor de laatste keer bij ons in de buurt was geweest, iets voorbij ons huis. Ik heb toen nog een vriend van dochter geappt met de vraag of ze daar was. Die reageerde dat hij haar sinds de middag ervoor niet meer had gezien. Hij wist ook niet waar ze was.
Ik heb dochter nog een keer gebeld maar geen antwoord. Rond 13.30 u. appte dochter eindelijk, boos, naar mij waarom ik iedereen had gebeld (2 personen dus) en dat ze 20 is, geen verantwoording hoeft af te leggen etc. etc.
Ik heb haar rustig uitgelegd dat ze een appje had kunnen sturen dat ze niet thuis zou slapen, dat was voldoende geweest. Ze gaf aan dit vergeten te zijn, ze had gedronken etc. maar vertelde wel dat ze thuis was geweest tussendoor (blijkbaar om spullen te halen). Ik zei dat als je spullen kan halen, ze ook kan appen of een briefje neerleggen. Het werd een hele discussie en we kwamen er niet uit.
Ze driegde dat als wij niet zouden stoppen met controleren, ze het huis uit zou gaan. Ik heb gezegd dit niet te kunnen beloven. We hadden ons zorgen gemaakt, er had haar ook iets kunnen zijn overkomen. Het was oudejaarsnacht dus nou niet de meest rustige nacht om op straat te zijn.
Dochter kwam later vanmiddag naar huis maar vertrok net voor het eten weer. Ze vond het niet nodig om te melden dat ze niet mee at en begon tegen mijn man weer het hele verhaal.
Ik vraag me nu af, reageren wij te bezorgd? Of zouden jullie hetzelfde doen in dit geval?
Ik zou hetzelfde hebben gedaan. Mijn dochter is 21 en die woont niet meer thuis. Dit soort dingen hebben wij dus niet echt meer. Als jouw dochter het opvat als contoleren dan wordt het tijd dat ze uit huis gaat. Ze is 20, dus dat kan best. Bespreek het serieus met haar.
Ze is 20. En als je dan geen verantwoordelijkheid meer wil afleggen ga je lekker weg uit hotel mama.
Ik snap heel goed dat ze vind dat ze volwassen is en geen verantwoording hoeft af te leggen maar ze woont nog thuis. Met ouders die haar thuis verwachten. Ik vind jullie reactie heel normaal. Ik zou me ook zorgen hebben gemaakt als ik in jullie schoenen stond.
Rare boze reactie ook van haar. Heel puberaal voor een 20 jarige die meent volwassen te zijn.
Als ze niet meer boos is rustig in gesprek gaan en uitleggen waarom je ongerust was. Misschien snapt ze het dan. En misschien is het tijd om het nest te verlaten. Kan ze lekker doen wat ze wil.
Een appje was wel de kleinste moeite zeg.
Mijn dochter is ook 20 en woont ook thuis. Ik zou het ongeveer hetzelfde hebben gedaan denk ik. Hoewel ik nooit telefoonnummers van vaders van vriendinnen heb, dus ik zou die vader niet appen. Sowieso misschien wel niet, bedenk ik nu. De meiden zijn volwassen, je hoeft hun vaders niet te appen. Of woont de vriendin bij haar vader? Dan is het wel weer iets logischer, ook omdat je die vader dus zelf al kent.
Verder: het tijdstip 15.00 in je verhaal kan niet kloppen, misschien bedoel je 3.00 uur?
Maar in elk geval: ze is je dochter en ze woont bij jullie, dus 20 of niet, logisch dat je je zorgen maakt. De afspraak dat je even meldt of wel of niet thuis slaapt (en eet) is een minimale controle. Dan moet ze zich daar wel aan houden, anders gaan de moederlijke zorgen opspelen en dat is heel begrijpelijk. Kortom, nee ik vind het niet overdreven.
Ik vind niet dat jij overdreven hebt gereageerd. Het lijkt me goed als jullie met dochter praten op een moment dat de emotie niet meer zo hoog zit: en dan praten over waar het echt over gaat, nl. dat zij het thuis wonen aan het ontgroeien is en hoe jullie daar het beste mee om kunnen gaan. Maar ook over: dat die bezorgdheid van jullie gewoon liefde is en geen controledrang oid
Aso ook dat ze vind dat ze niet even hoeft te melden dat ze niet mee eet. Ik neem aan dat er toch rekening met haar is gehouden.
Doe het de volgende keer een andersom: "ik (moeder) nam aan dat we niet hoefden mee te delen dat je niet mee eet. Doei hè"
Dan piept ze vast anders. En zal ze boos zijn.
Ik vind het niet gek van jullie en ook raar van dochter dat ze niet laat weten dat ze niet thuis slaapt of eet. Wij moesten toen we nog thuis woonden of op dat moment thuis waren/zouden slapen (mijn zus woonde op kamers en was in het weekend of vakantie wel eens thuis) het laten weten als we ergens anders sliepen of niet mee aten. Zomaar een hele nacht wegblijven zouden mijn ouders ook niet blij mee zijn geweest.
Mijn ouders hadden overigens geen telefoonnummers van onze vrienden/vriendinnen, laat staan van hun ouders. Maar als je die ouders kent is dat ook anders.
Maar ze zouden zich wel ongerust maken als we niet thuis zouden komen.
Als je wil doen en laten waar je zin in hebt zonder verantwoording af te leggen, dan moet je het huis uit gaan. Is niet heel makkelijk in deze tijden maar zo lang je thuis woont heb je je wel aan te passen en te communiceren. Dat hoort ook bij volwassen zijn. Als ze ooit een partner heeft zal die het waarschijnlijk ook prettig vinden als ze communiceert over wel/niet thuis eten/slapen.
Ik zou me ook zorgen gemaakt hebben. Hier kwam oudste toevallig ook vannacht thuis slapen (woont op kamers), als ze onverwachts niet was gekomen, terwijl we haar wel verwacht hadden dan had ik me zorgen gemaakt. (en daar dus ook naar gehandeld). Mijn kinderen weten dat ook. Ze hoeven niet thuis te slapen, maar als ze niet zijn waar ik ze verwacht wil ik dat wel even weten.
Dat is voor mij geen controle, controle zou zijn als je precies het doen en laten van je dochter zou willen volgen, daar was geen sprake van.
Ik vind dat je nog tamelijk relaxt hebt gereageerd. Als ze wil doen wat ze zelf wil zonder verantwoording af te leggen, moet ze inderdaad maar op zichzelf gaan wonen.
PinkFlower schreef op 01-01-2022 om 20:01:
Aso ook dat ze vind dat ze niet even hoeft te melden dat ze niet mee eet. Ik neem aan dat er toch rekening met haar is gehouden.
Doe het de volgende keer een andersom: "ik (moeder) nam aan dat we niet hoefden mee te delen dat je niet mee eet. Doei hè"
Dan piept ze vast anders. En zal ze boos zijn.
Inderdaad. Ze is 20 dus hoeft haar zaken niet te verantwoorden, maar de mensen met wie je een huis deelt even informeren dat je veilig bent (of niet mee eet) is heel normaal, hoor. Toen ik op kamers zat smsten wij elkaar ook als iemand er 's ochtends niet was, of stuurden zelf even een berichtje; 'joe, leuke vent ontmoet, zie jullie morgenmiddag wel weer'.
Ze roept volwassen te zijn, maar vervolgens gedraagt ze zich behoorlijk puberaal. 'dreigen' met uit huis gaan? Misschien volgende keer helpen haar koffer te pakken, eens kijken hoe 'volwassen' ze dan is 
Weeromstuit schreef op 01-01-2022 om 20:00:
Mijn dochter is ook 20 en woont ook thuis. Ik zou het ongeveer hetzelfde hebben gedaan denk ik. Hoewel ik nooit telefoonnummers van vaders van vriendinnen heb, dus ik zou die vader niet appen. Sowieso misschien wel niet, bedenk ik nu. De meiden zijn volwassen, je hoeft hun vaders niet te appen. Of woont de vriendin bij haar vader? Dan is het wel weer iets logischer, ook omdat je die vader dus zelf al kent.
Verder: het tijdstip 15.00 in je verhaal kan niet kloppen, misschien bedoel je 3.00 uur?
Maar in elk geval: ze is je dochter en ze woont bij jullie, dus 20 of niet, logisch dat je je zorgen maakt. De afspraak dat je even meldt of wel of niet thuis slaapt (en eet) is een minimale controle. Dan moet ze zich daar wel aan houden, anders gaan de moederlijke zorgen opspelen en dat is heel begrijpelijk. Kortom, nee ik vind het niet overdreven.
Ik heb die tijd aangepast, het was inderdaad 3.00 u.
W.b. de vader van vriendin, vriendin woont inderdaad ook nog thuis dus vandaar dat ik hem belde en dus ook omdat het een kennis is en ik daarom zijn nummer heb. Hij begreep ook helemaal waarom ik appte en had w.s. hetzelfde gedaan als het om zijn dochter was gegaan. Verder heb ik ook niet veel nummers van vrienden van haar, vind ik heel normaal. Het nummer van de vriend die ik wel geappt heb had ik toevallig wel omdat ze daar al heel lang over de vloer komt en ik ze weleens samen ergens op heb moeten halen en ik zijn nummer kreeg omdat dochters telefoon bijna leeg was o.i.d.
De laatste keer dat ik zoiets gedaan heb was volgens mij toen ze 15 was en ook geen bericht had gestuurd. Toen was ze ook zo boos dat ik vrienden had geappt. Het is dus echt niet dat ik haar regelmatig controleer. Ze hoeft helemaal niet te vertellen bij wie ze slaapt etc. alleen of ze ergens anders slaapt en graag ook als ze elders eet.
Vond het ook wel een soort puberaal gedrag eigenlijk. Dit laat ze de laatste weken helaas weer vaker zien. Combinatie van frustratie over de lockdown, vermoeidheid etc. Maar dan nog...een appje sturen is inderdaad een kleine moeite.
Dit heeft ook niets met leeftijd te maken. Als het je partner zou zijn die opeens niet thuis zou komen zou je je ook zorgen maken.
Fiorah schreef op 01-01-2022 om 20:12:
Ik vind dat je nog tamelijk relaxt hebt gereageerd. Als ze wil doen wat ze zelf wil zonder verantwoording af te leggen, moet ze inderdaad maar op zichzelf gaan wonen.
Ja klopt, ik was ook redelijk rustig. Ik was vooral blij dat ik een reactie van haar had. Heb wel gezegd dat ze het zelf mag weten als ze op zichzelf wil gaan wonen. Vond ik ergens nog knap van mezelf want van binnen wenste ik haar op dat moment de deur uit 
Man was veel bozer op haar toen ze onverwachts, net voor het eten (waarbij we gewoon op haar hadden gerekend) vertrok.
Inmiddels is ze weer thuis, at alsnog een pannenkoek die nog stond af te koelen. Ik zat boven en heb haar niet gesproken nog. Ik wacht eerst maar tot ze is uitgerust en afgekoeld.
Ik vind dit absoluut geen overdreven reactie, haast integendeel, jullie zijn heel kalm gebleven. Je wilt toch weten of ze veilig is? Als ze wel van haar fiets getrokken was en ergens gewond in de bosjes zou liggen, zou ze dan ook willen dat jullie 24 u later pas eens gingen kijken waar ze bleef?
Het is hoog tijd dat deze jongedame volwassen wordt en verantwoordelijkheid neemt. Dus ofwel op een volwassen manier communiceren over waar ze wel/niet slaapt/eet, ofwel het huis uit gaan.
EmmaT schreef op 01-01-2022 om 19:56:
Ik zou hetzelfde hebben gedaan. Mijn dochter is 21 en die woont niet meer thuis. Dit soort dingen hebben wij dus niet echt meer. Als jouw dochter het opvat als contoleren dan wordt het tijd dat ze uit huis gaat. Ze is 20, dus dat kan best. Bespreek het serieus met haar.
Ik zou het zelfs hebben gedaan als het mijn man was geweest. Ik vind dat als je iets afspreekt over thuis slapen na een uitje dat je even laat weten als het anders gaat.
TO, logisch dat je je zorgen maakt hoor.
Tango schreef op 01-01-2022 om 20:16:
[..]
Vond het ook wel een soort puberaal gedrag eigenlijk. Dit laat ze de laatste weken helaas weer vaker zien. Combinatie van frustratie over de lockdown, vermoeidheid etc. Maar dan nog...een appje sturen is inderdaad een kleine moeite.
Dat ben ik met je eens. Van een 20-jarige verwacht ik volwassen gedrag en dat is dit niet. Het conflict heeft niks met controle te maken. Dat maakt zij er van. Het gaat over (haar gebrekkige) communicatie en haar gedrag alsof ze een prinsesje is. Daar kun je haar prima op aanspreken.