Iets te gastvrij?

Hier is ook iedereen welkom. Dochter en vriend pendelen ook wat heen en weer tussen de twee huizen, vriendinnen blijven ook wel eens slapen maar niet standaard 2 nachten per week. Zelf vind ik het altijd lastig om iets terug te draaien wat je altijd goed gevonden hebt. Als de verdeling gelijkwaardig is, dan vind ik het niet zo'n punt. 

Het is heel persoonlijk. Jij vindt het niet prettig ,en dat mag.
Hier hebben we ook 2 vaste kostgangers. Vriendin van zoon 3/4 keer per week, en andere zoon een vriendje in het weekend, en in de vakantie wat vaker. 
Ik vind het alleen maar gezellig. Douchen, eten ,maakt me allemaal niet uit. Maar dat wil niet zeggen dat jij dat ook moet vinden. 
Zoon koopt wel vaak hun eigen eten, waar wij ook van mogen meegenieten. 
En ze ruimen hun eigen rommel op, oudste doet zn eigen was.
Soms kook ik extra en kan iedereen mee eten,Soms is het op en moeten ze zelf maar wat bijmaken. 

Als iemand zich altijd stilzwijgend heeft geofferd uit liefde weliswaar, dan is het de anderen niet duidelijk wat jij wil. Ze denken dat je alles gráág doet. Van die aanname uit geredeneerd zullen ze enorm geschokt zijn (oprecht) als het er onder stress uitkomt dat jij je alleen maar opofferde. Er kan zelfs woede uit ontstaan dat je ze nooit de waarheid hebt verteld.

Ik zou ze dus geleidelijk weerstand bieden. "Kind ik ben niet meer de jongste thuis en het word me teveel. Ik heb zo'n behoefte aan iets minder drukte in mijn huis, hoe leuk ik het altijd heb gevonden, ik word een dagje ouder. Dus ik stel bij deze de regel in, dat er maximaal twee keer p.w. een gast hier in de huiskamer mee mag eten. Wie dat is regelen jullie onder elkaar wel."

Je moet niet laten blijken dat je misschien boos bent of dat het voelt als een hotel, want je hebt altijd zwijgend ingestemd. En het gaat ook voelen als een verwijt, En verwijten zijn nooit goed als je er zelf bij was.

troelahoep schreef op 13-03-2025 om 09:52:

Kennelijk voelen de gasten zich erg thuis bij jullie en denken ze dat het allemaal prima is. Wat natuurlijk mooi is, maar ik begrijp je gevoel en het is herkenbaar, maar dan de andere kant op. Mijn zoon is 19 en heeft tegenwoordig een vriendinnetje waar hij blijft slapen en hij werd langzamerhand minder mededeelzaam wat betreft zijn plannen qua eten, slapen, werken etc. Enerzijds begrijp ik dat wel, toen ik 19 was woonde ik op kamers en wisten mijn ouders natuurlijk helemaal niet waar ik was en wat ik uitspookte.

Anderzijds woont hij nog wel bij ons en dan wil ik gewoon weten waar hij slaapt en eet en of hij nog thuiskomt. Toch een gevoel van basisveiligheid, zowel voor mezelf (wie komt wanneer in mijn huis) als bezorgdheid om hem.

Hebben jullie afspraken gemaakt over een maximum aantal nachten weg van huis? Bij ons speelt hetzelfde en we hebben nauwelijks meer iets dat lijkt op een gezinsverband. Ze lijkt meer op een hotelgast. Komt om te eten, douchen en af en toe thuis slapen. Ben benieuwd hoe anderen dat zien.

wij hebben geen limiet. Zoon doet nog zelden mee met het gezin. Gaat zn eigen gang. Ik snap dat je het gezinsverband mist, maar het is toch juist gezond om los te komen? Het voordeel van nog thuis wonen is dat ze zelfstandig worden vanuit een veilige haven. Je hebt nog iets van zicht.
Vriendin van zoon is 17, en werd tot een paar maanden geleden nog wel beperkt door haar ouders. Dat snap ik wel, ze was 16/net 17, en loslaten is ook een proces. Nu is ze soms wel 4 nachten in een week hier. Voorwaarde van haar ouders is wel dat ze, na zo vaak hier, het weekend erna dan daar zijn.Onze zoon dus ook. Ik vind dat een goede deal. 

Vriend zou best 2 nachten mogen blijven slapen. Maar dan niet nog 2 nachten een vriendin.

En je doucht waar je slaapt. Je komt niet om half 10 thuis douchen met zijn 2 om dan terug met 2 weg te rennen. Net zoals wie niet blijft slapen ook niet doucht tenzij ie extreem smerig is.

Als ze de helft van de tijd gezelschap voor 't eten meesleept mag ze vanaf nu elke week 1 keer koken voor iedereen. Met budget van haar zakgeld of haar bijbaan.

Als ze meer vrijheid wil gaat ze op kamers of hangt ze een bordje "hotel" op. Maar dan betaalt ze ook voor hotel-service.

FruitMoeder schreef op 13-03-2025 om 09:56:

Ik snap die brutaliteit van die vrienden niet. Ik heb altijd geleerd dat als je bij iemand anders (en zeker bij iemands anders ouders) blijft overnachten, je altijd een cadeautje meeneemt. Een plantje of kaarsje of zoiets. En dat je zo min mogelijk tot last ben. Als ik een paar keer per week bij iemand anders zou slapen, zou ik gelijk mee willen betalen voor eten en andere onkosten.

Bij een partner snap ik het gedeeltelijk nog dat het groeit dat hij 2 nachten per week blijft slapen. Ik snap dan weer niet dat hij "effe komt douchen" en weer wegrent.

Bij gewone vrienden snap ik dan weer niet dat ze het normaal lijken te vinden om systematisch 2 nachten per week zonder veel overleg of afspraken te blijven overnachten. Al helemaal als je weet dat er dus ook nog een partner van die vriendin is die zeer geregeld blijft slapen.

Het wordt eventueel anders als je vooraf afspraken maakt met het hele gezin, een zware reden hebt en bijdraagt in de kosten.

Maar niet "ah Miepje heeft toch plaats zat, dus we gaan altijd bij haar chillen en slapen".

Helpen al die logees mee met de badkamer schoonmaken, koken en de afwas doen?

Tafelblad schreef op 13-03-2025 om 17:24:

[..]

Hebben jullie afspraken gemaakt over een maximum aantal nachten weg van huis? Bij ons speelt hetzelfde en we hebben nauwelijks meer iets dat lijkt op een gezinsverband. Ze lijkt meer op een hotelgast. Komt om te eten, douchen en af en toe thuis slapen. Ben benieuwd hoe anderen dat zien.

Wij hebben dat 'gezin' ook los gelaten en wonen als volwassenen bij elkaar.

Wel wil ik weten wie er hier slaapt, of we samen eten en wie de auto wil gebruiken.

En dat houden we bij op een weekplanner in de keuken. 

Ze zijn de helft van de tijd bij mij, de andere helft bij de ouders van schoondochter. Maar het komt dus voor dat schoondochter hier met een vriendin af spreekt terwijl mijn zoon bij zijn vrienden is.