geld meebetalen voor kat/emotionele chantage?
Wij (man en ik) zitten met een dilemma. Wij hebben een zoon van inmiddels 25 (ADHD en lichte beperking); hij woont samen met zijn vriend en heeft ambulante begeleiding.
Het contact tussen ons en zoon is al jaren slecht. Hij is ooit van huis weggelopen terwijl hij nog op school zat en is bij zijn oudere vriend in getrokken. Als reden van het weglopen heeft hij nooit iets anders benoemd dan hij ons 'te streng' vond. En dat klopt; we waren streng omdat we daar in begeleidt werden door opvoedingscoaching. We werkten met beloningssystemen en veel vaste structuur. Dat was iets waar we vanaf zijn derde al mee bezig waren omdat hij lastig te begeleiden was.
Het contact is enkele jaren heel slecht geweest en is nu al jaren eigenlijk zo dat wij elkaar enkele keren per jaar zien (2, 3x) en daarnaast app contact onderhouden. Telefoneren wil hij niet.
Regelmatig (in het begin paar x per jaar, momenteel hooguit 1x per jaar) gebeurt het dat wij ineens wel gebeld worden door de begeleider of door zijn vriend en dan is eigenlijk altijd de vraag of we geld kunnen geven want ze zijn op een of andere manier weer in problemen gekomen en dan kan de zorgverzekering niet betaald worden. En dan loopt het snel op. We hebben dit altijd gedaan, uiteraard wel met gesprekjes over hoe ze zaken dan beter moeten regelen om dit te voorkomen. Nu is het eigenlijk al een tijd geleden dat dit gebeurd is. Enkele maanden geleden vertelden ze ons dat ze uit elkaar gaan. Voor mijn zoon betekent dat, dat hij naar beschermd wonen zal moeten. De woonruimte (die op naam van mijn zoon is gehuurd) kan voor de vriend blijven en de poezen moeten dan bij hem blijven want kunnen waarschijnlijk niet met zoon mee. (hij kan er ook niet alleen de zorg voor dragen) Onlangs vernamen wij van de ambulant begeleider dat zij nu toch weer overwogen om toch niet uit elkaar te gaan.
Nu is de volgende situatie aan de hand: zij hebben een poes die geopereerd moet worden. Dit kost heel veel geld en dat hebben zij niet. Dus ineens is er weer contact want wij worden nu gevraagd te helpen met het geld. (Dit keer laat hij dat door zijn vriend aan ons vragen; hij heeft dat altijd door anderen laten doen. Zelf vindt hij dat moeilijk; naar mijn idee maakt hij op zo'n moment eigenlijk een beetje misbruik van zijn handicap; een ander moet de hete kolen uit het vuur halen. Hij vindt het dan moeilijk te verwoorden.)
Wij vinden dit door diverse zaken erg moeilijk:
1 Wij voelen ons nogal misbruikt: alleen als er geld nodig is kunnen ze ons vinden;
2 Als we het niet doen, zijn we bezorgd dat het contact nog slechter wordt;
3 Als zij toch uit elkaar gaan dan zijn de katten van de vriend dus zijn kosten/probleem;
Hoe zouden jullie er mee om gaan?
Wat een moeilijke situatie zeg. Aangezien jullie niet contact met hem hebben ben ik geneigd te zeggen: niet doen. Als hij iets wil kan hij het zelf vragen.
Eigenlijk worden jullie nu verantwoordelijk gesteld voor de kat van die vriend. Kan de kat niet 'officieel' overgedragen worden om te voorkomen dat er steeds een geldvraag komt? Maar lastig is het wel want ik snap ook als iemand voor je kat wil zorgen, je niet opgescheept wil zitten met een flinke rekening.
Alles klakkeloos betalen zou ik niet doen. Dan blijven de vragen komen en is het wel heel makkelijk om onverantwoordelijk gedrag te vertonen. Zo houdt je het in stand.
Punt a, dat is nu eenmaal vaak zo. Zeker bij zich losmakende jongvolwassenen ben je als ouder vaak wel weer in beeld om eventuele problemen (financieel) op te lossen.
In principe zijn die katten nu nog van hen beide. Om hoeveel gaat het? Ik zou dan wel de rekening van de dierenarts willen zien.
Heb je het idee dat het geld daadwerkelijk aan de operatie besteed wordt? Of dat de kat een smoes is voor geld met een andere bestemming?
Ik kan het me ook voorstellen als je geen zin hebt te betalen maar het is altijd lastig als een dier de dupe wordt. Ik zou bij de geringste twijfel zeggen 'dan ga ik wel mee naar de DA en dan reken ik af' of zelfs zeggen 'oké maar dan komt de kat bij mij wonen want jullie hebben geen geld om ervoor te zorgen'. Maar dat moet ook allemaal maar net kunnen.
Het klinkt alsof jullie gigantisch in de maling worden genomen. Op de eerste plaats zou ik aangeven dat dergelijke verzoeken vanuit je zoin zelf moeten komen met daarbij bewijs. Ten tweede zou ik ze aangeven dat als die kat werkelijk geopereerd moet worden hij dan bij jullie komt wonen en van jullie wordt.
ik zou medeleven tonen (wat vervelend dat de kat zo ziek is) en kort maar krachtig aangeven dat jullie de operatie niet gaan betalen (het is niet onze kat, we hebben geen spaargeld opzij gezet om andermans huisdieren te opereren). Dat je bijspringt voor financiële problemen van je zoon is 1 ding. Dat je financieel moet opdraaien voor optionele zaken (een kat in je nemen, of niet) lijkt mij niet. Als hij daarop besluit minder contact te willen dan weet je zeker dat je gebruikt werd/wordt. Wil je op basis daarvan het contact behouden?
Lieveheersbeest schreef op 16-07-2023 om 13:39:
ik zou medeleven tonen (wat vervelend dat de kat zo ziek is) en kort maar krachtig aangeven dat jullie de operatie niet gaan betalen (het is niet onze kat, we hebben geen spaargeld opzij gezet om andermans huisdieren te opereren). Dat je bijspringt voor financiële problemen van je zoon is 1 ding. Dat je financieel moet opdraaien voor optionele zaken (een kat in je nemen, of niet) lijkt mij niet. Als hij daarop besluit minder contact te willen dan weet je zeker dat je gebruikt werd/wordt. Wil je op basis daarvan het contact behouden?
Mee eens.
Je kunt ze dan ook nog meegeven dat dierenartsen soms bereid zijn om minima een lagere rekening te geven en dat de gemeente soms potjes hiervoor heeft.
Haha, nee ik moet er niet aan denken dat die poes hier komt wonen!! En mijn man is allergisch.
Als wij niet betalen is het maar de vraag of het dier de dupe wordt. Eerlijk gezegd: ik heb zelf cavia's en zou er niet over piekeren om een operatie van 1500 euro te bekostigen om het leven te behouden. Nee, dan laat ik haar inslapen, hoe veel ik ook van het beestje hou; daar begin ik niet aan. Daarnaast is het waarschijnlijk dat ze dan bij anderen (zijn familie) gaan proberen geld los te peuteren.
Ginevra; mijn man opperde ook al dat het misschien niet waar is en zij voor iets anders geld nodig hebben. Misschien niet meer durven zeggen dat het weer voor de verzekering is. Ik vond hem erg achterdochtig... maar toch: ik ben soms wat naieff.
De vraag of ik contact wil op basis van het feit dat zij mij dan kunnen gebruiken als portemonnee is een moeilijke. Dat is nu precies de emotionele kant van de zaak. Diep in mijn hart wil ik kostte wat kost contact. Anderzijds is het contact nu al zo matig en weet ik dat het niet beter zal worden als ik de kosten betaal, dat het weinig uitmaakt als het nog slechter wordt.
IMI-x2 schreef op 16-07-2023 om 14:03:
[..]
Mee eens.
Je kunt ze dan ook nog meegeven dat dierenartsen soms bereid zijn om minima een lagere rekening te geven en dat de gemeente soms potjes hiervoor heeft.
Het probleem is dat mijn zoon (begeleid werken) wel tot de minimagroep zal behoren maar de vriend niet vermoed ik. Hij heeft nu net een nieuwe baan na maanden niet te hebben gewerkt. En dat terwijl de banen voor het opscheppen liggen. Hij had best mogelijkheden want hij is een tijd taxichauffeur geweest, heeft een opleiding in de ICT nivo 3 en had met meer moeite echt wel iets gehad. maar ja, dat was allemaal niet leuk genoeg. Ik weet niet of je dan in aanmerking kan komen.
Ik zou het niet geven. Wel medeleven tonen etc maar geen geld geven
als je al zou willen betalen dan direct aan de dierenarts betalen.
En daarvoor zal je zoon het moeten vragen want jij onderhoud niet de katten van zijn ex.
Het contact kan niet echt veel slechter worden.
Wellicht dat het juist door wonen zonder vriend maar wel begeleid tot verbetering leidt.
Weet je zeker dat ze uit elkaar gaan?
Pippeltje schreef op 16-07-2023 om 14:19:
[..]
Het probleem is dat mijn zoon (begeleid werken) wel tot de minimagroep zal behoren maar de vriend niet vermoed ik. Hij heeft nu net een nieuwe baan na maanden niet te hebben gewerkt. En dat terwijl de banen voor het opscheppen liggen. Hij had best mogelijkheden want hij is een tijd taxichauffeur geweest, heeft een opleiding in de ICT nivo 3 en had met meer moeite echt wel iets gehad. maar ja, dat was allemaal niet leuk genoeg. Ik weet niet of je dan in aanmerking kan komen.
Snap ik, maar vragen staat vrij. Zeker bij die dierenarts zelf.
Ik heb zelf altijd (een) kat(ten) als huisdier gehad. Ik sta er net zo in als jij: als een operatie 1500 euro kost, dan laat ik de kat hoogstwaarschijnlijk inslapen.
Je kunt aan je zoon en vriend uitleggen dat je voor een eigen huisdier geen 1.500 euro zou uitgeven. En dus ook niet aan hun kat.
Je kunt overwegen om een derde te betalen nadat de operatie is uitgevoerd. Vooraf wil je dan de offerte zien, dat is sowieso gebruikelijk bij een dure operatie. En achteraf de rekening.
Het is geen ‘kijkgeld’ dus verwacht niet dat je je zoon minder te zien krijgt als je niet betaalt. Ook niet méér als je wel betaalt. Waarom ik dat denk: zelfs óver het geld krijg je nog niet eens direct contact met hem. Plus, het geld komt jouw zoon niet direct ten goede, zoals bijvoorbeeld gezondheidszorg voor hemzelf.
Mijn dochter heeft ook ambulante begeleiding en die stimuleert haar om contact met mij te houden. Dan neem ik haar mee uit lunchen, om de week en dat zit dan in de ‘routine’ die ze aanhouden. Uiteraard betaal ik. Op zoiets zou ik mijn geld zetten. En als ze wel uit elkaar gaan, ben je die €1500 zo kwijt aan het inrichten van zijn eigen huis.
Ysenda schreef op 16-07-2023 om 14:40:
als je al zou willen betalen dan direct aan de dierenarts betalen.
En daarvoor zal je zoon het moeten vragen want jij onderhoud niet de katten van zijn ex.
Het contact kan niet echt veel slechter worden.
Wellicht dat het juist door wonen zonder vriend maar wel begeleid tot verbetering leidt.
Weet je zeker dat ze uit elkaar gaan?
Nee. Dat weten ze zelf ook niet zeker. Eerst wisten ze dat wel: toen heeft de ambulant begleider mijn zoon op de wachtlijst kunnen zetten voor beschermd wonen. Maar nu ineens twijfelen ze er over.
Ik heb alle argumenten gelezen om niet te betalen, met mijn verstand kan ik ze allemaal begrijpen en er in mee gaan.
Mijn eerste reactie was dat ik het zou betalen, rechtstreeks aan de dierenarts. En daar blijf ik bij. Puur op gevoel, ik kan niet anders dan de rekening betalen.