Familieverplichtingen
Er valt natuurlijk moeilijk iets te eisen van volwassen kinderen, maar doen jullie nog moeite om uitwonende twintigplussers te bewegen om af en toe iets met/voor familie te doen? Mijn dochter (22) heeft nooit veel opgehad met mijn kant van de familie. Ze zitten heel anders in elkaar, begrijpen haar niet, dus na een korte beleefdheidsuitwisseling heeft ze met hen weinig te bespreken. Nu is dochter een paar weken in NL (ze woont in het buitenland) en ik wilde een etentje regelen met mijn moeder, tante, zus en gezin, zodat ze haar weer een keer kunnen zien. Na veel aandringen verzuchtte dochter 'doe dan maar, maar je weet dat je mij er geen plezier mee doet'.
Ik wil dus niet zo'n moeder zijn/worden die over de grenzen van haar kinderen gaat (zoals mijn ouders, die me nog kunnen manipuleren hoewel ik al 30 jaar uit huis ben). Maar ja, ik vind het ook lastig naar mijn moeder want die vraagt wel naar haar.
Marty1984 schreef op 12-07-2021 om 21:29:
[..]
Ik vind het nochtans bij "elementaire beleefdheid" horen dat je gewoon heel af en toe oma ziet.
Je hoeft de deur niet plat te lopen, wekelijks langs te gaan ofzo.
Maar 1 keer om de zoveel tijd waarbij je je dan nog eens niet moet verplaatsen omdat oma zelf komt ... niets mis mee.
Tenzij oma een moordenaar of zware crimineel zou zijn.
Klopt, dat is ook weer waar..
Ik heb met mijn oma ook geen goede band, met de andere had ik dit wel. Maar ook al is het beleefdheid, komt het contact dan ook van oma af? Stelt oma wel eens voor om iets te gaan doen, of belt oma wel eens hoe het gaat? Mijn oma belt ook nooit, feliciteert mij niet op mijn verjaardag bijvoorbeeld. Tsja, dan ben ik er ook snel klaar mee. Hoe is dat bij TO?
Oma kan zelf toch ook contact onderhouden met dochter? En dochter kan zelf tegen oma zeggen hoeveel behoefte ze heeft/hoeveel contactmomenten ze wil. Ik vind het raar dat jij de tussenpersoon bent en het niet gewoon aan hen overlaat en bv oma aanmoedigt om eens zelf contact op te nemen. Ik vind dit idd een verschijnsel van de ouders van nu die het idee hebben alles zelf te moeten stroomlijnen terwijl je de mensen om wie het gaat ook zelf de verantwoordelijkheid kan geven (oma in dit geval, want die vraagt steeds naar dochter). Dochter hoeft wmb niets met familie te doen als ze het niet voelt, maar ik ben zelf dan ook geen familiemens
Hmm de antwoorden zijn anders dan verwacht 
Ik wilde het idee al afblazen, maar nu lijken veel mensen toch te zeggen dat je je af en toe toch maar iets tegen je zin moet doen. Een andere activiteit is lastig, het moet ook geen dagevenement worden. Voordeel van een etentje buiten de deur is dat het met anderhalf uur klaar is en iedereen dan weer naar zijn eigen huis kan. Als ik ze hier uitnodig heb ik er ook een hoop werk aan. Of anders misschien maar borrelen bij het strand of zo. Dan kunnen de kinderen na hun cola schelpen gaan zoeken. Ik denk dat ik dat ga voorstellen, maar als ze echt niet wil, dan maar niet.
MMcGonagall schreef op 12-07-2021 om 21:50:
Hmm de antwoorden zijn anders dan verwacht
Maar neemt oma zelf wel eens contact op met jouw dochter?
Huh, cola en schelpenzoeken? Ik dacht dat je dochter volwassen was.
En moet dochter van 22 dan ook schelpen zoeken?
Heda schreef op 12-07-2021 om 21:51:
[..]
Maar neemt oma zelf wel eens contact op met jouw dochter?
Dan moet kind haar telefoon nog willen opnemen als oma zou bellen.
Mijn grootmoeder had bovendien 16 kleinkinderen. Daar liep alle contact dus ook via mijn ouders.
Je zou er ook eer in kunnen stellen dat jouw dochter assertief genoeg is om haar wensen kenbaar te maken. Kennelijk heb je haar anders opgevoed dan je moeder jou.
Heda schreef op 12-07-2021 om 21:43:
[..]
Klopt, dat is ook weer waar..
Ik heb met mijn oma ook geen goede band, met de andere had ik dit wel. Maar ook al is het beleefdheid, komt het contact dan ook van oma af? Stelt oma wel eens voor om iets te gaan doen, of belt oma wel eens hoe het gaat? Mijn oma belt ook nooit, feliciteert mij niet op mijn verjaardag bijvoorbeeld. Tsja, dan ben ik er ook snel klaar mee. Hoe is dat bij TO?
Nooit, nooit gedaan ook. Ze kwam altijd wel op verjaardagen maar verder dan 'hoe gaat het op school?' is het gesprek niet gegaan. Met mij ook niet overigens. Mijn ouders zijn gewoon niet zo geïnteresseerd in wat hun (klein-) kinderen bezighoudt.
Lijkt me een perfecte oplossing, een borrel bij het strand! Niet te formeel, en een zandkasteel bouwen, schelpen zoeken of even naar zee wandelen is toch een prima afleiding voor iedereen die daar behoefte aan heeft.
kansloos, ik zou het afblazen.
MMcGonagall schreef op 12-07-2021 om 21:50:
Hmm de antwoorden zijn anders dan verwacht
Veel mensen? Ik had de indruk dat de meesten de kant van je dochter kozen.
Libertine schreef op 12-07-2021 om 21:05:
Is er misschien een activiteit te verzinnen, ipv eten, waardoor er niet alleen beleefdheden uitgewisseld hoeven te worden? Naar een museum wellicht? Een wandeling? Dat geeft misschien wat afleiding.
Ik zou liever een etentje hebben (moet immers toch eten), dan een activiteit waar ik heel dagdeel aan kwijt bent.
redbulletje schreef op 12-07-2021 om 21:52:
Huh, cola en schelpenzoeken? Ik dacht dat je dochter volwassen was.
Haha, ik vind dat zelf ook leuk. Ik bedoelde gewoon haar eigen ding doen na het plichtmatige colaatje, of thee waarschijnlijk in het geval van mijn dochter.
Heb jij zelf wel een relaxte band met jouw familie?
Of voelt je dochter het 'moeten' al jaren via jou doorschijnen.
Vind het namelijk bijzonder dat jij zo de levens van je medevolwassenen moet vormgeven door het bedenken van leuke activiteiten voor iedereen, waar vooraf al haken en ogen aan lijken zitten.