Familieruzie: Dochters haten elkaar
Ik heb een probleem. Het is al bijna een jaar geleden dat mijn dochters contact met elkaar hebben gehad. Het zit namelijk zo ze waren rond dezelfde tijd zwanger en allebei kregen ze een meisje. Mijn jongste dochter was eerder bevallen en had de baby een naam gegeven (een doodnormale Nederlandse naam denk aan Sanne, Lieke of Floor). Toen mijn oudste dochter dit hoorde was ze woest omdat zij dezelfde naam wilde gebruiken. Volgens haar wist mijn jongste dochter dit. Hierdoor is de oudste dochter niet op kraamvisite geweest en heeft haar zusje ook niet gefeliciteerd met de geboorte van de dochter. En toen mijn oudste dochter was bevallen heeft mijn jongste dochter ook niks van zich laten horen en is ook niet op kraamvisite geweest.
Nu is het zo erg dat ze nog geen eens samen in één ruimte willen zijn en als het feest is bij ons dan komt de één alleen als de ander niet komt. Het diepte punt was mijn verjaardag van twee weken geleden, waar ze alle twee niet kwamen. In de tussentijd ben ik aan het praten als Brugman. Mijn oudste dochter zegt dat mijn jongste wist van de naam en dat ze het expres deed, terwijl mijn jongste zegt dat ze van niets wist en dat het een erg normale naam is.
Ik weet niet wie ik moet geloven en wiens kant ik moet kiezen. Ik wil gewoon dat ze weer contact hebben en dat wij als een familie kunnen verder gaan. We wonen alle drie maar 30 km van elkaar vandaan.
Heeft iemand hier advies hoe ik mijn dochters weer bij elkaar kan krijgen? Ik geef al bijna de hoop op.
Roos55 schreef op 31-07-2022 om 19:00:
[..]
Nogmaals hoe was jullie gezins dynamiek??
daar heeft ze toch al antwoord op gegeven? 4 jaar leeftijdsverschil, niet vriendinnen maar ook geen grote meningsverschillen.
MiniJCW schreef op 31-07-2022 om 19:02:
[..]
Ik krijg de indruk dat jij er meer mee zit dan je dochters. Je hebt het over "je gezin", "je meisjes". Je hebt het eigenlijk alleen maar over jezelf. Ze zijn volwassen en blijkbaar is hun band toch niet zo goed als jij denkt of er zit meer oud zeer dan jij denkt.
Eens. Ze zijn er niet voor jouw geluk.
VerdrietiegeMoeder schreef op 31-07-2022 om 18:47:
[..]
Jeetje, als ik het zo lees kan je zo mijn oudste dochter zijn. Dit is ook haar gedachtegang. De jongste zei dat ze van niks wist en mijn oudste kan ook niet precies meer herrinneren wanneer ze de naam zou hebben gezegd. Dus het is gewoon een hele lastige situatie. Ik wil gewoon dat de ruzie stopt, maakt mij niet uit hoe. Beide de schuld, iemand de schuld of niemand de schuld. Het maakt mij niet uit. Ik wil gewoon dat mijn meisjes weer met elkaar om kunnen gaan.
Tja, jij gaat er niet over. Het maakt jou misschien niet uit maar je dochters wel. En ik snap je oudste dus veel beter dan je jongste. Je jongste had heel gemakkelijk kunnen zeggen: ‘Wat rot dat het zo gegaan is!’ en in plaats daarvan ‘haat’ ze nu je oudste omdat die haar ‘beschuldigd’ heeft? Of zoiets? Waar slaat dat op? Ze kunnen gewoon helemaal niet op een normale manier met conflicten omgaan kennelijk. En jij ook niet zo, want jij oefent druk op ze uit om gewoon maar in te binden en kan ook niet erkennen dat er zich achter die ‘stomme babynaam’ echt wel een vertrouwenscrisis heeft afgespeeld tussen de zussen en dat dit ertoe doet.
Ik zou er maar helemaal buiten blijven als ik jou was. Als ik de oudste zus was zou ik knap chagrijnig worden dat mijn moeder vindt dat ik net moet doen alsof er niks gebeurd is en maar gewoon mooi weer moet spelen. Je zou het dan niet voor me hoeven oplossen. Je zou ook geen kant hoeven kiezen. Maar je moet wel ophouden uitspraken te doen die suggereren dat het er eigenlijk niet zo toe doet wat er is gebeurd. Voor je oudste is het wel belangrijk wat er is gebeurd. En haar zus kan niet eens erkennen dat ze haar (on)bedoeld pijn heeft gedaan en doet in plaats daarvan alsof oudste haar iets heeft aangedaan. Als moeder zou ik ophouden het gevoel van oudste te bagatelliseren en me helemaal neutraal opstellen.
Friezinnetje schreef op 31-07-2022 om 19:02:
[..]
daar heeft ze toch al antwoord op gegeven? 4 jaar leeftijdsverschil, niet vriendinnen maar ook geen grote meningsverschillen.
Dan weet je nog steeds niet of de dochters zich altijd allebei gelijk behandeld hebben gevoeld, bijvoorbeeld.
Als je al 9 maanden lang een naam in je hoofd hebt (en waar je waarschijnlijk al langer over gefantaseerd hebt 'als ik ooit een dochter krijg dan zal ze .... heten) en je zus of een andere dichtbijzijnde persoon gaat je op het nippertje voor, dan zou ik ook zo zo enorm balen. Het is ook niet 'zomaar' een naam; in je fantasie was het kind er al met die naam en zouden anderen het kind ook zo noemen. Dat herinner ik me ook nog bij mezelf, dat ik toch echt hoopte dat anderen in mijn omgeving niet 'onze naam' zouden kiezen.
Als je die naam ook nog gedeeld hebt, dan zou dat voor mij echt als een naaistreek voelen.
Ik denk inderdaad dat wat Mija zegt wel eens zou kunnen spelen. Beide gaan uit van de slechte intenties van de ander.
Valeria schreef op 31-07-2022 om 19:07:
[..]
Dan weet je nog steeds niet of de dochters zich altijd allebei gelijk behandeld hebben gevoeld, bijvoorbeeld.
Precies dynamiek
Suusje. schreef op 31-07-2022 om 16:54:
[..]
en soortgelijk aan dat van Beatrijs enkele weken geleden
Wat toevallig toch weer allemaal.
ik begrijp oudste heel goed. Mijn zusje deed precies hetzelfde, maar gebruikte de naam die ik wilde expres als tweede naam om te sarren. Wij konden heel slecht met elkaar en hadden op dat moment ook geen contact.
Toen mijn dochter geboren werd heb ik haar alsnog die naam gegeven met de gedachte dat ik haar toch niet meer zou spreken.
Uiteindelijk na 5 of 6 jaar weer contact.
Bij ons speelde er wel veel meer, maar het gaat nu goed.
Ik zou gewoon een toevallige ontmoeting in scène zetten.
En wat vinden hun mannen ervan?
Valeria schreef op 31-07-2022 om 19:07:
[..]
Dan weet je nog steeds niet of de dochters zich altijd allebei gelijk behandeld hebben gevoeld, bijvoorbeeld.
Ik krijg de indruk dat je in dit gezin geacht wordt niet te moeilijk te doen en gevoelens in te slikken om het gezellig te houden. Alleen als bewezen kan worden dat de ene dochter de andere heeft besodemieterd, bestaat recht op gekwetstheid. In alle andere gevallen moet het maar uit zijn met de overgevoeligheid. Misschien was het naam-gebeuren voor de oudste de druppel die de emmer deed overlopen? En jongste houdt gewoon vast aan: niet zeuren, als jij iets voelt is dat jouw probleem, val er mij niet mee lastig? En de ouders proberen de deksel erop te houden?
Kennelijk is die strategie opgehouden te werken?
Ik denk dat je het probleem onderschat. Het gaat niet zomaar om een naam. Een naam is onderdeel van je identiteit dat roept een bepaald gevoel op. Beide dochters hebben met zorg dezelfde naam uitgezocht.
Ik herinner mij nog levendig het moment dat wij kozen voor dochters naam. Ik weet nog waar we waren, wat we aten en wat we dronken. En hoe we beide onze hand op mijn buik legde en haar voor het eerst hardop zo noemde. Vanaf dat moment (14 weken zwanger) was die naam gekoppeld aan mijn dochter. Ik heb bewust tegen niemand de naam genoemd.
Ik zou er heel veel verdriet van hebben gehad als ik die naam nog los had moeten laten vlak voor de geboorte. In al mijn dromen over de toekomst met mijn dochter droeg ze haar naam al. Het was voor mij zoveel meer dan maar een naam.
Je beide dochters kunnen gelijk hebben zoals Mija ook al schreef. Maar in eerste instantie was het alleen voor oudste echt pijnlijk, want zij heeft afstand van die naam moeten nemen. Dat die pijn niet is erkend door jongste (en door jou) zorgt nu waarschijnlijk voor meer wrevel dan de naam zelf. Al begrijp ik jongste ergens in dat moment ook wel. Je bent net bevallen en wil genieten van het moment en dan is het niet leuk als zus haar ruimte voor verdriet op eist. Maar dat moment ligt nu een jaar in het verleden en ik vind daarom dat het aan jongste is om de eerste handreiking te doen. Excuses aanbieden voor het misverstand, erkenning van het verdriet over de naam en dan verwacht ik dat oudste het uiteindelijk wel kan vergeten.
Daarnaast denk ik dat jij als moeder ook het gevoel van oudste dochter moet erkennen zonder het waardeoordeel dat het kinderachtig is en maar om een naam gaat. Wat je zeker niet moet doen is op oudste druk zetten om het goed te maken. Als ik oudste was zou ik dan het gevoel hebben dat het gevoel van moeder en zus belangrijker is dan dat van mij en dat zorgt alleen maar voor meer wrevel.
VerdrietiegeMoeder schreef op 31-07-2022 om 18:21:
[..]
Ik wil dat mijn dochters en kleindochters gewoon gezellig met elkaar omgaan, zoals dat in het merendeel van de families in Nederland gaat. Ik wil gewoon mijn gezin compleet hebben en dat mijn dochters met elkaar om kunnen gaan. Ze hoeven geen beste vriendinnen te worden, maar wel het fatsoen hebben om samen door één deur te kunnen. Al doen ze dat alleen maar voor mijn kleindochters.
Kun je niet eens je schoonzonen uitnodigen en erover praten?
Mooi Jillz
Hoe dan ook erg vervelend vind ik, dat kinderen gewoon maar een beetje hun eigen gang gaan en zich zo weinig aantrekken van wat hun moeder daarvan vindt.
Dan nemen ze een andere naam aan, ze willen ineens een ander geslacht of ze vallen juist niet op het andere geslacht, ze maken hun opleiding niet af, komen in een rolstoel terecht, gaan ergens wonen waar je niet makkelijk op bezoek kan, vinden partners waar je niks in ziet, werkelijk, kinderen willen nou echt he-le-maal niet meewerken om hun moeders ideaalbeeld te verwezenlijken.
(Die van mij zeiden al jong: nou, dan doe jij dat toch lekker zelf als je dat zo belangrijk vindt?).
Dat is soms best echt even slikken trouwens, dat het zo anders gaat dan je gehoopt had, al zet ik het hier wat badinerend neer. Maar zelf kon ik ook niet aan het ideaalbeeld van mijn moeder voldoen omdat dat gewoon niet paste bij wie ik was en wie ik wilde zijn.
Je schenkt een kind het leven, en zoals dat gaat met geschenken: de ontvanger doet ermee wat hij wil en de gever heeft geen zeggenschap meer.
Evengoed zou ik onderlnge conflicten ook heel lastig vinden maar kinderen zitten ook wel eens met gescheiden ouders die zich niet gedragen en je hebt dat gewoon niet voor het kiezen. Dus er zit weinig anders op dan er maar een beetje omheen te leven en wat water bij de wijn te doen, zoals bij de meeste dingen in het leven trouwens.
Je schamen voor conflicten tussen kinderen is zinloos. Overal is wel wat en we strompelen allemaal maar zo'n beetje door het leven heen.
Dus je oudste dochter weet het zelf ook niet meer precies? Dan is de kans groot dat het gesprek nooit heeft plaatsgevonden. Als dat zo is, dan snap ik de reactie van je jongste dochter wel. Je wordt zomaar uit het niets ergens van beschuldigd waar je geen weet van hebt en vlak na de geboorte van je eerste kind doet je zus ineens vreselijk naar tegen je en komt niet eens meer bij je langs. Het lijkt me erg pijnlijk voor haar.
Pistache schreef op 31-07-2022 om 20:40:
Dus je oudste dochter weet het zelf ook niet meer precies? Dan is de kans groot dat het gesprek nooit heeft plaatsgevonden. Als dat zo is, dan snap ik de reactie van je jongste dochter wel.
Ja of ooit gezegd, heel lang geleden wat de ander zich wellicht niet meer herinnert.