Dochter (vervolg)
eerder heb ik veel gehad aan alle adviezen en wijze woorden hier. Ondanks dat het soms ook ingewikkeld was om daaruit te destilleren wat voor ons het beste was.
Op dit moment is het allemaal weer erg ingewikkeld. Dochter is gestopt met haar opleiding. Woont bij vriend.
Vorige week zondag zijn we na volstrekt onnavolgbare en zorgelijk appjes van haar kant naar adres v vriend gereden, omdat we bezorgd waren en haar simpelweg wilden zien. (Noot: we waren daar nog nooit geweest)
Wat we daar aantroffen was echt heel verdrietig. Een vies, stinkend, verwaarloosd mini studiootje. Overal troep. Een cm stof op alle horizontale oppervlakken. Overal kleren. Vieze vaat. Andere zooi. Een dochter die totaal de weg kwijt is. Angst. Stress. Paniekaanvallen. Wilde naar de huisarts. Omdat die nog bij ons in het dorp zit ( ze woont daar soort v illegaal) hebben we haar meegenomen, zodat ze maandagochtend kon bellen en er hopelijk direct heen.
ze is maandag naar de huisarts geweest. Die zegt: psycholoog. maar ja. Wachtlijsten….
beetje gepraat. Ze is failliet. Contract bijbaantje was niet verlengd ( denk omdat ze door al haar stress en paniek te vaak verstek heeft laten gaan) . Nul inkomsten meer. En nog een paar tientjes op de bankrekening. Ze heeft stress en paniek want komt tot bijna niks. Kruipt weg. Ziet niemand. We hebben aangegeven dat ze natuurlijk welkom was om voor een tijdje thuis te komen wonen. Goedkoop, rustig, beetje reinheid en regelmaat. Dat wilde ze wel, zag eigenlijk ook geen andere optie. Is eigenlijk op dit moment ook amper in staat tot betaald werk denk ik.
Inmiddels liggen er 4 tassen stinkende kleren hier en is zij terug naar vriend. Na 3 dagen praten over ( voor hem) de stress van ons ( onverwachte) bezoekje aldaar moet er nu nog een vol weekend verder worden gepraat over haar plannen om even weer bij ons te gaan wonen. Dat is nu gaande. In haar eigen woorden komt ze morgen terug naar ons , maar ik moet het nog zien. We zien en spreken vriend erg weinig, maar wat we de afgelopen week hebben meegekregen hebben we echt het idee dat hij (ook) heel erg in de problemen zit. Hij zit nog steeds in de bijstand, en heeft geen enkele vorm van dagbesteding, maar ik krijg nu ook echt het idee dat deze man een ernstige sociale fobie heeft oid. En echt een kluizenaarsbestaan leidt in zijn echt onvoorstelbaar vervuilde appartementje. Wat dochter aangeeft is dat hij mega stress heeft bij het idee dat dochter zich bij ons thuis gaat herpakken. Dat dat slechts 15 km verderop is en dat we hem van harte hebben uitgenodigd om zich vooral welkom te voelen bij ons…landt niet. volgens dochter ‘zijn er problemen met z’n auto en reist hij niet met de bus (??)’ dus kan hij niet bij ons komen.
Ondertussen weet ik echt niet meer wat wijsheid is en waar ik op moet hopen. Ik weet wel dat ik aan de ene kant dolblij ben als ze in ieder geval tijdelijk even uit haar huidige setting weg is. Maar zie tegelijkertijd overal valkuilen en beren op de weg als ze weer thuis komt wonen….
Pfffffff….
Familieweekend, neven/nichten, vriendinnen weekend? Is er iets te organiseren of wordt er regelmatig iets georganiseerd waar ze normaliter ook bij zou zijn? Kun je iets aanbieden dat ze haar verjaardag bijvoorbeeld viert met haar beste vriendinnen? Om haar op andere tekst te brengen?
Gr Angela
Hoe moeilijk het ook is. Je kunt alleen maar proberen een lijntje te houden met haar. Door een berichtje of uitnodiging. Haar ophalen of zelfs weghalen is zinloos. Het is een meerderjarige en dan kan hulp alleen op vrijwillige basis. En gedwongen hulp is hier nog lang niet aan de orde. Ze mag zichzelf helaas volkomen de goot inwerken en laten misbruiken of verwaarlozen.
Je kunt bemoeizorg inschakelen in hun stad. Die kan daar thuis (blijven) langsgaan en in de systemen. En proberen een ingang te krijgen (hij is waarschijnlijk wel bekend bij hulpverlening en instanties).
Verder dan dat kunnen jullie niet gaan en moet je het helaas loslaten tot ze zelf hulp wil accepteren. Ik zou haar in ieder geval nooit geld geven! Alleen hulp in natura.
Knuffel Ingridt! Ik had ook zo gehoopt dat ze even zou blijven.
Er is hierboven heel veel zinvols gezegd denk ik. En ik hoop dat je het ons niet kwalijk neemt als we soms uit onwetendheid iets zeggen wat nergens op slaat.
Op je tong bijten zodat je haar niet van je wegjaagt en proberen het contact zo intensief mogelijk te houden is het enige wat je kan doen op dit moment denk ik. Haar vooral niet lossen. En intussen ook goed voor jezelf ( laten ) zorgen. Ik hoop van harte dat het niet te lang duurt voor het keert. Heb een collega met een dochter in een vergelijkbare situatie. Daar is de relatie inmiddels toch verbroken, al blijven de andere problemen.
Het is al eens geopperd denk ik maar de ‘fraude’ aan het licht brengen zou idd ook een optie zijn om iets te forceren. Als je honderd procent zeker kan zijn dat dochter dat niet te weten komt.
Misschien staat de vriend er wel voor open dat je af en toe daar komt eten ( eten meebrengt)? Kan hij jullie wat leren kennen, kan je na verloop v tijd misschien samen de afwas doen en nog later misschien samen andere concrete stappen bespreken. Misschien wordt dan wat duidelijker hoe ernstig zijn issues werkelijk zijn.
Angela1967 schreef op 02-04-2023 om 17:43:
Familieweekend, neven/nichten, vriendinnen weekend? Is er iets te organiseren of wordt er regelmatig iets georganiseerd waar ze normaliter ook bij zou zijn? Kun je iets aanbieden dat ze haar verjaardag bijvoorbeeld viert met haar beste vriendinnen? Om haar op andere tekst te brengen?
Gr Angela
Familieweekend is net geweest. Heeft ze iedereen verteld wat ze volgend jaar wilde gaan studeren. Een plan wat ook voor ons uit de lucht kwam vallen, maar wel perfect bij haar past. Elders in Nederland, wat ons enorm verbaasde. In de stad waar broer studeert, broer die gelijk aanbood haar op gang te helpen als dat nodig was.
Vorige week vertelde ze ons dat dat allemaal fantasieverhalen waren, die ze alleen maar bedacht had om ‘iets’ te melden te hebben.
Ik weet echt niet wat ik moet geloven . Welke versie van haar waarheid de echte is. Als die er al is. Ze klonk zo oprecht enthousiast. Kan bijna niet geloven dat t allemaal fake was.
Ik ben jarig over een paar weken. Daar nodig ik haar ( natuurlijk) voor uit.
Maanlicht schreef op 02-04-2023 om 19:02:
Er is hierboven heel veel zinvols gezegd denk ik. En ik hoop dat je het ons niet kwalijk neemt als we soms uit onwetendheid iets zeggen wat nergens op slaat.
Op je tong bijten zodat je haar niet van je wegjaagt en proberen het contact zo intensief mogelijk te houden is het enige wat je kan doen op dit moment denk ik. Haar vooral niet lossen. En intussen ook goed voor jezelf ( laten ) zorgen. Ik hoop van harte dat het niet te lang duurt voor het keert. Heb een collega met een dochter in een vergelijkbare situatie. Daar is de relatie inmiddels toch verbroken, al blijven de andere problemen.
Het is al eens geopperd denk ik maar de ‘fraude’ aan het licht brengen zou idd ook een optie zijn om iets te forceren. Als je honderd procent zeker kan zijn dat dochter dat niet te weten komt.
Ik neem niemand iets kwalijk hier. Zo blij met een luisterend oor. En de tips. Knuffels.
Ze wil geen intensief contact zegt ze. Is het beu dat we ons zorgen over haar maken. Vindt opeens dat het prima met haar gaat. Komt goed. Ze gaat het ‘ op haar manier’ doen. Dat zei ze eind december ook. Helaas is er helemaal niets ten goede gekeerd sindsdien. Integendeel.
Ze geeft zulke tegenstrijdige signalen af. Er is geen touw aan vast te knopen.
Er staat nog 7 euro op haar rekening. Ze is nu voor 100 % afhankelijk van haar vriend. Kan nog geen boodschap doen bij de supermarkt. Geen drankje doen met een vriendin. Haar telefoonabonnement niet betalen deze maand. Ik kan het echt niet bevatten.
Ze ziet dat dit niet het leven is dat ze wil. Het lukt haar alleen nog niet om hier iets aan te doen. Blijf in verbinding zonder iets te verwachten. Ga af en toe eens samen lunchen of eten en doe gezellig als ze eens thuis is. Juist als ze geen druk en geen oordeel voelt zal ze naar jullie toe komen als ze er klaar voor is.
Ik denk dat ze het zelf ook graag zou geloven.
En voor de rest eigenlijk wat Pief zegt.
Als dat fantasieplan waar ze het heel enthousiast over had zo goed bij haar past, zou ik haar dat zeker wel zeggen. Zo van 'ook al was het een verzinsel, ik zou het toch eens onderzoeken, want ik denk dat het heel goed bij je past'.
Het zou ook wel ruimte geven als ze in een andere stad gaat wonen en studeren, in een andere en stimulerende omgeving met broer die haar op weg kan helpen. Dan kan ze in de avond ook een keer gaan sporten met vrienden of naar een borrel of zo zonder steeds vriend teleur te stellen dat ze buiten hem ook een leven heeft.
MamaE schreef op 02-04-2023 om 20:33:
Als dat fantasieplan waar ze het heel enthousiast over had zo goed bij haar past, zou ik haar dat zeker wel zeggen. Zo van 'ook al was het een verzinsel, ik zou het toch eens onderzoeken, want ik denk dat het heel goed bij je past'.
Het zou ook wel ruimte geven als ze in een andere stad gaat wonen en studeren, in een andere en stimulerende omgeving met broer die haar op weg kan helpen. Dan kan ze in de avond ook een keer gaan sporten met vrienden of naar een borrel of zo zonder steeds vriend teleur te stellen dat ze buiten hem ook een leven heeft.
Ze kan niet weg. Ik denk echt dat ze t stiekem wel bedacht had. Als plan. Maar als haar vriend al volledig van de leg is als ze voor een paar maanden 15 km verderop gaat wonen. Op fietsafstand. Denk je dan eens in hoe 4 jaar lang 200 km verderop landt.
we hebben haar na haar tussenjaar ook erg gestimuleerd om vooral niet in ‘onze’ / ‘zijn’ stad te gaan studeren . Maar wat breder te kijken en te gaan voor een frisse start. Dat draagt ze ons nu ook na. Hadden we niet mogen doen.
Voor nu is haar grootste levensdoel ‘ bij hem blijven wonen’, want daar is ze gelukkig . Zo zei ze het vanmiddag.
Ik heb echt totaal geen tips, maar ik leef wel met je mee en ik hoop zo dat het uiteindelijk goed komt…
IngridT schreef op 02-04-2023 om 21:06:
[..]
Ze kan niet weg. Ik denk echt dat ze t stiekem wel bedacht had. Als plan. Maar als haar vriend al volledig van de leg is als ze voor een paar maanden 15 km verderop gaat wonen. Op fietsafstand. Denk je dan eens in hoe 4 jaar lang 200 km verderop landt.
we hebben haar na haar tussenjaar ook erg gestimuleerd om vooral niet in ‘onze’ / ‘zijn’ stad te gaan studeren . Maar wat breder te kijken en te gaan voor een frisse start. Dat draagt ze ons nu ook na. Hadden we niet mogen doen.
Voor nu is haar grootste levensdoel ‘ bij hem blijven wonen’, want daar is ze gelukkig . Zo zei ze het vanmiddag.
Nee, bij vriend gaat dat niet lekker landen, dat snap ik ook nog wel.
Ik vind het wel heel zorgelijk dat hij zo afhankelijk is van haar aanwezigheid. Voordat ze een relatie hadden kon hij toch ook alleen zijn? Ik trek dit soort mensen echt heel slecht merk ik.
Ik denk dat ze ook nog een beetje aan het puberen is, zich afzetten. Dan doe je het als ouders niet snel goed. Ze moet eigenlijk eerst loskomen van deze gast voordat ze gaat inzien dat hij niet goed voor haar is.
Het is moeilijk. En verdrietig. Ik denk eigenlijk dat je haar feitelijk alleen maar je zegen kunt geven.
Al het andere dat je zegt, zorgt er waarschijnlijk alleen maar voor dat ze haar hakken dieper in het zand zet en verder weg drijft. Ze klinkt als een puber, maar ze is het niet meer.