Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
08-02-2025 om 17:43
Even heel kort en met zo min mogelijk details. Weet ook niet of ik verder reageer in dit topic, omdat ik het lastig vind om er teveel mee bezig te zijn, maar reacties lezen doe ik sowieso.
Oudste dochter (jongvolwassen, uitwonend en fulltime baan) klinkt al langere tijd depressief. Tot nu toe gaf ze altijd aan niet suïcidaal te zijn, maar ze ziet het nut van het leven niet in en als er een aan/ut knop zou zijn, zou ze voor uit kiezen. Dat raakt mij als moeder. Sinds kort helft ze wel een therapeut, dat heeft ze heel lang niet aangedurfd, dus een fijne eerste stap, maar duurt natuurlijk wel even voor je echt resultaat hebt. De laatste weken klinkt ze echter steeds depressiever. Zo kreeg ik vandaag te horen dat ze het nut van het leven echt niet meer kon zien, dat ze niet suïcidaal was, maar dat ze al wel wist hoe ze dat zou doen als ze het wel was.
Zelf weet ik niet meer zo goed wat ik kan doen om haar te helpen. Heb haar gezegd opnieuw een afspraak met de huisarts te maken en dit ook met de therapeut te bespreken. Ook aangeraden om in ieder geval extra vitamines te nemen en rust te pakken (heb het idee dat ze overloopt), maar op korte termijn heeft ze daar natuurlijk niets aan. Ook geopperd dat ze misschien eens met 113 kan bellen als het echt zo erg is, maar ze is bang dat die niets kunnen doen. Iemand een tip hoe ik haar kan ondersteunen?
09-02-2025 om 21:56
Wat zwaar en verdrietig voor jou en voor jouw dochter, Anoniemst. Ik weet uit ervaring hoe moeilijk het is om je zoveel zorgen te maken over een kind dat zo somber is.
Ze zegt dat ze niet suïcidaal is, maar ze heeft dus wel suïcidale gedachten aangezien ze heeft nagedacht over hoe ze het zou doen.
Ik denk dat je al heel veel goed doet, dat wil ik allereerst zeggen. Ze voelt zich kennelijk vrij om dit met je te delen en dat is heel belangrijk.
Er zijn al goede dingen genoemd, zoals weer naar de huisarts, delen met de therapeut en vragen om medicatie. Wat ook belangrijk is, is om afspraken te maken over wie ze belt als ze deze gedachten (vaker) heeft of als ze sterker worden. Een soort veiligheidsplan. Dat kan zijn dat ze jou belt (ookal is het midden in de nacht), en bijvoorbeeld de therapeut. Je kunt ook afspreken dat je in zo'n geval met haar checkt wat ze nodig heeft, dat kan variëren van langskomen en bij haar zijn, afleiding bieden, praten of gewoon met een open telefoonlijn samen gaan slapen.
Sterkte! 🫂