d21 komt afspraken niet na en ontwijkt mij als ze thuis is
Hoi,
Ben ik weer.... (zucht)
D21 heeft weer een nieuwe relatie. Vriendje woont dit keer een stuk verder dus heel begrijpelijk dat ze niet altijd thuis is. D werkt in de buurt van ons huis, maar we zien haar niet veel. Vaak rijdt ze vanaf haar werk direct naar vriendje. Ze heeft het heel druk met haar werk, hobbies en nieuwe liefde. Allemaal prima, echt. Ik ben oprecht gelukkig voor haar. Wat ik wel merk is dat ze, net als bij voorgaande liefdes haar ouders onderaan de lijst zet wat betreft afspraken nakomen. Zo is haar kamer een zwijnenstal en zijn er al drie opruimmomenten voorbijgegaan onder het mom van 'oeps.... vergeten.... zo druk....' Ik heb haar voorgesteld dat ik haar kan helpen haar kamer op te ruimen. Ze is heel chaotisch en al die zooi zorgt er naar mijn idee voor dat ze de chaos op haar kamer ontwijkt. Vandaar mijn aanbod. Ik snap tegelijk ook goed dat ze mij niet in haar kamer wil, maar ze belooft steeds opnieuw de boel op te ruimen, wat steeds niet gebeurt. Ook vind ik regelmatig aanmaningen, laatste betaalwaarschuwingen.... afijn.... ik heb het idee dat ze van voor niet meer weet dat ze van achter ook nog leeft. Ze is ooit gediagnostiseerd met ADD en hoewel we hiermee niet willen schermen, weet ik dat oorzaak-gevolg en taken plannen en uitvoeren een hele lastige voor haar is. Toch vind ik ook, gezien haar leeftijd, het tijd wordt dat ze haar verantwoordelijkheden gaat oppakken. Dat doet ze keurig bij haar werk en hobbies, thuis heb ik het idee dat ze ons van alles op de mouw spelt om maar niet daar haar taak op te pakken. Hulp van mij wijst ze af.
Ik spreek vaak uit dat ik trots op haar ben en probeer vaak iets leuks met haar te plannen. Ook om de band tussen haar en mij te verbeteren. Ik heb het idee dat zij daar helemaal geen behoefte aan heeft. Als ze thuis komt, zoeft ze als een wervelwind richting kamer. Daar ligt ze, in al haar zooi, te wachten tot ze weer weg kan. Alleen als het nodig is, zie ik haar.
Geen idee wat ik nu moet:
- kamer geen issue meer maken? (Het is wel in ons huis en ja, ik weet het, ze kan geen huis vinden dat betaalbaar is)
- haar contact met mij accepteren zoals het is?
-haar zusje D18 zoekt wel veel contact met mij. We vinden het leuk van alles met elkaar te doen, tegelijk voel ik me dan schuldig naar D21
Pffff....
Ik ben benieuwd naar jullie meningen en lees graag jullie tips en tops. Vooral als deze eerlijk en respectvol worden geformuleerd kan ik daar heel veel mee. Alvast bedankt!
die kamer is van haar,,als zij in die zooi wil leven is dat haar keuze. Ze is de 18 ruim gepasseerd. Dus daar niet eens meer een opmerking over maken. De was leg je bij de deur of hooguit om het hoekje in haar kamer. Mijn zoon heeft bij tijden ook zo'n life in closet.
De band met jouw tussen het ene kind en het andere kind moet je niet vergelijken. Het ene kind trekt naar moeder, het andere kind naar vader of ze trekken helemaal niet naar hun ouders, kan allemaal.
Wel zou ik nog een gesprek wagen over financiële verantwoordelijkheden en de mogelijke gevolgen voor het gezin als het uit de hand loopt met deurwaarders tot gevolg want dan komen ze mogelijk ook aan jullie en haar siblings spullen en dat wil je niet.
Ik maak me al jaren niet druk over de kamers van mijn kinderen. Die van dochter (23) is ook een bende. Werkt 40 uur, gaat ook vaak 2 x per week vanuit haar werk naar haar vriend (die ook nog thuis woont) en in het weekend zijn ze ook vaak de hort op.
Ik weet dat ze eens in de zoveel maanden grote schoonmaak houdt. Ze is verplicht vrij tussen kerst en oud en nieuw dus ik vermoed dan weer een opruimsessie. Ze verschoont haar bed wel regelmatig. De schone was leg ik op een bureaustoel en verder zoekt ze het maar uit.
Ik herken het wel trouwens, dat ouders onderaan de prioriteitenlijst bungelen. Zeker toen ze net een relatie hadden, was dat het geval. Inmiddels is dat weer bijgedraaid.
Hoi Ysenda en Pimpelmees, dus als ik het zo lees, moet ik me eigenlijk geen zorgen maken. Het is in ieder geval bij jullie ook zo. Misschien moet ik mezelf wat meer losmaken. Binnenkort komt er een hond. Daar kijk ik enorm naar uit. Dat geeft (mij) wellicht wat afleiding. Wat doen jullie met etenswaar die je ziet op de bewuste kamer? (de zolderkast is op haar kamer en heel af en toe moeten we daar eens zijn. Meestal vragen we haar of ze het gezochte object mee naar beneden wil nemen,maar ja.... 'oepsie, vergeten'... en dan zal ik toch op haar kamer moeten komen.)
Maria1611 schreef op 07-12-2023 om 09:12:
Hoi Ysenda en Pimpelmees, dus als ik het zo lees, moet ik me eigenlijk geen zorgen maken. Het is in ieder geval bij jullie ook zo. Misschien moet ik mezelf wat meer losmaken. Binnenkort komt er een hond. Daar kijk ik enorm naar uit. Dat geeft (mij) wellicht wat afleiding. Wat doen jullie met etenswaar die je ziet op de bewuste kamer? (de zolderkast is op haar kamer en heel af en toe moeten we daar eens zijn. Meestal vragen we haar of ze het gezochte object mee naar beneden wil nemen,maar ja.... 'oepsie, vergeten'... en dan zal ik toch op haar kamer moeten komen.)
Etenswaar gaat hier niet mee naar boven. Dat hebben allebei mijn kinderen nooit gedaan, op de periode van thuisonderwijs van zoon tijdens covid na dan. Dus da's niet aan de orde.
Hier hetzelfde als bovenstaand. Haar kamer, haar zooi. Was leg ik neer, ik kijk of er iets staat wat eventueel naar beneden moet ( fles chilisaus, bord , glas) , dat neem ik dan gelijk mee. Als ik er kom. En anders staat het daar tot ik zeg, mijn kast is leeg, heb jij nog bekers op je kamer? Dan komt er een invasie naar beneden. Haar vriend is wel van de opruim, dus nu komt er langzaam verandering in bij haar. Rekeningen duw ik onder haar neus, niet betaald?? Gelijk doen nu! Nee, niet straks of morgen, nu!
Ze is nu bijna 22 en er begint vooruitgang in te komen. Verder laat ik het los. Beste voor mijn en háár gemoedsrust. Maar zoals ik al zei, het begint te verbeteren. Kost tijd blijkbaar
Mijn dochters hebben tapijt en ik wil niet dat de vlooien of muizen feestjes vieren. Zij nemen ook eten en drinken mee naar boven. Het is mijn huis. Ik vind ook haar kamer haar ding. Maar er moet ook schoongemaakt kunnen worden. Een x per kwartaal beem ik actie. En ik verplicht ze om actie te nemen. Dat doe ik als volgt. Ik kondig aan dat het deze week (of volgende) moet gebeuren. Ik vraag ze concreet te zeggen welke dag en tijd het gaat gebeuren. Zij bepalen dat. Ik stap slaapkamer en als ze dan niets hebben gedaan zeg ik je gaat het nu doen. Geen smoesjes. Afspraak is afspraak. En ik kan je helpen. Wat doe jij en wat kan ik doen vraag ik. Punt. Bevalt het je niet, zoek je een eigen plek. Ik heb ook wel eens gedreigd met dingen weggooien. Maak er grapje van maar komt wel binnen.
Tussentijds ruim ik niks op. Ze vinden zwijnenstal geen probleem. Als was niet in trommel ligt was ik het niet.
Het staat los van houden van je dochter. Of zij van jou. Ze zijn druk met hun eigen leven. Later komt dat wel hoor.
Zoon van 22 heeft nu een baan en is vier lange dagen weg, de rest van de tijd is hij aan het bijslapen of weg met vrienden. Kamer is een klerezooi en dat onderkent hij ook maar hij komt er steeds niet toe en eigenlijk is het ook te krap voor al zijn spullen, hij is toe aan uit huis gaan maar ja. Het is toch hoe de dingen gaan, ik was zelf met 18 op kamers en daar was het ook vaak een puinhoop maar dat zag mijn moeder niet…
Ze nemen vooral drinken mee naar hun kamers, geen borden warme eten. Ik kom bijna nooit op hun kamers, alleen als het echt moet ( bv. zoals laatst toen we met de electriciteit bezig waren/ waar en hoeveel stopcontacten in huis). Schoonhouden/ bed verschonen hun probleem. De was doen ze zelf, dus ook hun probleem. Beurtrol voor vaatwasmachine, eten koken en tafeldekken.
Inderdaad, je zegt het zelf al. Van kamer geen issue meer maken, contact met jullie accepteren zoals het is. Geduld, geduld, hou vol, het is nog maar een paar jaar. Het draait vanzelf wel weer bij als ze op zichzelf woont. En in de tussentijd is het het niet waard om de boel op de spits te drijven ten koste van de band met jullie dochter.
Voel je niet schuldig als je wat meer doet met haar zusje. Als ze commentaar heeft geef dan terug dat ze zelf niet wil. Wel zou ik altijd blijven vragen of ze mee wil, ook al denk je van te voren al te weten dat het antwoord nee is, anders krijg je het verwijt dat je het niet eens hebt gevráágd.
Maria1611 schreef op 07-12-2023 om 09:12:
Hoi Ysenda en Pimpelmees, dus als ik het zo lees, moet ik me eigenlijk geen zorgen maken. Het is in ieder geval bij jullie ook zo. Misschien moet ik mezelf wat meer losmaken. Binnenkort komt er een hond. Daar kijk ik enorm naar uit. Dat geeft (mij) wellicht wat afleiding. Wat doen jullie met etenswaar die je ziet op de bewuste kamer? (de zolderkast is op haar kamer en heel af en toe moeten we daar eens zijn. Meestal vragen we haar of ze het gezochte object mee naar beneden wil nemen,maar ja.... 'oepsie, vergeten'... en dan zal ik toch op haar kamer moeten komen.)
Ik zie geen etenswaren want die negeer ik of ik leg ze hinderlijk in zijn bed. Ik moet daar namelijk achter zijn voor de kampeer, kerst en andere seizoensspullen.
Maar ik ruim het zeker niet op.
Anna Cara schreef op 07-12-2023 om 10:20:
Mijn dochters hebben tapijt en ik wil niet dat de vlooien of muizen feestjes vieren. Zij nemen ook eten en drinken mee naar boven. Het is mijn huis. Ik vind ook haar kamer haar ding. Maar er moet ook schoongemaakt kunnen worden. Een x per kwartaal beem ik actie. En ik verplicht ze om actie te nemen. Dat doe ik als volgt. Ik kondig aan dat het deze week (of volgende) moet gebeuren. Ik vraag ze concreet te zeggen welke dag en tijd het gaat gebeuren. Zij bepalen dat. Ik stap slaapkamer en als ze dan niets hebben gedaan zeg ik je gaat het nu doen. Geen smoesjes. Afspraak is afspraak. En ik kan je helpen. Wat doe jij en wat kan ik doen vraag ik. Punt. Bevalt het je niet, zoek je een eigen plek. Ik heb ook wel eens gedreigd met dingen weggooien. Maak er grapje van maar komt wel binnen.
Tussentijds ruim ik niks op. Ze vinden zwijnenstal geen probleem. Als was niet in trommel ligt was ik het niet.
Het staat los van houden van je dochter. Of zij van jou. Ze zijn druk met hun eigen leven. Later komt dat wel hoor.
Dat zijn heel goede tips! Dank je wel!!
Zonne2017 schreef op 07-12-2023 om 13:12:
Inderdaad, je zegt het zelf al. Van kamer geen issue meer maken, contact met jullie accepteren zoals het is. Geduld, geduld, hou vol, het is nog maar een paar jaar. Het draait vanzelf wel weer bij als ze op zichzelf woont. En in de tussentijd is het het niet waard om de boel op de spits te drijven ten koste van de band met jullie dochter.
Voel je niet schuldig als je wat meer doet met haar zusje. Als ze commentaar heeft geef dan terug dat ze zelf niet wil. Wel zou ik altijd blijven vragen of ze mee wil, ook al denk je van te voren al te weten dat het antwoord nee is, anders krijg je het verwijt dat je het niet eens hebt gevráágd.
Dank je wel Zonne2017, vooral de laatste tip ga ik iets mee doen.
AnnaPollewop schreef op 07-12-2023 om 11:46:
Zoon van 22 heeft nu een baan en is vier lange dagen weg, de rest van de tijd is hij aan het bijslapen of weg met vrienden. Kamer is een klerezooi en dat onderkent hij ook maar hij komt er steeds niet toe en eigenlijk is het ook te krap voor al zijn spullen, hij is toe aan uit huis gaan maar ja. Het is toch hoe de dingen gaan, ik was zelf met 18 op kamers en daar was het ook vaak een puinhoop maar dat zag mijn moeder niet…
Hahaha, tja, dat is inderdaad ook zo: als ze op kamers zou zitten, zou ik het niet zien, misschien met die houding er in gaan. Maar ja, je kunt iets wat je gezien hebt, niet niet gezien hebben..
hier is kamer van middelste om door een ringetje te halen. Ze ruimt ook elke avond op en haalt wekelijks stofzuiger en doekje erdoor. De jongste ruimt één keer per week op en als ik het vraag maakt ze schoon. Dan de oudste….die woont bij haar vader maar is soms bij mij. Als die in haar kamer komt dan is het werkelijk binnen 5 minuten ontploft. Sowieso kan je in huis precies zien waar zij geweest is. Na heel veel ergernis hebben we nu de afspraak dat ze voor ze naar haar vader gaat de afwas beneden zet en was in de wasmand doet en haar eigen spullen uit de gezamenlijke ruimtes haalt. Dat gaat goed. En eens in de zoveel maanden poetsen we samen. Maar ik kwam vandaag op haar kamer om schone was weg te leggen en zowaar, alles was opgeruimd. Dus ik heb goede hoop.
Het goede is.... het gaat ook weer voorbij! Middelste zoon had altijd een vreselijke puinzooi op zijn kamer. Hij woont nu samen....en ja,we mogen op bezoek komen,maar wel schoenen uit. En er hangtbij hun een schoonmaakplan in de keuken , waar ze zich beiden aan houden.Dus er is nog hoop.... Zoon is bijna 23 ,en zijn vriendin 24