Bij elkaar blijven als vrienden en ouders
Mijn man en ik zijn meer dan dertig jaar samen en hebben twee thuiswonende kinderen, een studerend en een in het examenjaar. Mijn man heeft aangegeven te willen scheiden. Zijn romantische gevoelens voor mij zijn weg. Ik heb me daar inmiddels bij neergelegd en we zijn goed op weg met een mediator.
Echter, onze kinderen zijn in een kwetsbare fase. De een in het examenjaar dat er echt enorm om gaat spannen. Hij gaat al jaren met veel moeite naar school en nog een jaar is geen optie. De ander is net weer aan het opkrabbelen vanuit een diep dal, maar is nog niet stabiel. Ze weten nog niet dat we gaan scheiden, dat zal inslaan als een bom. Niemand die dit verwacht, ook zij niet.
Ik wil daarom andere opties zoeken om als vrienden samen te kunnen blijven, eerst korte tijd om te kijken hoe het gaat. Ik heb daarbij ruimte en tijd zonder mijn man nodig in ons eigen huis (dat zal ik ook overnemen) en hij wil kunnen daten. Dat moet dan eerst discreet. Zijn doel is uiteindelijk een andere relatie, dus dit zal sowieso tijdelijk zijn. We kunnen goed met elkaar opschieten, vinden het ook nog gewoon leuk om met het gezin te zijn of af en toe samen wat te doen.
Relatietherapie hebben we al gedaan. Mijn man is duidelijk dat onze relatie niet meer goed komt, dus dit heb ik losgelaten.
Ik denk aan een tweede verblijf voor hem dichtbij zijn werk. Dat is vrij ver weg. Hij zou daar dan doordeweeks een paar dagen en nachten kunnen verblijven. We kunnen dat ook goed uitleggen aan de kinderen zonder over scheiden te beginnen.
Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Of zijn er andere opties?
Als de scheiding toch goed en in harmonie verloopt zou ik ervoor kiezen nog even te wachten tot de jongste examen heeft gedaan en dan nog heel rustig aan. Zo te horen kunnen jullie dat aan.
Typisch trouwens dat jij behoefte hebt aan ruimte en tijd in je eigen huis en dat man nu al wil gaan daten.
Ik hoop dat jullie het er beiden over eens zijn dat hij dat daten voorlopig even heel ver uit de buurt doet.
Precies dit hebben wij ook overwogen: man elders wonend dichterbij zijn werk. Uiteindelijk hebben we dat niet gedaan, met name vanwege de kosten: hij (ex) vond het te duur. Uiteindelijk betaalde hij meer aan kinderalimentatie in de jaren daarna (want de kinderen waren net van de basisschool af).
Geen enkel moment is een goed moment natuurlijk. Maar als jij het huis overneemt, kun je altijd nog overwegen je man daar te laten ‘logeren’ en zelf die dagen weggaan. Dat hebben wij een paar maanden gedaan, dat ging goed wat de kinderen betreft. Ik vond het minder want ik kwam telkens terug in een teringbende in mijn huis. Maar goed, toen kreeg ex een nieuwe vriendin en wilde hij dat de kinderen naar hem kwamen. Toen heb ik mijn huis ook helemaal anders ingericht.
De grootste schok voor de kinderen was dat hij ze maar één weekend per 14 dagen wilde zien, eerst vanwege het smoesje “dat hij druk bezig was zijn leven opnieuw in te richten” en later “omdat vriendin en kinderen elkaar niet lagen en hij ook een leven had”. Daar hebben ze veel last van gehad. Ze voelen zich nog steeds afgewezen door hem.
Ik weet nog niet hoe mijn man er in zit. Hij denkt volgens mij niet zo na over de gevolgen voor de kinderen. Hij wil het eigenlijk snel vertellen, maar ik heb hem gevraagd eerst samen andere opties te verkennen. Omwille van de kinderen. Ik ben nu aan het bedenken welke opties er zijn en hoe dat zou uitpakken voor de kinderen. Om dat dan binnenkort met hem te bespreken.
wat doe je dit goed Foetsie
Knap
Zal niet mee vallen 
Foetsie schreef op 21-10-2022 om 08:32:
Ik weet nog niet hoe mijn man er in zit. Hij denkt volgens mij niet zo na over de gevolgen voor de kinderen. Hij wil het eigenlijk snel vertellen, maar ik heb hem gevraagd eerst samen andere opties te verkennen. Omwille van de kinderen. Ik ben nu aan het bedenken welke opties er zijn en hoe dat zou uitpakken voor de kinderen. Om dat dan binnenkort met hem te bespreken.
Ik denk dat je hem nu al bij die gesprekken moet betrekken, dus samen naar oplossingen zoeken. Jij bent in je hoofd bezig met oplossingen, wie weet wat hij al in zijn hoofd zit te bedenken. Voor hem is het besluit genomen en hij wil nu doorpakken zo te lezen. Als je al relatietherapie hebt gedaan, misschien zou je die therapeut, of een mediator, kunnen vragen om met die gesprekken te helpen.
Veel sterkte trouwens, lijkt me zwaar, na 30 jaar samen.
Ik zou ook iets er bij huren.
Man weg
Jij rust
Als dat een jaar vol te houden is ?
doen
Als er geen grote drama’s zijn zou ik zeker een manier zoeken om dit eindexamenjaar te overbruggen. Het is voor een kind al moeilijk genoeg om dat te managen zonder dat het evenwicht in de thuissituatie helemaal wordt verstoord. Als vader doordeweek ergens anders gaat wonen, gebeurt dat natuurlijk ook en ik vraag me af of die kinderen de bui dan echt niet zullen zien aankomen. Maar goed het kan een manier zijn om het geleidelijk te laten indalen. Maar een half jaar op de pauzeknop duwen na dertig jaar huwelijk omwille van een kind wat examen moet doen, lijkt mij eerlijk gezegd vanzelfsprekend als er geen heftige dingen spelen.
Bedenk dat als kinderen voelen/denken dat er iets mis is en ze kunnen er niet over praten dat nog wel eens slechter kan uitpakken. Ik weet niet hoe goed jullie beiden zijn in een toneelvoorstelling van een jaar.
Heel zorgzaam en verstandig om de kinderen nog even uit de wind te willen houden. Alleen gaat dat denk ik niet lukken op de manier die je man en jij voor ogen hebben. Die kinderen zijn niet gek. Als je dergelijke veranderingen door gaat voeren zoals bijvoorbeeld je man die bij zijn werk gaat wonen door de week, dan gaan er belletjes rinkelen bij de kinderen. Voorheen was dat uitwonen ook niet nodig, waarom nu dan opeens wel, zullen ze misschien denken. Ze zullen ook merken dat jullie je anders gaan gedragen, zeker als je man zich vol in het daten stort na zijn werk en verliefd wordt. En wat doet dat met jouw gemoedstoestand ? De kinderen zijn stille toeschouwer bij dit alles.
Het wel voelen, maar niet weten is heel zwaar voor de kinderen. Dan kun je beter gewoon eerlijk zijn en het vertellen.
De enige manier die ik zie is dat je man wat meer aan het welzijn van de kinderen gaat denken en wat minder haast heeft. Dat hij zijn gretigheid nog een jaartje opschort om de kinderen te ontzien. Na 30 jaar kan dat ene jaartje er toch nog wel bij ? Zeker omdat jullie het nog gezellig hebben en alles in harmonie gaat.
Of heeft je man misschien al een poosje een ander en wordt er van die kant druk gezet om nu in actie te komen ?
Dat laatste is niet kwetsend bedoeld overigens, sorry als dat wel zo over komt.
Ik denk dat het niet meer werkt zodra een van jullie een ander heeft. Zijn nieuwe vriendin gaat het bijvoorbeeld niet leuk vinden dat hij nog bij zijn ex woont.
Ik ben bang dat je iets te makkelijk denkt over een andere woonruimte voor je man dichterbij zijn werk. In deze tijd is dat moeilijk. Er zijn veel stellen die noodgedwongen nog bij elkaar wonen omdat er geen woonruimte is, hetzelfde geldt voor volwassenen die nog bij hun ouders wonen.
MRI schreef op 21-10-2022 om 11:28:
Ik denk dat het niet meer werkt zodra een van jullie een ander heeft. Zijn nieuwe vriendin gaat het bijvoorbeeld niet leuk vinden dat hij nog bij zijn ex woont.
Precies dit gebeurde er bij ons en dan woonde hij hier niet eens officieel en parttime ook nog. Vriendin wilde het niet. Vriendin wilde ook de kinderen er niet bij.
Hier een zelfde soort situatie meegemaakt. Man gaf aan niet meer verder te willen na 27 jaar. Maar hij was wat minder stellig dan jouw man, hij heeft 1,5 jaar getwijfeld voor hij de knoop doorhakte. Onze kinderen waren toen 13 en 16 en wisten vanaf het begin dat het mis was. Dus in die zin wel andere situatie. Maar toen man de knoop had doorgehakt en we de scheiding inzetten bij de mediator viel dat samen met dat oudste vastliep op school. Die bleek autistisch, depressief en overspannen. Dat was het moment dat we samen besloten de scheiding niet door te zetten. Dat konden we kind niet aandoen vonden we allebei. Man stelde eerst voor om het te doen zoals jullie nu willen, wel scheiden, maar het feitelijk uit elkaar gaan uitstellen totdat kind weer opgekrabbeld zou zijn. Daar ben ik niet mee akkoord gegaan. Ik heb man toen voor de keus gesteld: of we nemen nu alle ellende en gaan ook daadwerkelijk uit elkaar, of we blijven bij elkaar maar dan proberen we onze relatie ook weer vlot te trekken. Het is dat laatste geworden. Pas toen biechtte man op een ander te hebben, dus die verliefdheid kwam er ook nog eens bij. Het was een heftige tijd, maar we zijn er goed doorheen gekomen. Intussen zijn we zo’n 6 jaar verder (na de mededelingen van man dat hij het niet meer zag zitten) en zijn we samen hartstikke gelukkig. En de kinderen doen het allebei goed.
Ik denk dat je kinderen het al wel door hebben. Ik zou daar dus open over zijn. Maar het kan ze wel rust geven te weten dat jullie nog op goede voet staan met elkaar en dat er tijd is om rustig naar een andere relatievorm te groeien. Als het lukt om voor je man andere woonruimte te vinden kan dat werken. Mijn man heeft dat ook een jaar lang gedaan. Dat gaf doordeweeks wel rust moet ik zeggen, maar de weekends waren waren wel heel ingewikkeld.
En heel eerlijk gezegd denk ik, omdat je man ineens haast heeft en hij niet echt rekening wil houden met de behoeften van de kinderen, dat hij inderdaad al een ander heeft. Daar zou ik in ieder geval serieus rekening mee houden. Ook al omdat daar je gevoel best wel eens flink door zou kunnen veranderen. Is de koek op omdat de koek op is, dan voelt dat toch heel anders aan dan dat de koek niet op is, maar het gras bij de buren groener lijkt. Dat blijkt het trouwens ook maar zelden echt te zijn…
Sterkte met alle overwegingen. Het is ingewikkeld allemaal.
Op precies dit punt in dit jaargetijde stonden mijn schoonouders veertien jaar geleden. Mijn schoonzusje zat ook na moeilijke jaren in haar examenjaar. Ze wilden haar eerst haar examenjaar laten doen maar (uiteraard) kwam het vlak voor de examens toch uit.
Ik ben echt van mening dat je je kinderen zsm moet inlichten. Kinderen voelen echt wel aan wat er is. Mijn schoonzusje kwam er nu zelf achter en dat was nog echt veel desastreuzer dan wanneer ze het gewoon verteld hadden.
tussen de regels denk ik dat jou man een hufter is maar mischien heb ik het mis