19 jarige wil niets/geen startkwalificatie
Mijn zoon van 19 wil niets en doet niets. Hij is van de praktijkschool gekomen, dus zonder middelbare school diploma, doorgegaan met een opleiding op het ROC nivo 1, waarmee hij voortijdig gestopt is. Mijn zoon heeft een lichte verstandelijke beperking en is erg beinvloedbaar. Hij is op 16jarige leeftijd in contact gekomen met een jongen van 6 jaar ouder met een gemiddeld IQ, die hem volledig in zijn ban heeft.
Tot voor kort hadden zij een vaste woonplaats, waar een mevrouw van de gemeente met zoon kwam praten omdat hij voortijdig schoolverlater is en zij hem een banengarantie moeten aanbieden. Dat betekent dat je door de gemeente als voortijdig schoolverlater aan werk geholpen wordt. Maar, zoon weigert zijn medewerking.
Wij zijn als ouders verplicht hem in zijn onderhoud te voorzien. Er is een lange geschiedenis aan vooraf gegaan maar het komt erop neer dat hij voor zijn 18 al van huis is weggelopen en wij hebben hem getracht te dwingen terug te komen door geen geld te geven zolang als hij niet terugkwam. Hij is toen pro-deo naar een advocaat gegaan om een onderhoudsbijdrage af te dwingen. Dit is hem gelukt: er is nu een beschikking van de rechtbank dat wij daar toe verplicht zijn. Wij hebben via advocaten een budget opgesteld op de toen ontstane situatie namelijk dat hij bij zijn vriend woonde (illegaal) en naar het ROC zou gaan (is dus gestopt)
Nu is dus de situatie dat zij (zoon en vriend) dakloos zijn en dat zoon en zijn vriend beiden niets doen aan werk of opleiding. Zij leven van een bijstandsuitkering van de vriend op een vals adres en van de bijdrage van ons. Momenteel logeren ze her en der. Wij hebben nu sterk het gevoel dat wij zijn slechte levensstijl financieren en mogelijk maken. Wat wij, als zijn ouders, vooral willen is dat hij iets gaat doen, liefst een opleiding als hij daar tenminste echt voor te motiveren is of op zijn minst iets van dagbesteding heeft.
Er is een lange periode geweest dat onze zoon geen contact met ons wilde. Onlangs gaf hij aan dit weer wel te willen en is er mondjesmaat contact. Dit precaire contact willen we eigenlijk ook weer niet kapotmaken door 'moeilijk te doen' over geld. Maar we willen ook dat hij iets gaat doen omdat we weten dat hij zo kapot gaat aan de manier waarop ze leven nu.
Ik probeer deze situatie nu een beetje zakelijk te beschrijven om het duidelijk te houden, maar ik sta er emotioneel in natuurlijk, wij als ouders beiden en weten niet goed wat te doen. Als ouders van een 18 plusser heb je totaal geen rechten meer, alleen plichten en allerlei hulpverleners (zoon heeft contact met een ambulante hulpverlener voor mensen met een beperking en deze dame heeft ook contact met ons. Zij geeft alleen aan dat zoon moeilijk onbereikbaar is voor haar, dus zij krijgt ook slecht contact)en de mevrouw van de gemeente weten eigenlijk ook niet goed wat handig is.
Wat zou jij doen?
Marsy heeft gelijk
Niet overal is mbo1 voor nodig.
90?
90 valt gewoon binnen het bereik van 'gemiddeld' en het verbale iq geeft juist het leervemogen aan. Paar puntjes erbij en er is weinig aan de hand (met zijn intelligentie). Het is jammer dat het nu nog even niet lukt cq hij geen zin heeft in een opleiding, maar op basis van wat je schreef had ik het veel 'erger' verwacht.
Lees
Je eigen berichten nog eens goed door en dan nogmaals die van MIrjam. Mirjam schrijft het zo treffend en ja, die woorden komen wellicht hard over maar ze heeft zo gelijk. Ik schrik hoe je praat over je zoon in combinatie met de IQ cijfers die je noemt. Komt uit die negatieve spiraal. Je behandelt je zoon al jaren als een verstandelijk beperkt persoon terwijl die dat niet is. MIjn jongste heeft ook een IQvan 90 (zowel verbaal als performaal. Afgezien dat die IQ test al meer dan 3 jaar geleden is heb ik nooit gedacht aan verstandelijk beperkt of wat dan ook in die richting. Geen haar op mijn hoofd en zo zie ik mijn dochter helemaal niet. Ze maakt Vaker intelligentere opmerkingen dan mijn oudste die HAVO doet. Daarnaast is ze ook nog beter in de Nederlandse taal dan mijn oudste. Zo'n IQ test zegt zeker niet alles en ik hecht er geen waarde aan. Ik sta daar ook nooit bij stil. Ik ga er vanuit dat het inmiddels is bijgetrokken naar gemiddeld en zo kijk ik ook naar haar. Echt, de berichten zijn helemaal niet om jou onderuit te halen maar je een spiegel voor te houden.
zijn
schoolresultaten laten echt wat anders zien en ik heb het niet zo bedacht hoor!
Je lijkt ook niet te beseffen hoeveel invloed zo'n laag performaal deel van het IQ invloed heeft op het geheel.
Dat geloof ik
Beppeke"schoolresultaten laten echt wat anders zien"
Dat is het vernietigende effect van een laag verwachtingspatroon.
Leerlingen van wie weinig wordt verwacht komen niet makkelijk tot prestaties.
" ik heb het niet zo bedacht hoor!"
Dat geloof ik onmiddellijk. Jouw zoon heeft de pech dat hij opgegroeid is in een (relatief korte) periode waarbinnen het van diagnoses en of een laag iq voorzien van leerlingen, voor scholen economisch interessant was.
"Je lijkt ook niet te beseffen hoeveel invloed zo'n laag performaal deel van het IQ invloed heeft op het geheel." Je hecht veel te veel waarde aan die uitslag. Hou daar mee op.
Los van het feit dat over die vermeende invloed veel discussie bestaat, de cijfers gelden niet meer.
Je zoon is een volwassen man. Hou op met hem als achterlijk mietje te behandelen.
Nou volwassen
Een echt volwassen man houdt natuurlijk niet zijn hand op bij zijn ouders om geld. Dat is nou niet echt een teken van volwassenheid. Een volwassen man zorgt voor zichzelf.
Het lijkt me heel lastig. Ik vind het wel interessant dat je een bepaald bedrag moet betalen van de rechter. Is dat ook echt voorgekomen? Ik zou daar zelf ook wel moeite mee hebben. Maar goed als je daar tegen in beroep gaat en er echt een punt van maakt dan komt dat natuurlijk voorlopig niet goed qua relatie. Dus ik begrijp dat je dit niet wilt doen.
Ik zou inderdaad niks doen voorlopig. Want niks lijkt te helpen. Ik zou proberen neutraal te blijven en hem welkom te heten. Geen verwachtingen, hem niet te veel vragen maar proberen om samen een fijn moment door te brengen. Misschien samen naar de bioscoop of ergens wat gaan drinken of zo. Misschien ook meer 1 op 1 dan echt als gezin samen. Gewoon om het wat ontspannen te houden. En persoonlijk zou ik heel veel bidden. Want mijn kracht zou toch ergens vandaan moeten komen.
In elk geval zou ik eerst aan de relatie gaan werken. En pas als die band goed is kan je misschien iets van advies geven of op een andere manier helpen maar dat lukt niet zolang zijn hart niet openstaat daarvoor.
maar
iemand die met rekenen niet veel verder is gekomen dan groep 5 niveau heeft toch wel een probleem en is niet de standaard persoon met een IQ van 90. Praktijkschool is voor IQ onder de 80.
precies
Daarom zeg ik : ik heb het niet verzonnen: hij is niet op een speciale school en een praktijkschool neergezet omdat zijn moeder zo'n zin had om hem te vernederen.
Mirjam, je wordt echt ongehoord grof met je misselijke verwijzing naar zijn homosexualiteit en je insinuatie dat zijn lage resultaten door mij zijn veroorzaakt. Wat kun jij iemand naar beneden halen zeg. De ouders binnen het het onderwijs zullen wel blij zijn geweest met jou. Natuurlijk 'gelden' de cijfers an sich niet meer. Maar de wonderbaarlijke IQ groei heeft nog geen plaats gevonden. Heeft het in de geschiedenis nog nooit gedaan trouwens.
Jaina, nee er heeft geen rechtszaak plaatsgevonden omdat we met advocaten onderling een schikking hebben getroffen. Maar lees de wet er maar op na: (ook op deze site info beschikbaar hierover) Ouders zijn verplicht hun kind tussen de 18 en 21 ste levensjaar te voorzien van onderhoud en niet alleen tijdens een studie; nee sowieso in onderhoud. Ook kinderen vanaf 16 jaar die van huis zijn weggegaan, wel of niet met toestemming; hebben recht op onderhoudskosten.
Triva, ik weet niet hoe je aan groep5 nivo komt, maar het klopt wel kwa rekenen. Zijn verbale IQ is vrij hoog voor het PRO, maar daarom zeg ik: mensen hebben blijkbaar geen idee hoe enorm de invloed is van een laag performaal nivo. (Zelfs iemand die denkt verstand ervan te hebben slaat de plank behoorlijk mis).
Dat gaat vooral over probleemoplossend denken en ruimtelijk inzicht en rekenen wat heel lastig is. Dan kun je verbaal van alles begrijpen, maar hij kan gewoon weinig met de informatie. Hij zet het moeilijk om in oplossingen. Daarbij komt dat hij verbaal heel sterk lijkt wat maakt dat veel mensen hem overschatten. En dus hoge verwachtingen hebben en door die houding ook sneller faalangstervaringen oproepen. Dat zie je inderdaad bij hem helaas terug.
Vanavond hebben we een fijne avond achter de rug met hen. Zoon gaf ons beiden een intense knuffel bij het afscheid. Dat deed mijn moederhart erg goed.
Zoon gaf wel een blijk ook van ideeen voor de toekomst; hij wil een eigen bedrijf beginnen. Waarin, dat maakt niet zo veel uit maar de voordelen lijken hem dat je dan alles zelf mag bepalen: hoeveel je verdiend en wanneer je werkt en hoeveel dus dat lijkt hem wel wat. Hij haalt zijn schouders op als je dan voorzichtig naar voren brengt dat er dan wel e.e.a. aan opleiding gebeuren moet en dat er een startkapitaaltje moet zijn.
Dat zijn er heel veel
Triva, er zijn heel veel doodgewone mensen die op school nooit verder gekomen zijn dan groep 5 met rekenen. Ik ben met zo iemand getrouwd. Mijn kinderen hadden zo'n meester.
Maar je vindt het ook terug in de onderzoeken met betrekking tot de ontwikkeling van de referentieniveau's.
Een echt probleem is er dan ook niet. Althans, er is niks aan de hand wat zich niet zou kunnen verhelpen in de loop van het leven.
Hij komt er wel
Beppeke " hij is niet op een speciale school en een praktijkschool neergezet omdat zijn moeder zo'n zin had om hem te vernederen."
Dat heb ik nergens gezegd. Ik heb gezegd dat hij op een speciale school is gezet omdat dat de scholen goed uitkwam. Strikt genomen was het resultaat van de test niet voldoende voor toelating tot praktijkonderwijs. Hij was te intelligent (volgens de test) Maar kennelijk is er groot gewicht toegekend aan die ene halve uitslag, die 70, en is de school er dus toch mee weg gekomen. Dat gebeurde veel in die tijd.
Het punt is dat jij hem niet moet blijft beoordelen op dat ene moment.
"Mirjam, je wordt echt ongehoord grof met je misselijke verwijzing naar zijn homosexualiteit en je insinuatie dat zijn lage resultaten door mij zijn veroorzaakt."
Hier zitten twee berichten door elkaar in die ik even los van elkaar haal.
Maar voorop: in mijn straattaal woordenboek zegt de 'achterlijk mietje' niets over seksuele voorkeur.
Maar nu jij het toch aansnijdt: Het is honderd procent jouw schuld dat ik weet dat hij een homoseksuele relatie heeft. Jij brengt dat steeds op de proppen alsof het de zoveelste tegenslag in zijn leven is. Je insinueert zelfs dat het de vriend niet om de liefde, maar om jouw geld te doen is en alsof het je zoon eigenlijk niet wil maar de invloed van die andere, die je overduidelijk afkeurt, niet kan weerstaan.
Je wil aan de relatie, aan de leefstijl, niet meebetalen. Zoveel is mij duidelijk.
Dat zal ook allemaal heel duidelijk zijn voor je zoon en zijn vriend.
Ik heb het verband genoemd tussen lage verwachtingen en slechte prestaties op school. Op school heeft men al die tijd lage verwachtingen van hem gehad. Lage verwachtingen is genoeg om een leerling te laten blokkeren in de ontwikkeling. Ik heb niet gezegd dat zijn lage schoolprestaties door jou zijn veroorzaakt.
Beppeke "Jaina, nee er heeft geen rechtszaak plaatsgevonden omdat we met advocaten onderling een schikking hebben getroffen."
Nu begin je vreemd te draaien. Je schreef eerder "Hij is toen pro-deo naar een advocaat gegaan om een onderhoudsbijdrage af te dwingen. Dit is hem gelukt: er is nu een beschikking van de rechtbank dat wij daar toe verplicht zijn. "
Dat betekent dat er wel degelijk een rechter aan te pas is gekomen.
Ik vind het feit dat hij zich -zo jong al- op deze manier tegen zijn ouders heeft verzet, keurig volgens de regels het juiste loket vinden, etc, bijzonder hoopgevend. Bovendien is daarmee ook duidelijk dat er geen sprake kan zijn van de ernstige afhankelijkheid die jij suggereert, een verstandelijk beperkte geheel onder invloed van een normaal begaafde tiran. Als dat aan de hand was geweest dan had de pro-deo advocaat een ander spel gespeeld. Advocaten mogen natuurlijk niet meewerken aan de ondergang van hun cliënt.
Jouw zoon moet bij die advocaat en bij de rechter over gekomen zijn als een normaal verstandige jongen die voor zichzelf opkomt. Als we het dan over testuitslagen hebben, neem dan die.
Jij hebt verloren. Jouw beeld klopt niet. Stel het bij.
Inmiddels is je zoon bovendien echt volwassen.
"Hij haalt zijn schouders op als je dan voorzichtig naar voren brengt dat er dan wel e.e.a. aan opleiding gebeuren moet en dat er een startkapitaaltje moet zijn."
Dat zou jij ook moeten doen.
Hou het bij applaus. Hij komt er wel.
werk
Nogmaals: werk is niet zo makkelijk op dit niveau. Ze kunnen voor 1 jongen als dit zonder papieren, zonder aantoonbare ervaring en zonder vaste woon- of verblijfplaats tien Polen krijgen die harder werken en als je denkt dat het wel kan: hoe zit je in die materie vraag ik me af?
Postbezorger: daar wordt hij zo voor aangenomen maar is voor hoogstens 10 uur in de week al zou hij daar best mee kunnen beginnen.
zin veranderd
Er moest staan: voor 1 jongen als hij (niet dit, er stond eerst wat anders)
levensonderhoud
'Wij hebben nu sterk het gevoel dat wij zijn slechte levensstijl financieren en mogelijk maken.'
Rond die financiering komen veel draadjes bij elkaar: het is een middel om hem een opleiding te laten doen, om kontakt te houden en om hem een goede levenswijze op te leggen.
Jullie zijn indertijd naar de rechter gestapt toen hij nog bezig was met een opleiding en de rechter bepaalde dat jullie voor zijn levensonderhoud moesten betalen. Ik neem aan dat er toen een bepaald bedrag is afgesproken, want anders kun je dat heel ruim interpreteren. Nu zit je vast aan dat bedrag, terwijl de gewenste effecten (school en levenswijze) uitblijven.
Je kunt weer naar de rechter stappen om van dat bedrag (als dat er is) af te komen, daarna heb je de handen vrij om het 'voorzien in levensonderhoud' wat meer op je eigen manier in te vullen. Vraag voor jezelf juridisch advies aan, dan weet je of dat mogelijk is. kijk anders hoe lang zo'n plicht duurt. Er kom een keer een einde aan. Let wel: de plicht is vooral om ervoor te zorgen dat de gemeente (gemeenschap) niet voor de kosten opdraait.
De vriend krijgt een bijstandsuitkering, dat zal zijn voor één persoon. Dat het op een vals adres is is logisch: ze hebben geen adres. anders zouden ze ook dat kwijt raken en dan is de noodzaak om op niet-gewenste wijze in je levensonderhoud te voorzien groter. Het geeft wel aan waar nu de eerste levensbehoefte ligt: onderdak.
Als dat onderdak er is kan vriend zijn bijstandsuitkering legaal krijgen. Het is dan wel even van belang dat je goed uitzoekt op welke wijze zoon daarbij kan wonen, zonder dat er problemen van komen. Bijvoorbeeld door als kostganger een kontrakt te tekenen, door een samenlevingskontrakt te tekenen of te trouwen.
de kans is groot dat je zoon nog geen bijstandsuitkering krijgt, je zou dan als ouder het verschil tussen alleenstaande uitkering en gehuwdenuitkering kunnen bijleggen, totdat je zoon oud genoeg is om zelfstandig een bijstandsuitkering aan te vragen.
Het wordt dan een zakelijke afspraak, die gerelateerd is aan andere dingen (wetten in Nederland bijvoorbeeld) dan aan jouw wens om nog invloed te hebben op het leven van je zoon. Je confronteert je zoon doen met de wettelijke mogelijkheden en beperkingen en hij heeft zich daartoe dan te verhouden, daar moet hij het mee doen. Jullie ook.
Wat is er gebeurd met de vaste woonplaats? Als die verlaten is met het achterlaten van schulden is er een groot probleem. Als er andere redenen zijn en er is geen probleem om opnieuw een woonplek te vinden, dan zijn er mogelijkheden. De tijdelijke plaats is niet voor altijd. Wat kun je zelf eventueel doen voor de woonsituatie?
De mevrouw van de gemeente, tsja, ik weet niet wat de kwaliteiten zijn. soms zijn het zachte eitjes die dezelfde repeterende breuk van ouders herhalen, soms zijn het wat stevigere personen. Helaas is het zo, dat je wel als ouder een onderhoudsplicht hebt, maar zodra je met instanties te maken hebt word je ermee geconfronteerd dat zoon ouder is dan 18, dus je hebt niks te zeggen. Als het iemand is die iets verder nadenkt, dan zou het kunnen zijn dat de gemeenteambtenaar beseft dat het verstandig is om met ouders kontakt te houden als die een bijdrage aan een oplossing willen geven. Samen sta je sterker. Niet tegenover de twee jongens, maar voor de twee jongens.
Heeft hij al ooit een onderzoek gehad bij het UWV op de vraag wat zijn arbeidspotentieel is? Of dat hij mogelijk in aanmerking komt voor een wajong-uitkering (is al te laat, vrees ik, en je krijgt het bijna niet meer voor elkaar).
Benader het allemaal wat zakelijker: levensonderhoud is een financieel en organisatorisch verhaal, geen inhoudelijk verhaal.
Je vrees dat het niet goed zal gaan met de jongen is gegrond, maar je mogelijkheden om dat af te wenden zijn zeer beperkt. Je kunt je er alleen op voorbereiden en kijken wat je kunt doen om straks eventueel de grote klappen op te vangen. Denk vooral aan onderdak en schulden.
Tsjor
'Tot voor kort hadden zij een vaste woonplaats, waar een mevrouw van de gemeente met zoon kwam praten omdat hij voortijdig schoolverlater is en zij hem een banengarantie moeten aanbieden. Dat betekent dat je door de gemeente als voortijdig schoolverlater aan werk geholpen wordt. Maar, zoon weigert zijn medewerking.
iets minder optimistisch
'Hij komt er wel', ik ben iets minder optimistisch, in eerste instantie in elk geval. beide jongens denken dat ze het zo nog wel redden, ook door ouders onder druk te zetten. Maar dat gaat op een dag echt wegvallen en ze moeten nu al als volwassenen handelen (zorgen voor onderdak). Maar soms moet iets eerst heel erg slecht worden voordat het beter wordt en de jongens zelf beseffen dat ze er zelf iets aan moeten doen. Dan zal het optimisme van Mirjam mogelijk waarheid worden.
Tsjor
Gaat het zo?
tSjor "Jullie zijn indertijd naar de rechter gestapt toen hij nog bezig was met een opleiding en de rechter bepaalde dat jullie voor zijn levensonderhoud moesten betalen. Ik neem aan dat er toen een bepaald bedrag is afgesproken, want anders kun je dat heel ruim interpreteren. Nu zit je vast aan dat bedrag, terwijl de gewenste effecten (school en levenswijze) uitblijven."
Ik geloof niet dat het helemaal zo is gegaan. Moeder zegt dat zoon naar een advocaat is gestapt. Kennelijk is dat bij weigerachtigheid van de ouders bij de rechter beland met een beschikking als gevolg.
Maar daar gaat mijn vraag niet over.
Je wekt de suggestie dat de beschikking die de rechter heeft afgegeven een bepaalde leefstijl (naar school gaan bijvoorbeeld) als voorwaarde voor de toelage heeft gesteld en dat nu hij niet meer naar school gaat een ander bedrag afgesproken zou kunnen worden.
Ik denk dat er gewoon een minimum is vastgesteld op basis van het feit dat ouders wettelijk verplicht zijn bij te dragen in de kosten van onderhoud van hun kinderen. Voor dergelijke bijdragen zijn tamelijk standaard tabellen, zie bijvoorbeeld ook die van Duo bij de studiefinanciering.
Die bijdrage is aan geen andere voorwaarde verbonden dan het enkele feit dat ouders financieel verantwoordelijk zijn. Zo staat dat in de wet.
"beide jongens denken dat ze het zo nog wel redden, ook door ouders onder druk te zetten"
Hm, dat onder druk zetten komt vooral van de ouders heb ik het idee.
Ik begrijp je pessimisme, maar volgens mij komt die voort uit ongeduld. Natuurlijk moeten ze het op enig moment helemaal zelf redden. En natuurlijk was het mooier geweest als ze beiden een stevige opleiding hadden afgerond en bovendien reeds een vaste baan hadden gevonden. Natuurlijk is het perspectief op een baan voor hoog functionerende veelverdieners een beter perspectief.
Maar zo is het leven niet. De meeste mensen leven gewoon.
Het is heel goed mogelijk dat deze twee jongens tot in lengte der jaren van uitkering en tijdelijke woonsituatie verhuizen. Maar hé. Zij zullen daar in geen uitzondering zijn. Voor deze generatie is dat een heel gewoon leefpatroon.
Het lijkt mij niet zinnig om dat leven tot mislukt leven te verklaren.
Nu sla je door Mirjam...
En dat is jammer, want je had best een punt met de Vp kloof en de kwalificatie verstandelijk beperkt.
En met het applaudiseren om zijn toekomstplannen kan ik ook voor een groot deel meegaan.
Want Beppeke: het komt op mij over dat jouw zoon niets anders doet dan continu bewijzen dat hij het allemaal wel kan. Hij zit echt niet te wachten op advies dat van de beste stuurlui aan wal komt. Je hebt natuurlijk een punt, maar denk je ook niet dat het beter is dat hij dat zelf allemaal ondervindt en uitpuzzelt? Daar gaat ie namelijk echt het meeste van leren. Bovendien vermoed ik dat ie die goeie raad van jou ook niet graag aanneemt en dat het jullie band alleen maar weer onder druk zet. Ik denk dat je hem het beste helpt met alleen maar auplaudiseren de komende 2 jaar, want dan kun je als vangnet klaar staan. Anders blijft ie waarschijnlijk in de weerstand.
Bovendien help je hem het beste door hem te benaderen via zijn vrij goeie verbale kwaliteiten. Daar ligt zijn kracht, dus die zou hij ten gelde moeten proberen te maken. Jouw benadering is echt andersom: jij spreekt hem steeds aan op zijn beperkte executieve vaardigheden. Ik kan me voorstellen dat dat wrevel opwekt bij hem. En bovendien, inderdaad!, zijn testresultaten van 8 jaar geleden op geen enkele wijze meer geldig nu. Het is geen kind met een verstandelijke beperking. Het is een jong volwassene die zoekende is. Help hem met zijn zoektocht, maar laat het hem vooral zelf doen. En probeer dat zonder oordeel te doen. Je vindt er zoveel van, dat helpt hem echt niet.
En de casus mbt de verplichte financiële ondersteuning
Dat is hier op het forum wel een beetje een eigen leven gaan leiden.
Begrijp ik het goed dat het niet tot een rechtzaak gekomen is, maar dat jullie dit onderling zo bepaald hebben?
Als dat zo is, dan heeft dat wel een compleet ander juridisch draagvlak dan eerst geimpliceerd werd. Onderling kun je namelijk van alles afspreken.
Jurisprudentie, daar gaat het om. Niet om wat in individuele gevallen afgesproken is.
Matigingsrecht
Volgens mij bestaat er zoiets als 'matigingsrecht'.
'Het lijkt mij niet zinnig om dat leven tot mislukt leven te verklaren.' Vanuit het perspectief van ouders kan ik me voorstellen dat ze minstens het gevoel hebben dat hun opvoeding, zorg en inzet 'mislukt' is. Ik ken weinig ouders die hun kinderen opvoeden om levenslang zwervend van een uitkering te leven. Ik ken ook weinig kinderen die dat ambiëren. en afgezien van enkele kunstenaars (echte kunstenaars bedoel ik dan) ken ik ook weinig volwassenen die gelukzalig terugkijken op zo'n periode.
Het zal niet alleen ongeduld zijn, maar ook zorgen over de vraag: hoe diep wordt de val en wordt er onherstelbare schade aangericht, en kan ik nu nog iets doen om dat te voorkomen. Als daar met zekerheid antwoorden op zouden komen zou je minder zorgen hebben. Maar die zekerheid is er niet.
Tsjor
Beppeke
Los van het verdere:
Wat ik eerlijk gezegd als positief zie is dit:
"Zoon gaf wel een blijk ook van ideeen voor de toekomst; hij wil een eigen bedrijf beginnen. Waarin, dat maakt niet zo veel uit maar de voordelen lijken hem dat je dan alles zelf mag bepalen: hoeveel je verdiend en wanneer je werkt en hoeveel dus dat lijkt hem wel wat. "
Je zoon is dus bezig met nadenken over de toekomst. Dat is alweer beter dan een jaar geleden toen hij stopte met de opleiding en even helemaal nergens over nadacht.
Ik zeg nog steeds wat ik bij elk draadje van jou zeg: laat het los!!! Ik vind de berichten van M. Lavell toch wel treffend. Ik vind jou sturend. Misschien bedoel je het echt niet zo, maar je legt een bepaalde lading in je berichten. Eigenlijk neem je je zoon als zelfstandig mens niet serieus. Zijn relatie, zijn keuzes, zijn woonplek of gebrek eraan, jij hebt er (onbewust?) een oordeel over. Wij lezen het hier, tussen de regels door of letterlijk zelfs, en ik weet 100% zeker dat hij het ook voelt. (En wie weet is dit allemaal wel gewoon ook weer onbewust afzetten tegen jouw mening, tegen jouw oordeel over hem...)
Wat ik zo jammer vind: je zoon noemt zijn toekomstideeën, en jij kunt het dan niet laten om te beginnen over een startkapitaaltje... laat het los!! Laat hem nou eerst eens. Hij komt er zelf wel achter wat nodig is. Wat ik zelf juist ook heel bemoedigend vind is dat hij schijnbaar toch wel een goed zelfinzicht lijkt te hebben. Hij heeft gelijk dat een eigen bedrijf (noem het zzp-er) goed bij hem past, bij iemand die geen standaardroute heeft afgelegd...
Ik denk beppeke, dat dit voor jou ook een levensles is: laat je onbewuste vooroordelen en angsten nou eens los. Ga eraan werken dat je je zoon accepteert zoals hij is.
Verder: over mensen zonder schooldiploma/opleiding. Ik heb er twee in mijn directe omgeving.
Mijn partner, vanaf zijn 13e niet meer naar school geweest. Wij zijn allebei zzp-er (ik functioneer zelf ook niet erg goed in vast dienstverband). Ok, de tijden zijn veranderd, maar een mens is echt niet verloren als hij geen startkwalificatie heeft. Dat is ook maar een verzonnen iets. Mijn partner heeft geen enkele opleiding. Ik heb twee WO-studies gedaan.
Mijn stiefdochter: ze had door omstandigheden niets, geen enkel papiertje, en is pas na haar twintigste begonnen met een opleiding. Ook zij had een iq-test gedaan waaruit een laag iq kwam, rond de 80. Is via praktijkonderwijs naar MBO-2 naar MBO-4 en nu naar een HBO-opleiding gegaan. Zij kon zich er pas toe zetten om een opleiding te gaan doen toen ze wist wat ze ermee wilde gaan doen. Ze had een doel nodig.
En ja, ik herken je angsten en zorgen ook: als je ervoor staat denk je wellicht dat het nooit meer goed komt. Maar geef je kind niet op. Vertrouw op hem.
Waar ik op zou focussen: herstel van de band. Laat verder alles los. Blijf financieren (waarom niet?). Ik snap de redenering niet van: ik wil alleen een levensstijl financieren waar ik achter sta... Snap ik dus niet. Laat los. Laat je kind merken dat hij op jullie kan bouwen...
Mirreke
Resultaten van anderen bieden geen garanties voor jou. Wat heeft het nu voor zin om het verhaal van je eigen man (hele andere generatie zonder concurrentie van bijv Polen) en het verhaal van je stiefdochter (overduidelijk te laag gemeten IQ door bijv oorzaken van buitenaf) te gebruiken hier.
De kans dat je vanuit praktijkonderwijs op kunt klimmen naar HBO ligt eigenlijk op nul. Degenen die dat lukt hoorden niet op het praktijkonderwijs.
Triva
Op het mbo zitten er genoeg die van praktijk onderwijs op niveau 4 komen, HBO soms haalbaar.
En dat komt echt door het foute schoolsysteem waar MLavell het over heeft!
Kans
Statistisch is de kans dat de zoon van Beppeke een glanzende carriere gaat hebben erg klein. Natuurlijk kan het.
Ik ken ook wel mensen zonder opleiding die een redelijk tot goede baan hebben (zoals mijn man bijvoorbeeld)
Maar dat zijn wel de uitzonderingen. En zoals Triva heel terecht schrijft. de tijden zijn veranderd. Vroeger was het veel makkelijker om zonder opleiding wat te bereiken.
Maar goed, eigenlijk is dat nu niet heel relevant want Beppeke heeft geen enkele invloed op dit moment.
Daarom is het herstellen van die band het allerbelangrijkst. Pas als die band weer echt goed is dan zal er misschien ruimte zijn voor adviezen en samen verder kijken naar de toekomst.
Die jongen is ook nog maar 19. Misschien dat hij straks opeens wel wat wil (opleiding, werk)
marsy
Ik vermoed dat jij niet weet wat praktijkonderwijs is, dat niveau ligt onder vmbo-basis. Jij denkt dat basis/kader praktijkonderwijs is. Tja en daar komen de misverstanden van. Veel mensen op dit forum weten niet hoe ons onderwijssysteem onder mavo, soms zelfs havo er uit ziet.
Marsy
bekijk deze link eens over praktijkonderwijs (PO)
https://nl.wikipedia.org/wiki/Praktijkonderwijs
Het praktijkonderwijs is bedoeld voor leerlingen voor wie het behalen van een diploma in een van de leerwegen van het vmbo te hoog gegrepen is. Voorheen waren dat de scholen voor vso-mlk (voortgezet speciaal onderwijs voor moeilijk lerende kinderen).
Die komen echt niet uit op HBO, als dat wel het geval is zitten ze zoals Triva aangeeft verkeerd.
Triva
Nee hoor! Deze studenten volgen de route praktijkonderwijs, niveau 1, niveau 2 en daarna niveau 3/4 en heel soms HBO.
Dit zijn dus leerlingen die inderdaad verkeerd zitten, ik herken dus wat mlavell zegt: te makkelijk door school te laag ingedeeld
marsy
Dit komt zelfs in meervoud voor in deze tijd nog? Serieus? Meewegende dat je als ouders toestemming moet geven voor PRO, dat het IQ lager dan 80 moet zijn, dat er een achterstand moet zijn voor zowel rekenen als lezen van 3 jaar?
Hoeveel procent van de leerlingen op het PRO zullen hier onder vallen denk je? Heb net cijfers zitten zoeken van de uitstroom uit PRO maar dat gaat niet verder dan 1 jaar na het verlaten van dat niveau.
Hoeveel %
Is een leuke vraag, ik zie op het MBO alleen waar de studenten vandaan komen. Ieder jaar hebben wij enkele studenten die starten in de 1ste van mbo niv 3/4 en van pro komen. Niet al deze studenten gaan uiteindelijk naar HBO, de meesten gaan na MBO werken omdat ze geen lening aan willen gaan of al zolang op school hebben gezeten dat ze er wel klaar mee zijn. En natuurlijk zijn het de uitzonderingen die met pro doorgaan naar HBO, maar ze zijn er wel, dus zeg nooit nooit.
De studenten zijn rond de 20 jaar. Gezien de scherpere instroomeisen bij pro, verwacht ik dat het aantal studenten die deze route volgt zal afnemen.
maar...
zien jullie niet dat als mijn zoon een verbaal IQ van 90 heeft en hij wordt toegelaten tot een school voor PRO (niet PO) waarvoor je normaal niet hoger dan 80 mag uitkomen, er dan toch blijkbaar iets aan de hand is waardoor mijn zoon dat nivo niet haalde?
beppeke
Ja dan was zijn achterstand dus op zowel rekenen als taal 3 jaar of meer.
Ik zou dit onderdeel van de discussie maar links laten liggen overigens, heeft weinig zin.
triva
Ja, dat zou kunnen dat jij dat als zinloos ervaart. Maar voor mij is het een akelig gevoel dat mij nu min of meer wordt verweten dat de slechte leerresultaten van mijn zoon worden toegeschreven aan mijn slechte moederschap, terwijl dat uit van alles blijkt dat het daar gewoon niet in zit.
Daarom ben ik gaan zoeken in papieren, oude rapporten, waarin ik o.a. ook tegenkom dat hij op 6 jarige leeftijd al ergens een zwakbegaafde jongen genoemd wordt en later een schatting van zijn IQ (toen hij 14 was) tussen de 65 en de 75. Nogal globaal en verder niet echt uitgewerkt. Dus het is vaag.
En tuuuuuuuurlijk, de cijfers 'gelden' niet meer maar dit soort dingen maken nooit grote veranderingen door.