17 jarige en genderhype
Laat ik voorop stellen dat ik hiermee niet de ouders voor het hoofd wil stoten die een kind hebben met genderidentiteitsproblemen. Wat ik vooral graag hoor is hoe andere ouders omgaan met een kind waarvan je vermoedt (niet weet) dat dit hele gender en/of seksuele identiteit gebeuren speelt omdat dit momenteel erg hot en happening is onder (bepaalde?) jongeren.
Mijn jongste heeft een aantal problemen al een aantal jaren, waarvoor wij hulp hebben. Deze problemen maken dat ze nu helemaal gepreocuppeerd is door het thema Gender en Seksualiteit. Dit zijn natuurlijk thema's waar veel pubers mee worstelen, zeker als je uberhaupt niet goed helder hebt wat je identiteit is. Laat ik voorop stellen dat ik het zoeken naar haar eigen identiteit toejuich. Dat vind ik een hele gezonde ontwikkeling en zo probeer ik er ook naar te kijken. Ik merk wel dat ik veel moeite heb met een aantal uitingsvormen ervan. Ik krijg nu makkelijk ruzie met haar, omdat ik soms de aanspreekvorm verkeerd heb van vrienden (of soms zelfs mensen die ik amper ooit gezien heb en bijna niet eens beeld bij heb). Mijn dochter noemt zichzelf non binair en wil ook zelf zo aangesproken worden. Maar heeft bijv. ook aangegeven dat ze graag afbindmiddelen wil voor haar borsten, terwijl ik nooit (maar dan ook echt nooit) getwijfeld heb aan dat zij vraagtekens heeft over haar gender. Nu wil ik niet zeggen dat als je een prinsessenjurk droeg toen je 8 was, maakt dat je overtuigd meisje voelt. Maar tussen haar vriendinnetjes was mijn dochter altijd het bazige meisje dat alles uit de handen trok van de andere kinderen, omdat zij de prinses was en de jurk wilde. Ok, flauw om dat dan als voorbeeld te nemen. Maar laten we even zeggen dat ik never ever ooit opmerkingen of hints heb gezien dat ze niet blij was met zichzelf en haar lijf.
Ze zegt dat ze lesbisch is en ik heb gezegd dat dat net zo vanzelfsprekend is als wanneer ze hetero is. Dat daarin voor ons (maar ook haar omgeving) geen enkele zorg zit en dat we alleen maar hopen dat ze ooit iemand treft die leuk en lief is en ze niemand verantwoording hoeft uit te leggen daarover. Ze mag het delen met de wereld of niet.
Of ze lesbisch is of niet, ik weet het niet. Maar het maakt ook niet uit. Mijn dochter zegt dat dit zo is en dat is prima. Ik heb wel gezegd dat haar seksualiteit nog volop in ontwikkeling is en dat dit nog kan veranderen of niet en dat dit helemaal prima is. Dat ze zich niet hoeft vast te leggen, dat je ook verliefd kunt zijn op een mens en de ene keer kan dat een jongen zijn en de andere keer een meisje. Het maakt dus nogmaals niet uit (ik vond het belangrijk dat ze wist dat ze niet voor ons duidelijkheid moest geven. Maar ze gaf zelf aan dat ze die duidelijkheid wilde, want dat gaf rust. Prima meid, dan doe je wat goed voelt en spreek je dit uit).
Maar ik heb dus moeite met de uiting van het gendergebeuren voor haar. Ik ben blij dat ik hier met haar over kan praten. Maar rem haar ook af en heb ook verteld dat ik dat (de afbinders) niet ga kopen voor haar (met de uitleg zoals hierboven). Ik ben benieuwd hoe andere ouders omgaan met dit thema dat nu heel actueel is. Ga je erin mee en tot hoever of nee, waarom niet?
Lollypopje schreef op 26-11-2021 om 09:31:
[..]
Ik denk dat bij meiden toch eerder geaccepteerd wordt. Zo komen vrouwen er ook eerder en vaker voor uit bi te zijn, terwijl daar bij mannen meer een taboe op rust.
Dus ik denk dat als je als meisje in die zoektocht naar je genderidentiteit en genderexpressie zit, dat meer geaccepteerd wordt. Als je je als jongen niet compleet jongen voelt, zul je eerder negatief bekeken worden. Te vaak worden jongens met iets vrouwelijks nog een mietje genoemd. Terwijl het omgekeerde veel meer geaccepteerd is.
Ook hier merk ik, bij mijn eigen kinderen en neefjes en nichtjes, dat ík de gek ben die denkt "Huh, wat een mietje", terwijl de pubers echt nergens van opkijken. Iedereen mag zijn wie hij wil zijn. Heus niet dat niemand in die generatie oordeelt, maar het is wel veel normaler dan voor andere generaties om er helemaal niks van te vinden als iemand zich anders dan zijn hokje gedraagt.
Brienne schreef op 26-11-2021 om 08:53:
[..]
Idem.
Toen mijn zoon terug kwam van de introductie week van de brugklas vertelde hij dat veel kinderen uit zijn klas hadden verteld dat ze Pan/Bi/Trans waren. Ach, hij haalde zijn schouders ervoor op, het zal allemaal wel. Tsja, kon hem geen ongelijk geven.
Nou mooi toch hoe dat kan tegenwoordig. Als je geen trans gevoelens hebt, boeit het je niks en ga lekker door met leven. Zo leef ik mijn leven nu ook, lekker als tgirl crazy person en doe ik weer ik zin in heb. In welk hokje ik pas, geen flauw, wel zou ik graag gewild hebben dat het vroeger was zoals nu. Dan was ik eerder gelukkig geweest.
Gister wel een heel genderdysforie momentje. Ik lig aan dek lekker in de zon te bakken in mijn badpak. Zat er toch iets in het pad, wat een penis heet, die lag echt in de weg om echt relaxed te liggen. Had dan graag gewilt dat die er niet was, maar dan zou ik borsten hebben gehad, dan zouden die ook in het pad hebben gelegen.
niet_rechts schreef op 26-11-2021 om 09:38:
[..]
Ook hier merk ik, bij mijn eigen kinderen en neefjes en nichtjes, dat ík de gek ben die denkt "Huh, wat een mietje", terwijl de pubers echt nergens van opkijken. Iedereen mag zijn wie hij wil zijn. Heus niet dat niemand in die generatie oordeelt, maar het is wel veel normaler dan voor andere generaties om er helemaal niks van te vinden als iemand zich anders dan zijn hokje gedraagt.
Dat vind ik wel een hele fijne ontwikkeling. Ik ken wel veel mensen die er zo instaan, maar weet dat mijn omgeving vaak niet de norm is op dat gebied. Maar fijn dat het steeds normaler wordt. Goede ontwikkeling 
er.is.maar.1.Pino schreef op 26-11-2021 om 08:53:
ik zat op de fiets nog eens na te denken over dit topic en waarom ik zo’n verkeerd gevoel heb bij een aantal reacties. Ik denk dat ik eruit ben. Het is in deze maatschappij nadelig om een meisje te zijn. En in een aantal reacties lees ik dat het oké is om je af te zetten tegen het zijn van een “meisje-meisje” - waarbij meisje-meisje dan gestereotypeerd wordt als make-up en een rokje. Dat is een negatief stereotype (zoals er wel meer zijn over meisjes en vrouwen). Het loont dus om dat vooral niet te (willen) zijn. Ik wil hiermee niet zeggen dat dit voor iedereen zo geldt, maar ik vind wel dat we hier alert op moeten zijn als maatschappij. Want het is natuurlijk de wereld op zijn kop dat je je ervoor zou moeten schamen dat je “maar een meisje” bent. Diyer heeft volkomen gelijk dat het niet moet uitmaken of je vrouw, man of whatever bent. Maar dat maakt helaas wél uit en moeten we meisjes dan klakkeloos steunen in hun afwijzing van zichzelf als meisje? Nogmaals dat zal niet voor iedereen zo gelden, maar we zouden juist meer nadruk moeten leggen op de gelijkheid van mensen - ongeacht hun geslacht, afkomst of ras. Want dat is pas échte vrijheid.
Je kunt je prima een echte vrouw voelen zonder dat je aan rokjes, hoge hakken en make-up doet. En we zijn natuurlijk nooit gelijk aan mannen, dat bewijst de sportsector waar je toch echt een mannen- en een vrouwencompetitie hebt. Behalve dan in het genderneutrale paardensport: ga meer paardrijden dus!
er.is.maar.1.Pino schreef op 26-11-2021 om 08:53:
ik zat op de fiets nog eens na te denken over dit topic en waarom ik zo’n verkeerd gevoel heb bij een aantal reacties. Ik denk dat ik eruit ben. Het is in deze maatschappij nadelig om een meisje te zijn. En in een aantal reacties lees ik dat het oké is om je af te zetten tegen het zijn van een “meisje-meisje” - waarbij meisje-meisje dan gestereotypeerd wordt als make-up en een rokje. Dat is een negatief stereotype (zoals er wel meer zijn over meisjes en vrouwen). Het loont dus om dat vooral niet te (willen) zijn. Ik wil hiermee niet zeggen dat dit voor iedereen zo geldt, maar ik vind wel dat we hier alert op moeten zijn als maatschappij. Want het is natuurlijk de wereld op zijn kop dat je je ervoor zou moeten schamen dat je “maar een meisje” bent. Diyer heeft volkomen gelijk dat het niet moet uitmaken of je vrouw, man of whatever bent. Maar dat maakt helaas wél uit en moeten we meisjes dan klakkeloos steunen in hun afwijzing van zichzelf als meisje? Nogmaals dat zal niet voor iedereen zo gelden, maar we zouden juist meer nadruk moeten leggen op de gelijkheid van mensen - ongeacht hun geslacht, afkomst of ras. Want dat is pas échte vrijheid.
Zo eens!
Ik vind het verhaal van Diyer heel herkenbaar, in de zin dat er in onze omgeving 'ineens' heel veel kinderen die non-binair zijn, pan, genderfluid of wat dan ook. En inderdaad, bijna allemaal meisjes. Het is hier een keer genoemd, maar ik heb ook vaker gehoord dat er een verband zou kunnen zijn met autisme. Weet niet hoe en wat, maar de non-binaire tieners die ik ken hebben wel opvallend vaak iets in het autisme/adhd spectrum.
Wat er tegen is op de 'hype'.... nou. Omdat er zovéél kinderen zijn die zich momenteel op die manier identificeren, vraag ik me af of het oprechte gevoelens zijn of opgelegde gevoelens. Ik vermoed dat er groepjes tieners zijn die elkaar aanmoedigen/ophitsen om iets anders dan cis/hetero te zijn, dat zij op die manier aandacht voor zichzelf vragen. En dat is dan m.i. potentieel kwetsend voor werkelijke transgenders.
Mijn zoon van 12 wist een tijdje te vertellen dat bij scouting (12-15 jarigen) bijna iedereen 'iets anders was dan hetero'. Later sprak ik een andere ouder hierover, die een 13-jarige dochter had die als non-binair bestempeld was in het verhaal, die zei: Ach welnee joh, mijn dochter heeft gewoon gezegd dat ze er nog nooit verliefd was geweest en maar had gezegd dat ze het nog niet wist. Zo waren er meer geweest en die werden allemaal in een hokje geplaatst. Mijn zoon (nog hartstikke kinderlijk) had zich onttrokken aan de discussie en had het niet direct prettig gevonden "waarom is dat nou belangrijk! Ik ben gewoon een jongetje en wat maakt het uit wat je bent en dat je dat precies weet".
Blijkbaar maakt het wel uit. De gedachte dat het nadelig is om een meisje te zijn vind ik verontrustend inderdaad, en eigenlijk een stap terug in de emancipatie. Het is toch verdrietig als je echt niet in het juiste lichaam zit? En daar heb je meteen het volgende punt wat er op tegen is: de non-binaire jongeren gaan niet persé fris en vrolijk door het leven en hebben meer psychische klachten dan gemiddeld. Ik weet niet of uitvoerig twijfelen aan je identiteit en wat anderen van je denken nu direct leidt tot meer zelf-acceptatie.
Ik kan mij trouwens vindeb in wat Mija schrijft over hokjes.
Hokjes vind ik een super handig hulpmiddel. Ik weet dan in welke hoek ik het moet zoeken, maar ik moet dan wel nog in die hoek kijken om te zien wat er precies staat.
Ze zijn niet statisch dus hokjes kunnen veranderen in het leven, maar ook dat is niet erg.
Het geeft een leidraad, maar is geen uitgestippeld handboek zonder nuances. En zolang je dat ziet, kunnen ze een hele fijne aanvulling zijn om iemand te beginnen te begrijpen.
niet_rechts schreef op 26-11-2021 om 09:38:
[..]
Ook hier merk ik, bij mijn eigen kinderen en neefjes en nichtjes, dat ík de gek ben die denkt "Huh, wat een mietje", terwijl de pubers echt nergens van opkijken. Iedereen mag zijn wie hij wil zijn. Heus niet dat niemand in die generatie oordeelt, maar het is wel veel normaler dan voor andere generaties om er helemaal niks van te vinden als iemand zich anders dan zijn hokje gedraagt.
Klopt, maar als ouder van een kind ongeacht wat je doet wil je iets beters voor hun. TO zegt ze zit in de kinky wereld, daar kom je zeker personen als ik tegen. Toch zou ik dat voor mijn kind niet wensen, ook al vindt ik het geweldig. Net als mijn varen, wens ik mijn kind ook niet toe. Trouwens in heb geen kind, alleen een ex stief zoon, die geen probleem had met mijn travestie gebeuren, maar ook zeker niet het werk wil doen, wat ik doe. Lekker bootje varen op zee, veel weg. Ook daar heb je een hoop vooroordelen in binnen de bevolking.
redbulletje schreef op 26-11-2021 om 09:50:
[..]
Je kunt je prima een echte vrouw voelen zonder dat je aan rokjes, hoge hakken en make-up doet. En we zijn natuurlijk nooit gelijk aan mannen, dat bewijst de sportsector waar je toch echt een mannen- en een vrouwencompetitie hebt. Behalve dan in het genderneutrale paardensport: ga meer paardrijden dus!
Of korfballen, maar dat is geen OS sport.
troelahoep schreef op 26-11-2021 om 09:50:
[..]
Blijkbaar maakt het wel uit. De gedachte dat het nadelig is om een meisje te zijn vind ik verontrustend inderdaad, en eigenlijk een stap terug in de emancipatie.
Dit is voor mij dus helemaal niet herkenbaar. Mijn door gender geobsedeerde jonge tiener vindt vrouwen op elk vlak juist superieur. Het idee dat het nadelig is om een meisje te zijn speelt helemaal niet in haar sociale omgeving waar vrijwel iedereen gay, pan, trans of non-binair is. Eerder het tegendeel dus.
Ik ben daarentegen wel heel erg voor dat het niet uitmaakt wie of wat je bent en dat je mag dragen en zijn wat je wilt. Mannen- en vrouwen wc's en indeling in jongens- en meisjesspeelgoed heb ik altijd mateloos irritant gevonden en ik ben zelf ook bepaald geen stereotype vrouw.
Wednesday schreef op 26-11-2021 om 09:55:
[..]
Dit is voor mij dus helemaal niet herkenbaar. Mijn door gender geobsedeerde jonge tiener vindt vrouwen op elk vlak juist superieur. Het idee dat het nadelig is om een meisje te zijn speelt helemaal niet in haar sociale omgeving waar vrijwel iedereen gay, pan, trans of non-binair is. Eerder het tegendeel dus.
Dat is interessant. Maar -nu komt er een gedachte bij me op- zit daar ook niet bij dat de vrouw op een voetstuk wordt geplaatst omdat zij slachtoffer is van de mannenmaatschappij? Een soort sympathiseren met het slachtoffer maar er zelf geen willen zijn?
Wat een rare gedachte, de vrouw als slachtoffer in de maatschappij. Ik werd in de jaren 70 al opgevoed met het idee dat je als vrouw alles kon worden wat je maar wilde en dat is ook zo. Vrouwelijke artsen, advocaten, piloten. Maar je hebt ook de mogelijkheid om je vrouwelijkheid uit te buiten en huisvrouw te worden. Daar komen de meeste mannen niet mee weg.
skik schreef op 26-11-2021 om 09:37:
"Ze zegt dat ze lesbisch is en ik heb gezegd dat dat net zo vanzelfsprekend is als wanneer ze hetero is."
Dit is nou precies de zin die ik zoek, voor het geval één van mijn kinderen uit de kast komt. Zeggen dat het niet uitmaakt klinkt voor mij nog teveel als dat je een alternatief ook accepteert. Beetje magertjes. Dit is echt heel mooi.
En toch is dat op een andere manier natuurlijk niet zo. Als je lesbisch bent heb je niet dezelfde ervaringen als dat je hetero bent. Je groeit namelijk op in een wereld waarin heteroseksualiteit de norm is. En dat is ook logisch want verreweg de meeste mensen zijn/leven heteroseksueel. Dat lesbische koppel in de vriendenkring van je ouders, als dat er al is, is evengoed de uitzondering. Dus in de puberteit moet je bijvoorbeeld je peers zoeken in plaats van dat je er vanzelfsprekend tussen leeft. Voor mij is ook juist belangrijk om een homoseksueel of genderfluid kind te erkennen, juist in het anders-zijn, en geïnteresseerd te zijn in de ervaringen die dat met zich meebrengt.
Mija schreef op 26-11-2021 om 10:03:
[..]
En toch is dat op een andere manier natuurlijk niet zo. Als je lesbisch bent heb je niet dezelfde ervaringen als dat je hetero bent. Je groeit namelijk op in een wereld waarin heteroseksualiteit de norm is. En dat is ook logisch want verreweg de meeste mensen zijn/leven heteroseksueel. Dat lesbische koppel in de vriendenkring van je ouders, als dat er al is, is evengoed de uitzondering. Dus in de puberteit moet je bijvoorbeeld je peers zoeken in plaats van dat je er vanzelfsprekend tussen leeft. Voor mij is ook juist belangrijk om een homoseksueel of genderfluid kind te erkennen, juist in het anders-zijn, en geïnteresseerd te zijn in de ervaringen die dat met zich meebrengt.
Ik groeide ook op in een maatschappij waarin gezinnen/relaties de norm zijn, ik heb aan beide geen behoefte, maar ik stoor me niet aan de typische relaties in tv-series en boeken, ik zou me eerder gaan storen aan al die nieuwerwetse stromingen als die de norm gaan worden in films en vooral boeken!
troelahoep schreef op 26-11-2021 om 10:01:
[..]
Dat is interessant. Maar -nu komt er een gedachte bij me op- zit daar ook niet bij dat de vrouw op een voetstuk wordt geplaatst omdat zij slachtoffer is van de mannenmaatschappij? Een soort sympathiseren met het slachtoffer maar er zelf geen willen zijn?
Dat weet ik eigenlijk niet, maar het zou best kunnen. Het gaat hier om 13-jarigen, dus wel aanzienlijk jonger dan bijvoorbeeld het kind van TO.