Zoon van 19 ik weet t niet meer

Koettie schreef op 29-12-2023 om 12:58:

Ik ken helaas genoeg die toch niet naar de kliniek (of het intakegesprek) gaan. Maar lijkt me wel een mooi plan. Hulp bieden met grenzen voor jezelf.

Dat is ook zo, het kan heel lastig zijn een jongere mee te krijgen naar die intake. Vandaar ook een ultimatum, het is dit of het is helaas toch een eigen stek regelen. Dat klinkt heel hard en dat is het ook, maar in veel gevallen is er al zoveel gebeurd dat er geen andere opties meer zijn. 

Nog even een aanvulling. Tijdens de periode van opname krijgen ouders ook hulp in de vorm van een aantal sessies met ervaringsdeskundigen en systeemtherapeuten. Tijdens die sessies ga je oud zeer afsluiten en in kaart brengen hoe de dynamiek is tussen jou als ouder en de jongere en krijg je handvatten voor de toekomst. Er wordt niet met vingers gewezen, het is vooral heel helpend omdat een nieuwe dynamiek zorgt dat oude patronen doorbroken worden en vervangen worden door een positieve dynamiek, met respect voor jouw grenzen én de jongere zijn mogelijkheden en eigen verantwoordelijkheid.
Je moet dus wel bereid zijn zelf ook "aan de bak" te gaan.

BritgetJones007 schreef op 26-12-2023 om 09:25:

[..]

En toch vraag ik mij af, of ' dat als iemand eerst flink in de shit raakt, voordat het beter kan gaan' wel waar is.

Dat is ook maar iets wat je ooit geleerd hebt of een zinnetje die je je collega's waarschijnlijk veel hebt horen zeggen. Maar is het echt waar? Klinkt ook iets als een stigmatiserende one liner.

Maar zoals je leest, is dit een jongere, die, zodra je die 'loslaat' binnen no-time in het criminele circuit beland en daar kom je maar moeilijk uit en ook voor deze moed er een risico. Ik geloof daar gewoon niet in.

Is er bij deze jongen een diagnose of diagnoses gesteld die zijn gedrag kunnen verklaren? Want hoe komt het dat hij zo moeilijk 'te bereiken' is, in de zin van, dat hij een ongezond 'oorzaak en gevolg' inzicht heeft en hier ook naar handeld?

Ik denk wel dat het bij een bepaalde groep jongeren de enige 'taal' is die hen bereikt. Want deze moeder (en vader? en politie? en school? en? en?) hebben waarschijnlijk echt niet net pas voor het eerst gezegd dat waar hij mee bezig is niet de weg is. Hij is altijd al 'lastig' geweest en sinds zijn puberteit zelfs het criminele pad op en wat zijn moeder ook zegt, hij heeft er maling aan. Dan kun je dit gedrag blijven faciliteren door er geen consequenties aan te verbinden. Maar dan zal hij zijn moeder ook verder mee naar beneden trekken. Of je zegt op een gegeven moment stop en geeft aan dat je alles wil doen om hem te helpen, maar niet meer onder jouw dak met jouw geld en dat hij dan eerst zelf moet willen. Dan voelen sommige jongeren pas echt wat dit voor hun leven inhoudt. En ja, als hij ook dan geen hulp wil, zal hij idd -hoe vreselijk intens verdrietig ook- een zwerver, een junk of crimineel worden. Maar je kunt helaas niet iedereen daarvan weghouden. Ook junks en criminelen en zwervers hebben ongetwijfeld ouders die heel graag heel erg anders hebben gewild voor hun kind. Maar iemand moet vooral in de eerste plaats zelf hard genoeg willen en hulp accepteren.

Ik zou ook niet weten hoe ik een kamer of woning voor een van mijn kinderen zou moeten regelen, en mijn portemonnee is niet superdun. Sowieso moeten kinderen dat zelf regelen, lijkt me. Als er dan wat steun nodig is kunnen ze er om vragen.

Zonnetje36 schreef op 04-01-2024 om 15:57:

Hier de TO. Bedankt voor alle reacties. Ik ga het zeker mee nemen. Maar als er staat "zoek een kamer voor hem" hoe dan? De woningnood is nog nooit zo hoog geweest. En betaal zijn huur voor een periode. Ik kan dat echt niet betalen voor hem. De vraag waar hij dan is snachts. Bij een vriend thuis aan het gamen of wat dan ook. Dan staan er tips, ga met hulpverlening rond de tafel en yes we can clinics. Maar deze jongen is volwassen en wil echt totaal niks. Ziet ook het probleem niet. Ik zag wel een hele mooie tip voor hulpverlening vanuit de gemeente voor mij en vader. Ik help hulp vanuit de gemeente, maar tot nu toe geen baat bij, behalve dat ik mijn verhaal even kwijt kan. Maar dit komt ook omdat we niet weten of hij ergens verslaafd aan is. Ja zeker weten aan zijn joint 's avonds, maar voor de rest is het gissen. Kortom, het is heel complex.

Als niets helpt, wat dan? Dan blijf je zitten met iemand die overdag op bed ligt, 's avonds werkt, teveel geld uitgeeft (jouw geld?), geen gezelligheid in huis brengt, waar je steeds mee in conflict komt als je hem als een 'normale' huisgenoot wil behandelen waarmee je een gesprek kunt voeren.

Ondertussen zeg je ook dat hulpverlening voor ju en je mand niet werkt, omdat jullie niet weten waaraan hij verslaafd is. In je verhaal noem je in elk geval gokken. En blowen. Ik zou daarmee beginnen.

Tsjor

Even geen tijd voor een lang antwoord. Ik denk dat het tijd is om vooral voor jezelf te zorgen. Voor je zoon kun je niet veel doen omdat hij niets wil. Toen ik zelf in een vergelijkbare situatie zat, heb ik een CRAFT-training gevolgd. Dit is een cursus voor naasten van iemand die verslaafd is. Het helpt je om ermee om te gaan, weer geluk in je leven te vinden en ook een andere houding aan te nemen t.o.v. de verslaafde. (Die merkt ook dat jij er anders in staat wat soms een positieve verandering triggert)
Bij Brijder en Iriszorg geven ze deze training. En volgens mij bij andere verslavingsorganisaties onder andere namen. 

Het gaat hierbij niet om 'je verhaal kwijt te kunnen', maar om concreet stappen te zetten je eigen leven te verbeteren ondanks de lastige situatie waarin je zit. 

Ik bedoelde ook dat jijzelf met de hulpverlening om tafel gaat om een plan (zoals in mijn voorbeeld) te maken, dus zonder zoon. Met hen kan je sparren over de mogelijkheden voor een andere woonplek, indien nodig als hij hulp weigert. Dat kan ook begeleid wonen zijn bijvoorbeeld. Dit hoef jij niet te betalen, zoon werkt en zal een eigen bijdrage betalen (naar inkomen). Hier zijn wel ellenlange wachtlijsten voor, maar als je niets doet heb je ook geen zicht op verandering.
Maar het is ook afhankelijk van de leeftijd van je zoon. Hoe oud is hij?
Het gaat er in deze fase natuurlijk niet om of HIJ een probleem ziet, het gaat erom dat bij jou de emmer volledig vol loopt. En ik spreek uit ervaring, dit gaat niet vanzelf beter worden, ik lees hier een afglijdende schaal.
Overigens raadt ik je aan om je toch in te lezen op wat de Yes We Can Clinics doet. Het is niet voor niets dat ze achter hun naam hebben staan "als niets meer werkt". 

Neem contact op met een van de verslavingsklinieken, die bieden ook hulp en ondersteuning aan ouders. Ook als kind niets wil.  Waaraan hij verslaafd is, is niet belangrijk. Hij is verslaafd, dat weet je. 

En geef hem geen geld. Hij kan bij jullie slapen, eten en drinken. Meer heeft hij niet nodig. Je kunt nog wel zijn zorgverzekering betalen en de toeslag die hij ontvangt op jullie bankrekening laten bijschrijven.

Zonnetje36 schreef op 08-01-2024 om 09:17:

Nogmaals bedankt voor alle reacties. Heel goed bedoeld dat weet ik zeker, maar ik merk als je ergens in zit het gewoon niet zo makkelijk gaat en zo zwart/wit op te lossen is. Ik ga hem nooit nooit op straat zetten, dat weet ik zeker. We komen vanuit een crimineel circuit en ik zie dit gelukkig wel als een stap de goede richting op, nu hij dit niet meer doet. Maar in het gezin mee draaien lukt niet meer inderdaad. Dit hele weekend was hij ook pas tegen de ochtend thuis. Gelukkig wel contact snachts waar hij is enz. Als ik hem gewoon laat gaan, overdag in zijn bed laat liggen en eind van de middag weer laat werken. Zodra ik om half vijf zeg dat ik hier niet meer tegen kan, en hij een ritme moet krijgen barst de bom. Voor mijn gevoel is het enige dat ik nog kan doen, dit ritme en leven accepteren, hem laten voelen dat we er voor hem zijn en hoe moeilijk ook alles te laten gaan. Wel zeg ik steeds per app of live dat dit zo niet langer kan. Hij geeft gelukkig wel geld voor zijn rekeningen hoor zodat ik het kan overmaken en betaald gelukkig mondjesmaat zijn schulden aan mij af.

Zonnetje, als je deze aanpak kiest (en dit kan ik heel goed begrijpen, dat hebben wij namelijk ook gedaan een aantal jaar geleden), zou ik je echt aanraden te lezen over Nieuwe autoriteit/Verbindend gezag, de methode die al eerder genoemd is. Het boek van Haim Omer voor ouders is heel nuttig én er zijn trainingen voor ouders. Het helpt je namelijk om te kiezen op welk gedrag je grenzen stelt (en welk gedrag nog niet), en hoe je dat doet zonder dat het op escalaties uitloopt (je geeft aan dat aanspreken soms leidt tot explosief gedrag). Het kan ook helpen om steviger te staan in de keuzes die je maakt. Voor jouw eigen welzijn kan dit echt een groot verschil maken, en het kan helpen om de verbinding met je zoon niet te verliezen zonder dat je over je eigen grenzen gaat. Als je wil weten waar ik destijds een training heb gevolgd, kun je mij gerust een persoonlijk bericht sturen.

Sterkte TO , vergeet je jongste niet . Hoe is dit voor hem/haar ?

Je zegt nu tegen hem 'dit kan zo niet langer'. Dat is niet heel concreet. Misschien helpt het om concreet te maken wat jou stoort in zijn gedrag én dat je aangeeft wat je wel van hem verwacht.

Er zijn nu eenmaal ook banen waarbij je in de avond/nacht werkt en overdag vrij bent. Daar is niks mis mee, het kan een keuze zijn. Maar dat is nog wat anders dan de hele nacht buiten hangen met vrienden. Laat ik het zo zeggen; de mensen die hele nachten op straat hangen zijn niet de mensen waarvan ik hoop dat mijn kind er vrienden mee wordt.

Als iemand in de avonden werkt, kan die overdag ook bijvoorbeeld eens wat in het huishouden doen, boodschappen, koken/eten voorbereiden. 

'Zodra ik om half vijf zeg dat ik hier niet meer tegen kan, en hij een
ritme moet krijgen barst de bom. Voor mijn gevoel is het enige dat ik
nog kan doen, dit ritme en leven accepteren, hem laten voelen dat we er
voor hem zijn en hoe moeilijk ook alles te laten gaan. Wel zeg ik steeds
per app of live dat dit zo niet langer kan. Hij geeft gelukkig wel geld
voor zijn rekeningen hoor zodat ik het kan overmaken en betaald
gelukkig mondjesmaat zijn schulden aan mij af.'

Dit klinkt al heel veel positiever. Het eerste positieve is natuurlijk dat hij zijn rekeningen zelf betaalt en de schuld aan jou langzaam terugbetaalt. Nog belangrijker is dat hij uit het criminele circuit is.

Maar dan elke dag om half vijf en regelmatig met appjes te horen krijgen 'zo kan het niet langer', omdat hij overdag slaapt 's avonds werkt en dan wellicht nog langer ergens rondhangt, dat lijkt mij storend gedrag. Moet hij een 9-5 baan gaan zoeken, is dat de bedoeling? Het kan zijn dat hij met zijn achtergrond en persoonlijkheid niet goed past in een stramien van 9-5. Wat kaatjecato aangeeft: zorg dat je goed kijkt waar je op gaat reageren en wat je eigenlijk wil bereiken. Ik hopop dat je iets kunt met haar advies.

Tsjor