zoon valt op jongens
Gisteravond was ik gezellig met oudste eventjes boodschappen doen; op de terugweg zegt hij (15 jaar): ik weet niet hoe ik het zeggen moet maar ik val op jongens.
Ik heb direct gezegd: dat maakt toch helemaal niks uit! En dat meen ik ook; zijn geluk staat voor op en ik heb geen oordelen over homosexualiteit.
En toch.....heb ik een knoop in mijn maag. En niet omdat ik tegen homo's ben, absoluut niet, maar wel omdat ik weet dat zijn toekomst gewoon een moeilijkere weg gaat zijn want het is lang niet overal geaccepteerd. En ik wil dat ons kind gewoon gelukkig is en die moeilijkere weg niet hoeft te belopen. Ik heb ook echt nooit een seconde gedacht dat hij eventueel op jongens zou vallen; het is geen 'stereotype homo' zeg maar.
En heel egoïstisch gedacht: ik was graag oma geworden later; hij zou een super leuke vader zijn. En die kans is nu natuurlijk een stuk kleiner. En ja, ik weet het, dat is egoïstisch gedacht maar ik kan mijn gevoel niet uitschakelen helaas.
Ik merk dat ik behoefte heb aan ervaringen uitwisselen met andere ouders; voor mijn gevoel draag ik nu een geheim met me mee want niemand mag het nog weten (ook mijn man niet). En dat voelt wat verstikkend.
Op het via fora vind je het volgende draadje:
https://www.viafora.nl/forum/algemeen-ouderschap/ouders-van-lgbtqi-kinderen-verzamelen?page=40#605
Daar vind je ouders van queer kids en kan je met anderen praten. Natuurlijk mogen jouw emoties er ook zijn en heb je verwerking nodig. Het lijkt me lastig dat je er niet met je man over kunt praten. Kan je met je zoon bespreken dat je dat wel graag zou willen?
Zelf heb ik een transzoon maar die zei dat al toen hij twee was, ook veel emoties gehad. Maar dat is weer een hele andere dynamiek, zeker twintig jaar geleden.
Ik vind het naarste van dit topic eigenlijk dat je man het niet mag weten, niet dat je zoon op jongens valt.
“En heel egoïstisch gedacht: ik was graag oma geworden later;”
Ik wil toch even hier op reageren, ik ben hetero en toch komen ook hier geen kinderen. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat hetero zijn niet gelijk staat aan grootouder worden.
Mijn zus had hetzelfde gevoel toen haar dochter vertelde dat ze op meisjes valt. Niet het feit dat ze lesbisch is, maar het feit dat het voor haar dochter een stuk moeilijker zou worden. Klein dorp, redelijk wat Bible Belt invloeden...
Inmiddels zijn we ruim een half jaar verder, heeft nichtje een super leuke vriendin en zit ze (eindelijk) goed in haar vel. En mijn zus is er ook iets geruster over. Mensen vinden altijd wel iets om over te zeiken, dus dat laat ze maar van zich af glijden.
En wat betreft kleinkinderen, mijn buurmannen zijn inmiddels bezig met een draagmoeder, dat kan dus ook.
Dank voor de reacties! Heb zoon even gesproken en gezegd dat ik wel wil dat zijn vader/mijn man het ook weet. Hij mag nadenken vandaag of ik het vertel of dat hij dat zelf wil doen. Dat vond hij prima. Mijn man is zeer open minded dus echt nul issues, maar zoon vindt het gewoon zelf moeilijk. En ik snap dat, want het is toch' niet de norm'. Maar we zullen hem steunen in alle opzichten: zijn geluk is het allerbelangrijkste; inderdaad: de buitenwereld heeft altijd wel ergens iets van te vinden.
En inderdaad: een hetero stel kiest ook niet altijd voor kinderen. Ik weet het. In elk geval ben ik supertrots op zoon dat hij het me heeft durven vertellen; onze kanjer komt er wel!
MidasWolf schreef op 28-12-2023 om 11:17:
“En heel egoïstisch gedacht: ik was graag oma geworden later;”
Ik wil toch even hier op reageren, ik ben hetero en toch komen ook hier geen kinderen. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat hetero zijn niet gelijk staat aan grootouder worden.
Dat begrijpt ze zelf ook echt wel Midas, niet zo streng 
Gisterenavond gehoord, geen mogelijkheid om er met iemand over te praten en die eerste emoties gaan alle kanten op.
Je gevoelens zijn niet meer dan logisch. Veroordeel jezelf niet maar geef jezelf de ruimte om deze informatie te verwerken.
Op de een of andere manier is het voor jongeren toch altijd een issue om uit de kast te komen, ongeacht hoe tolerant een gezin is. Wij hebben in de familie en kennissenkring verschillende homostellen, ik ga er nooit als vanzelfsprekend van uit dat jongens met meisjes aankomen of andersom, en toch bracht ons kind het als een heel groot nieuws.
Misschien is het goed om dan maar te erkennen dat het toch altijd wel een issue is. Het heeft niets te maken met tolerantie. Zoals een lesbische vrouw ooit zei, dat ze toch wel even moest slikken als haar zoon homoseksueel zou zijn. Grasspriet1980 verwoordt heel goed wat de primaire issues zijn, gevolgd door de vraag 'met wie kan/mag ik daarover praten'?
Tsjor
MidasWolf schreef op 28-12-2023 om 11:17:
“En heel egoïstisch gedacht: ik was graag oma geworden later;”
Ik wil toch even hier op reageren, ik ben hetero en toch komen ook hier geen kinderen. Wat ik hiermee wil zeggen, is dat hetero zijn niet gelijk staat aan grootouder worden.
Én: hetero zijn betekent niet dat jij persé heel blij wordt van de partner van je kind.....
Yumi schreef op 28-12-2023 om 12:14:
[..]
Dat begrijpt ze zelf ook echt wel Midas, niet zo streng
Gisterenavond gehoord, geen mogelijkheid om er met iemand over te praten en die eerste emoties gaan alle kanten op.
Ik bedoel het ook niet streng
Het is in ieder geval positief dat hij zich veilig genoeg voelt om het hier over te hebben op deze leeftijd. Dat is erg fijn zowel voor ouder als kind zelf natuurlijk.
Ook ik ben moeder van een jongen die op jongens valt. Anders dan jij zag ik het wel aankomen, hoewel hij niet echt een uiterlijk échte' homo is; zoals de meesten dus.
Heel herkenbaar die periode dat je je zo'n zorgen maakt over wat hij aan weerstand in zijn omgeving tegen gaat komen. Dat is wel een dingetje: mijn zoon heeft ook wel vervelende zaken meegemaakt sinds hij echt openlijk is; hij woont al een tijd samen met zijn vriend dus dat is vrij duidelijk. Mijn zoon heeft een lichte beperking en verkeert in kringen (begeleid werken)waar homo-seksualiteit soms moeilijk te accepteren is, blijkbaar. En daardoor heeft hij er inderdaad wel eens problemen mee gehad: uitgescholden worden e.d. Helaas heeft hij ook nare ervaringen met (waarschijnlijk latent homo-geinteresseerde) collega's die er van uitgingen dat iedere homo het 'leuk lekker of fijn' zou vinden in zijn kruis te worden gegrepen, of zo... M..a.w. werd hij aangerand. Daar heeft hij inderdaad wel echt last van gehad en hij heeft er EMDR voor gehad.
Ik begrijp ook heel goed dat je het lastig vind dat je op deze manier niet zo gemakkelijk oma wordt, hoewel dat natuurlijk best nog wel eens mee kan vallen! In mijn geval ben ik blij dat hij niet zo snel 'per ongeluk' een meisje zwanger zal maken, dus met zijn beperking kom je zelfs niet gemakkelijk aan een adoptiekindje, dus dat ontslaat mij dan weer van de verantwoordelijkheid, zeg maar. 
Ik vind het overigens erg flauw van anderen die meteen maar roepen dat 'een hetero-kind hebben je ook niet verzekerd van het oma worden' en dat het je ook niet verzekerd van een leuk schoonkind. Waar slaat dat op, om dat meteen te vergelijken?
In mijn ogen héél normaal dat je verward bent en dat er allerlei gevoelens als een tsunami over je komen. Zou vreemd zijn als je er de eerste dagen 'nuchter' onder bleef. Want - hoe open-minded we onszelf ook voelen of het misschien zelfs zijn - we willen toch allemaal dat het in ons gezin niet die richting uitgaat, als is het al maar vanwege 'oei, dat gaat niet de meest makkelijke weg worden'.
Geef je gevoelens even de tijd om er te zijn, ik lees tussen de regels door dat het zowel met jou als met je zoon hélemaal goed gaat komen. En misschien word jij ooit de fiere (schoon)moeder van een homofiel stel maar zeker binnenkort de blije ma van een zelfverzekerde homofiele zoon.
Nog drie p.s.-jes:
1. Het dwingt respect af dat hij het je recht voor de raap heeft gezegd.
2. Zo snel mogelijk ook jouw man op de hoogte brengen. Ik las in je OP dat je dat in eerste instantie niet van plan was. En dat keurde ik 100% af. Jij zou toch ook niet willen dat je man en je zoon zijn geaardheid wisten en jij niet, sluit je man dus niet buiten. Hij gaat het waarschijnlijk ook een aantal dagen moeilijk hebben, verzwaar het dan nog niet met 'het geheim' nog even onder jullie te houden.
3. En wat de mensen denken? Daar moet jij lak aan hebben! Kop omhoog en neus in de wind: het is JULLIE zoon!
Héél veel geluk in jullie verdere leven, ook voor de zoon.
Pippeltje schreef op 28-12-2023 om 15:00:
Ik vind het overigens erg flauw van anderen die meteen maar roepen dat 'een hetero-kind hebben je ook niet verzekerd van het oma worden' en dat het je ook niet verzekerd van een leuk schoonkind. Waar slaat dat op, om dat meteen te vergelijken?
Wat is daar flauw aan? Is dat niet nuchter de waarheid onder ogen zien, dan? Kom op, zeg!
Als iets anders uitpakt dan waarop je had geanticipeerd is het altijd moeilijk. Het vereist afstand doen van je verwachtingen en daarna aanpassen aan de nieuwe situatie.
