Vriendin, maar discussie over dochters
ik heb een vriendin al jaren, onze dochters zijn jaren bevriend. Nu is er tussen dochters het een en ander voorgevallen en zien ze elkaar niet meer. Ik heb hier heel erg mee gezeten wat er is voorgevallen en daar hebben we het over gehad, omdat ik er zo mee zat, terwijl ik dit eigenlijk niet wilde omdat ik bang was dat het tussen onze vriendschap in ging staan, dat heb ik ook uitgesproken. Het is een flinke discussie geworden waarbij we allebei voor ons eigen kind opkwamen. Die discussie zit me echt wel dwars. Vriendin gaf aan dit niet tussen ons in kwam te staan. Ik kan het niet loslaten en zie haar al paar weken niet meer. 2 weken geleden kon ze niet toen ik vroeg samen op terras te zitten. En wat nu? Ik wil graag afspreken, maar ja, moet ik nu weer het initatief nemen, daarbij voel ik me echt heel ongemakkelijk als we gaan afspreken. Maar ik zit er zo mee.
Wie het initiatief neemt, maakt mij niet zo veel uit. Sommige mensen zijn daar niet zo goed in. Ik houd dat ook niet bij, want ik vind het hebben van contact belangrijker dan wie het initieert. Je kunt daar heel halsstarrig aan vasthouden, maar dat kan ook het begin van het einde zijn omdat jullie wederzijds voor elkaar invullen dat de behoefte er blijkbaar niet is.
Onuitgesproken verwachtingen zijn heel vaak een bron van ellende. Je draait jezelf nu vast in 'ik denk dat zij denkt dat ...' terwijl je dat helemaal niet weet.
Ga geen aannames doen en dingen voor haar invullen, maar vraag het haar. Ze heeft gezegd dat ze nog steeds contact wil. Neem dat als uitgangspunt aan. Stel een nieuwe datum voor of vraag wanneer zij kan.
omdat ik iemand graag wil zien neem ik initiatief en ook omdat ik de contacten bij wil houden. Als iemand dit niet doet dan heb je denk ik niet zoveel zin in mij te zien,
Wat er bij ons speelt is denk ik toch de vriendschap van de dochters, zij vind daar wat van en ik ook. En nee, zij is begonnen over alle punten van mijn dochter te benoemen en toen heb ik het ook benoemd, want dat vind ik dan niet terrecht. Je kunt denken dat is iets van dochters, en dat is ook zo, maar het heeft toch invloed, ze heeft paar keer iets benoemd in alle jaren over mijn dochter. Haar dochter was bv 3e wiel, terwijl mijn dochter juist net zoveel rekening houdt met haar, en dan kreeg ik dat soms wel te horen.
Kleinduimpje schreef op 22-03-2024 om 11:13:
omdat ik iemand graag wil zien neem ik initiatief en ook omdat ik de contacten bij wil houden. Als iemand dit niet doet dan heb je denk ik niet zoveel zin in mij te zien,
Wat er bij ons speelt is denk ik toch de vriendschap van de dochters, zij vind daar wat van en ik ook. En nee, zij is begonnen over alle punten van mijn dochter te benoemen en toen heb ik het ook benoemd, want dat vind ik dan niet terrecht. Je kunt denken dat is iets van dochters, en dat is ook zo, maar het heeft toch invloed, ze heeft paar keer iets benoemd in alle jaren over mijn dochter. Haar dochter was bv 3e wiel, terwijl mijn dochter juist net zoveel rekening houdt met haar, en dan kreeg ik dat soms wel te horen.
Stop met denken voor een ander. Dat levert alleen maar gedoe op, zoals je nu ziet. Vraag ernaar en accepteer het antwoord, ipv ook daar weer wat over te denken.
Wat dacht je van je telefoon pakken en haar bellen?
Daar ben je vriendinnen voor, en wie het initiatief neemt met afspreken, sorry maar daar hebben ik en mijn vrienden zich nog nooit bezig gehouden.
De ene keer is die drukker en de andere keer de ander, simpel.
Kleinduimpje schreef op 22-03-2024 om 11:13:
Haar dochter was bv 3e wiel, terwijl mijn dochter juist net zoveel rekening houdt met haar, en dan kreeg ik dat soms wel te horen.
Advies: twee dingen kunnen tegelijkertijd waar zijn. Haar dochter kan een beetje derde wiel zijn én jouw dochter kan tegelijkertijd haar best doen om rekening te houden. Sterker nog; als je dochter daar haar best voor moet doen (en dat zo voelt), is de kans groot dat vriendindochter derde wiel ís, anders kostte het waarschijnlijk minder moeite. Het gaat me niet om dit voorbeeld (je hoeft ook niet verder uit te leggen waarom je gelijk hebt en dat het toch anders zit), maar meer om je houding. Je kunt je ook proberen te verplaatsen in haar.
Je wil nog steeds je gelijk halen. En ik snap dat best, dat is echt niet raar. Maar zolang je daar nog mee bezig bent, op deze manier… op alle slakken zout legt, in je hoofd lijstjes van initiatief en misstappen bijhoudt, denk ik dat je nog niet klaar bent om écht weer een vriendschap met haar aan te gaan.
ik wil best een klein gedeelte uitleggen. Het met zijn drieën zijn, mijn dochter achteraan laten fietsen de hele weg en zelf langs anders meisje heel de weg fietsen. Dan fiets mijn dochter van het uur 5 minuten langs meisje en dan ben je het 3e wiel en zo zijn er veel voorbeelden. Als je dan thuis een heel ander verhaal verteld is dat natuurlijk niet helemaal eerlijk en zo ging dat heel vaak. En dan krijg ik te horen dat ze het 3e wiel is. Dus ik kan me daar dan niet echt in verplaatsen. En dochter wilt dit niet meer, wat ik helemaal snap. Maar ik wil de vriendschap nog wel graag. Ik heb haar net geappt om morgen af te spreken, maar ze kan niet.
Kleinduimpje schreef op 22-03-2024 om 18:53:
ik wil best een klein gedeelte uitleggen. Het met zijn drieën zijn, mijn dochter achteraan laten fietsen de hele weg en zelf langs anders meisje heel de weg fietsen. Dan fiets mijn dochter van het uur 5 minuten langs meisje en dan ben je het 3e wiel en zo zijn er veel voorbeelden. Als je dan thuis een heel ander verhaal verteld is dat natuurlijk niet helemaal eerlijk en zo ging dat heel vaak. En dan krijg ik te horen dat ze het 3e wiel is. Dus ik kan me daar dan niet echt in verplaatsen. En dochter wilt dit niet meer, wat ik helemaal snap. Maar ik wil de vriendschap nog wel graag. Ik heb haar net geappt om morgen af te spreken, maar ze kan niet.
Je klinkt vermoeiend, niveau basisschool/helicopter moeder. Je kind is 18, let it go. Als je niet meer bevriend wil zijn laat je het verwateren maar dit moeilijke gedoe van jou zou ik ook geen zin in hebben, zelfde trouwens als in de topics wederom over je dochter maar dan met haar bijbaantje.
Kleinduimpje schreef op 22-03-2024 om 18:53:
ik wil best een klein gedeelte uitleggen.
Doemijdieglazenbol schreef op 22-03-2024 om 18:31:
[..]
Het gaat me niet om dit voorbeeld (je hoeft ook niet verder uit te leggen waarom je gelijk hebt en dat het toch anders zit), maar meer om je houding. Je kunt je ook proberen te verplaatsen in haar.
ik had al verwacht dat je dat ging doen. Daarom schreef ik al dat dat niet hoeft.
En je; kun je morgen afspreken is niet erg open. Je zet haar direct onder druk en nu kun je mokken dat ze niet meegeeft. Heb je gezegd dat je haar mist of dat je het vervelend vindt dat het zo is gelopen? Of nog beter… je excuses aangeboden voor jouw aandeel?
door morgen er aan te koppelen, geef je een bijna onmogelijke deadline. En saboteer je jezelf, want natuurlijk kan of wil ze dan niet. Maar jij voedt wel je eigen gelijk; het ligt niet aan jou en jij hebt je best gedaan.
Ik zou dit ook niet prettig vinden als ik jouw vriendin was en steeds meer afstand nemen.
over een andere boeg; wat voel je hier nu bij? Ik krijg de indruk dat je vooral nog boos bent op dit moment. Klopt dat?
Kleinduimpje schreef op 21-03-2024 om 18:22:
ja en ik baal dat ik al het initatief heb genomen om af te spreken, en er nu geen actie komt.
Dit vind ik een foute instelling. Je hebt geprobeerd en ze wil (voorlopig?) niet. Dan ga jij al direct in de verdediging: zie je wel, het ligt niet aan mij. Ik heb initiatief genomen en dat moet 'beloond' worden. Geef het tijd en ga niet de ganse tijd uit van je gelijk, ook al heb je dat misschien. Vriendschap is door dik en dun en momenteel is het dan dun. En blijft ze 'niet willen', dan kan jij je tenminste recht aankijken en zeggen dat je geprobeerd hebt.
En kies wat je wil hebben: gelijk of geluk.
Kleinduimpje schreef op 22-03-2024 om 07:54:
toxisch? Nee natuurlijk niet. Ik wil juist dat het goed is tussen ons en we het verder bij de meiden laten. Ik wil zeker mijn gelijk niet halen, de vriendschap staat me bovenaan, maar ik wil dat een ander het ook nog fijn vindt en niet dat ik achter iemand aan loop. En jullie zeggen al een paar keer dat ik het moet vragen, maar dat heb ik al gedaan, en ze heeft benoemt dat het niet tussen ons in staat, maar dan ben ik toch onzeker dat dit misschien wel zo is en ze boos op me is. Iemand kan ook boos zijn en dit niet benoemen.
Soms heeft iemand gewoon even ruimte nodig. Is dat ook een optie? Dan hoeft er niet per se sprake te zijn van boosheid, maar kan het wel zijn dat dingen die gezegd zijn, eventjes moeten slijten. Zorg ervoor dat ze niet door jouw hoepels van onzekerheid moet springen. Spreek je uit als je haar deelgenoot wilt maken van je gedachten, vraag om duidelijkheid als je daar behoefte aan hebt, maar waak ervoor dat zij iets voor jou moet oplossen dat in jou zit. Jouw onzekerheid is feitelijk niet haar zorg. Je kunt haar vragen om empathischer te reageren. Maar misschien kan ze dat niet, omdat ze eventjes die eerder genoemde ruimte nodig heeft. Dan loop je op dat moment aan iemand te trekken, die daardoor waarschijnlijk alleen maar meer afstand wil nemen.
Daarnaast lees ik -net als de anderen hier- dat je erg op de verdediging zit en wilt aantonen dat hoe jij denkt en voelt terecht is. Daarmee ben je idd bezig met je gelijk willen bewijzen en zolang je zo in de wedstrijd staat, zal je vriendin dat vanaf een kilometer ruiken. Jij houdt daarmee eigenlijk (onbewust en onbedoelt, maar toch) de strijd gaande. Jouw manier van denken spreekt jezelf tegen die zegt dat je het niet tussen jullie in wil laten komen. Dat is precies waar je mee bezig bent.
ik heb toch nergens gezegd dat ik mijn gelijk moet hebben bij haar, totaal niet juist, ik wil gewoon de vriendschap en helemaal niet over dochters hebben. Daarbij zeg ik toch nergens te mokken dat ze morgen niet kan en dat ik morgen aangeef is omdat ik morgen zou kunnen, natuurlijk kan het bij haar niet uitkomen, daar gaat het toch helemaal niet om., het ging me erom of ik het wel moet vragen. En dat is me nu toch duidelijk dat ik dat gewoon kan doen, daarvoor was dit topic toch, dus opgelost.
ik heb toch nergens gezegd dat ik mijn gelijk moet hebben bij haar, totaal niet juist, ik wil gewoon de vriendschap en helemaal niet over dochters hebben. Daarbij zeg ik toch nergens te mokken dat ze morgen niet kan en dat ik morgen aangeef is omdat ik morgen zou kunnen, natuurlijk kan het bij haar niet uitkomen, daar gaat het toch helemaal niet om., het ging me erom of ik het wel moet vragen. En dat is me nu toch duidelijk dat ik dat gewoon kan doen, daarvoor was dit topic toch, dus opgelost.
Doemijdieglazenbol schreef op 22-03-2024 om 19:13:
[..]
[..]
ik had al verwacht dat je dat ging doen. Daarom schreef ik al dat dat niet hoeft.
En je; kun je morgen afspreken is niet erg open. Je zet haar direct onder druk en nu kun je mokken dat ze niet meegeeft. Heb je gezegd dat je haar mist of dat je het vervelend vindt dat het zo is gelopen? Of nog beter… je excuses aangeboden voor jouw aandeel?
door morgen er aan te koppelen, geef je een bijna onmogelijke deadline. En saboteer je jezelf, want natuurlijk kan of wil ze dan niet. Maar jij voedt wel je eigen gelijk; het ligt niet aan jou en jij hebt je best gedaan.
Ik zou dit ook niet prettig vinden als ik jouw vriendin was en steeds meer afstand nemen.
Deze reactie snap ik dus echt niet, jij zegt nooit tegen een vriendin , kun je morgen misschien een terrasje pikken, wat heb ik daar niet goed aan gedaan? Waarom zet ik in godsnaam iemand onder druk. Je kan of je kan niet, dat is toch niet iemand onder druk zetten? Wat vind ze hier niet prettig aan? Ik moest hier van iedereen haar gewoon appen en dat heb ik gedaan en nu heb ik het niet goed gedaan?
Kleinduimpje schreef op 22-03-2024 om 19:45:
ik heb toch nergens gezegd dat ik mijn gelijk moet hebben bij haar, totaal niet juist, ik wil gewoon de vriendschap en helemaal niet over dochters hebben. Daarbij zeg ik toch nergens te mokken dat ze morgen niet kan en dat ik morgen aangeef is omdat ik morgen zou kunnen, natuurlijk kan het bij haar niet uitkomen, daar gaat het toch helemaal niet om., het ging me erom of ik het wel moet vragen. En dat is me nu toch duidelijk dat ik dat gewoon kan doen, daarvoor was dit topic toch, dus opgelost.
Veel succes morgen. Mijn tip: neem genoegen met bespreken in plaats van uitspreken en ook met een compromis in plaats van een excuus.
Kleinduimpje schreef op 22-03-2024 om 19:50:
ik heb toch nergens gezegd dat ik mijn gelijk moet hebben bij haar, totaal niet juist, ik wil gewoon de vriendschap en helemaal niet over dochters hebben. Daarbij zeg ik toch nergens te mokken dat ze morgen niet kan en dat ik morgen aangeef is omdat ik morgen zou kunnen, natuurlijk kan het bij haar niet uitkomen, daar gaat het toch helemaal niet om., het ging me erom of ik het wel moet vragen. En dat is me nu toch duidelijk dat ik dat gewoon kan doen, daarvoor was dit topic toch, dus opgelost.
[..]
Deze reactie snap ik dus echt niet, jij zegt nooit tegen een vriendin , kun je morgen misschien een terrasje pikken, wat heb ik daar niet goed aan gedaan? Waarom zet ik in godsnaam iemand onder druk. Je kan of je kan niet, dat is toch niet iemand onder druk zetten? Wat vind ze hier niet prettig aan? Ik moest hier van iedereen haar gewoon appen en dat heb ik gedaan en nu heb ik het niet goed gedaan?
Eh morgen klinkt nogal pushy. Hey binnenkort afspreken klinkt beter. Dan laat je het bij de ander.
