Kostgeld

Genieten

Ik ben het in zoverre eens met Juliza dat kinderen nu nog even mogen genieten dat ik het niet nodig vindt dat ze al de hele bak met lasten op hun schouders hoeven te voelen als ze thuis wonen. Dan hebben ze de luxe dat ze zich nog even geen zorgen hoeven te maken om de huur, het water, de energiekosten. Dat komt in het zelfstandige leven nog lang genoeg aan bod. Maar het lijkt me wel goed om ze te laten ontdekken wat rondkomen is. Als je, ik zeg maar wat, 300 euro tot je beschikking hebt, moet een kind daarmee leren de maand netjes te sluiten. Of dat nou helemaal zelf verdiend geld is of met een bijdrage van vader en moeder, maakt in mijn ogen niet uit. Dat is maar net afhankelijk wat de ouders bij kunnen en willen dragen en wat het kind heeft. Ik denk echt dat je dat beter thuis kunt leren dan wanneer je lang leve de lol in een eigen huis neerstrijkt. Ik ken nu even geen exacte cijfers, maar de financiële problemen onder jongeren die net het huis uit zijn, zijn behoorlijk groot. Dat zal zonder twijfel voor een groot deel aan naïeviteit liggen en gebrek aan overzicht.

Beiden

Ik ben er heel erg voor dat mijn kinderen nu ze jong-volwassen zijn (en toen ze pubers waren) zoveel mogeijk genieten van hun leven, niet omdat het daarna alleen maar slechter zal worden, maar omdat ik niet weet of er een 'hierna' zal zijn. Maar ik probeer(de) hen ook bij te brengen hoe ze met hun geld om moeten gaan (en dat betekende dat ik zeker niet alles voor hen ging betalen én dat er kostgeld betaald werd), daarvan hebben ze toen ze volwassen werden ook profijt gehad. Mijn zoon heeft nu meer geld uit te geven dan hij ws ooit zal hebben als hij een zelfstandig 'volwassen' bestaan heeft, ik gun hem dat van harte, maar bespreek zijn financiele situatie regelmatig met hem, om hem heen ziet hij mensen die veel geld uitgeven en dat lijkt ook zijn norm te worden, hij zal moeten inzien dat dat niet kan, anders komt hij 'straks' echt in de problemen ( zoals zoveel anderen)

Miriam

*****Je eerdere veronderstelling dat je 'alles' voor hen betaalt en zij dus niets zelf zouden doen, klopt niet. In dat licht is het niet zo eerlijk om niet ook je werkende dochter om een bijdrage te vragen.****

Ik weet het niet, ik vind dat een beetje krom. Ze studeert ja, dat is ook een vorm van werken, alleen levert het geen geld op, maar dadelijk een diploma.
Wij vragen geen bijdrage van haar, ze krijgt zelfs nog zak/kleedgeld van ons. Wat ze verdient gaat naar haar rijbewijs.
Werkende dochter een bijdrage vragen omdat zij niet studeert vind ik niet terecht. Zij werkt 40 uur p.w. voor haar geld. Ze doet dus ook wel wat. En ze heeft ons qua studiekosten niets gekost, dan vind ik het wel zo netjes om zeker de eerste 4 jaar geen kostgeld te vragen.

Brianna

Fijn dat je weer opgeknapt bent.
Dit forum is een forum waar iedereen een mening over iedereen heeft. Ik niet minder, maar ik zeg er gelijk bij dat iedereen gewoon lekker moet doen wat hij wil. Dat jij je dochter een rijbewijs wilt laten halen is zo bekeken prima, ik zou het alleen niet doen op die manier. Gevolg is waarschijnlijk wel dat jouw dochter wat dit betreft blijer met jou is dan mijn dochter met mij
Ik snap je gedachte wel om je dochter haar rijbewijs te laten halen, maar ik zie dat toch echt als iets waar mijn verantwoordelijkheid ophoudt en die van mijn dochters begint. Zij willen later een auto omdat ze dat leuk en makkelijk vinden. Groot gelijk, maar ik hoef dat niet te betalen. Misschien komt mijn mening ook weer voort uit het budget wat wij hebben voor luxe. Dat is niet zo groot, wij voelen uitgaven als wekelijkse rijlessen meteen in onze portemonnee. Ik vind niet dat mijn dochters mogen verwachten dat ik een dag extra ga werken om hen een rijbewijs te bezorgen.
Kostgeld vragen aan een student gaat mij ook te ver. Maar ik vind wel dat er van eigen verdiend geld iets meer verwacht mag worden dan dat er lol van getrapt wordt. Ik geef dus geen kleedgeld meer en het zakgeld valt weg.

Kun je beter laten

Brianna:"Werkende dochter een bijdrage vragen omdat zij niet studeert vind ik niet terecht. Zij werkt 40 uur p.w. voor haar geld. Ze doet dus ook wel wat. En ze heeft ons qua studiekosten niets gekost, dan vind ik het wel zo netjes om zeker de eerste 4 jaar geen kostgeld te vragen."
Hm, deze redenatie maakt studeren tot iets dat je maar beter kunt laten. Voeg er de redenatie van Beatrijs bij (die van de etiquetten) en je moet je werkende kind zelfs betalen, namelijk dat wat je studerende kinderen je gekost hebben. Dat ligt rond de 700 euro in de maand, vindt de IB-groep (zie folder ouderbijdrage). Dat is 4 jaar salaris, tussenliggende promoties én een tegoed van ruim 33.000 euro van pa en ma.
Het is maar net hoe je rekent natuurlijk.
Groet,
Miriam Lavell (niet verbaasd over de credietcrisis)

Wel studeren

****Hm, deze redenatie maakt studeren tot iets dat je maar beter kunt laten****

Dat nu ook weer niet, want werkende dochter ziet ook wel dat zij zonder vervolgopleiding (heeft alleen VWO) niet echt een topsalaris zal gaan verdienen. Ze zit nu net iets boven het minimumloon. Bijvoorbeeld een huis kopen zal er met haar salaris nooit in zitten.

En die opvatting van Beatrijs is natuurlijk larie. Dan zou elke ouder vanaf de geboorte bij moeten houden wat ze per kind kwijt zijn en dit dan tot in den treure gelijk moeten trekken. Das weer erg zielig.

We spreken ons nog....

Over vier jaar ....
Groet,
Miriam Lavell

Ik kan het niet onder woorden brengen

Maar ik ga het proberen. Ik heb moeite met zinnen als: laat ze nog maar even kind zijn, laat ze nog maar even genieten, ze moeten straks al zoveel - enzovoort. Ten eerste lijkt het net of dat je alleen de eerste 15-20 jaar van je leven maar zorgeloos kunt genieten - en dat vind ik raar. Ik heb zelf juist de indruk, dat ze door vroegtijdig dingen te leren de skills aanleren om in hun latere leven te genieten. Als je weet hoe geld (voor je) werkt, kun je ook nog zorgeloos genieten als je zo oud bent als ik. Ik heb grip op de zaak en dat zorgt er voor, dat ik zorgeloos kan zijn.
Ten tweede denk ik dat vooruit, meer, groter en luxer altijd eenvoudiger is dan achteruit, minder en eenvoudiger. Vooral als het móet. Kijk, uit vrije keuze op de hei gaat zitten zonder elektriciteit is een stuk leuker dan het móeten vanwege schulden. Ik zie wel wat in "groei". Tussen hun 12e en hun 18e neemt het inkomen van onze kinderen soms wel met 3, 400% toe - effe zwart wit. Van 1 euro zakgeld in de week naar 6-800 euro/maand door studiefinanciering en baantje. Dat niveau gaan ze niet blijven vasthouden. Gemiddeld zit je in NL zo rond je 45e-50e op je top qua functie en inkomen. En met "je top" bedoel ik dan ook echt je persoonlijke top; die zal voor iedereen anders liggen. Dat betekent dat je na je zorgeloze eerste levensjaren zo'n 25-30 jaar de tijd hebt om op die top te komen en nog een aantal keren dat kunstje te flikken van een sprong in je inkomen. Ik kan je verzekeren dat dat niet meevalt, de sprong van 600 netto-voor-de leuk 2000 netto voor de leuk maak je niet in de eerste zes jaren na je zorgeloze jeugd. Bruto, wellicht. Maar daar gaat nog een hoop vanaf aan belasting af en vaste lasten.
Juliza, je schrijft dat jullie gezin tevreden is met de band voor elkaar, liefde, warmte en af en toe wat lekkers bij de koffie. Jullie eren het kleine en genieten er van. Prachtig en helemaal waar: je hoeft geen miljonair te zijn om te genieten van een zonsondergang. Maar ik durf te stellen dat je er voorál van kunt genieten omdat je je dat kunt permitteren vanuit je riante woning met goedwerkende CV. Wat ik hierboven ook al schreef: genieten van het kleine en simpele van het leven is vooral goed te doen als het een bewuste keuze is. Op het moment dat iemand anders (je baas, sociale zaken of de schuldhulpverlening) voor jou beslist dat je die reep chocola met nootjes niet kunt kopen omdat je budget daar niet toereikend voor is is het ineens heel anders. Mensen die de pech hebben in de bijstand of de schuldhulpverlening te zitten, willen daar ook altijd heel graag weer vanaf en heel graag meer geld te besteden hebben. Dan gaan ze dat kleine en simpele van het leven gewoon wel waarderen met geld op de bank.
Idem voor de link van het CBS die je stuurde: daar gaat het over acute financiele problemen. Niet over sluipende en hardnekkige. Samenwonen op een kamertje van 4bij3 met twee studenteninkomentjes is hartstikke leuk en romantisch als je 20 bent. Maar als je 35 bent liggen je ambities toch vaak net ietsje anders.

Tirza

Juliza

He, jammer. Ik hoopte dat je me ging aanbidden

Tirza