Dochter van 12 pubert - hoe gaan andere ouders ermee om?
Dag ouders,
Ik had met onderstaande tekst gereageerd in een ander topic, maar mij werd aangeraden om een nieuw topic te openen. Bij deze dus. Zal de tekst hier en daar even aanpassen.
We hebben een meisje van net 12 die begonnen is aan de puberteit. Ze is de oudste van 2. Lichamelijk én geestelijk lijkt ze verder te zijn dan gemiddeld, ik zou haar minimaal 13 schatten als ik haar niet kende. Dit vooral in het willen dragen van make-up (meer dan wat mascara en lipgloss), non-verbale communicatie, attitude en zo af en toe iets willen wat nog niet bij haar leeftijd past, zoals bijvoorbeeld 's avonds na het eten nog naar buiten terwijl het donker is. Allemaal niet wereldschokkend hoor, maar haar grote nieuwsgierigheid naar de rest van de wereld maakt me weleens bang. Ze heeft hordes vriendjes en vriendinnetjes en ze is een geliefd meisje. Laat de kaas niet van haar brood eten en heeft haar bekkie bij.
Ik zelf heb veel moeite met haar losser te laten. Te laten ontdekken en fouten te maken. Wil graag de controle houden maar die heb je niet altijd en dat vind ik moeilijk. Komt bij mij voort uit onzekerheid die diep in mijzelf zit. Altijd bang voor wat anderen denken en vinden. Bang dat ze volledig ontspoort straks. Ik weet het, niet goed. In het belang van onze band en het vertrouwen werk ik daar hard aan maar ik merk dat ik het heel moeilijk vind. We praten heel veel met haar, in de hoop haar wijzer en krachtiger te maken. Ze weet ergens wel goed wat de grenzen zijn en houdt zich daar over het algemeen wel aan.
Nu bekende ze vorige dat ze pas een keer een trekje van een vape geprobeerd had. Ze was heel eerlijk en we hebben er samen goed over gesproken. Ergens snap ik wel dat ze er nieuwsgierig naar is, hoewel ik daar uiteraard niet blij mee ben. Maaarrrr hoe gaan jullie als ouders nu met dit soort dingen om. Ze heeft t eerlijk bekend, we hebben erover gesproken en nu hopen wij dat ze zo snugger is het niet meer te doen. Verbieden doen we het niet, want dit werkt averechts. Maar hoe werkt dat bij jullie met vertrouwen. Hoe gaan jullie om met 'angsten' rondom je puber (bang dat ze domme dingen doen, uit de bocht vliegen, met verkeerde mensen om gaan, etc.). En hoe stellen jullie je grenzen. Wat sta je bijvoorbeeld toe en hoe 'straf' je.
Lieve groetjes
Tja, ik had geen standaard straf of grenzen. Ik bepaalde per gebeurtenis. Veel praten inderdaad en in contact blijven.
Als ik iets niet vertrouwde of iets een naar onderbuikgevoel gaf, verbood ik het ( een feestje met oudere pubers bv. ) ik ging die ellenlange strijd en discussie dan aan, maar gaf niet toe.
Angsten over je kind gaan nooit weg, ook niet als ze zoals de mijne nu volwassen zijn.
Het is positief dat ze er met jullie over praat! Ik zou haar niet straffen voor het vapen want dan gaat ze het stiekem doen. Grijp wel de kans die je krijgt om erover te praten.
Houd een vinger aan de pols door met haar in gesprek te blijven. Grote mond en verbroken afspraken daar zou ik wel een punt van maken. Straffen niet zozeer maar wel grenzen aangeven.
Ik heb nooit gestraft voor dingen die ze zelf opbiechten, wel een goed gesprek waarom ik denk dat dingen niet handig / goed zijn of dat het voor later is.
Het is een lastige periode want de ene keer zijn ze al 12, de andere keer nog maar 12 en dat blijft wel tot ze uitgevlogen zijn.
Alleen komen ze nu wel op een leeftijd dat je moet gaan beginnen met afhechten, het grote opvoedwerk is gedaan zodra ze op de middelbare zitten, dan kun je nog wat bijsturen maar hun blik wordt meer naar buiten het gezin gericht. Zo te lezen is die van jou daar wat sneller dan gemiddeld bij.
Koko67 schreef op 14-02-2023 om 11:52:
Tja, ik had geen standaard straf of grenzen. Ik bepaalde per gebeurtenis. Veel praten inderdaad en in contact blijven.
Als ik iets niet vertrouwde of iets een naar onderbuikgevoel gaf, verbood ik het ( een feestje met oudere pubers bv. ) ik ging die ellenlange strijd en discussie dan aan, maar gaf niet toe.
Angsten over je kind gaan nooit weg, ook niet als ze zoals de mijne nu volwassen zijn.
Ja, veel praten is inderdaad wat we proberen en daardoor hopen te weten wat er in het koppie omgaat. Ik vind het een goede tip die je hier geeft. Dan weten ze ook dat de keer dat je iets verbiedt, je daar ook een gegronde
Wat ik moeilijk vind, is dat er ook zo’n groot deel van haar leven is wat zich afspeelt op Snapchat etc. Ze lezen het en daarna is het weg. Dus dit is iets wat we puur op vertrouwen toelaten.
alhambra schreef op 14-02-2023 om 12:17:
Het is positief dat ze er met jullie over praat! Ik zou haar niet straffen voor het vapen want dan gaat ze het stiekem doen. Grijp wel de kans die je krijgt om erover te praten.
Houd een vinger aan de pols door met haar in gesprek te blijven. Grote mond en verbroken afspraken daar zou ik wel een punt van maken. Straffen niet zozeer maar wel grenzen aangeven.
Absoluut! Daar waren we ook heel trots op en dan zie je dus ook precies het punt wat Ysenda hieronder aanhaalt: dan is ze nog maar 12. Komt ineens die kinderlijke onschuld weer om de hoek kijken, dat ze eigenlijk niet wist wat ze met haar 'geheim' aan moest. We hebben het verder ook niet verboden. Aangehaald wat de risico's zijn en dat het niet slim is om te doen, maar er verder geen woorden aan vuil gemaakt in de zin van een verbod. Dat werkt denk ik alleen maar averechts. Vertrouwen hebben in haar gezonde verstand en haar dat vertrouwen laten voelen.
Vanochtend een flinke aanvaring maar haar gehad, waarbij ze een enorm grote mond tegen me had met een attitude van heb ik jou daar en dat heeft geresulteerd in een middagje binnen na school straks. Woest was ze.
Ysenda schreef op 14-02-2023 om 12:56:
Ik heb nooit gestraft voor dingen die ze zelf opbiechten, wel een goed gesprek waarom ik denk dat dingen niet handig / goed zijn of dat het voor later is.
Het is een lastige periode want de ene keer zijn ze al 12, de andere keer nog maar 12 en dat blijft wel tot ze uitgevlogen zijn.
Alleen komen ze nu wel op een leeftijd dat je moet gaan beginnen met afhechten, het grote opvoedwerk is gedaan zodra ze op de middelbare zitten, dan kun je nog wat bijsturen maar hun blik wordt meer naar buiten het gezin gericht. Zo te lezen is die van jou daar wat sneller dan gemiddeld bij.
Ja ze denken dat ze de wijsheid al in pacht hebben. Helaas...Niks is minder waar. We hopen inderdaad dat ze haar normen en waarden heeft en dat we daar op kunnen voortborduren. Straks gaat ze naar de middelbare ja, en dan moeten we haar nog losser gaan laten. En ze is inderdaad sneller dan gemiddeld...
Mijn kinderen zijn volwassen maar ik herken wat je zegt. En ook precies op die leeftijd.
Ik vind dat je het heel goed doet. Niet straffen voor dingen die ze opbiecht, vinger aan de pols en blijven praten. Het is een lastige fase maar dat ze die doormaakt is alleen maar een (goed) teken van een normale ontwikkeling.
Ik vond het moeilijkste deel dat ik soms streng moest zijn (consequent) en dat dit soms ruzie opleverde. Maar alles is goedgekomen en dat gaat bij jou vast ook zo 
Succes!
Wat een lief bericht. Ik hoop inderdaad dat we het goed doen zo. Als we haar straffen dan zal ze de volgende keer niets meer vertellen. Zelf gaf ze ook aan dat ze zich veilig en vertrouwd voelde nadat ze het verteld had.
Deze fase zal nog wel lastiger gaan worden vrees ik 
Ja, consequent zijn is moeilijk ja. Ze zit nu voor straf thuis vanwege haar grote mond vanochtend en ze verveelt zich stierlijk. Hopelijk was het een goede les 
Ik denk dat het veilig voelen om te praten voor een puber erg belangrijk is. Tegelijkertijd zou ik me er ook niet teveel van voorstellen. Heel veel hebben mijn pubers niet verteld. Dat hoor ik nu pas, nu ze volwassen zijn.
Terwijl ik altijd dacht dat ze me alles vertelde.
Maar goed ook dat ik dat toen niet wist, ik zou slapeloze nachten hebben gehad.
Koko67 schreef op 14-02-2023 om 14:43:
Ik denk dat het veilig voelen om te praten voor een puber erg belangrijk is. Tegelijkertijd zou ik me er ook niet teveel van voorstellen. Heel veel hebben mijn pubers niet verteld. Dat hoor ik nu pas, nu ze volwassen zijn.
Terwijl ik altijd dacht dat ze me alles vertelde.
Maar goed ook dat ik dat toen niet wist, ik zou slapeloze nachten hebben gehad.
Hele grote +1 ja. Al verschilt het wel qua puber. Maar laat die puber lekker puberen, binnen de grenzen die je stelt. En probeer een klein beetje ook te herinneren dat je zelf die leeftijd ook had. Wij proberen onze kinderen zo veel mogelijk mee te geven dat ze altijd bij ons terecht kunnen, of we nu het halve of hele verhaal kennen: We zijn er en zullen je helpen. Altijd.
Mijn ouders stonden (staan) er nog steeds zo in en ik merk dat me dat veel gebracht heeft. Blijf een beetje in verbinding met je jongere zelf. Ik moet er niet aan denken dat zoonlief als die 16 is met vrienden op vakantie gaat. Maar aan de andere kant: Deze man zat zelf ook met zn 16 jaren jong in Lloret. Het is wat het is.
Elpisto schreef op 14-02-2023 om 15:36:
[..]
Hele grote +1 ja. Al verschilt het wel qua puber. Maar laat die puber lekker puberen, binnen de grenzen die je stelt. En probeer een klein beetje ook te herinneren dat je zelf die leeftijd ook had. Wij proberen onze kinderen zo veel mogelijk mee te geven dat ze altijd bij ons terecht kunnen, of we nu het halve of hele verhaal kennen: We zijn er en zullen je helpen. Altijd.
Mijn ouders stonden (staan) er nog steeds zo in en ik merk dat me dat veel gebracht heeft. Blijf een beetje in verbinding met je jongere zelf. Ik moet er niet aan denken dat zoonlief als die 16 is met vrienden op vakantie gaat. Maar aan de andere kant: Deze man zat zelf ook met zn 16 jaren jong in Lloret. Het is wat het is.
Ik zou als ouder blijer zijn met Londen dan met Lloret denk ik. 
Ysenda schreef op 14-02-2023 om 12:56
Alleen komen ze nu wel op een leeftijd dat je moet gaan beginnen met afhechten, het grote opvoedwerk is gedaan zodra ze op de middelbare zitten, dan kun je nog wat bijsturen maar hun blik wordt meer naar buiten het gezin gericht.
Eens met veel wat je schrijft, maar 'het grote opvoedwerk is gedaan' na de basisschool ervoer ik wel anders. Voor mijn gevoel begon het grote werk toen pas. Juist door de vele invloeden van buiten het gezin en buiten de beschermde basisschool. Veel gesprekken hoe ze dingen beleefden, de interactie tussen leraren en leerlingen, het gedrag van leerlingen onderling, de verleidingen van drank en drugs, omgaan met geld, de richting die ze met studie en leven uitwillen. Bij het ene kind alleen een beetje begeleiden, bij de ander flink stimuleren of bijsturen. En dat houdt op hun 18e niet op.
En hoe gaan jullie bv om met het gebruik van een telefoon? Hebben diegenen van dezelfde leeftijd als mn dochter schermtijd? Wat staan jullie qua apps en privacy-instellingen? Controleren jullie telefoons?
Wilmamaa schreef op 15-02-2023 om 07:07:
[..]
Eens met veel wat je schrijft, maar 'het grote opvoedwerk is gedaan' na de basisschool ervoer ik wel anders. Voor mijn gevoel begon het grote werk toen pas. Juist door de vele invloeden van buiten het gezin en buiten de beschermde basisschool. Veel gesprekken hoe ze dingen beleefden, de interactie tussen leraren en leerlingen, het gedrag van leerlingen onderling, de verleidingen van drank en drugs, omgaan met geld, de richting die ze met studie en leven uitwillen. Bij het ene kind alleen een beetje begeleiden, bij de ander flink stimuleren of bijsturen. En dat houdt op hun 18e niet op.
Nou het grote opvoedwerk is gedaan (helpen met alles en de regels leren) en het grote Praten is begonnen. Zo ervaar ik het telkens
Frikandelspeciaal schreef op 18-02-2023 om 08:34:
En hoe gaan jullie bv om met het gebruik van een telefoon? Hebben diegenen van dezelfde leeftijd als mn dochter schermtijd? Wat staan jullie qua apps en privacy-instellingen? Controleren jullie telefoons?
Nee, zoon heeft nooit schermtijd gehad maar in de weinige vrij te besteden vrije tijd vind ik hem die 'rust' ook wel. Hij was geen gamer en trainde 3-4x per week intensief met in de weekenden de hele dag competitie of toernooien. Dus veel tijd om te schermen was er ook niet.
Frikandelspeciaal schreef op 18-02-2023 om 08:34:
En hoe gaan jullie bv om met het gebruik van een telefoon? Hebben diegenen van dezelfde leeftijd als mn dochter schermtijd? Wat staan jullie qua apps en privacy-instellingen? Controleren jullie telefoons?
Mijn zoon van 12 kan onbeperkt op zijn telefoon, maar op de apps staan zeker limieten. Anders is meneer 24/7 bezig met tik-tok en allerlei onzin spelletjes. Niet erg handig met huiswerk e.d.
Heel af en toe loop ik wel eens door zijn what's app (met zijn toestemming). Globaal, gewoon even kijken of er geen rare dingen spelen. In een app-groep van de basisschool is het eens helemaal mis gegaan met filmpjes en pesten. Ik weet dat veel mensen zeggen dat ook kinderen recht hebben op privacy. Maar ze moeten nog zoveel leren wat wel en niet kan, en zeker op digitaal gebied. Klein beetje sturen kan mijns inziens geen kwaad.
Schermtijd hadden mijn kinderen niet. Wel moesten ze tot ongeveer hun 14e hun telefoon beneden laten liggen als ze naar bed gingen. Vooral mijn oudste had deze regel nodig, anders bleef hij appen op zijn telefoon.
Met privacy had ik niet veel toen ze jong waren. Zeker toen ze net op het VO zaten heb ik regelmatig in hun telefoon gekeken. Niet direct met hun toestemming, maar ze wisten dat ik het deed.( voorwaarde van een mobiel krijgen was hun toegangscode hebben)
Rond hun 14e heb ik dat losgelaten en hebben ze een andere code erop gezet.
