Dochter 16 jaar met autisme kan geen baantje krijgen

Volgens mij doen ze aan interne opleidingen. Sommige intreders zie je later doorschuiven naar de groente- of broodafdeling of als kassière.

Op die leeftijd vond ik het salaris zo laag, dat kranten rondbrengen per uur veel lucratiever is as. Misschien is dat ook iets voor haar?

anita-tiger schreef op 14-02-2024 om 11:17:

[..]

Zij heeft bij ah en bas en jumbo en kruitvat enz gesolliciteerd, maar word niet aangenomen. Bij al deze winkels werkt er iemand die ze kent en zelfs daar kijken ze niet naar. Ze hebben overal mensen nodig en zij word constant afgewezen. Gr anita

Ik denk niet dat Bakblik bedoelt dat ze sneller wordt aangenomen omdát ze iemand kent die daar werkt. Natuurlijk kijken ze daar niet naar. "Je moet me aannemen want ik ken Miepie", nee, zo werkt dat niet. 

Maar wat bedoeld wordt is dat degene die ze kent, al vóór je dochter solliciteert, een goed woordje voor haar doet. Dat ze dus bij wijze van spreken 'via de achterdeur' binnenkomt. De baas zoekt iemand en Miepie zegt "Ik ken nog wel iemand, de dochter van Anita, dat is denk ik echt een goede". En dat ze op die manier wordt uitgenodigd voor een gesprek. 

Ik zou bij de sollicitatie niet vermelden dat er sprake is van ASS. ASS is heel breed en het beeld dat mensen er bij hebben, klopt lang niet altijd. De vraag is ook of het relevant is voor het werk. 

Als de winkel stelt dat ze mensen nodig hebben en na een gesprek reageren met 'we hebben niemand nodig', dan zou ik wel reageren met 'oh, dat is vreemd, want er hangt een briefje op het raam dat jullie mensen zoeken en ik heb gesolliciteerd op een vacature'. 
Als mijn werk geen mensen zoekt, gaan ze geen vacature uitzetten en ook niet allemaal mensen op gesprek laten komen voor niks. Mijn baas heeft wel wat beters te doen.

Ik vind een baantje heel leerzaam voor jongeren. Juist ook als ze ASS hebben. Heb al meermaals gezien dat ze dan een enorme sprong in de ontwikkeling maken. Ze leren nieuwe dingen, verantwoordelijkheden, gewaardeerd worden (is op school ook niet altijd zo). 

Maar goed, meerdere mensen vragen waar het mis gaat. Heb je daar een beeld van? Waarom wordt ze afgewezen? Ik denk dat het echt belangrijk is om hier zicht op te hebben. Haar blijven stimuleren om te solliciteren heeft niet zo veel zin als 'het probleem' niet duidelijk is en blijft bestaan. Dan wordt het alleen maar teleurstelling op teleurstelling. Dus probeer duidelijk te zijn wat het probleem is en daar zo mogelijk iets aan te doen. Zegt ze dat ze ASS heeft? Is ze star in gewenst werktijden? Hoe presenteert ze zich? enz enz.

Zelf ben ik als puber bij 3 baantjes afgewezen voordat ik een baantje vond. Dat was omdat ik heel verlegen was. Men zag mij niet met klanten werken, aan een balie/kassa staan ed. Bediening was al helemaal geen optie. Dus daar moest ik mijn keuze wat op aanpassen. En iets aan mijn presentatie doen. "denk je dat je dat kunt?" "Euhhh, kweenie, misschien?"' "Bedankt voor je komst, bij nader inzien hebben we niemand nodig". 

anita-tiger schreef op 14-02-2024 om 11:17:

[..]

Zij heeft bij ah en bas en jumbo en kruitvat enz gesolliciteerd, maar word niet aangenomen. Bij al deze winkels werkt er iemand die ze kent en zelfs daar kijken ze niet naar. Ze hebben overal mensen nodig en zij word constant afgewezen. Gr anita

Er zijn natuurlijk meer baantjes in de wereld dan alleen in de detailhandel bij de grote winkelketens. Misschien past dit soort banen met veel klantcontact helemaal niet bij haar, misschien komt ze bij de sollicitatie te gesloten over waardoor de manager denkt dat ze niet de werknemer kan zijn die ze zoeken, het kan van alles zijn. 

Toen mijn zoon met ASS in zijn proeftijd bij een supermarkt werd ontslagen heb ik zijn manager gesproken om te vragen wat er mis was gegaan om hiervan te kunnen leren. Het blijkt dat mijn zoon dacht dat hij ingehuurd was om vakken te vullen. Punt. Klantcontact, klantgerichtheid en dienstbaarheid hoorde daar naar zijn beleving niet bij. Hij reageerde dan ook geïrriteerd als hij ‘gestoord’ werd door een klant tijdens zijn taak. Heel logisch voor iemand met ASS.

 Ik ken ook ouders die hun kind met ASS bijstaan in het solicitatieproces, totdat ze het op een bepaald moment zelf kunnen. Kort uitleggen aan de manager waarom je deze ondersteuning biedt, hoe ASS werkt en dat wanneer alles duidelijk is (en eventueel op papier staat) het bedrijf een goede werknemer aan zoon of dochter zal hebben. Bij eventuele communicatieproblemen kan de manager contact zoeken met de ouders als het met zoon of dochter even niet lukt. Er zijn echt managers die daar toe bereid zijn en een samenwerking willen aangaan tussen de werknemer met ASS en diens ouders.

Ik weet dat de heersende opvatting is dat een kind op zijn 16e (of 18e of 20e) een X aantal vaardigheden zou moeten hebben en het daarom zelf zou moeten kunnen en dus worden ouders geacht hun handen ervan af te trekken en vooral geen helikopter ouder te zijn, maar bij jongeren met ASS werkt het nu eenmaal allemaal een beetje anders. Daarop anticiperen is handiger dan vinden dat de jongeren het allemaal zelf maar moeten kunnen omdat ze een bepaalde leeftijd hebben bereikt. 
De insteek moet uiteraard wel zijn dat de ondersteuning bedoeld is om van te leren om het uiteindelijk zelf te kunnen. 

Zo eens met de posts van Zonne2017! Ieder kind met autisme is natuurlijk anders, maar ze hebben wel bijna allemaal gemeen dat ze zich in een lager tempo ontwikkelen. Mijn zoon heeft op zijn 16e pas de diagnose gekregen. Doordat hij toen vastliep op school en depressief en overspannen thuis kwam te zitten is er een onderzoek gestart en daar kwam ASS uit. Toen was hij helemaal niet in staat een baantje erbij te hebben, we waren allang blij dat hij weer naar school kon (speciaal onderwijs). Pas op zijn 18e is hij aan een bijbaan begonnen. Helemaal in de richting van zijn grote passie, auto’s. Hij heeft jarenlang gewerkt bij een kleine dealer en heeft daar veel geleerd. Zijn bedrijfsleider was erg blij met hem. Later bleek dat die een zoon had met autisme, dus hij wist goed om te gaan met onze zoon. Dat soort fijne mensen en mogelijkheden zul je denk ik eerder tegenkomen in kleinere bedrijven dan in de grote supers waar het allemaal vooral veel en snel moet zijn. 

Het sollicitatieproces hebben wij intensief begeleid. Eerst lang de tijd genomen om te bedenken wat hij zou willen doen. Iets met auto’s dus. Toen een lijst gemaakt van alle dealers bij ons op fietsafstand. Toen heeft hij heel lang geaarzeld met bedenken waar hij als eerste zou solliciteren (open sollicitatie als zaterdaghulp/autowashulp). Uiteindelijk heb ik de knoop doorgehakt en ze op alfabet gezet, anders kwam het tot niks. En warempel, bij de eerste 2 brieven had hij al beet!

Mijn advies is om haar om te beginnen de hemel in te prijzen dat ze al een paar sollicitaties erop heeft zitten. Dat vind ik echt bijzonder, had mijn kind op die leeftijd nog niet gekund. En dan eerst eens met haar gaan bedenken wat ze zou willen. Waar wordt zij enthousiast van? Wat kan ze goed? En dan in die richting iets zoeken. En dan zou ik met haar de gesprekken dmv een rollenspel oefenen.

Hier heeft zoon pas na een paar weken verteld van zijn diagnose, toen hij een paar keer vast was gelopen. De bedrijfsleider was dus heel begripvol en heeft zijn takenpakket aangepast en hem langzaam laten groeien. Uiteindelijk heeft hij zelfs nog een jaar fulltime daar gewerkt als verkoper, hij deed dat best aardig omdat hij vooral heel erg veel wist van de techniek. Maar hij is natuurlijk niet van het praatje pot, dus die functie kostte hem uiteindelijk teveel energie. Nu studeert hij weer en werkt er (nu) niet naast, dat trekt hij nog niet. Prima, hoeft van ons ook niet.

Veel succes voor je dochter! Ze is een kanjer!

Flanagan schreef op 14-02-2024 om 10:05:

Bij mijn vaste supermarkt ( Jumbo) is een toename van vakkenvullers te met een beperking. Soms denk ik dat ze aangenomen zijn vanwege een mogelijke subsidie; aantrekkelijk voor de winkelier.
Fijne is wel dat de vakkenvullers meer met klanten in contact komen; ze werken met name overdag en zijn ondertussen zo’n bekend gezicht waar je gemakkelijk een vraag kan stellen waar iets staat.
In begin droegen ze de oranje hesjes met logo: ‘heeft u een vraag, ik help u graag.’

Daar zou het bij onze zoon met ASS dus helemaal op mis lopen. Die zou best vakken kunnen vullen, maar wil absoluut geen vragen van klanten beantwoorden, bang dat hij het antwoord niet weet. Over het algemeen zijn al die baantjes als vakkenvuller hetzelfde en niet helemaal geschikt voor een autist die dit sociale stuk erg lastig vindt.

16 jaar vind ik inderdaad ook nog best jong voor iemand met ASS om een baantje te zoeken. Emotioneel zitten ze meestal op een lager niveau.
Het lijkt er ook wel op, zoals je het schrijft, dat de druk vanuit jou hoog is. Ze moet haar eigen boontjes maar gaan doppen. Maar wat als ze dat (nog) niet kan?

Zoon hier heeft dus nooit een bijbaantje gehad. Wel ging hij mee naar het bedrijf van mijn man waar hij inpakwerk deed en af en toe wat geld toegestopt kreeg. Wat scheelde was dat zoon ook weinig uitgaven had hij vroeg nooit om extra geld. 
Zijn eerste 'baantje' was vorig jaar. Toen heeft hij 2 weken bij mensen thuis op 2 katten gepast. Dat vond hij helemaal leuk en hij ging er altijd gemotiveerd naar toe. 

Conclusie: kijk naar welk werk bij haar past. Misschien lukt kranten bezorgen wel, of dieren verzorgen op een kinderboerderij. Tuindersbedrijven vragen soms ook jongeren die kunnen helpen. Mogelijk is dat meer passend. Maar weet niet of je die in de buurt hebt.

Meesje schreef op 14-02-2024 om 11:31:

[..]

Ik denk niet dat Bakblik bedoelt dat ze sneller wordt aangenomen omdát ze iemand kent die daar werkt. Natuurlijk kijken ze daar niet naar. "Je moet me aannemen want ik ken Miepie", nee, zo werkt dat niet.

Maar wat bedoeld wordt is dat degene die ze kent, al vóór je dochter solliciteert, een goed woordje voor haar doet. Dat ze dus bij wijze van spreken 'via de achterdeur' binnenkomt. De baas zoekt iemand en Miepie zegt "Ik ken nog wel iemand, de dochter van Anita, dat is denk ik echt een goede". En dat ze op die manier wordt uitgenodigd voor een gesprek.

Dit bedoelde ik inderdaad. Dat vrienden van je dochter haar introduceren bij de werkgever als die nieuwe mensen zoekt.  Dat de vrienden dus echt zeggen dat ze iemand kennen die de vacature kan vervullen  

Tango schreef op 14-02-2024 om 12:47:

[..]

Daar zou het bij onze zoon met ASS dus helemaal op mis lopen. Die zou best vakken kunnen vullen, maar wil absoluut geen vragen van klanten beantwoorden, bang dat hij het antwoord niet weet. Over het algemeen zijn al die baantjes als vakkenvuller hetzelfde en niet helemaal geschikt voor een autist die dit sociale stuk erg lastig vindt.

16 jaar vind ik inderdaad ook nog best jong voor iemand met ASS om een baantje te zoeken. Emotioneel zitten ze meestal op een lager niveau.
Het lijkt er ook wel op, zoals je het schrijft, dat de druk vanuit jou hoog is. Ze moet haar eigen boontjes maar gaan doppen. Maar wat als ze dat (nog) niet kan?

Zoon hier heeft dus nooit een bijbaantje gehad. Wel ging hij mee naar het bedrijf van mijn man waar hij inpakwerk deed en af en toe wat geld toegestopt kreeg. Wat scheelde was dat zoon ook weinig uitgaven had hij vroeg nooit om extra geld.
Zijn eerste 'baantje' was vorig jaar. Toen heeft hij 2 weken bij mensen thuis op 2 katten gepast. Dat vond hij helemaal leuk en hij ging er altijd gemotiveerd naar toe.

Conclusie: kijk naar welk werk bij haar past. Misschien lukt kranten bezorgen wel, of dieren verzorgen op een kinderboerderij. Tuindersbedrijven vragen soms ook jongeren die kunnen helpen. Mogelijk is dat meer passend. Maar weet niet of je die in de buurt hebt.

Maar misschien zijn de banen waar ze nu op solliciteert ook wel passend? Er staat toch nergens dat het werk niet lukt, ze komt helemaal niet tot werk omdat ze niet wordt aangenomen. Het solliciteren gaat kennelijk mis. En we weten gewoonweg niet waarom. 

Ik heb gewerkt met de doelgroep. Wel jongvolwassenen, dus net een paar jaartjes ouder. Maar daar waren er ook bij die niet op het idee kwamen schone en nette kleding aan te trekken voor een sollicitatiegesprek. Dus die gerust in een shirt met gaten en vlekken op gesprek gingen. Anderen gingen juist volledig in pak wat ook een wat wonderlijke uitstraling kan geven. Als zo iets aan de hand is kunnen we hier wel allerlei baantjes gaan bedenken of gissen dat kind er vast nog niet klaar voor is of dat kind niet tegen vragen van klanten kan enz enz enz. Maar we weten het niet. 

Ook een jongeman meegemaakt die bij de gesprekken meldde dat hij wel pas om 11.00 wilde beginnen omdat hij altijd uitsliep (gamen). Dan moet mogelijk eerst worden gekeken of er iets aan het ritme kan gebeuren. Of een baan zoeken in de middag.

Ook jongedame die vond dat ze hoogbegaafd was en dus de manager wel kon vertellen (tijdens het sollicitatiegesprek) dat hij zijn zaak niet goed runde. En als zij aangenomen werd zou zij wel adviseren. Is ook geen goede start. 

En een heel aantal die zichzelf gewoon niet konden verkopen. Daar ging iemand mee om het gesprek te begeleiden, wat uitleg te geven en die bleven vaak nog 'achter de hand' in de starttijd of zo lang nodig.

Maar ja, we weten nu niet wat het probleem is. Het advies van TO zelf dat kind maar gewoon moet doorgaan en niet moet opgeven lijkt me sowieso niet handig als je niet weet waar het op misloopt. Maar het advies maar niet te gaan werken omdat een 16 jarige met ASS dat niet kan lijkt me ook wat voorbarig. We kennen dat meisje niet.  

Zonne2017 schreef op 14-02-2024 om 11:36:

[..]

Er zijn natuurlijk meer baantjes in de wereld dan alleen in de detailhandel bij de grote winkelketens. Misschien past dit soort banen met veel klantcontact helemaal niet bij haar, misschien komt ze bij de sollicitatie te gesloten over waardoor de manager denkt dat ze niet de werknemer kan zijn die ze zoeken, het kan van alles zijn.

Toen mijn zoon met ASS in zijn proeftijd bij een supermarkt werd ontslagen heb ik zijn manager gesproken om te vragen wat er mis was gegaan om hiervan te kunnen leren. Het blijkt dat mijn zoon dacht dat hij ingehuurd was om vakken te vullen. Punt. Klantcontact, klantgerichtheid en dienstbaarheid hoorde daar naar zijn beleving niet bij. Hij reageerde dan ook geïrriteerd als hij ‘gestoord’ werd door een klant tijdens zijn taak. Heel logisch voor iemand met ASS.

Ik ken ook ouders die hun kind met ASS bijstaan in het solicitatieproces, totdat ze het op een bepaald moment zelf kunnen. Kort uitleggen aan de manager waarom je deze ondersteuning biedt, hoe ASS werkt en dat wanneer alles duidelijk is (en eventueel op papier staat) het bedrijf een goede werknemer aan zoon of dochter zal hebben. Bij eventuele communicatieproblemen kan de manager contact zoeken met de ouders als het met zoon of dochter even niet lukt. Er zijn echt managers die daar toe bereid zijn en een samenwerking willen aangaan tussen de werknemer met ASS en diens ouders.

Ik weet dat de heersende opvatting is dat een kind op zijn 16e (of 18e of 20e) een X aantal vaardigheden zou moeten hebben en het daarom zelf zou moeten kunnen en dus worden ouders geacht hun handen ervan af te trekken en vooral geen helikopter ouder te zijn, maar bij jongeren met ASS werkt het nu eenmaal allemaal een beetje anders. Daarop anticiperen is handiger dan vinden dat de jongeren het allemaal zelf maar moeten kunnen omdat ze een bepaalde leeftijd hebben bereikt.
De insteek moet uiteraard wel zijn dat de ondersteuning bedoeld is om van te leren om het uiteindelijk zelf te kunnen.

Heel herkenbaar. Zoon met ASS had ook zijn eerste baantje bij een grote supermarkt als vakkenvuller en was erg zwart/ wit daarin " ik ben vakkenvuller dus ik doe niets anders", met als gevolg dat hij nogal onvriendelijk deed tegen klanten en omdat hij geen oogcontact maakt kwam dat nog eens extra onvriendelijk over. En toen ze een keer een ander klusje moesten doen omdat er niks meer te vullen was, hij zijn jas pakte en naar huis ging, werkte niet in zijn voordeel dus ook proeftijd niet doorgekomen. Bij 2e baantje bij een kleinere supermarkt wel eerlijk verteld van zijn ASS en dat was echt in zijn voordeel, meer begeleiding en meer tijd om het werk eigen te maken en daar uiteindelijk een paar leuke jaren gehad. Onze ervaring is dat het echt verstandig is om het te vertellen, later ook gebleken bij stage en vervolg banen.

Het is niet duidelijk waar het mis gaat bij dochter van TO. TO; hoe vind je dochter de gesprekken zelf gaan? Is ze bewust van zichzelf, hoe ze overkomt?

Jonagold schreef op 14-02-2024 om 11:54:

Zo eens met de posts van Zonne2017! Ieder kind met autisme is natuurlijk anders, maar ze hebben wel bijna allemaal gemeen dat ze zich in een lager tempo ontwikkelen. Mijn zoon heeft op zijn 16e pas de diagnose gekregen. Doordat hij toen vastliep op school en depressief en overspannen thuis kwam te zitten is er een onderzoek gestart en daar kwam ASS uit. Toen was hij helemaal niet in staat een baantje erbij te hebben, we waren allang blij dat hij weer naar school kon (speciaal onderwijs). Pas op zijn 18e is hij aan een bijbaan begonnen. 

Hier doe je toch echt mensen tekort met je kort door de bocht bevinding. Hier thuis 3 autisten en die ontwikkelen zich helemaal niet in een lager tempo. Doen "gewoon" havo/vwo en hebben een bijbaantje. Deze hebben ze zelf gevonden omdat ze geld wilde verdienen en zijn bij winkels langsgegaan. Ze hadden zelfs nog keuze waar ze wilde werken. Geen van allen heeft aangegeven dat ze autisme (+ADHD/dyslexie) hadden, maar zijn aangenomen om wie ze zijn. 

Laat ze schuiven en zorg dat je er voor ze bent. Vooral niet aangeven dat je ass hebt, dat hoeft helemaal niet relevant te zijn. 

Het ligt dan denk ik ook wel aan hoe ernstig het autisme van een kind is of het nodig is dat te vermelden. Als een kind een baan als 'vakkenvuller' zo letterlijk neemt dat het dan denkt dat het alleen dat hoeft te doen en verder niks, dan moet je als ouders misschien nog even helpen de vertaalslag te maken. 

Dit meisje komt nog niet door de sollicitatie heen, dan is het goed om wel feedback te vragen om te kijken wat er anders kan/moet. 
Als mensen bijvoorbeeld vragen 'waarom wil je hier werken?' kan het antwoord zijn 'omdat ik geld nodig heb'. Ja, dat hebben we allemaal, anders gingen we niet werken. Maar waarom wil je bij winkel x werken en niet bij winkel y? Wat lijkt je leuk aan daar werken?

Als je bij de sollicitatie met een hele 'handleiding' komt aanzetten, kan dat ook afschrikken bij een werkgever. Dat die dan denkt dat hij/zij er heel veel werk aan gaat hebben om de nieuwe medewerker te begeleiden.

Zeilboot schreef op 14-02-2024 om 14:08:

[..]

Hier doe je toch echt mensen tekort met je kort door de bocht bevinding. Hier thuis 3 autisten en die ontwikkelen zich helemaal niet in een lager tempo. Doen "gewoon" havo/vwo en hebben een bijbaantje. Deze hebben ze zelf gevonden omdat ze geld wilde verdienen en zijn bij winkels langsgegaan. Ze hadden zelfs nog keuze waar ze wilde werken. Geen van allen heeft aangegeven dat ze autisme (+ADHD/dyslexie) hadden, maar zijn aangenomen om wie ze zijn.

Laat ze schuiven en zorg dat je er voor ze bent. Vooral niet aangeven dat je ass hebt, dat hoeft helemaal niet relevant te zijn.

Wat jammer dat je andermans ervaring een kort door de bocht bevinding noemt waarmee schrijfster volgens jou mensen tekort zou doen. Jouw ervaring is blijkbaar anders en fantastisch dat jouw ASS kinderen zich niet langzamer ontwikkelen en op het vlak van solliciteren en werken geen problemen ervaren. Dat wil niet zeggen dat je iedereen met ASS maar ‘gewoon moet laten schuiven’, over kort door de bocht gesproken. Veel mensen hebben andere ervaringen met hun kinderen met ASS, dat lees je hier ook. Nogal bot om die ervaringen op deze manier te diskwalificeren. Ook TO heeft nu de ervaring dat het allemaal niet vanzelf gaat met haar dochter en werken. Door de ervaringen van anderen hier te lezen kan TO wellicht beter bepalen welke aanpak voor haar dochter het meest geschikt is. Elke gedeelde ervaring kan daarbij behulpzaam zijn.