Bemoeien met liefdesleven
Nav een conflictje met mijn dochter vroeg ik me af, bemoeien ( haar woorden) of hebben jullie tips ( mijn woorden) mbt de omgang met mogelijke liefdes?
Even een achtergrondje, mijn dochter is 17 en heel kieskeurig. Ik zie jongens zich soms is allerlei bochten wringen maar mijn dochter zegt dat ze liever niemand heeft dan iemand die ze niet 100% leuk vindt. Op zich niks mis mee, dochter is over het algemeen transparant en houdt niemand aan het lijntje.
Nu heeft ze weer een jongen die behoorlijk zijn best doet. Hij vraagt naar haar dag etc. Buiten dat ik vond dat dochter naar hem een hele onaardige opmerking maakte ( waar ik toen niks van zei), zei ze daarna ook nog iets tegen een vriendin over hem wat ik ook een beetje flauw vond. Ik ging hier later met haar het gesprek over aan dat ik haar niet zo aardig vond. En dat ze niet met iemand moet praten als ze hem niks vindt . Dochter werd een beetje giftig en zei dat ze het zelf wel kon regelen. Man vind ook dat ik me compleet buiten deze communicatie moet houden. Ik dacht dat ik best even een beetje een spiegel voor mocht houden dat doe ik immers ook als het om vriendschappen gaat. Wat vinden jullie?
Poekewiki schreef op 25-03-2025 om 16:02:
Ik ga me niet met "de liefde" an sich bezig houden, maar als ik vind dat mijn kind (hou oud het ook is/was) rottig tegen iemand doet, dan zeg ik ik daar waarschijnlijk wel wat van (of ik trek mijn wenkbrauw op - ik heb nogal een expressief gezicht)
Of dat nu tegen de overbuurvrouw is, tegen haar vrienden of tegen een verliefde jongen. Je kan iemand ook op een respectvolle manier afwijzen. Duidelijk en assertief is prima, maar bot of achterbaks hoeft ook weer niet.
Ik ben het hiermee eens. Dus niet specifiek doen bij een liefde/crush, maar bij iedereen. Je zou het ook kunnen doen bij een collega die roddelt, of als je dochter het doet over haar neef/nicht, ik vind dat daar geen onderscheid tussen hoeft te zijn.
Kimdekim schreef op 25-03-2025 om 16:09:
Het ging niet eens om afwijzen. Dat kan ze inmiddels heel goed. Het gaat meer om een beetje flauw doen. Niks echt ergs ( al vond ik de opmerking die ze maakte tegen hem wel echt onaardig maar hij dacht dat ze een grapje maakte), maar gewoon niet leuk. Ze vind die jongen volgens mij hartstikke aardig ( liefde denk ik niet) maar wil naar haar vriendinnen dan een beetje " stoer" doen ofzo. Ik vind dat gewoon niet zo leuk. Daarom zei ik er wat van. Maar inhoudelijk probeer ik me nergens mee te bemoeien hoor.
Denk eigenlijk dat ze zich ongemakkelijk voelt met de situatie, en daar flauw gaat doen.
Als zij in jouw bijzijn gedrag vertoont dat je niet prettig vindt, waarom zou je daar niks over mogen zeggen? Als ze lelijk over de buurvrouw doet kun je er net zo goed iets over zeggen. Ik vind 17 nog geen leeftijd om niks te zeggen hoor, en trouwens, al is ze 61, naar gedrag is naar gedrag. Ze is niet verplicht om die jongen een kans te geven, stel je voor, maar een ander behandelen zoals je zelf behandeld zou willen worden moet toch een beetje de leidraad zijn in het leven. Dat ze dat doet waar jij bij bent zou ik juist zien als "het water testen" oftewel kijken wat jij van haar woorden vindt. Je geeft feedback zonder vriendin erbij, dat lijkt me prima.
Je man moet zich niet bemoeien met wat jij tegen je dochter zegt. Dat kun jij prima zelf bepalen.
Kennelijk doet ze liever wat anders met haar tijd. Zij zal wel weten wat ze leuker vindt. Ik zou me geen zorgen maken.
Hij vindt haar leuker en is meer bereid iets voor haar te doen dan andersom.
Ooit wordt ze zó verliefd op iemand dat ze het niet in haar hoofd zou halen het risico te lopen om hem te verliezen door een domme opmerking.
Oh ik bemoei me daar gerust mee als het gebeurt in mijn zicht/gehoor. Ik moet me wel altijd inhouden als ik gesprekken opvang (bijv in de sportschool) over relatiegedoe van jongeren. Whatsapp maakt meer kapot dan je lief is Gisteren nog zo’n stel net of net niet meerderjarige vrouwen, had er een geappt met haar prille relatie en die had het bericht nog niet gelezen terwijl hij wel gewoon op insta zat. En daar werd dan 10 minuten over gesproken wat dat zou betekenen en het leverde grote twijfels op.
Kimdekim schreef op 25-03-2025 om 16:09:
Het ging niet eens om afwijzen. Dat kan ze inmiddels heel goed. Het gaat meer om een beetje flauw doen. Niks echt ergs ( al vond ik de opmerking die ze maakte tegen hem wel echt onaardig maar hij dacht dat ze een grapje maakte), maar gewoon niet leuk. Ze vind die jongen volgens mij hartstikke aardig ( liefde denk ik niet) maar wil naar haar vriendinnen dan een beetje " stoer" doen ofzo. Ik vind dat gewoon niet zo leuk. Daarom zei ik er wat van. Maar inhoudelijk probeer ik me nergens mee te bemoeien hoor.
Ik heb dat rond die leeftijd ook wel eens gehad. Mijn moeder zat erbij, sprak me erop aan en zei tegen vriendje dat hij dat echt niet hoefde te accepteren.
Juist een goed idee om aan je dochter te vertellen wat je vindt 👍
ik ben 44 en mijn moeder meldt het mij nog als ze vind dat ik wel wat vriendelijker mag doen of iets anders. Toen ik 17 was vond ik dat superstom, nu nog steeds maar ben ik in staat om even stil te staan en te overwegen of ze gelijk heeft 
(meestal heeft ze gelijk haha)
Ik vind het interessant dat je het bemoeien met haar liefdesleven noemt. Vind jij het tijd dat ze aan de man raakt?
Ik vind dat je haar best mag aanspreken op naar gedrag. Maar ik zou niet de indruk willen wekken dat je je bemoeit met haar liefdesleven. Dat is aan haar, ze hoeft niks te beginnen met deze jongen omdat hij haar leuk vindt en jij hem misschien ook wel. Maar ook dan kan je haar wel aanspreken dat ze normaal tegen hem moet doen. Heeft niks te maken met haar liefdesleven.
Lijkt me irritant als huisgenoten die geen deel uitmaken van het gesprek zelf, later gaan zitten spiegelen en reflecteren op wat ik doe en zeg. In die context zou ik het dus niet meer doen.
Als ze iets stoms of onaardigs doet in een situatie waarbij jij betrokken bent, dan kan je je bemoeien.
Wat is er mis met een kleine kanttekening geven? Niet sturend (dat vind ik wel bemoeien) maar meer als "food for thought".
Joszy schreef op 26-03-2025 om 09:21:
Ik vind het interessant dat je het bemoeien met haar liefdesleven noemt. Vind jij het tijd dat ze aan de man raakt?
Ik vind dat je haar best mag aanspreken op naar gedrag. Maar ik zou niet de indruk willen wekken dat je je bemoeit met haar liefdesleven. Dat is aan haar, ze hoeft niks te beginnen met deze jongen omdat hij haar leuk vindt en jij hem misschien ook wel. Maar ook dan kan je haar wel aanspreken dat ze normaal tegen hem moet doen. Heeft niks te maken met haar liefdesleven.
Nee hoor van mij hoeft ze niet aan de man. Ze is 17, tijd genoeg en als het nooit gebeurt is dat ook prima als ze er zelf blij mee is. Ik noemde het bemoeien met het liefdesleven omdat ze dit soort opmerkingen wel prima zou trekken als het om een vriendin gaat.
Diezijnvanmij schreef op 26-03-2025 om 10:55:
Lijkt me irritant als huisgenoten die geen deel uitmaken van het gesprek zelf, later gaan zitten spiegelen en reflecteren op wat ik doe en zeg. In die context zou ik het dus niet meer doen.
Als ze iets stoms of onaardigs doet in een situatie waarbij jij betrokken bent, dan kan je je bemoeien.
Ik ben natuurlijk geen huisgenoot maar haar moeder.
Kimdekim schreef op 26-03-2025 om 11:17:
[..]
Ik ben natuurlijk geen huisgenoot maar haar moeder.
Ik weet niet hoe het met jouw dochter zit, maar die van mij kan van mij nu net minder hebben dan van een ander
Juist vanwege het ‘opvoedende karakter’ misschien, wij krijgen dat toch niet goed ‘uitgezet’.
Zelf raak ik op mijn hoge leeftijd ook nog snel in een wat recalcitrante modus als ik het gevoel krijg dat men mij wil opvoeden
In ieder geval wil ik zelf altijd wel dat het ‘aankomt’, anders heb je er ook zo weinig aan. Dus soms liever met een omweg, op juiste moment, met wat humor of minder direct/ persoonlijk. Soms wel lastig en ik ga bij dochter hier ook vaker de mist in.
Kimdekim schreef op 26-03-2025 om 11:17:
[..]
Ik ben natuurlijk geen huisgenoot maar haar moeder.
Nou ja, die rol shift natuurlijk langzaam maar zeker. Je dochter is 17. Binnen een jaar is ze volwassen. Dus dat bemoederende wordt steeds minder (is al jaren zo, neem ik aan) en daarmee wordt jouw rol als huisgenoot groter.
