Zoon 9 jaar op kamp
Hallo allemaal, ik lees al een hele tijd mee maar nog nooit iets geplaatst. Ik zit met een knoop in mijn maag.. mijn zoon van 9 gaat maandag voor het eerst op kamp met Jong Nederland (soort scouting) Ik vind dat zo ontzettend spannend. Mijn zoon heeft Gilles de la tourette en ADHD en is heel snel overprikkeld. Hij kan zich soms buitengesloten voelen, en het voelt voor hem heel snel alsof hem onrecht wordt aangedaan (kinderen die spelen zijn af en toe gewoon gemeen tegen elkaar) en trekt zich dan helemaal terug in zijn eigen wereldje. Ik ben als de dood dat dat ook op kamp gebeurd, en dat ze hem dan niet zien. Ik ben ook heel bang dat ze hem vergeten. Dat ze ergens naar toe gaan voor een activiteit en dat ze hem vergeten mee terug te nemen. Of dat hij kwijt raakt. Het is een heel groot kamp, er gaan heel veel kinderen mee. Ik ben er niet gerust op. Vanavond bel ik even met de leiding van het kamp om mijn zorgen te bespreken en hopelijk kunnen zij me wat gerust stellen. Gaan jullie kinderen op kamp? En vanaf welke leeftijd? En hoe gaan jullie met jullie angsten en zorgen om? Alvast bedankt voor de reacties!
Idd, Gingergirl. En niet alleen tijdens kamp.
Mijn zoontje van 5 was ik eens zoek geraakt in een tuincentrum agv hoge rekken verkoopwaren . Hij zocht mij en via parallel route zocht ik hem. Kort erna werd de moeder van X via oproepsysteem verzocht naar de infobalie te komen. Paar maanden later idem dito bij de Hema
Nu ben ik echt wel een oplettende moeder maar soms wil je een kind wat meer speelruimte/ verantwoordelijkheidsgevoel/ zelfvertrouwen meegeven. Niet dat ik bedoel dat een kind dan maar zoek mag raken. Maar de wijze van aanpak van probleem door zoon, gaf aan dat hij in zo’n situatie wist hoe te handelen. Maar kind van TO kan snel overgeprikkeld zijn of soms moeilijk uit zijn woorden komen. Voor buitenstaanders soms een drempel om te helpen. Dan is het makkelijker voor een kind om de hanger te tonen.
Mijn ervaring met een kamp is dat de begeleiding in algemeen op creatieve wijze problemen kunnen oplossen omdat ze ervaring hebben in het organiseren van een kamp voor kinderen. Zo draait dochter al aantal jaren mee met een kinderkamp op een manege. Dat is vanwege de dieren, ook opletten geblazen. De kinderen slapen op luchtbedden in tenten. Paar jaar geleden was een luchtbed lek, kind (8) heeft toen in tent van dochter op tweepersoons. luchtbed geslapen. Kwam goed uit want het kind was ook een beetje bang. Dit jaar hadden ze zware regenbuien. Alle kinderen gingen met slaapzak een nacht in de binnenbad slapen. Zo’n schaapskooi- effect had ook wel wat.
Als een kind echt naar huis wilt, belt de begeleiding naar de ouders.
absor schreef op 20-07-2022 om 15:00:
leuk!! Mijn kinderen gaan van jongs af aan mee op scoutingkamp. Ze genieten ervan. En in zeg altijd; joh is er wat, vind je het niet leuk, iets ongezelligs..zeg tegen de leiding dat je opgehaald wil en ik haal je op. Ga niet ongelukkig lopen zijn dat is echt niet nodig, vakantie moet leuk zijn
Maar nog nooit hoeven ophalen hoor
Hier ben ik het dus niet mee eens, als je het op deze manier brengt. Want je plant al een zaadje dat het niet leuk zou kunnen zijn en mama je dan komt redden.
Kinderen groeien juist ook door hun ongemak te overwinnen. Bij ons wordt alleen bij extreme heimwee een kind opgehaald. Het wil nl nog wel eens een domino effect geven: als er één vertrekt, wil de volgende ook. Hou je aan het einde van het kamp een handvol kinderen over (Oud scoutingleiding).
TO, weet je zoon zelf al een beetje wat voor hem werkt en weet zijn leiding dat? Ik heb ook wel eens een enorme ADHD 'er mee gehad en hoe jong (6 jaar) en explosief (meltdowns, vooral als hij iets oneerlijk vond) als hij was, ging prima. Sterker nog, was één van mijn favoriete kinderen. Altijd rete trots op hem hoe goed hij het deed op kamp. Is nu APL ♥️
hier ook scouting kinderen en ook met een diagnose, mijn ervaringen zijn heel positief, het gaat op kamp eigenlijk beter dan thuis, bijvoorbeeld als we wandelen kan dat nogal een gezeur worden, op kamp hiken ze heel wat kilometers zonder gemopper. Thuis veel hulp nodig, op kamp alles zelfstandig doen, ik was er verbaasd van! Ze vinden de kampen geweldig. De leiding is super en er is een veilige sfeer. Hier gingen ze vanaf 8 jaar al een week ( naar duitsland) maar dat vond ik ook best spannend hoor de eerste keer!
Mlah! schreef op 20-07-2022 om 23:26:
[..]
Hier ben ik het dus niet mee eens, als je het op deze manier brengt. Want je plant al een zaadje dat het niet leuk zou kunnen zijn en mama je dan komt redden.
Kinderen groeien juist ook door hun ongemak te overwinnen. Bij ons wordt alleen bij extreme heimwee een kind opgehaald. Het wil nl nog wel eens een domino effect geven: als er één vertrekt, wil de volgende ook. Hou je aan het einde van het kamp een handvol kinderen over (Oud scoutingleiding).
TO, weet je zoon zelf al een beetje wat voor hem werkt en weet zijn leiding dat? Ik heb ook wel eens een enorme ADHD 'er mee gehad en hoe jong (6 jaar) en explosief (meltdowns, vooral als hij iets oneerlijk vond) als hij was, ging prima. Sterker nog, was één van mijn favoriete kinderen. Altijd rete trots op hem hoe goed hij het deed op kamp. Is nu APL ♥️
Wat is APL?
In topic. Ik begrijp dat je het spannend vindt. Dochter ging dit jaar ook voor het eerst. Gelukkig kwamen er af en toe wat foto's op de socials die er gezellig uitzagen. Trieste foto's zetten ze natuurlijk niet online. Ik vond dat dus wel heel fijn. Het gaf me rust. Niet perse om een foto van dochter te zien maar om een beeld te hebben. Het zal me verder zorg zijn of ze de goede kleding aanheeft voor een bepaalde activiteit. En of ze alle dagen hetzelfde aanheeft. Gaan ouders daar echt commentaar op geven?
duizel schreef op 20-07-2022 om 23:51:
[..]
Wat is APL?
Assistent patrouille leider in een groep van 6 jeugdleden (11 tot 15 jaar). Ondanks dat hij één van de jongsten van zijn groep is. Hij is een echte leider: rechtvaardig, zorgzaam, enthousiast, vindingrijk. Een echte ADHD'er dus 😁.
Geen Tourette maar kon vroeger vloeken als een bootwerker. Wordt minder nu hij wat ouder wordt
maar mischien zal hij erdoor openveren
Flanagan schreef op 20-07-2022 om 16:00:
Kan zo’n stoere metalen ketting met naamplaatje je wat geruststelling geven, zo’n plaatje die soldaten ook dragen? Of is dat ‘uit’?
Zat ik ook aan te denken, maar de leiding heeft voorgesteld hem een polsbandje te geven. Ben ik ook al heel blij mee!
TO, weet je zoon zelf al een beetje wat voor hem werkt en weet zijn leiding dat? Ik heb ook wel eens een enorme ADHD 'er mee gehad en hoe jong (6 jaar) en explosief (meltdowns, vooral als hij iets oneerlijk vond) als hij was, ging prima. Sterker nog, was één van mijn favoriete kinderen. Altijd rete trots op hem hoe goed hij het deed op kamp. Is nu APL ♥️
Mijn zoon weet super goed wat voor hem werkt. Hij kan ook heel goed onder woorden brengen wat er in zijn hoofdje gebeurd als het hem teveel wordt. Heb gisteren met de kampleiding afgesproken dat ze een rustig plekje voor hem creëren waar hij zich even terug kan trekken als het hem teveel wordt. Heel fijn 😀
Geen Tourette maar kon vroeger vloeken als een bootwerker. Wordt minder nu hij wat ouder wordt
Er zijn maar heel weinig mensen met Tourette die vloeken. Ik heb het zelf ook. Zoon heeft het van mij georven. Het uit zich voornamelijk in motorische tics (schudden met hoofd, armen, benen) en af en toe geluidjes maken. (piepgeluidjes) maar het lastigste is de chaos in je hoofd. Continue stroom aan gedachten. En dat in combinatie met ADHD... dat is best pittig. Thuis kan hij zoch terugtrekken en gaat het heel goed, maar op zo'n kamp is dat toch anders. Gelukkig heb ik er goed met de kampleiding over gesproken en kan hij zich terugtrekken als dat nodig is.
Mlah! schreef op 20-07-2022 om 23:26:
[..]
Hier ben ik het dus niet mee eens, als je het op deze manier brengt. Want je plant al een zaadje dat het niet leuk zou kunnen zijn en mama je dan komt redden.
Kinderen groeien juist ook door hun ongemak te overwinnen. Bij ons wordt alleen bij extreme heimwee een kind opgehaald. Het wil nl nog wel eens een domino effect geven: als er één vertrekt, wil de volgende ook. Hou je aan het einde van het kamp een handvol kinderen over (Oud scoutingleiding)
O Grappig om te lezen. Hier ook een oud scoutsleiding. Wij gaven juist wel aan dat een kind altijd opgehaald kon worden. Dit gaf met name de jongste leden die voor het eerst meegingen de rust zodat de drempel om mee te gaan een stuk lager werd. Naar huis gaan omdat je een keer een spel niet leuk vindt of het eten niet lekker vindt doen we zeker niet. Maar wat is extreme heimwee, moet een kind eerst 3 dagen overstuur zijn voordat de leiding het nodig vindt dat het naar huis mag. Altijd lastig omdat ook weer niet elk kind het op dezelfde manier uit. Hier in 20 jaar slechts 2x een kind eerder opgehaald, komt niet vaak voor gelukkig.
Ik zit al sinds ik zo oud ben als jouw zoon op scouting en ben inmiddels zelf staflid bij kinderen van die leeftijd. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit een kamp heb meegemaakt waarbij er een kind is kwijtgeraakt of vergeten. Als vrijwilliger bij kinderen is tellen het eerste dat je doet; bij elk kruispunt, elk verzamelmoment, elke maaltijd, elke keer dat we een speeltuin in of uit gaan, begin ik direct te tellen en zie ik de andere stafleden hetzelfde doen. En als een kind het niet leuk heeft met de rest, of zich terugtrekt, dan valt dat ook op, ook als het kind er zelf niets van zegt. Zeker als je bij de begeleiders hebt aangegeven dat je zoon deze diagnoses heeft en dat je je hier zorgen om maakt, zullen ze daar op letten. Dat komt echt wel goed. Probeer je niet al te veel zorgen te maken en te vertrouwen op de begeleiders, en onthoud: geen nieuws is goed nieuws. Hopelijk komt je zoon aan het eind van de week thuis met allerlei gave verhalen over al die leuke ervaringen!
