Wat doen jullie mannen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?
Een vraag wat jullie mannen doen met/voor de kinderen qua verplichtingen en afspraken?
Denk aan dokters afspraken, ziekenhuis afspraken, tien-minuten gesprekken op school, cadeautjes regelen voor kinderfeestjes e.d.
Wat doen zij, Zijn ze daar bij? Nemen ze daar dan vrij voor?
Mijn man werkt fulltime, ik werk 25 uur onregelmatig en doe eigenlijk alles. Logischerwijs omdat ik minder werk. Maar ik merk soms dat het me stoort dat hij niet aanbiedt vrij te nemen of eerder naar huis te gaan om zo mee te kunnen naar een school gesprek of zoals wij morgen hebben; een afspraak bij de KNO arts.
Gingergirl schreef op 17-10-2024 om 19:36:
[..]
Nou de maatschappij want we hebben al jaren/ decennia lang in tal van sectoren mensen tekort. En natuurlijk is het voor Watertoren fijn dat het financieel goed verlopen is, ook na het verdrietige overlijden van haar man, maar dat is bij velen niet zo gegaan; niet iedereen krijgt een ruime erfenis of kan een levensverzekering betalen voor het geval van overlijden. En een scheiding komt ook bij velen op hun pad en waar dan vaak via uitkeringen de maatschappij weer voor opdraait. In angst leven is niet nodig maar rekening houden met situaties die mogelijk op je pad komen is niet zo gek. Vorig jaar was er ineens de term dat Nederland kampioen is in parttime werken en veel "deeltijd prinsessen" heeft, wat ook verklaarbaar is als je het vergelijkt qua voorzieningen zoals kinderopvang ten op zichte van andere landen.
Wat een nare term: deeltijdprinsessen, een kennis emigreerde naar Zweden en waar ze in Nederland het met een parttime baan, partner en twee kinderen, nauwelijks kon bolwerken. Werkt ze in Zweden fluitend fulltime, zonder partner, want ze is inmiddels gescheiden. Ze vindt daar de werkdruk veel lager. Vergelijken met andere landen heeft daarom weinig zin.
Zo mag je in Zweden je kind ook niet voor het eerste jaar naar de opvang brengen, omdat ze aan de hand van onderzoek hebben geconstateerd dat dat niet in het belang van het kind is. Overal is het anders geregeld en blijft het appels met peren vergelijken.
Twinski schreef op 17-10-2024 om 19:49:
[..]
Misschien hebben we ook een werkoverschot en te veel voltijdprinsen? Of is er een ook een demografisch probleem met veel gepensioneerden? Het is natuurlijk geen automatisme dat scheiding langdurige uitkeringsafhankelijkheid oplevert.
En dit.
Ik ben altijd benieuwd in hoeverre de mensen die tegenstander zijn van bijv. meningen als die van mij, financieel (toeslagen) onafhankelijk zijn en hoeveel uren ze zelf werken. Ik ben altijd benieuwd naar het aandeel betaalde werkuren van vrouwen die aangeven dat we nog zo kort geleden in een ontzettend patriarchale samenleving leefden (100% waar, niks aan gelogen) en op welke wijze zij zo ontzettend het slachtoffer zijn, waardoor ze zélf (nee, niet je moeder of je oma, maar JIJ) niet méér uren kunnen werken. De laatste keer dat ik checkte was er nl. een schreeuw om meer personeel.
Diyer schreef op 17-10-2024 om 20:28:
Ik ben altijd benieuwd in hoeverre de mensen die tegenstander zijn van bijv. meningen als die van mij, financieel (toeslagen) onafhankelijk zijn en hoeveel uren ze zelf werken. Ik ben altijd benieuwd naar het aandeel betaalde werkuren van vrouwen die aangeven dat we nog zo kort geleden in een ontzettend patriarchale samenleving leefden (100% waar, niks aan gelogen) en op welke wijze zij zo ontzettend het slachtoffer zijn, waardoor ze zélf (nee, niet je moeder of je oma, maar JIJ) niet méér uren kunnen werken. De laatste keer dat ik checkte was er nl. een schreeuw om meer personeel.
Waar lees jij over slachtoffer zijn? Waarom gebruik je dat woord? Het is een gegeven dat vrouwen vanwege onze cultuur en ons verleden nog steeds voornamelijk hoofdverantwoordelijk worden gehouden voor de verzorging en opvoeding van ons kroost en daarom kunnen vrouwen ervoor kiezen om parttime te werken en mannen fulltime, omdat zij nog steeds geacht worden hoofdverantwoordelijke te zijn qua gezinsinkomen. We willen nog te graag aan die norm voldoen. Tegelijkertijd is het ook weer uit den boze hedentendage, want wij vrouwen zijn niet voor niets te barricaden opgegaan. Dus in die zin is het wel slachtofferig: het is niet snel goed.
Twinski schreef op 17-10-2024 om 19:49:
[..]
Misschien hebben we ook een werkoverschot en te veel voltijdprinsen? Of is er een ook een demografisch probleem met veel gepensioneerden? Het is natuurlijk geen automatisme dat scheiding langdurige uitkeringsafhankelijkheid oplevert.
Tuurlijk speelt de vergrijzing ook een rol en het is goed dat de " voltijd prinsen " steeds vaker parttime gaan werken om de zorg te delen ( ben ik ook voorstander van) maar ook dat werk moet wel gedaan worden, al kan wellicht het werk soms efficienter gedaan worden in minder tijd maar dat zal zeker niet overal kunnen. Scheiding hoeft niet automatisch tot langdurige uitkeringsafhankelijkheid te leiden maar dat gebeurd helaas wel vaak en zijn er genoeg die het systeem als verdienmodel gebruiken.
Twinski schreef op 17-10-2024 om 19:49:
[..]
Misschien hebben we ook een werkoverschot en te veel voltijdprinsen? Of is er een ook een demografisch probleem met veel gepensioneerden? Het is natuurlijk geen automatisme dat scheiding langdurige uitkeringsafhankelijkheid oplevert.
Het is een redelijk feit dat mensen (doorgaans vrouwen) die niet werkten of een kleine baan hadden ten tijde van hun huwelijk, niet geheel financieel onafhankelijk zijn na een scheiding. Zij leven vaak nog van een combinatie van toeslagen en/of toelagen.
Heus geldt dat niet voor elke vrouw die niet of weinig werkte tijdens haar huwelijk. Dus automatisme? Nee, dat niet. Grote kans op? Ja, dat wel.
felija schreef op 17-10-2024 om 19:50:
[..]
Wat een nare term: deeltijdprinsessen, een kennis emigreerde naar Zweden en waar ze in Nederland het met een parttime baan, partner en twee kinderen, nauwelijks kon bolwerken. Werkt ze in Zweden fluitend fulltime, zonder partner, want ze is inmiddels gescheiden. Ze vindt daar de werkdruk veel lager. Vergelijken met andere landen heeft daarom weinig zin.
Zo mag je in Zweden je kind ook niet voor het eerste jaar naar de opvang brengen, omdat ze aan de hand van onderzoek hebben geconstateerd dat dat niet in het belang van het kind is. Overal is het anders geregeld en blijft het appels met peren vergelijken.
Eens. Geen leuke term bedacht door de overheid.
felija schreef op 17-10-2024 om 20:31:
[..]
Waar lees jij over slachtoffer zijn? Waarom gebruik je dat woord? Het is een gegeven dat vrouwen vanwege onze cultuur en ons verleden nog steeds voornamelijk hoofdverantwoordelijk worden gehouden voor de verzorging en opvoeding van ons kroost en daarom kunnen vrouwen ervoor kiezen om parttime te werken en mannen fulltime, omdat zij nog steeds gracht worden hoofdverantwoordelijke te zijn qua gezinsinkomen. We willen nog te graag aan die norm voldoen.
Jij quote mij om 17.34 uur en schrijft:
Het gaat nog moeizaam, omdat de heersende patriarchale opinie nog niet is uitgestorven en dat kan nog wel even duren.
Daarom vraag ik aan jou, waar ben jij slachtoffer van als dat blijkbaar jouw financiele zelfstandigheid in de weg staat of de financiele zelfstandigheid van vrouwen anno 2024?
Want bij mijn weten mag je gewoon 40 uur per week werken en is er niemand die je daarin tegenhoudt.
Want wat jij zegt tegenaan te lopen als norm, dat valt best mee en zo ja, als je dat merkt, is daar best wel omheen te werken. Niet in zodanig erge staat aanwezig dat het je onmogelijk gemaakt wordt. Dat is ook een gevoel waar je aan vast kunt klampen als excuus om niet mee te komen. In mijn werk zijn de mannen en vrouwen 50/50 vertegenwoordigd, ook op de hogere functies. Denk je dat die vrouwen klagen over wat de school vindt? Of denk je dat ze de school erop aanspreken als alleen zij worden gebeld? Hun partner erop aanspreken als die zijn snor dreigt te drukken (waarbij ik wil opmerken dat ik die mannen eerlijk waar niet in mijn directe omgeving heb) ? Wat zal het meest effectief zijn denk je?
Diyer schreef op 17-10-2024 om 20:32:
[..]
Het is een redelijk feit dat mensen (doorgaans vrouwen) die niet werkten of een kleine baan hadden ten tijde van hun huwelijk, niet geheel financieel onafhankelijk zijn na een scheiding. Zij leven vaak nog van een combinatie van toeslagen en/of toelagen.
Heus geldt dat niet voor elke vrouw die niet of weinig werkte tijdens haar huwelijk. Dus automatisme? Nee, dat niet. Grote kans op? Ja, dat wel.
Helaas is het tegenwoordig volgens mij niet meer mogelijk om in gemeenschap van goederen te trouwen, binnen die constructie kun je nog veel zaken financieel goed regelen voor elkaar.
felija schreef op 17-10-2024 om 20:40:
[..]
Helaas is het tegenwoordig volgens mij niet meer mogelijk om in gemeenschap van goederen te trouwen, binnen die constructie kun je nog veel zaken financieel goed regelen voor elkaar.
Je verwart partner alimentatie met gemeenschap van goederen. Dat laatste kan nog steeds, al is dat niet de default setting.
Diyer schreef op 17-10-2024 om 20:39:
[..]
Jij quote mij om 17.34 uur en schrijft:
Het gaat nog moeizaam, omdat de heersende patriarchale opinie nog niet is uitgestorven en dat kan nog wel even duren.
Daarom vraag ik aan jou, waar ben jij slachtoffer van als dat blijkbaar jouw financiele zelfstandigheid in de weg staat of de financiele zelfstandigheid van vrouwen anno 2024?
Want bij mijn weten mag je gewoon 40 uur per week werken en is er niemand die je daarin tegenhoudt.
Want wat jij zegt tegenaan te lopen als norm, dat valt best mee en zo ja, als je dat merkt, is daar best wel omheen te werken. Niet in zodanig erge staat aanwezig dat het je onmogelijk gemaakt wordt. Dat is ook een gevoel waar je aan vast kunt klampen als excuus om niet mee te komen. In mijn werk zijn de mannen en vrouwen 50/50 vertegenwoordigd, ook op de hogere functies. Denk je dat die vrouwen klagen over wat de school vindt? Of denk je dat ze de school erop aanspreken? Hun partner erop aanspreken? Wat zal het meest effectief zijn denk je?
Waarom maak je het zo persoonlijk? Het gaat niet over mij, het gaat over vrouwen in zijn algemeenheid en nogmaals, waarom het gebruik van de term slachtoffer? Waar gaat het over klagen? Ik leg enkel uit wat mijns inziens de redenen zijn waarom het in 'werkland' nu zo gaat als het gaat en ik ken persoonlijk geen vrouwen die zich ergens achter verschuilen. Ik ken vrouwen die ieder op hun eigen wijze hun stinkende best doen en ja, iedereen wil erkenning en iedereen past zich aan aan de huidige mores in de samenleving. Mannen, zowel als vrouwen, ik denk dat dat enorm wordt onderschat.
Diyer schreef op 17-10-2024 om 20:45:
[..]
Je verwart partner alimentatie met gemeenschap van goederen. Dat laatste kan nog steeds, al is dat niet de default setting.
Ik doel specifiek op 'in gemeenschap van goederen' ik weet dat partneralimentatie wat anders is.
En dat laatste zou wat mij betreft wel mogen veranderen.
We hebben personeels tekorten in verschillende branches, dat klopt. Maar wat maakt dat voor verschil of bij een stel de man 4 dagen werkt en de vrouw 3 of de man 3 dagen werkt en de vrouw 5, of ze allebei 4 dagen werken? Niets toch? Het blijft dan 2 personen 8 dagen ipv 10 dagen. M.i. dus volslagen onzin om het personeelstekort erbij te halen, want dat blijft precies hetzelfde bij 2x 4 dagen werken. De enige oplossing is allemaal 5 dagen werken. Of dat gaat werken voor veel gezinnen en hun kinderen is de grote vraag. Maar het maakt natuurlijk geen enkel verschil wbt personeels tekorten hoe de verdeling is.
bieb1963 schreef op 17-10-2024 om 20:51:
We hebben personeels tekorten in verschillende branches, dat klopt. Maar wat maakt dat voor verschil of bij een stel de man 5 dagen werkt en de vrouw 3 of de man 3 dagen werkt en de vrouw 5, of ze allebei 4 dagen werken? Niets toch? Het blijft dan 2 personen 8 dagen ipv 10 dagen. M.i. dus volslagen onzin om het personeelstekort erbij te halen, want dat blijft precies hetzelfde bij 2x 4 dagen werken. De enige oplossing is allemaal 5 dagen werken. Of dat gaat werken voor veel gezinnen en hun kinderen is de grote vraag. Maar het maakt natuurlijk geen enkel verschil wbt personeels tekorten hoe de verdeling is.
Felija, het wordt nu een 1 op 1 discussie. Maar wat ik een beetje jammer vind is dat je redenen aanhaalt waarom vrouwen niet financieel zelfstandig zouden hoeven of kunnen zijn. En ik vraag een simpele vraag aan jou: blijkbaar zie jij een enorm grote reden waarom dat is, wat het vrouwen bijna onmogelijk maakt. Iets dat buiten vrouwen ligt en waar ze blijkbaar nauwelijks invloed op hebben.
Jij geeft aan dat het de samenleving van onze voorouders was die daar voor zorgt. En ik vraag jou: geef eens aan wat maakt dat jij of vrouwen in het algemeen niet in staat zijn om zeg 32 uur te werken? Wil je werknemer je niet aannemen voor zoveel uur omdat je vrouw bent? Wil de school niet meer met je praten omdat je 32 uur werkt. Is de opvang woedend op je, omdat je meer dan 1,5 dag opvang nodig hebt? Wil je vader je niet meer zien, omdat je er andere opvattingen op nahoudt? Wordt je buitengesloten in de buurt omdat je 32 uur werkt? Mogen de vriendjes van je kinderen niet meer op bezoek komen, omdat de mama van Jantje 32 uur werkt?
Kortom, wat is DE reden waarom het zo'n onhaalbare kaart is?
