Was het maar altijd 'de jaren 80'.
Herkennen jullie dit.....
Dat je de 'tijd van nu' met al die 'vooruitgang qua technologie onder andere' en het 'snelle leven', dat je dan bij jezelf denkt dat je dit juist 'achteruitgang' vindt?
Dat je de tijdsgeest mist van de jaren 80 en vooruit, ook de jaren 90. De gezelligheid, de kneuterigheid, de kleding, de muziek, niet zo gehaast, de tv programma's, het buitenspelen, gezelschapsspellen. Eigenlijk het gehele sentiment. Opgroeien in die tijd was gewoon anders door de tijdsgeest van toen
Wat missen jullie uit deze tijd?
Ondanks de desinformatie en haat zaaien door het misbruik van sociale media, vind ik de ontwikkeling van het internet nog steeds fantastisch want ik kan heel makkelijk informatie vinden over allerlei andere zaken en als het onderwerp niet sexy is of politiek gevoelig is, betreft het vaak ook nog artikelen van goede kwaliteit. Verder is dit forum, een hobbyforum en nu.nl het enige dat ik volg op het internet. Aangezien Facebook, Instagram, Twitter, etc. de boel steeds verder hebben dicht gezet voor mensen zonder account, kijk ik daar nooit meer op en ik mis het ook niet. Alleen YouTube kijk ik nog wel eens op, omdat er soms hele handige (praktische) of grappige filmpjes op staan.
Verder was er begin jaren 80 grote werkloosheid. Al mijn vrienden hadden heel veel moeite om een baan te vinden. Wij werden om die reden de "lost generation" genoemd. Kwaliteit van huizen was veel slechter. Alle oude stadswijken stonden nog vol met krotten. In de loop van de jaren 80 hebben we een renovatie- en nieuwbouwgolf gehad, waardoor de kwaliteit van de woningen is verbeterd.
Vaak romantiseer je de mooie periodes en dingen uit het verleden en de minder fijne dingen verdruk je een beetje naar de achtergrond. Net als dat mijn ouders nu heel melancholisch terugkijken op de tijd dat mijn zus en ik kind waren. Ze herinneren zich vooral de leuke momenten en de dingen die we als gezin deden. Heel mooi en waardevol allemaal, maar we waren natuurlijk ook wel eens vervelend of brutaal, in een slechte bui, simpelweg niet te hebben of er was gedoe. En natuurlijk hadden ze ook regelmatig zorgen, vooral over mij, die ze met niemand konden delen want 'dan zou iedereen denken dat hun kind gek was of zij slechte ouders'.
Onze massale beeldschermverslaving en de constante zoektocht naar nieuws en prikkels vind ik ook niet zo best. Tegelijkertijd zijn telefoons ook handig. We zijn er wellicht wel wat in doorgeslagen. Want makkelijk contact kunnen leggen, maakt de communicatie niet per se beter en ook niet alles hoeft de hele tijd met iedereen gedeeld te worden.
Breinvervuiling noem ik dat, wanneer ik heel de dag van iedereen in mijn omgeving hoor of zie wat ze aan het doen zijn, waar ze zijn, met wie, etc.
Uiteraard kun je daarin zelf keuzes maken, maar vooral voor kinderen en jongeren bestaat er toch iets wat ik 'tirannie van de meerderheid' noem.
Ik werd geboren begin jaren tachtig. De jaren 80 en 90 waren mijn jeugd. Dat was best een mooie tijd, maar er waren ook mindere dingen. Overal werd gerookt (nou ja, de leraar rookte niet meer in de klas), als school te makkelijk was had je pech en als school te moeilijk was net zo zeer. Als je sociaal niet mee kon komen, dan lag dat vooral aan jou. 'Rare' kinderen 'mocht' je pesten en buitensluiten, die 'vroegen' er om, dat was eigenlijk wel een beetje logisch. Moest je je maar aanpassen en 'normaal doen'.
Ik heb wel mooie herinneringen aan die tijd. In 1980 was ik 15. Ik ging elk weekend flink stappen en had heel veel lol op school. Zo veel gelachen. Als puber zijnde had je ook veel meer vrijheid. Je had geen mobiele telefoon dus je ouders wisten vaak niet waar je was en dan was je niet te bereiken. Ook hadden ouders minder inzage wat school betreft. Ik heb vaak gespijbeld en daar kwamen ze niet achter. Voor de ouders beter natuurlijk dat dat veranderd is maar voor een puber niet.
In 1989 heb ik samen met mijn man het huis gekocht waar ik nu nog steeds woon. Dat ging toen allemaal veel makkelijker dan nu. Nu wonen sommige mensen nog op hun 30ste noodgedwongen bij hun ouders en kunnen niet aan een huis komen.
Was het maar altijd de jaren 80?
God nee zeg!
Ben blij dat die tijd voorbij is, ik herinner me vooral veel pesten, buitensluiten en stress.
De muziek daarentegen was wel mooi.
De kleding; veel neon kleuren, en de haardracht vooral veel en pluizig. Een hoge “disco” paardestaart met een pluizig getoupeerde pony 
Alleen de jaren 90 muziek eigenlijk.
" Ik heb vaak gespijbeld en daar kwamen ze niet achter. Voor de ouders beter natuurlijk dat dat veranderd is maar voor een puber niet."
Dat is maar betrekkelijk. Je hebt als ouder nu veel meer zicht op de schoolse zaken (aanwezigheid, cijfers, huiswerk) maar dat schept misschien ook de verwachting dat je daar wat mee doet. Mijn dochter zit op het VO. Op een ouderavond hoorde ik meerdere ouders praten over hoe zij in Som Today zien welk huiswerk er was opgegeven en hoe zij toezicht hielden. Dat riep bij mij wel de vraag op of van mij nou wordt verwacht dat ik daar met mijn neus bovenop zit.
Vroeger werd er van jou als ouder volgens mij praktisch niets verwacht als het om schoolse dingen ging. Hooguit overhoren als het kind daarom vroeg. Als er iets was, zag je dat wel op het rapport en/of hoorde je dat bij de rapportbespreking.
ik ben juist heel dankbaar voor internet, mijn telefoon en social media. Het is mijn connectie met de buitenwereld. De enige manier om contact te hebben met mensen als ik weken lang geen energie heb om mensen te zien. Dus ik ben heel dankbaar dat ik in deze tijd leef
Temet schreef op 07-02-2024 om 10:37:
" Ik heb vaak gespijbeld en daar kwamen ze niet achter. Voor de ouders beter natuurlijk dat dat veranderd is maar voor een puber niet."
Dat is maar betrekkelijk. Je hebt als ouder nu veel meer zicht op de schoolse zaken (aanwezigheid, cijfers, huiswerk) maar dat schept misschien ook de verwachting dat je daar wat mee doet. Mijn dochter zit op het VO. Op een ouderavond hoorde ik meerdere ouders praten over hoe zij in Som Today zien welk huiswerk er was opgegeven en hoe zij toezicht hielden. Dat riep bij mij wel de vraag op of van mij nou wordt verwacht dat ik daar met mijn neus bovenop zit.
Vroeger werd er van jou als ouder volgens mij praktisch niets verwacht als het om schoolse dingen ging. Hooguit overhoren als het kind daarom vroeg. Als er iets was, zag je dat wel op het rapport en/of hoorde je dat bij de rapportbespreking.
Dit ja. Ik vind de overmatige betrokkenheid bij het schoolwerk van ouders niet gezond.
En in mijn ogen vergroot het ook de ongelijkheid tussen kinderen waarvan de ouders dat kunnen bieden (of extern inhuren) en kinderen waarvan de ouders dat niet kunnen.
Op het VO is het huiswerk een verantwoordelijkheid van het kind. Als je ouders alles precies kunnen volgen, nog voor jou een cijfer kunnen zien en dat je je boeken voor Engels vergeten was en je wiskundehuiswerk niet gedaan had, eruit gestuurd bent bij aardrijkskunde en te laat was bij natuurkunde.
Ouders hoeven niet altijd alles te weten. Dat schept inderdaad ook de verwachting dat ze iets met die informatie doen; kind controleren of 'beter opvoeden'.
Je kind helpen met plannen kan ook zonder digitale hulpmiddelen, al moet het kind in kwestie dan wel het huiswerk noteren.
Temet schreef op 07-02-2024 om 10:37:
" Ik heb vaak gespijbeld en daar kwamen ze niet achter. Voor de ouders beter natuurlijk dat dat veranderd is maar voor een puber niet."
Dat is maar betrekkelijk. Je hebt als ouder nu veel meer zicht op de schoolse zaken (aanwezigheid, cijfers, huiswerk) maar dat schept misschien ook de verwachting dat je daar wat mee doet. Mijn dochter zit op het VO. Op een ouderavond hoorde ik meerdere ouders praten over hoe zij in Som Today zien welk huiswerk er was opgegeven en hoe zij toezicht hielden. Dat riep bij mij wel de vraag op of van mij nou wordt verwacht dat ik daar met mijn neus bovenop zit.
V
Zo bovenop zitten ga ik ook niet doen. Ik vraag me ook af in hoeverre dat verwacht wordt van ouders.
Nee, ik denk dat elke tijd zijn leuke en minder leuke dingen heeft.
In de jaren 80 zijn mijn kinderen geboren en voor mij was het een leuke tijd maar als ik toen ziek was geworden was ik er minder goed vanaf gekomen dan nu denk ik.
Ik kijk wel elke dag (opgenomen) naar "Oppassen" hahaha....dus toch een beetje nostalgie hier.
Schommelstoel schreef op 07-02-2024 om 09:27:
Nostalgie en het 'vroeger was alles beter'-gevoel kunnen heel misleidend zijn.
Ik zat in de jaren '80 op de basisschool en in de jaren '90 op de middelbare school en ben uiteindelijk zonder diploma's van school gegaan (vooral) doordat er geen passende begeleiding was.
Ik was een hele slimme leerling (zonder er een HB-label op te willen plakken), maar aan een klas overslaan deden ze niet. Ik las boeken van groep 3/4 in groep 1, maar een klas overslaan was gewoon geen optie. Mijn ouders kregen van de meester van groep 1 het advies om 'de boeken een beetje weg te houden bij Schommelstoel', echt!
En verdieping van lesstof of plusklasjes waren al helemaal onbestaanbaar. Doodongelukkig was ik op school.
Vroeger was niet alles beter.
Zeer herkenbaar. In groep 3 was ik AVI-uit, maar moest nog dagelijks mee klappen met B-OO-M.
En in groep 6 mocht ik eerst het rekenwerk van groep 6 doen, toen ik dat af had het werk van groep 7 en toen dat ook af was het werk van groep 8. Toen ik vervolgens in groep 7 kwam moest ik opnieuw het werk van groep 7 en 8 doen. En in groep 8 nog maar een keer het groep 8 werk. Ultieme boredom, geen enkele creativiteit. Het heeft wel zijn sporen nagelaten bij mij.
Wat ben ik blij met de aandacht die er nu is voor hoogbegaafdheid en verrijking bij mijn kinderen.
is het ook niet vooral hoe je bent opgegroeid in die tijd, hoe het thuis was? Ik kom uit een gezin waar heel veel liefde en gezelligheid was, mijn ouders waren gek op elkaar en vierden het leven echt wel. Mijn moeder werkte maar was in mijn beleving veel thuis. Veel buitenspelen en ik had het leuk op school. Ik zat op de basisschool in de jaren ‘80 en ik herinner me vooral buitenspelen, logeerpartijen, vakantie met de tent in het eendje gepropt, feestjes thuis. En niet dat we het zo breed hadden, maar mijn ouders maakten er wel wat van. In de jaren ‘90 ging ik studeren. Vond snel een kamer voor een prikkie, had een leuke bijbaan en verder veel stappen en een leuk studentenhuis. Na het studeren meteen een baan en snel een flatje via de woningbouw.
dus voor mij zijn het goede herinneringen maar kan me ook heel goed voorstellen dat het onder andere omstandigheden helemaal niet zo rooskleurig was en dat je er dus ook heel anders naar kijkt.
De stabiele politiek, politici waarin vertrouwen had in hun deskundigheid, ook als ik het radicaal met hun standpunten oneens was. OOL uit de begintijd, waarin niet elke bijdrage bol stond van de vervoegingsfouten en verminkt Engels. De juf behandeld mijn kind beroert, ze doet geen effort om hem te supporten bij rekenen. Sorry, voor wie zich nu beledigt voeld.
Verder niet zoveel. Internet en de mobiele telefoon vind ik als chaoot met een beperkt werkgeheugen een zegen. De kleding en de haarstijl van de jaren vond ik echt niet om aan te zien. Ik heb nooit het mondriaanschuim in mijn haar gesmeerd of drukke Bill Cosbytruien met schoudervullingen gedragen.
In de jaren '70 had je in mijn 6e klas (tegenwoordig groep 8) kinderen die naar huishoudschool of LTS gingen omdat ze niet goed konden leren. De meisjes zetten koffie voor de leerkrachten en brachten dat rond in de klassen, de jongens sjouwden met kratten melkflesjes voor de leerlingen. Echt, die kinderen hadden geen schijn van kans en ze zijn nu ook laaggeletterd. En dan waren er nog kinderen van het laagste gemeente-of spoorwegpersoneel of het woonwagenkamp en die kregen gewoon een draai om hun oren in de klas. 'Wij' nooit, echt nooit en we waren net zo stout.
Er is veel verbeterd, hoewel ik over de kansengelijkheid en het leesniveau tegenwoordig wel erg cynisch ben. Er zijn, net als vroeger, veel meer kansen voor kinderen van ouders die geld bijlessen en huiswerkinstituten kunnen betalen.
Zelf studeerde ik in de jaren '80. Het was economisch en politiek gezien een rottijd, maar zelf heb ik me uitstekend vermaakt. Ik zie dat nu ook terug bij mijn dochter, ondanks dat alles wat ze doet veel meer in procedures is gegoten. Ze heeft dezelfde onbezorgdheid als ik toen.
MissBobby schreef op 07-02-2024 om 11:37:
is het ook niet vooral hoe je bent opgegroeid in die tijd, hoe het thuis was?
Dat zal mede je beeld kleuren. Het was ook niet alleen maar ellende. Ik heb zowel leuke als minder leuke herinneringen aan die tijd. Zowel thuis als op school als in de maatschappij als cultureel waren er positieve en negatieve dingen.
De architectuur en de mode van de '80's vond ik vreselijk, maar er was wel meer leuke muziek dan nu.
Het aanbod in de supermarkten was heel beperkt, maar we waren wel dunner.
De scholen besteedden veel minder aandacht aan kinderen die iets afweken van het stramien, maar je zat wel met elkaar te kletsen in de pauze.
Je kon als tiener roken en drinken zonder dat iemand er naar omkeek, want er werd uberhaupt minder naar je omgekeken.
Het is allemaal niet zo zwartwit. Daarom heb ik niet zoveel met dat soort verheerlijkende nostalgie van "was het maar altijd de '80's". Dat is net zoiets als mensen die dol zijn op charlestonmode en daarom wensen dat ze een eeuw vroeger geboren waren. Ja, tot je een lelijke infectie krijgt en geen antibiotica hebt.
