Wanneer wel of geen adhd medicatie gebruiken? Jullie ervaringen/overwegingen.

AppleTree schreef op 13-01-2023 om 23:26:

[..]

Daarom stel ik het in de op ook genuanceerder, maar er zijn wel degelijk onderzoeken die een uitkomst hebben dat er blijvende veranderingen zijn. De vergelijking met diabetes klopt gewoon niet, en zeker omdat kind 5 is vind ik de mogelijke bijwerkingen vrij heftig en ik weet niet hoe snel we dat door hebben (omdat hij ook niet alles goed kan omschrijven en weet want hij is pas 5) of waar we goed aan doen. Daarom vraag ik naar ervaringen van anderen zodat ik het gesprek in kan gaan met een duidelijker beeld van wat ik wel of niet zou willen en waarom. Ik wil gewoon goed voorbereid dat gesprek in als ik medicatie wil bespreken.

Nogmaals: er zijn onderzoeken die elkaar tegenspreken, verder moet je kijken naar hoe het onderzoek in elkaar zit. Ik denk dat ik weet over welk onderzoek je het hebt, dat was echt te summier om keiharde conclusies uit te trekken.

Wil je je toch voorbereiden, ga dan naar een forum specifiek voor ADHD'ers en hun ouders. Daar ga je veel meer en betere informatie vinden.

Bij de vereniging Balans krijg je goede informatie 
https://balansdigitaal.nl/kennisbank/ontwikkelingsproblemen/welke-ontwikkelingsproblemen-zijn-er/wat-is-adhd/
Daar zijn lotgenoten-ouders die ervaring hebben.

kenfan schreef op 13-01-2023 om 23:59:

[..]

Voorzover ik weet zijn onder wetenschappers de meningen daarover verdeeld, is het nooit onomstotelijk vastgeld, en zijn die statistieken die onderzoeken hebben opgeleverd polyinterpretabel.

https://www.ggznieuws.nl/kunt-zeggen-adhd-hersenafwijking-is/

Wat ik wel weet is dat er door maatschappelijke ontwikkelingen steeds minder kennis over kleuters is onder leerkrachten en ouders, dat we steeds hogere eisen aan ze stellen en dat de bandbreedte wat we accepteren als normaal gedrag steeds smaller wordt.

Ik vind een diagnose als faalangst of adhd bij een vierjarige die geen puf heeft om 20 minuten in de kring te zitten of een suf werkblad in te vullen heel treurig. We kunnen ginnegappen over speentjes met brandewijn van voor de oorlog, maar methylfenidaat valt wel onder de opiumwet. Het zou mijn keus niet zijn voor zo'n jong kind.

Wat jij vindt is niet relevant aangezien je overduidelijk geen psychiater of zelfs maar ervaringsdeskundige bent.

Ik krijg deze vraag wel vaker. Ik heb zowel kinderen met medicatie veel gelukkiger zien worden als juist ongelukkiger. Je weet pas of iets juist is als je het probeert. 
Ik zeg altijd: Als het kind zelf veel hinder ondervind is het de moeite van het onderzoeken waard,  als je ervoor kiest om het uit te proberen teken je niet meteen voor 5 jaar..... 

Je zou ook nog eerst kunnen kijken wat het uitsluiten van bepaalde voeding doet. Hier zijn ook veel goede verhalen over. https://mentaalbeter.nl/artikelen/zoveel-effect-heeft-voeding-op-adhd/

Mijn zoontje was ook jong en nu nog. Maar rond juist groep 3 ging het echt niet meer. Wilde zo graag meedoen met de moeilijke groep maar de makkelijke was al niet vol te houden. Ook ass speelt meer dan adhd. School en de onderzoekers van kinderpsychiatrie meer adhd maar beide dus. 
Vond het eerst niets om het inderdaad in een ventje van 5-6 te steken maar toen hij doubleerde ging het rap achteruit en kreeg ik niet meer gauw genoeg de kans om het te proberen. Vader had zo n opmerking a la rembaaviv hier. Net of ik het fijn vond die pillen nodig te hebben, had ik zoiets van geef het een kans. Nou dat was te trage toestand want ik had de rechter nodig, doet verder niet te zake maar zoon zat wel nog voor de kerst thuis omdat hij streken kreeg die de school niet kon handelen. Terugkeren kon voor een uurtje per dag met een hoop mitsen en maren en zij wilden toch graag medicatie. Nou net toen de rechter groen licht gaf, Corona zat iedereen thuis. Heel gedoe om handen gehad met zelf les moeten geven en de pillen laten staan voor school dagen op school. En toen keuze gemaakt voor een cluster 4 school. Daar is alles weer in de soep gelopen.
Medicatie 1 was methylfenidaat kortwerkend. Dat heb ik kunnen laten wijzigen in medikinet, werkt middellang maar niet zo lang als concerta. Ik wilde andere medicatie proberen maar daar had ik weer een rechter voor nodig. Kind zat weer thuis, en had wel een half jaar gefunctioneerd maar door weer Corona regels en gedoe met vader kon hij school niet aan. Liep inmiddels zo ver achter. 
Nu gebruikt hij atomoxetine en gaat alleen in de ochtend naar school, weer een andere school want de vorige was gewoon slecht verhaal. Maar ik vertel dit ook juist omdat je niet direct goed kunt zitten met welke soort en nu heb ik het idee van wel.
Die methylfenidaat gaf vette rebounds maar ondanks dat ik die na school opving kon hij zich nog steeds niet concentreren. Hij lag door al die onduidelijkheid van school, steeds wel en niet mogen vanwege regels en steeds weer zelfde werk krijgen omdat ze gewoon niets anders hadden, daarom heb ik zelf ook pictogrammen met hoe de week loopt, welke dagen wat hoe en wie. Dat helpt ook een hoop. Maargoed is hier een complex verhaal. 
Ik zou het niet afstrepen maar goed vragen naar de mogelijkheden en hoe lang je wat gaat proberen en wat daarnaast ook kan. Ik heb ook dingen aangepakt die niet geadviseerd waren. Ipg zodat ik thuis alles kon doen wat mogelijk iets doet en hij kreeg verder niet zoveel meer dan een onderzoek en verder had ik gesprekken. 
Wij zitten nu met begeleiders en inmiddels heb ik een overstap gemaakt naar andere kinderpsychiatrie en naast school komt hij al ruim anderhalf jaar bij een zorgboerderij. 
Ik vertel het ook vooral om de achteraf dingen die ik nu ten nadele heb, toen al bespeurde. Die eerste vorm van medicatie had nooit zo lang moeten worden uitgetest maar school eist dat hij iets gebruikt en ik kon niets zonder vaders toestemming alleen waar ik wel al een uitspraak voor had. En achteraf had ik hem nooit van de eerste school moeten halen, ik was bang dat het weer niet zou gaan op de eerste (dat had ook wel gekund natuurlijk) maar de school waarvan ik meer had verwacht heeft het probleem nog groter gemaakt. Ik had een jongen die gewoon persoonlijk gezien is afgebroken door hoe ze hebben gehandeld, met en ondanks medicatie en hem ook geen eerlijke kansen geven. 
Daar zijn we nu eerst van aan het herstellen. En hij zit ook het liefst in zijn tablet. LEGO grote pakketten zijn wel gelukt maar hij kan er ook een echte chaos van maken. Hij krijgt nu zelfs geschiedenis en aardrijkskunde. Doodeng vond hij dat maar hij heeft tenminste niet meer steeds hetzelfde werk. Deze school werkt met echte complimenten waar hij gevoelig voor is. En ook al gebeurt er wat ze laten hem niet ophalen maar lossen het op. Soms is het lang uitzoeken wat werkt maar ik zou dus vooral naar die mooie en lieve eigenschappen kijken. Mijn zoon kan heel lang iets doen als hij geïnteresseerd is. Praat de hele dag liefst Engels en verdomd goed ook nog. In de lange taxi ritten zit hij soms naast kinderen die naar andere school gaan om samen te kletsen. Heel sociaal want hij moet eigenlijk voorin met zijn wagenziekte. Ben nu veel gauwer tevreden maar als ik terug kijk had ik veel eerder deze soort willen proberen qua medicatie en vertrouwde omgeving en voorspelbaarheid zijn goud waard. 

kenfan schreef op 13-01-2023 om 23:59:

[..]

Voorzover ik weet zijn onder wetenschappers de meningen daarover verdeeld, is het nooit onomstotelijk vastgeld, en zijn die statistieken die onderzoeken hebben opgeleverd polyinterpretabel.

https://www.ggznieuws.nl/kunt-zeggen-adhd-hersenafwijking-is/

Wat ik wel weet is dat er door maatschappelijke ontwikkelingen steeds minder kennis over kleuters is onder leerkrachten en ouders, dat we steeds hogere eisen aan ze stellen en dat de bandbreedte wat we accepteren als normaal gedrag steeds smaller wordt.

Ik vind een diagnose als faalangst of adhd bij een vierjarige die geen puf heeft om 20 minuten in de kring te zitten of een suf werkblad in te vullen heel treurig. We kunnen ginnegappen over speentjes met brandewijn van voor de oorlog, maar methylfenidaat valt wel onder de opiumwet. Het zou mijn keus niet zijn voor zo'n jong kind.

Ben het hiermee eens. Ik heb een kind en verschillende familieleden met adhd en medicatie kan heel verschillend uitpakken. Ik zie het direct als mijn kind medicatie heeft gebruikt (metylfenidaat) en niet in positieve zin. Hij is dan niet meer zijn sprankelende zelf. Hij gebruikt lage dosering en heeft al verschillende soorten medicatie gebruikt. Bij geen van alle voelt hij zich prettig en hij gebruikt het alleen nog bij tentamens. Hij studeert inmiddels. Het heeft hem wel door een moeilijke tijd geholpen bij de overgang naar de middelbare school. 

Bij een kind in de familie leidde medicatie tot hele heftige rebounds. Daar had mij kind dan weer geen last van. Bij een volwassen familielid werkt het heel goed. Neemt het elke dag, al jarenlang. 

Met vier jaar zit je pas net op school en het ene kind moet daar langer aan wennen dan de ander. Ik denk, als ik jouw verhaal lees, dat jouw kind zich zo erg moet aanpassen op school, dat hem dat teveel kost. Dat zeg je zelf ook al. Met of zonder medicatie schuilt hierin het gevaar dat je kind al heel jong leert dat het niet zichzelf mag zijn. Want als hij zijn uiterste best doet om 'normaal' te zijn, dan wordt daarop positief gereageerd. Maar als hij druk is en zijn werkjes niet afmaakt, dan is hij niet goed genoeg. Dat is een verkeerde boodschap. Dat zou ertoe kunnen leiden dat hij thuis de lego niet aanraakt. Hij kan het niet overzien en is bang dat hij mensen teleurstelt. 

Bij kinderen met adhd moet je enorm oppassen met het zelfbeeld. Ze krijgen ongemerkt heel erg veel negatieve feedback. Ik denk dat daar voor school en misschien ook wel voor jullie de sleutel ligt. Ik vind dat de school zich moet aanpassen aan je kind. Ze moeten dingen doen die positief werken op zijn zelfbeeld en waarbij hij meteen even kan bewegen. Dat kan klein zijn. Hem wat dingen laten halen buiten de klas. Zijn werkjes inkorten. Hem dubbel buiten laten spelen als er meerdere kleuterklassen zijn of alleen de ochtend naar school. Ik noem maar wat, er is zoveel mogelijk. Mijn kind kreeg bijvoorbeeld maar de helft van de sommen en hoefde alleen de uitkomst op te schrijven. Niet het hele rijtje overschrijven. Dat hielp al enorm. En hij had een enorm ervaren kleuterjuf die het juist leuk vond dat hij anders was. Zij wist kinderen te geven wat ze nodig hadden. 

En thuis hetzelfde. Lego bouwen is misschien niet wat hij nodig heeft na school. Maar juist even lekker buiten rennen in het bos of even voetballen. Dat mocht bij ons ook binnen met een ballon.

Kortom: medicatie kan helpen, maar ik zou bij zo'n jong kind proberen de omgeving aan te passen aan het kind en niet het kind aan de omgeving. Alleen al voor zijn zelfbeeld is dat van groot belang. Depressies liggen op de loer bij adhd'ers, vanwege dat zelfbeeld. 

kenfan schreef op 13-01-2023 om 22:59:

[..]

DIabetes heeft een medisch aanwijsbare oorzaak, bij een adhd-diagnose vink je een aantal persoonskenmerken aan. Die kunnen iemand behoorlijk in de weg zitten, maar dat is toch een ander verhaal.

Wat een onzin. Adhd kan op scans in de hersenen aangetoond worden. Is zeker ook een medisch aanwijsbare aandoening. Dat wordt niet bij iedereen gedaan omdat je inderdaad met observaties ook een diagnose kan stellen.

TO, ik stond er ook zo in als jij maar bij ons was de situatie onhoudbare geworden,  kind liep helemaal vast op school. Medicatie is echt een redding geweest.  De keuze voor geen medicatie kan overigens zeker ook permanente gevolgen voor de toekomst hebben (en hersenen): totale afbreuk van een kinds zelfvertrouwen, sociale ontwikkeling die beperkt wordt etc.

Ik las ook ergens over remming van de eetlust. Dat kan een bijwerking zijn, maar als dat optreed moet je daar iets aan doen, andere vorm of dosering bijvoorbeeld. Bij ons wordt de medicatie ook alleen tijdens schooltijd genomen. 

Je kan het ook altijd proberen en daarna weer stoppen.

Wij hebben er niet voor gekozen. Wij hadden het idee dat het z’n wezen zou veranderen. Zoon is nu achttien en kiest er inmiddels zelf ook heel nadrukkelijk niet voor.
De basisschool was niet zo’n probleem. Hij had nooit z’n werk af, maar de stof was gewoon niet moeilijk voor hem. De middelbare school werd wel een probleem. Hij is daar ook mee gestopt helaas (doet wel een vervolgopleiding op een lager niveau). Hij is nu wel -eindelijk- langzamerhand zelf technieken aan het ontwikkelen om om te gaan met zijn slechte concentratie. Maar hij loopt zeker nog tegen dingen aan (hij komt al-tijd en overal te laat). 
Hij heeft wel altijd een passie gehad waar hij heel goed in is. Denk aan iets sportiefs. 

Mijn jongste heeft in groep 2 de diagnose ADHD gekregen. Omdat ze toen nog niet veel 'moest' op school, hebben we ervoor gekozen toen nog niet met medicatie te beginnen. In groep 3 kreeg ze een enthousiaste juf, en hebben we afgesproken om het eerst zonder medicatie te proberen. Helaas bleek dat haar AHDH haar goed in de weg zat, en zijn we halverwege groep 3 toch begonnen met langwerkende medicatie (zodat we niet afhankelijk waren van school voor het goed innemen van de medicatie).

Inmiddels zit dochter in groep 7 en gaat het goed. School iets minder, maar ze heeft veel vriendinnetjes en vriendjes en gaat met plezier overal naar toe. Eten is wel een dingetje. Wat bij haar blijkt te werken is buiten de reguliere eetmomenten eten  
Ontbijt en avondeten gaat goed, maar lunch kan een drama zijn. Gelukkig eet ze dan voor het slapen gaan nog een paar boterhammen. 

Hoe het in de toekomst gaat lopen? Ik weet het nog niet. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat ze er op haar manier komt. 

rebmaaviv schreef op 14-01-2023 om 07:12:

[..]

Dit type medicatie wordt niet aan zulke jonge kinderen verstrekt. Groep 3 is wel van een andere orde dan is je kind 8. Ook nog jong, ADHD medicatie wordt niet verstrekt aan kinderen onder de 6.

Een kind in groep 3 is geen 8 maar 5 of 6 in het Nederlandse basisonderwijs.

Hier een kind in het spectrum dat met 5 een diagnose kreeg en een voorstel voor medicatie. Dat vond ik zo moeilijk, ik heb twee weken gehuild en toen bedacht dat we altijd konden stoppen, voor altijd of tijdelijk. Met die gedachte zijn we er in gestapt en dat is zo’n goed besluit geweest. Kind is gaan bloeien en daar had ik zo’n zorgen over.  Minder boos, minder agressie, minder brutale mond, weg met de harde stem, meer subtiliteiten, ook in gedrag in de klas. Kind kon eindelijk laten zien wie die was..
Kind is nu 16, regelt zelf de medicatie nu. In de kerstvakantie niet geslikt omdat er bijgegeten moest worden en wilde ook weer eens dagdromen.
Sommige stoppen tijdens de vakanties en weekenden en beginnen weer als school begint.