Wanneer alleen buiten spelen?

Kan best

Stapje voor stapje opbouwen kan prima op deze leeftijd. Wel elke keer duidelijk de regels weer uitleggen.
Beetje je gevoel volgen en daarbij ook beetje loslaten

Hier ook vanaf 4 alleen naar buiten. Wel vaak met andere kindjes. Eerst alleen in de steeg achter ons huis, later om het huizenblokje achter ons huis langs en nu, 4 jaar later, de halve wijk door

Vanaf 5 had onze dochter een horloge en konden we goed afspraken maken over hoe laat thuis. Scheelt ook weer

Met jongste dochter gaan we binnenkort ook de uitdaging aan, ze is net 4. Maar deze dame heeft een erg avontuurlijk karakter dus vind het wel beetje spannend. Maar ja, die grote zus is er ook en dat scheelt

Hier ook vanaf 4

dochter mocht hier ook vanaf dat ze 4 was alleen buiten, wij wonen op de hoek van 2 straten en ze mocht vanah hoek naar hoek. Vanaf deze zomer (wordt 6) mag ze van mij verder, blokje om met de fiets, 1 straat verder of naar het speeltuintje.

Kan dus toch

Dus het kan toch?
Vind het zo moeilijk om hem los te laten en dat ik er geen zicht meer op heb.
Maar hij speelt zo leuk met de buurjongens,hoewel ze best kwajongens streken uithalen, zoals de schommel krijten en dan erop gaan zitten,,dat vinden ze leuk en mijn zoontje doet leuk mee.
Hoe doen jullie dat,,,ook loslaten zeker?
Ben zo bang dat hij ineens weg is of in de sloot ligt..of dat iemand van hem misbruik wil maken..brrr

Maartje

Het is inderdaad het magische woord "loslaten" wat het is En da's doodeng, ik weet het. Maar alleen in het begin gelukkig.

Wat ook een idee is: een naamketting met adres en telefoonnummer. Mijn kinderen hebben ze voor vakantie en uitstapjes maar als de jongste gaat buitenspelen doe ik hem ook om. Gewoon voor: je weet maar nooit.

Ik doe het niet

Ik denk dat ik haar pas als ze 6 is op die manier "in de buurt" zal laten spelen. Ze kan ook nog niet zwemmen en ze kijkt echt niet uit, ze rent zo de straat op als ze wat leuks ziet, gaat zomaar met iedereen mee. Ik vind het volstrekt onverantwoord.

Duidelijke afspraken en niet meer alleen na het avondeten

Mijn dochter van bijna 6 mag sinds vorig jaar alleen naar het speeltuintje 1 straat verderop. Nu ze haar zwemdiloma heeft mag ze blokje om (voorheen niet, omdat hier een gemeentevijver ligt).
Het is wel een meisje waar we duidelijke afspraken mee kunnen maken.Ze komt terug naar huis als oudere kinderen (7-8) toch verderweg gaan. En als ze bij een vriendinnetje binnen gaat spelen meldt ze dit even.
We hebben wel als regel, dat ze na het avondeten niet alleen meer buiten mag gaan spelen ( i.v.m. grotere hangjeugd). Dus bij mooi "zomer"weer gaat papa of mama mee naar de speeltuin, voetballen of nog even fietsen na het avondeten.

Ik doe het ook niet

Wij wonen aan een weliswaar vrij rustige straat, maar ik doe het niet. Oudste is 5,5 jaar. De meeste kindjes wonen aan de overkant en daar is de actie ook meestal. Prima, maar ik heb meerdere keren meegemaakt dat kinderen "van de overkant" zonder op of om te kijken, zo oversteken als er iets aan de hand is. Ik neem het risico niet, ik ben er nu altijd bij of een andere ouder, "van de overkant". Jongste van 1,5 jaar hobbelt met ons mee, hij mag sowiezo niet alleen buiten.

Linda

Hier wel

Sinds vorig jaar zomer onder strikt afgesproken voorwaarden en een beperkt gebied. Ik moet er wel bij zeggen dat het vorig jaar veelal "trainen" was voordat hij "los" mocht. Eerst laten zien dat je het kan, dan een stapje verder. Hier moeten ze om naar het speelveld te komen 1 "woonerf weg" over. Gelukkig wel een weg die alleen zin heeft om te nemen als je hier ook woond, maar goed, ook daar kunnen ongelukken door komen. Een 2e voordeel van deze "weg" is dat hij super overzichtelijk is voor beide partijen. Een kind kan dus niet zomaar uit een hoekje komen en dat is, ondanks dat ook dit nog gevaarlijk is, wel een geruststelling. Ik vond eigenlijk dat IK al laat was met loslaten. De meeste kinderen dwalen hier al rond als ze 3,5 zijn. Zoonlief heeft tot vorig jaar (toen net 5) zomer in de poort moeten spelen. Dat is eigenlijk ook een beetje de reden dat wij het was sneller hebben los gelaten. Iedereen speelde op het veld en zoon in zijn eentje in de poort of wij gingen mee naar het veld. Vond zoon ook weer niet zo leuk met zijn vriendjes. Ik moet zeggen....ik controleer dagelijks of hij de oversteek goed doet en tot nu toe heb ik hem nog geen keer kunnen betrappen of niet kijken terwijl hij niet kan zien dat ik mee kijk.....

Al vroeg,

toen ze 2 waren al naar het speeltuintje (glijbaan en treintje in het zand), 1 huis verderop. Er komt daar geen verkeer, is helemaal tussen de huizen. Jongste van 3 mag nu een blokje om en af en toe naar een speeltuintje verderop. Oudste van 7 mag al aardig door de (autoluwe) buurt.

En hier

oudste pas halverwege groep 4 alle vrijheid in het dorp (wij wonen in een klein dorp) onze zoon van net 4 speelt nog binnen de poort en als hij naar de speeltuin wil, ga ik met hem mee.

Hoe leg je de gevaren uit?

Zoals neem geen snoepjes aan van andere,noem maar op?

Niet veel uitleg

Ik heb in eerste instantie niet veel uitleg gegeven.

Je mag daar en daar spelen, niet ergens anders, en ook niet met mensen mee naar binnen want anders kan ik je niet vinden.

Verder hebben we een beetje 'droog' geoefend. Dan verzon ik een situatie en moesten zij vertellen wat ze zouden doen. (wat als iemand vraagt of je de konijntjes komt aaien, wat als iemand vraagt of je even wilt helpen met iets etc etc)

Geen snoepje aannemen is eigenlijk spelenderwijs ontstaan. Denk dat ze ook vaak gezien hebben dat als ik iets uitdeelde ik tegen andere kinderen vertelde dat ze het eerst moesten gaan vragen. Goed voorbeeld doet goed volgen zeg maar.

Ook niet teveel uitleg

hier alleen de voorwaarden gesteld dat hij niet bij iemand naar binnen mag zonder dat ik het weet en dat hij het eerst moet komen melden als er iemand vraagt of ze ergens anders heen gaan.

Met het snoepje, hier ook voorbeeld doet volgen. Hier moeten ze (en dat doet iedereen hier in de straat) het ook eerst aan de mama of papa vragen voordat ze een snoepje aannemen. Ik kan niet onthouden welk kind wat wel en niet mag dus eerst vragen, dan krijgen. Kinderen nemen dat over.

Ik wil ook niet te zwaar zijn met gevaren vertellen, weet niet of ik daar goed aan doen, maar ik kijk dan liever een paar keer ter controle. Ook al zou ik de gevaren vertellen moet je je nog afvragen of het wel daadwerkelijk door komt.

Onbegrijpelijk nav egbertien

Ik kan niet begrijpen dat ouders kinderen van 2-3 jaar alleen buiten laten spelen. Ook niet in een "autoluw" gebied. Ik vind dat echt verwaarlozing. Behalve auto's zijn er nog zoveel meer gevaren, bijvoorbeeld vijvers, giftige besjes, vieze dingen, plastic zakken waar ze hun hoofd in kunnen steken, vervelende "grote" kinderen, gemene honden, enge mannen...

Enge mannen

En die grote kinderen, gemene honden en enge mannen verdwijnen spontaan als ze 4 zijn?

Als je op die manier gaat redeneren denk ik dat je je kinderen nooit meer alleen naar buiten kan sturen. Vraag me zelfs af of ik zelf nog wel naar buiten durf te gaan.

Verwaarlozing (beetje ot)

En wat wordt er de laatste tijd snel met de term 'verwaarlozing' gegooid zodra mensen iets anders doen dan je zelf zou doen.

Hier spelen veel 2-3 jarigen alleen buiten, moet er niet aan denken als iemand dat straks officieel als verwaarlozing bestempelt. Woon ik ineens in een erg kinderarme wijk.

Tja,

er kan inderdaad veel gebeuren. Maar opvoeden is ook loslaten en je kind de mogelijkheid geven om zelf de wereld te ontdekken. En we hebben daarbij allemaal onze eigen grenzen en mogelijkheden. Ik moet er niet aan denken dat ik de kinderen tot hun 5e in de tuin moet laten spelen. Als iemand anders dat wil doen: prima. Voor andere kinderen en andere woonsituaties kan dat het beste zijn.
Mopperkont, wil je mijn adres zodat je een melding kunt maken van echte verwaarlozing?

Snoepjes

Ben zeker ook een slechte moeder, want ik heb mijn kinderen werkelijk nog nooit verteld geen snoepjes van anderen aan te nemen. Lijkt mij nl. nogal omslachtig dat als hier in de straat een moeder snoepjes uitdeelt de kinderen eerst allemaal thuis moeten vragen of ze wel mogen.

Ik heb van de week nog cakejes uitgedeeld die mijn zoontje had gemaakt..heb niet eerst gevraagd of ze het wel mochten van hun ouders?! mmmm tja wat is wijheid iedereen naar huis sturen om te vragen of ze een cakeje mogen of gewoon geven..ik denk het laatste..wel vragen of ze het mogen ivm allergie.

Heb mijn zoontje maar uitgelegd dat hij bij niemand naar binnen mag en niet uit de speeltuin mag..dat is het belangrijkste voor ons.

Nu ik mijn zoontje ga "loslaten" gaat hij ook tegen dingen aanlopen die niet eerlijk zijn..en hij heeft een hoog rechtvaardigheidsgevoel, hij komt soms thuis dat hij niet op de schommel mag of dat hij niet mag meespelen aaah hij gaat er nu achter komen dat niet alles zo eerlijk verloopt zoals het "hoort" hij is wel de jongste in de buurt hoewel er wel meiden zijn die het heerlijk vinden om te bemoederen

Hier nog niet

Zoon (4) en dochter (6,5) spelen niet alleen buiten. We wonen aan een zeer drukke weg en de dichtstbijzijnde speeltuin ligt drie blokken verder (tja, dat was nog geen criterium toen we dit huis kochten). Tegen de tijd dat ze van mij daar alleen heen mogen, vinden ze er waarschijnlijk niks meer aan .
Overigens speelde mijn zoon laatst bij een vriendje wel even alleen buiten in het speeltuintje dat pal voor hun deur ligt. Maar dat vond zoon niet zo leuk. 'Ik was bang mamma'. In de vorige zomervakantie mochten ze van mij wel 'alleen' over de vrij kleine, besloten camping, ook al vond ik zoon daar toen nog net iets te klein voor. Hij is namelijk nogal onbesuisd en uitdagend en zelfs onder toezicht gebeuren er regelmatig ongelukken (vorige week bijna zijn neus gebroken in de klas).

Verwaarlozing

Wat zou je ervan vinden wanneer een kinderdagverblijf de kinderen zonder toezicht ergens in de buurt 100 meter verderop zou laten spelen? Dat kan toch niet?
Ik begrijp dus echt niet dat jullie zulke kleine kinderen(2-3 jaar)helemaal alleen laten.
Opvoeden is loslaten vind ik echt een kulargument, waarom laat je dan je baby niet alleen in de speeltuin?
Dat is wat mij betreft dezelfde reden waarom je je peuter niet alleen laat.
Peuters en ook de meeste kleuters hebben nog geen flauw idee wat ze doen. Wanneer ik een peuter helemaal alleen op straat zie lopen zonder moeder dan breng ik die naar huis. En inderdaad zou ik een melding bij de kinderbescherming doen wanneer het vaak voorkomt.

Kdv vs thuis

Hoewel ik je wel snap denk ik dat je het een beetje overdrijft. Zoals je het neerzet lijkt het net alsof ouders hun 2/3 jarige kinderen zomaar 's morgens buiten zetten en dan de hele dag moederziel alleen over straat laten zwerven.

Ik heb hele duidelijke overwegingen gemaakt. Zo mogen ze thuis wel alleen buiten spelen, (woonwijk, veel kinderen buiten, en veel ouders die misschien niet naast hun kind lopen, maar wel een oogje in het zeil houden. Zodra er een kind een brul geeft staan er meteen 3 ouders naast) Bij oma mag het bv niet. Dwz bij de ene oma niet, want bij de andere weer wel, maar met strikte beperkingen.

Vooraf is er ook duidelijk geoefend. Je begint met even zelf naar binnen lopen zonder de hele bubs mee te moeten slepen, en dat bouw je langzaam uit 5 minuten, 10 minuten, een half uur. Dat is nogsteeds de max. Bovendien lopen ze wel alleen buiten, maar kan ik ze vanuit huis wel in de gaten houden. Misschien dat ik er niet continu naar kijk, maar ik let wel op.

Dat is meteen een verschil met het kdv. Thuis hoef ik maar 1 peuter en 1 kleuter in de gaten te houden. Op een kdv gaat het om 8 kinderen per leidster.

Ik nodig je bij deze uit om bij mij in de wijk langs te komen. Grote kans dat m'n dochter alleen rond loopt. Vraag me alleen af of je haar thuis kan brengen. Ze weet nl dat ze niet aan vreemden mag vertellen waar ze woont. En dat hebben we geoefend, ze vertelt het echt niet.

Opletten

Hanne,

Waarom mag jou peutertje aan vreemde mensen niet zeggen waar hij woont?

Serieuze vraag?

Omdat het voorbijgangers niets aangaat waar mijn kind woont.

Bij ongelukken oid en iemand moet mama halen mag het wel gezegd worden maar niet aan een willekeurige voorbijganger. Dat is nl prive informatie.

Geef jij aan iedere voorbijganger die er om vraagt je adres?

Verwaarlozing? kom nou...

Ik ben van mening dat het voor een kind alleen maar goed is om ook zelf dingen te ontdekken, in plaats van alleen maar met volwassenen erbij.

Mijn zoontje van 5 mag van mij ook lekker naar het park, moet hij zelf een rustige weg oversteken, en ook dat gaat helemaal prima. Meestal fiets ik even met de hond (is zeker ook mishandeling, een hondje naast de fiets...) door het park en hij is altijd heerlijk aan het spelen met andere kindjes. Hij weet precies waar hij wel en niet mag komen... Dit mocht hij vanaf zijn 4e jaar. daarvoor woonden we nog in een portiek en speelde hij achter op het veld, dan keek ik elke vijf minuten op het balkon hoe het ging...

Krijgen ze niets van hoor, en ik denk dat de kinderbescherming dat ook vind... Ik denk dat de meeste ouders tegenwoordig een beetje TE overbezorgd zijn, hoe dacht je dat dat vroeger ging dan... Toen speelden kinderen nog lekker buiten, nu zitten ze allemaal binnen omdat mam (of papa) geen tijd heeft om mee te gaan... zelfstandigheid aanleren hoort bij het ouderschap, heeft niets met verwaarlozing te maken...

Mijn zoontje weet heel goed waar hij woont, mag dat van mij wel tegen iedereen zeggen, maar hij mag inderdaad niet gewoon maar met iedereen mee...

zo, mijn ei ook weer kwijt

Tjonge zeg,

Nou dacht ik dat ik het wel redelijk goed deed met die opvoeding en zo, maar ik verwaarloos de kinderen dus echt... En als Mopperkont hier in de buurt woont heb ik binnenkort de kinderbescherming aan mijn broek.
Mopperkont, als je de situatie niet kent waarom oordeel je er dan over? En waarom trek je een opmerking uit z'n verband? Opvoeden is loslaten, maar natuurlijk wel binnen grenzen dus die baby in de speeltuin heeft daar niks mee te maken.

Het niet mogen zeggen van adres lijkt me erg gevaarlijk (hanne)

Ik snap de gedachtengang wel. Ik ben me ook bewust van privacy, kwaadwillende mensen, etc.
Maar het gaat mij een stap te ver dat een jong kind niet zou mogen vertellen waar Mama is. Je zegt dat kind precies weet wanneer dat wel of niet mag. Maar zodra er aparte dingen gebeuren, is kind die instructie kwijt. Ze zijn te jong om het juiste onderscheid te kunnen maken.
Ik denk dat jouw insteek gevaarlijk kan zijn. Als jouw kind iets overkomt dat niet precies in jouw instructie past, gaat ze gokken wat ze moet doen. En dan kun jij wel eens moeilijk te vinden zijn.
De kans dat een goedwillend persoon jouw hulp wil inroepen is vele malen groter dan dat een kwaadwillend persoon het adres van je kind wilt weten.

Pelle

wel als het ze niet om het kind gaat, maar om de inhoud van je huis. Dure kleding = dure spullen.

Ohhhh

wat zal een inbreker bij ons teleurgesteld zijn. Dochter draagt dure Jottum jurken. Zoonlief heeft een Gaastra jas. Maar hier in huis weinig dure spullen. Wij zijn niet zo van de gadgets en de sieraden. Maar ik heb mijn kinderen op het risico van inbrekers op straat gewaarschuwd. Ik had er zelf nooit aangedacht. Mijn kinderen kijken nu uit naar mannen in streepjes shirts. Ha, ha, mijn zoontje denkt echt nog steeds dat een dief een streepjes shirt aan heeft.