Verjaarsgeld vrij besteedbaar?

En over die telefoon

Dat is een samsung galaxy star. Prachtig ding, echt niet een oud afdankertje.

Maar dendy...

Ik citeer: Dat dochter zoveel geld in de schoot geworpen krijgt en er niks voor hoeft te doen vind ik niet prettig....
Jamaar....dat heb je weleens met verjaardagen. Ze heeft het niet op straat gevonden, gewonnen of gejat. Ze heeft het gekregen omdat ze jarig was. Als je dat echt niet wilt moet je het niet meer vieren of stellen dat niemand cash geld mag geven. Ik zou mijn dochter adviseren niet gelijk naar de winkel te hollen, er nog eens rustig over na te denken en volgende maand beslissen. Als de Ipod wens er nog steeds is, dan zou ik het goed vinden, met afspraken. (zoals sávonds voor het slapen gaan de Ipod inleveren)

@skik

deze iphone is toch echt wel 6 jaar oud. Het is volgens mij de iphone 1, een aantal van de nieuwste apps werkt er bijv. niet op omdat het ding te weinig geheugen heeft.

het is volgens mij ook het enige model van de iphone dat je ongestraft kunt laten vallen, er gebeurt niets mee

Zelf weten

Ik vind ook: het kind heeft het geld gekregen, en het kind mag beslissen wat ermee gebeurt. De huisregels bepaal jij echter. Dus wel een i-pad, maar geen TV op de kamer.

Jouw argumenten dat ze al een telefoon heeft of dat er wel internet is snijden natuurlijk geen hout. Een i-pad is een ding om mee te pronken. Het gaat er niet om wat je ermee kan, het gaat erom dat je er een hebt. Toen ik jong was moest je bepaalde merken spijkerbroeken aan hebben. Dat was precies hetzelfde. Je kunt je kind wel vertellen dat een andere broek ook een broek is, maar je moet niet verwachten dat daarmee het verlangen naar dit begerenswaardige bezit afneemt.

Bedenk de volgende keer of je het feestje weer zo zou aanpakken en/of dat je iets aan de geldstroom doet. Maar nu is het te laat, nu moet je haar (vind ik) haar gang laten gaan.

Verder vind ik verplicht een deel sparen van het geld heel erg raar. Je kunt het kind een idee geven, je kunt de voordelen van sparen benadrukken, maar verplicht geld sparen? Wat leert het kind daar dan van? Zelf heb ik spaarders en spenders thuis (de een geeft nooit wat uit, de ander is altijd blut), en ik heb niet de indruk dat regelgeving van mijn kant daar ook maar iets aan zou kunnen veranderen. Niets zo leerzaam als ondervinding, zelf ontdekken dat sparen handig is lijkt mij veel leerzamer dan moeten sparen van je ouders.

Margje

Flink bedrag

Het is natuurlijk ook een enorm bedrag. Mijn kinderen hebben op een verjaardag nog nooit zoveel gekregen dus dat is toch wel anders. Ze mogen het geld redelijk vrij uitgeven maar dan hebben we het over bedragen van een paar tientjes. Niet heel veel meer. 200 euro is natuurlijk een groot bedrag.

Het nadeel hiervan is dat de kans op een impulsieve aankoop groter is dan als ze het zelf sparen. Bovendien vind ik het nogal wat om zo'n bedrag in een keer uit te geven.

Een ipod is wel heel leuk natuurlijk maar als het meisje al een telefoon heeft waarmee ze op internet kan en muziek kan luisteren dan voegt het ook niet heel veel toe. Misschien voegt het wel iets toe maar of dan nou 200 euro waard is dat is maar de vraag.

Ik zou waarschijnlijk hier eens met mijn dochter over praten en kijken waarom ze nu precies die ipod wil en wat zij zelf denkt dat ze hier mee kan wat ze nu met haar telefoon en andere gadgets niet kan. Naar aanleiding van dat gesprek kan je dan alsnog ja of nee zeggen.

Ik vind

dat je er niet zo in moet sturen. Als ouders had je eerder kunnen bedenken hoe het geld besteed zou moeten worden. Tijdens het spel de regels veranderen is niet fair. En ik vind dat je wel mag meedenken maar je bent nu aan het sturen in wat je als ouder het liefst wil en het beste lijkt. Maar vind je kind dat ook?
Volgende keer eerder overleg en nu laten gaan. Laat haar die ipod kopen, dat is zo als al eerder is gezegd haar liefste wens en iets voor haarzelf. De rest moet ze delen of is tweedehands. De lol van een ipod is inderdaad dat je je eigen apps kiest. Dat is op een ipad die je moet delen toch anders. De volgend keer maak je van te voren afspraken.

Daarom

"Dat ze zoveel geld heeft gekregen komt doordat ze samen met een vriendin een discofeest voor de hele klassheeft gegeven. 23x ong een tientje tikt hard aan. Ze heeft aan iedereen geld gevraagt.

Het is dus niet iets wat ieder jaar gebeurt."

Daarom dus laat het gaan.....

Klopt dendy

Zij moest geduld hebben, maar als ze bij een eenmalig groots gebeuren veel zou krijgen, dan zou ze van mij dat best aan iets duurzaams als een iPod of iPad mogen besteden.

Eenmalige gebeurtenis

Boeiende discussie dit, omdat je er op zoveel verschillende manieren tegenaan kunt kijken. Nu je toevoegt dat het om een eenmalige gebeurtenis gaat, denk ik er weer anders over. Laat haar dat geld dan maar lekker spenderen. En dan liever aan één duurzaam ding waar ze lang plezier van heeft dan aan allerlei frutsels. Of dat een i-pod moet zijn als die niet zoveel toevoegt, daar kun je nog met haar over discussiëren. Het is wel goed dat ze heel zorgvuldig afweegt waaraan ze het dan gaat besteden. Misschien is er wel een groot Playmobil kasteel dat ze al lang wilde hebben dat ze ervan kan kopen. Of een nieuwe fiets. Of toch de i-pod.
En voor een volgende keer nadenken of je vooraf afspraken wilt maken over hoe een kind van je omgaat met een smak geld.
Over sparen of spenden zei iemand dat ze het onzin vond om verplicht te sparen. Dat snap ik niet goed. Het is toch niet raar om kinderen te leren dat het te allen tijde verstandig is om geld achter de hand te hebben? Wij zetten zelf ook maandelijks wat opzij voor een vaag later.

Prakje en dendy

"deze iphone is toch echt wel 6 jaar oud."

De allereerste Iphone werd op 29 juni 2007 in de VS verkocht. In november 2007 kwam hij in een paar europese landen op de markt, in Nederland nog later. Zelfs al heeft opa in juni 2007 een nacht voor de deur van de Apple-store in Californie gelegen om de allereerste Iphone te bemachtigen, dan nog is hij net vijf jaar oud.

Ik vind het verbazingwekkend hoe snel die ontwikkeling gaat, wanneer iets als verouderd wordt beschouwd en ik welk tempo de leeftijd van gebruikers omlaag gaat en wat de norm is en hoe die apparaten in rap tempo goedkoper worden.

Ik ken inmiddels nauwelijks mensen van mijn leeftijd die geen smartphone hebben. Onder pubers is het eigenlijk ook wel de norm. Toen mijn dochter eind groep 7 (nu 5e klas vo) een mobieltje kreeg was ze een van de weinigen. Tegenwoordig hebben denk ik de meeste kinderen in groep 7 wel een mobieltje. Mijn babynichtje is 7 maanden, ik denk dat zij nog voor haar tweede verjaardag een afgedankte maar nog prima werkende Iphone van een van haar ouders heeft.

Voor wat betreft het besteden van het verjaardagsgeld: mijn kind zou er van mogen kopen wat het wil, ik zou het wel adviseren (ga je het wel echt gebruiken, let op kwaliteit, wat zou je anders met het geld kunnen doen). Maar als het een tv'tje koopt of een Ipod, wil het niet zeggen dat het gebruik ervan onbeperkt is omdat het kind het zelf betaald heeft. De gewone regels van beeldschermtijd zouden blijven gelden.

skik

..en ook nog..

Ik heb wel vaker moeite als mijn kinderen dingen willen kopen die ik niet zie zitten. Dan moet ik echt op mijn tanden bijten om niets te zeggen, het is immers hun uitgave. Alhoewel ik het wel soms subtiel probeer te bespreken.Mijn kinderen zijn wel wat ouder hoor.
Zoon koopt soms een computerspel wat hij een maand later al niet meer leuk vind, wat zeg ik, 2 weken na aankoop! Tja, dat vind ik dan zó zonde! Kost toch 50 euro. Tegenwoordig werkt het wel door het hem echt letterlijk zo te brengen. "weet je zeker dat je het leuk vind? ik zou het zo zonde voor je vinden als je het na 2 weken al niet meer leuk vindt". Dan gaat hij wel twijfelen en nadenken, soms koopt hij het dan wel, soms niet.
Bij zo'n ipod en haar leeftijd had ik misschien wel fifty-fifty afgesproken, maar ja, dan heeft ze iets te kopen van zo'n 100 euro, en dat is dan misschien iets wat ze helemaal niet zo graag zou willen hebben. Wel is het zo dat zo'n ipod inderdaad heel erg op een smartphone lijkt. Realiseert ze zich dat wel? Kent ze iemand met een ipod? Probeer er anders eens eentje uit in een apple-store. Aan de andere kant, als ze dit echt graag wil hebben, laat haar het dan gewoon doen. Het is best een leuk ding, mocht ze er al gauw niet meer naar omkijken, kunnen de anderen bij jou thuis er ook nog lol van hebben hoor, ik heb ook wel op de ipod van zoon zitten spelen. (wordfeud) en zoon heeft de zijne nu 2 jaar. Vorig jaar zei hij nog dat hij het best zonde van zijn aankoop vond (hij had liever iets anders gekocht, noemde het ook, maar ik weet niet meer wat, waarschijnlijk een computerspel) maar nu zie ik hem weer iedere dag met dat ding. P.s. je kan er ook tv op kijken, dus neem het ding bij het slapen gaan wel in (mijn zoon mag dat wel in bed, maar is al 14)

Weinig

Bij de winkel krijg je maar 2 of 3 euro voor een bijna nieuw spel. Dat vonden we zonde, dus houdt ie ze maar. Op marktplaats zetten, daar komt gewoon geen reactie op.

Kado

Wat bij mij blijft malen, is dat het een kado is. Als alle kindjes op haar feestje het geld bij elkaar hadden gelegd en daar zelf een IPod van hadden gekocht, dan had je het ook niet kunnen veranderen, toch?

Tirza

Inmiddels

Hebben we dochter zover dat ze begrijpt dat het lastig facetimen is als geen van je vriendinnen een ipod heeft. Een androit-telefoon is gewoon veel logischer, aangezien meer mensen dit hebben wij ook trouwens. Dus ze gaat samen met haar vader op haar gemak kijken wat een mooie is.
Omdat wij heus wel begrijpen dat een gadget van Apple helemaal geweldig is, krijgt ze van sint dit jaar een nano. Vindt ze ook mooi en dat is vast een leuke verrassing.

Dendy

Dan geloof je het niet p

Oke, dan geloof je het niet. We kopen zelf geen spellen op mp omdat we een keer een gekopieerd spel kregen, terwijl er gezegd was dat het een origineel was. En een keer een spel met een kras op de cd.
Ophalen is vaak te ver weg, dus we kijken daar niet eens meer op.

Haha skik!

dat zat ik ook net te berekenen. Dingen worden snel oud anno nu. Boffen met zo'n opa

Gamemania

Ja daar zijn we wel eens geweest. Daar kopen ze spellen in voor 1 tot 3 euro per stuk. Wij zijn met een tas met 40 spellen geweest en konden daar 40 euro voor krijgen. Toen hebben we ze maar weer mee naar huis genomen, dan geef ik ze liever weg aan vriendjes en vriendinnetjes.

Hier

Mochten de kids een tv'tje kopen. Maar alleen voor dvd's te kijken. Want overal kabels voor tv doortrekken wilden wij niet. En ook niet dat 's nachts stiekum naar rare programma's kijken. Nu zijn ze een stuk ouder (oudste bijna 19) en kijken ze via laptop tv. Overigens laptop moet uiterlijk 10 uur 's avonds beneden zijn.
Derde (14) gebruikt zijn tv ook voor te gamen. Ook alleen boven als wij willen.
Dus eigen tv, ja maar met gebruiksregels. Zonder kabel doet ie weinig.
Gr. Rymcke

Hier vrij besteden, maar

Hier mag ze vrij besteden, maar ze krijgt ook totaal iets van 25, en ze is 7. Natuurlijk binnen de huisregels. Iets stoms kopen ontraad ik, maar ik ga er niet voor liggen. Soms zeg ik wel 'weet je nog dat vijfde kleurboek, daar deed je toen ook niks mee', of iets anders stichtelijkst, maar uiteindelijk is het letterlijk en figuurlijk ook 'leergeld'.
Zelf denk ik dat een iPad (van Marktplaats) echt super is, is ze daar niet voor te porren?
Loes