Tutten
Mijn vierjarige is een super leuk, lief en fantastisch kind. Maar... ze tut zo! Bijvoorbeeld: 's morgens kost het een uur om haar aangekleed te krijgen (met continu aansporen), dan een uur om wat te eten (met veel ruzie om iedere hap/slok) en zo gaat dat de hele dag door. Alles gaat traaaaaaaaag. Ook op school zijn we er al op aangesproken. Voor haar is het ook niet leuk, want het leidt tot strijd en zorgt dat ze leuke dingen mist omdat er geen tijd meer voor is. Kookwekker, belonen, boos worden, erover praten, niets heeft echt effect. Heeft iemand nog tips om er iets meer tempo in te krijgen?
Maar wat doet ze dan tussendoor? Is ze afgeleid met speelgoed? Zit ze te dromen en daardoor doet ze niets? Of is ze wel bezig maar doet ze alles in slowmotion?
Bij afgeleid door andere spullen zou je kunnen proberen de plek waar ze eet of zich om moet kleden wat saaier/prikkelarm te maken? Of alles wat ze moet doen in kleiner stukjes te verdelen?
Oh trouwens een vriendin van mij (is zelf juf) heeft een keer met de leerkracht van haar kind afgesproken dat ze de volgende keer dat haar dochter weer zo treuzelt ze haar gewoon in pyjama naar school brengt, en dat is dus een keer gebeurd, kleding in het rugzakje en in pyjama naar school,dat vond dochter toch niet zo geslaagd en sindsdien ging dat stukje in ieder geval beter. En ja, als je niet eet, dan krijg je honger, misschien moet ze dat maar een keer ervaren, een keertje niet ontbijten overleeft ze wel 
Ik zou beginnen met: mankeert ze iets waardoor ze niet sneller kán?
Als dat niet zo is maar ze gewoon moet leren om tempo te maken, dan zou ik naar haar leerstijl kijken.
Is ze iemand die eerst het nut van opschieten wil begrijpen en dan pas tot actie overgaat?
Is ze iemand die met haar neus tegen de muur moet lopen?
Als je dat in kaart hebt, kun je daar op sturen? Dus eindeloos uitleggen, laten begrijpen of juist de consequentie laten voelen: met een (half) lege maag naar bed en morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen. Of dan maar half aangekleed naar school.
Lukt dat allemaal niet goed, en werken de tips die je hier op het forum krijgt ook niet, dan kun je misschien een professional mee laten kijken?
hier was het makkelijk. Als ontbijt erin zat en aangekleed en klaar voor school mocht de televisie aan tot we weg moesten. Dat stimuleerde genoeg (en resulteerde in 5-10 min tv kijken)
maar goed je hebt nu eenmaal van die hele dromerige types die kan je beter niet zelf laten aankleden maar gewoon overnemen en brood actief instoppen. Geloof me als ze 12 zijn kleden ze zichzelf echt wel aan.
Op school zou ik lekker het aan de juf overlaten wat ze doet. Je hebt blijkbaar een dromertje
Bij ons hielp het om ‘s avonds haar kleding klaar te leggen en af te spreken dat ze ‘s ochtends aangekleed naar beneden kwam.
Hier heb ik ooit een gedetailleerd tijdschema gemaakt in overleg met de drie kinderen (een peuter, een kleuter en een basisschoolkind). Eindtijd stond vast, aangezien ze in die periode met een schoolbusje gingen, dus er moest op tijd buiten gestaan worden. Tijd over kon aan leuke dingen besteed worden. Peuter was het lastigst, maar die vond na een keer met blote voeten haar zussen op de bus gezet te hebben terwijl het best wel koud was, het toch wel een goed idee om voortaan toch maar mee te werken met aandoen van iets om haar voeten.
Maar misschien helpt het ook om gewoon wat eerder op te staan, zodat kind iets meer de gelegenheid heeft om te tutten.
We staan al erg vroeg op (6 uur terwijl we pas na achten naar school vertrekken), dus daar zit geen ruimte in. Gevoelig voor consequenties is ze niet, net als voor beloning. Overigens speelt dit de hele dag door, niet alleen in de ochtend. Soms droomt ze, maar ze kan ook echt alles tergend langzaam doen in slow motion.
Bb19bb21 schreef op 23-08-2023 om 17:16:
We staan al erg vroeg op (6 uur terwijl we pas na achten naar school vertrekken), dus daar zit geen ruimte in. Gevoelig voor consequenties is ze niet, net als voor beloning. Overigens speelt dit de hele dag door, niet alleen in de ochtend. Soms droomt ze, maar ze kan ook echt alles tergend langzaam doen in slow motion.
Heerlijk mindful. Voorbeeld voor de rest van de wereld😁
Als alles zó enorm veel tijd kost, lijkt eerder opstaan of meer tijd nemen me inderdaad volstrekt geen optie. Tijd is immers ook eindig. Het is niet normaal om twee uur bezig te zijn met aankleden en ontbijten. Laat staan dat je daar 2,5 of 3 uur de tijd voor zou nemen. Op school heb je ook niet zo veel tijd om te eten of na de gymles je kleren weer aan te trekken. En een juf heeft ook geen tijd om één kind continu aan te sporen als ze er nog 25 onder haar hoede heeft.
Ik zou vaste tijdsblokken proberen die wel realistisch zijn. Maar op een gegeven moment is activiteit X klaar en ga je wat anders doen. En ook aangeven dat andere mensen er last van hebben. Niet iedereen is even snel en dat hoeft ook niet, maar er zijn wel grenzen. Misschien kan ze zelf ook meedenken over wat ze zelf denkt dat zou kunnen helpen om minder tijd kwijt te zijn aan noodzakelijke dingen en meer tijd te hebben voor leuke dingen.
Bb19bb21 schreef op 23-08-2023 om 17:16:
We staan al erg vroeg op (6 uur terwijl we pas na achten naar school vertrekken), dus daar zit geen ruimte in. Gevoelig voor consequenties is ze niet, net als voor beloning. Overigens speelt dit de hele dag door, niet alleen in de ochtend. Soms droomt ze, maar ze kan ook echt alles tergend langzaam doen in slow motion.
En er is niks lichamelijks ??
Als ze een keer iets heeft wat ze erg leuk vindt, kan ze dan wel sneller? Heeft ze zelf een verklaring voor waarom het zo langzaam gaat? Is ze in haar hoofd steeds afgeleid of zo. Is ze fysiek helemaal in orde?
Onze zoon moet altijd enorm op gang komen ‘s ochtends, die heb ik nog best lang aangekleed, ik weet niet meer hoelang, maar wel enkele jaren ouder dan 4. Ondertussen is hij 14 en komt nog steeds moeilijk op gang, maar aankleden doet hij zelf. Moet je dochter zichzelf aankleden of help je daar nog mee?
Bb19bb21 schreef op 23-08-2023 om 17:16:
We staan al erg vroeg op (6 uur terwijl we pas na achten naar school vertrekken), dus daar zit geen ruimte in. Gevoelig voor consequenties is ze niet, net als voor beloning. Overigens speelt dit de hele dag door, niet alleen in de ochtend. Soms droomt ze, maar ze kan ook echt alles tergend langzaam doen in slow motion.
Voorop gesteld dat je een normaal kind hebt met normale intelligentie en motoriek:
zit de ruimte ook niet in nog eerder opstaan, maar juist in later opstaan.
Doordat je zo vroeg opstaat om haar op tijd op school te krijgen geef je haar de ruimte om oeverloos te tutten, uiteindelijk is ze toch wel op tijd op school, want jij blijft aansporen en zeggen dat ze door moet gaan. Negatieve aandacht is ook aandacht en alles wat je aandacht geeft groeit, ook het treuzelen en langzaam zijn. Been there done that.
Uiteindelijk heb ik toen jongste een jaar of 5 was het roer omgegooid en ben later op gaan staan. Ik had kinderen die ik echt wakker moest schudden op die leeftijd. Kleren al uitgezocht op de avond voor het slapengaan. Morgen maak ik je wakker, dan doe je je kleren aan en komt naar beneden voor ontbijt. Een klok boven de tafel die aangaf hoe laat we schoenen aan gingen doen en tassen en jassen pakken om weg te gaan hielp goed om beide kinderen door te laten eten. Maar ook weleens weggegaan met maar een halve boterham achter de kiezen.
Ze kan het wel snel als ze er zin in heeft, dus fysiek is het zeker niet. En ze doet het dus niet alleen in de ochtend, maar veel vaker. Ze gaat nu zonder eten naar bed omdat we nadat alle anderen klaar waren (ook met het toetje) maar gestopt zijn met de maaltijd. En het geldt ook voor schoenen aantrekken wanneer we naar de speeltuin gaan, het pakken van een boek om voor te lezen, enz.
Wat zegt ze er zelf over? En wat zegt ze over de gevolgen?
Dat als ze dus te traag eet het eten gewoon een keer ophoudt?
Dat er om 8 uur vertrokken wordt of ze nu ontbijt heeft gehad en kleding aan heeft of niet.
Ik zou gewoon meer een lik-op-stuk-beleid gaan hanteren.
Ze krijgt 5 minuten om een boek te kiezen, doet ze dat niet dan wordt er dus niet gelezen. Ze krijgt x tijd om zich aan te kleden en te ontbijten, if not ... ook goed, dan ga je maar zo mee.
Ik zou er dan ook geen eindeloze gesprekken over hebben. Je geeft haar voor alles de hele dag door een redelijke termijn en is die tijd om dan stopt het en wordt er geen woord meer aan verspild. En op naar het volgende stuk van het dagprogramma waar ze weer een nieuwe kans krijgt.
Maar wat doet ze dan
Zit ze wel aan tafel
Speelt ze met het eten
Praat ze
en als ze een boek moet pakken
Stopt ze dan onderweg
Kan ze geen keuze maken
Ze zit wel aan tafel. Staart wat voor zich uit, kletst wat, brengt in slow motion een minihapje naar haar mond waar ze dan langzaam 100 keer op kauwt.
Of als ze wat gaat pakken: doet er 5 minuten over om in slow motion op te staan, houdt tussendoor nog een verhaal, doet 5 andere dingen tussendoor en kan dan niet kiezen welk boek.
