Te voorzichtig of niet
Ik Ben mama van 2 kinderen. 1 zoon van 6 en 1 zoon van 3. Mijn schoonmoeder wil de kinderen binnenkort meenemen naar de dierentuin. Ze neemt dan ook haar kleinkinderen van mijn zwager mee. En is van plan om met de trein te gaan. De trein rit is ca. 25 min en dan zal er nog over gestapt op de metro moeten worden. Omdat mijn schoonmoeder in ziet dat dit wat oplettendheid met zich mee brengt, heeft ze mijn schoonzus mee gevraagd die zelf ook met psychische problemen kampt. Nu hebben mijn man en ik besloten dat de treinreis niet door gaat. We brengen ze met de auto naar de dierentuin. Bij nader inzien vind ik 2 volwassenen op 6 (klein) kinderen (oudste 8 jaar jongste 3 jaar) ook noet verantwoordelijk. Dus ik ga mee. Wat vinden jullie? Ben ik te voorzichtig of niet?
Inderdaad
Mensen gaan zo vaak alleen met een stel kleine kinderen op stap. Als je 2 eigen kinderen hebt en ze nemen allebei een vriendje mee dan zit je al met 4 kinderen. En dat komt zo vaak voor dat iemand alleen op stap is met 4 kleuters bijvoorbeeld.
Als ik alleen mijn twee jongste kinderen mee neem en mijn pleegdochter met een verstandelijke handicap (waardoor ze qua zelfstandigheid een heel stuk jonger is dan haar kalenderleeftijd) ben ik al alleen op stap met 3 kinderen. En daar komt heel vaak nog een vriendje/neefje/nichtje bij.
Ik ga met enige regelmatig een dagje alleen uit met de 3 jongste kinderen, mijn neefje en nichtje (kleuter en peuter) dus dan heb ik 5 kinderen bij me. Dat is vermoeiend maar prima te doen. Het is geen losgeslagen bende wilden. Anders zou ik ze natuurlijk niet mee nemen 
Dus ja, het verbaasd met dat je 2 volwassenen op 6 kinderen te weinig vindt. Tenzij er met die volwassenen van alles aan de hand is waardoor ze de zorg niet aan zouden kunnen.
Jij bent het ook gewend Kyana
Dat scheelt ook wel.
Nou, Kyana
Jij doet dat dan waarschijnlijk makkelijk, maar dat wil niet zeggen dat iedereen dat doet natuurlijk. En ook te doen vindt. Ik kan me niet herinneren ooit alleen met meer dan 3 kinderen weg te zijn geweest en dan dus mijn eigen kinderen plus een vriendinnetje van dochter of vriendje van zoon. Dat vond ik echt wel genoeg. En dan was het gewoon een ritje in de auto naar een speeltuin o.i.d. en in ieder geval geen ingewikkelde OV-reis.
Floria
Ik vind geen zin hebben iets anders dan geen klik hebben. Wat is het bij jouw kinderen?
Mijn dochters wilden bijvoorbeeld op den duur niet meer mee naar opa en oma. Omdat opa en oma regelmatig bij ons kwamen, hebben we ze nooit meegedwongen. Jammer, maar helaas. Als kleinere kinderen hebben ze wel bij opa en oma gelogeerd, dat vonden ze zelf ook prima. Maar als ik had geweten hoe dat logeren was verlopen, had ik ze nooit laten gaan. Dat hoorden we pas toen ze beiden overleden waren. Ze waren totaal niet meer ingesteld op jonge kinderen. Geen begrip voor nachtelijke angsten, niet voor tranen, niet voor het storen, ik wist niet wat ik hoorde. Ze vonden de kinderen maar verwend en ondankbaar, hup jullie bed weer in. Boos worden had geen zin meer, maar ik wist niet wat ik hoorde.
beide?
Als je geen klik hebt dan is het uitje sowieso al niet zo aantrekkelijk, zeker als de bestemming je niks doet.
Ik ken ook mensen waarmee mijn kinderen zo mee zouden gaan. Die maken bij wijze van spreken een wandeling naar de hoek al gezellig.
Niet meer ingesteld op jonge kinderen is hier ook aan de orde, alleen hebben ze dat zelf niet door. Daaronder valt ook dat ze gevaren niet zien of knelpunten niet zien aankomen. Bij ons was dat bijvoorbeeld dat jongste graag hard vooruit rende in een dierentuin. 1x niet opletten en hij was kwijt. En ging dan wel huilen als hij niemand zag. Als ik zelf mee ging, rende ik mee. Maar opa en oma rennen niet en letten ook niet zo goed op. Dus tot zijn 4e mocht hij van mij niet.
Elk geval is anders
Ik gaf ze blind mee, en genoot van mijn kindvrije middag. Die kwamen maar heel sporadisch voor, want mijn ouders zijn al voor de geboorte van de kinderen gestorven en mijn schoonouders woonden ver weg. Maar dat doet niet terzake. Jij kent jouw schoonmoeder en jouw kinderen het beste. Je man kent zijn moeder en zus nog beter, en die staat ook achter je besluit. Die steun lijkt me erg prettig als de relatie niet altijd even soepel verloopt. Mij lijkt het niet prettig als je zo buitengesloten wordt door je schoonfamilie. Het komt op mij nogal claimend over, een schoonmoeder die de kinderen "voor zichzelf" wil hebben.
Ik hoop niet dat ik de partners van mijn kinderen ooit zo'n gevoel bezorg. En ik ben blij dat ik me bij mijn schoonouders altijd welkom heb gevoeld.
Oma
De oma heeft niet te bepalen wat er gaat gebeuren.
Als T’S wel instemde met het plan van oma, zou ze de hele dag op hete kolen zitten.
We zagen vroeger de kleine nichtjes met oma meereden. Het betrof een stuk snelweg. Man en ik reden erachteren we waren blij dat onze kinderen gewoon bij ons in de auto zaten. Ik heb ook nooit een ander mij laten vertellen er niet bij te mogen zijn. Dat betekent niet dat de kinderen geen leuke dingen met oma kon doen, ze konden er logeren of koekjes bakken etc. Maar als er gereisd moest worden, reed ik.
In geval van T’S speelt ook mee dat de andere volwassene psychische problemen kent. Dat is informatie die niet zomaar vermeld is. Wanneer een kind zoek raakt, is het van groot belang dat beide volwassenen hun hoofd erbij houden, anders heeft oma zo de zorg over 7 kinderen.
