Te voorzichtig of niet

Ja, gezellig toch?

De 2 schoonzussen mét schoonmoeder én de 6 kleinkinderen naar de dierentuin.
Ik zou mijn ongerustheid helemaal niet vermelden en gewoon zeggen dat jullie er een gezellige dag uit van gaan maken. Iedereen blij.

beetje voorzichtig misschien

Ik ken natuurlijk de kinderen en de volwassenen niet, maar ik heb ook wel eens bij een schoolreisje met een groep kleuters in de dierentuin gelopen, samen met een andere moeder hadden we 8 kleuters onder onze hoede en dat ging prima.

Aan de andere kant snap ik je gevoel wel, want ik vond het ook altijd spannend als mijn schoonouders mijn kinderen meenamen op uitstapjes en dat waren dan 2 volwassenen op 2 kinderen.

Ik vind de oplossing van Wil wel een erg elegante, dus als je mee gaat zou ik het zo brengen.

Dees

het gaat niet om 2 kinderen, het zijn er 6 en er spelen psychische problemen bij 1 van de volwassenen, dat maakt het heel anders.

Ik zou mijn 12 jarige nog niet alleen met mijn moeder op stap sturen. Denk eerder dat het andersom zal zijn, dat mijn dochter de leiding heeft over mijn moeder.

Met 2,5 al niet meer in de buggy, ik vind het ambitieus voor een hele dag naar de dierentuin. Dat is veel lopen en aan het eind dus een moe en zeurderig kind.
Daarbij is die buggy ook verdraaid handig om spullen in te leggen/aan te hangen.

Maar als die psychische problemen er niet zouden zijn en de oudste kinderen gewend om met de trein te reizen zou ik daar geen probleem in zien om met 2 volwassenen en 6 kinderen op stap te gaan.

Veel hangt af van de leeftijden

Zowel van oma als van de kleinkinderen. Die treinreis zou ik ook niet gewild hebben voor mijn kinderen 10 jaar geleden. Punt klaar, Oma en schoonzus overstappen met 6 relatief jonge kinderen, waarvajarigedste nog niet op de jongste kan letten, tenminste hij is te jong voor die "verantwoordelijkheid". Als oma een kwieke 60er is is het ook wat anders dan dat ze een 80er is met rollator.
Mijn oudste was een gehoorzame 6 jarige, beetje angstig ook, mijn jongste waa toen 3 en een doerak, weglopen overal opklimmen, die nam ik zelf nog vaak mee in de wandelwagen. Niet omdat hij dat stukje niet kon lopen maar, omdat hij daar in vastgesnoerd kon worden zodat hij niet wegliep en ik dus mijn aandacht bij de boodschappen kon houden en bijvoorbeeld oudste met uitleg door het verkeer kon loodsen op weg naar school.
Zes jaar geleden hebben mijn ouders een dagje weg gedaan met hun 7 kleinkinderen toen was de oudste 14 en de jongste 3, mijn ouders nog geen 70 en toch ging een van mijn zussen mee (moeder van de 3 jarige). Een 14 jarige kan thuis best even goed op de 3 jarige letten maar is ook in vreemde omgeving en vindt dat misschien ook eng, weet niet wat te doen als de 3 jarige wegloopt, ergens opklimt of zich verslikt in een koekje.
Inmiddels zijn mijn ouders 75 plus en de kleinkinderen 20, 18, 15, 14, 13, 12 en 9 nu is een dagje uit geen probleem meer . Als de 4 oudsten de bestemming weten komen ze er zelf wel als ze opa en oma kwijt raken. De jongste 3 hebben nog nooit zelfstandig gereisd en voor 2 van hen is ov helemaal een vreemd iets, die moet oma nog goed in de gaten houden.

Lang verhaal kort: op die leeftijd zouden mijn kinderen niet meegaan met oma als ik zelf niet mee mag.

soms als ik suggesties van het toetsenbord gebruik gaat het fout

Jonge kinderen waarvan de oudste nog nietop de jongste kan letten. Dat moest er staan.

Ervaring

Dat iemand ervaring heeft omdat ze ooit heeft opgevoed, hoeft niet. De zoon van mijn schoonmoeder was bijna 40 toen hij vader werd en alle nuttige ervaring was verdwenen hoor.

Bovendien trekken ze een zich niet ideaal gedragend kind ook niet (meer). Met 4 jaar mochten ze van mij mee. Als ze iets mondiger en zelfredzamer waren. Met OV zou ik een hogere grens gesteld hebben.

Wat zijn de psychische problemen?

Ik had een oudere vriendin die manisch depressief was. Toen we dat eenmaal wisten, was het oppassen op de kinderen afgelopen. Vanaf dat we het wisten is ze ook niet meer voldoende in een periode geraakt waarin het wel verantwoord geweest had kunnen zijn.

Is er iets anders met de hersens, dan hoeft dat niet meteen een probleem te zijn, dus een psychisch probleem is niet meteen onveilig. Daarom ben ik wel benieuwd wat ze heeft.

In het algemeen vind ik twee vrouwen op 6 kinderen meer dan genoeg. Zeker als ze met de trein en metro gaan. Een aantal van de kinderen zal zelfstandig genoeg zijn om zelf in en uit te stappen, jongere kinderen moeten aan de hand lopen van oma en tante op plaatsen die dat vereisen.

magertjes, 2 volwassenen op 6 kinderen

Oma heeft 2 handen, schoonzus heeft 2 handen, daarmee kun je dus 4 kinderen een hand geven. Dan zijn er nog 2 kinderen (de oudste 2 van 8 en 6?) over. Als die oudste 2 al bekend zijn met openbaar vervoer zou het kunnen maar een fijn idee vind ik het nog steeds niet. Als OV voor alle kinderen onbekend is vind ik het echt niet kunnen. Toen onze kinderen klein waren gingen wij regelmatig als gezin grote stukken met de trein en toen er geen buggy meer meeging was 1 volwassene op 1 kind goed te doen met overstappen, we zagen elkaar weer op perron Xb bovenaan de trap. Zulke afspraken maakten we dan voor het geval we elkaar in de stationshal uit het oog verloren, wat op grote stations niet geheel denkbeeldig was.
Er wordt gesproken over trein en metro, het gaat dus over Amsterdam of Rotterdam, hele drukke stations waar ik met kinderen van nu 15 en 12 nog niet heel relaxed ben. Kinderen reizen vaak met OV, zijn mondig genoeg maar Amsterdam, Utrecht en Rotterdam zijn wel een "dingetje".

Bedankt voor jullie reacties! Ik wil erbij nog toevoegen dat het liever niet gewenst is dat ik mee ga. Dit met als rede dat kinderen anders reageren als de eigen ouders erbij zijn en omdat het haar uitje is met de kleinkinderen.

Beetje voorzichtig

Ik vind het een beetje te voorzichtig, dat de trein sowieso niet mag, ook niet als je zelf mee zou gaan met de trein. Het lijkt me voor de kinderen leuker om met de trein te gaan en om samen met de anderen te gaan. In de dierentuin vind ik twee volwassenen met zes kinderen in het algemeen prima. Maar ik weet niet hoe oud de kinderen en de oma zijn en wat de psychische problemen van de tante zijn. In de trein zou het wat mij betreft ook kunnen, maar mijn kinderen hebben veel ervaring met het openbaar vervoer. Mijn zoon van tien liet ik in Utrecht rustig in zijn eentje naar de toiletten bij spoor 19 gaan als wij bij spoor 5 stonden. Rotterdam en Amsterdam kennen we veel minder goed, daar zou ik het niet doen.

Allerbelangrijkste

Lijkt mij jouw gevoel. We kunnen rationaliseren tot we een ons wegen maar als het niet goed voelt voelt het niet goed en kun je idd beter een tussenoplossing zoeken. Ik vind de suggestie om zelf mee te gaan -je bent er toch- een elegante. Kun je gelijk meemaken of het volgende keer wel zou kunnen.

hangt van zoveel af

Het hangt van zoveel factoren af. Hoe daadkrachtig zijn oma en schoonzus? Hoe braaf zijn de kinderen? Zijn het 6 slecht luisterende stuiterballen of zijn het heel gewone kinderen?

De angst voor de trein snap ik persoonlijk niet. De auto is een veel gevaarlijker vervoermiddel. Eén moment van onoplettendheid (van jezelf of van een mede-weggebruiker) en het gaat mis. In de trein kunnen de volwassenen zich volledig richten op de kinderen (die ook nog eens lekker kunnen spelen en rondlopen).

Normaal gesproken is 1 volwassene op 3 kinderen in een dierentuin echt wel genoeg. Maar goed, de ene volwassene is de andere niet. En het ene kind is het andere niet.

Ely

Ze schreef dat ze juist niet mee moet gaan naar het uitje zelf, dus ze is alleen taxi.

In de trein

Zie ik ook niet als een probleem bicyclette, het gaat mij om de momenten van in, uit en overstappen en dan ook nog op een groot, druk station. Daar kan zoveel mis gaan ook op rustige stations overigens.
Je staat st te wachten met 6 opgewonden kinderen. Die een dagje uit gaan. Er komt een trein aan in de verte en die ene die oma niet aan de hand heeft loopt naar de rand van het perron, klaar om in te stappen. Het is alleen niet de stoptrein, in de rustige bollengemeente waar je staat te wachten, maar de intercity die met 120 km/uur door het station raast.
Als ik er toevallig sta heb ik het kind al in de lurven gegrepen voordat oma ziet dat het fout gaat. Als ik er niet ben dan.......
Dit is geen doemscenario dat ik achter mijn beeldscherm zit te verzinnen ik heb op die manier al 5 kinderen gered.
Wat overigens niet door alle (groot) ouders gewaardeerd werd maar dat is een ander verhaal.
Mijn man werkt bij het spoor en ik weet de betekenis van de lampen en seinen, daaruit kan ik lezen dat de intercity nog moet komen ook al is het al tijd voor de stopper.
6 kinderen onder de 10 met 2 volwassenen met de trein, ik vind het een onzalig idee.

Met Half a Twin eens

Ik heb het te vaak gezien, een kindergroep die door wat voor oorzaak dan ook net zo makkelijk te handelen is als een kruiwagen vol kikkers, en volwassenen erbij die het niet aankunnen. Omdat het te druk is, of omdat ze meer oog voor elkaar hebben dan voor de kinderen, of omdat ze achter schermpjes zitten, kortom genoeg redenen.

Zeker aan het eind van de dag zijn de jongsten doodmoe en vragen nog meer aandacht.

Gelukkig heb ik zelden hachelijke situaties gezien zoals Half a Twin (wel een wandelwagen die onder een godzijdank stilstaande sprinter terecht kwam omdat een ander kind op dat moment alle aandacht opeiste). Maar ik heb wel menig treinreisje door moeten brengen met krijsende, gillende en joelende kinderen die door de trein heenrennen, als gekken rond de stang in de sprinter draaien en anderszins behoorlijk wat overlast veroorzaakten terwijl de volwassenen het niet aan konden, om uiteenlopende redenen.

Dat gebeurt helaas niet incidenteel maar zeer regelmatig.

Ik zou het geen fijn idee vinden als mijn kinderen, hoe goed opgevoed ook, in hun enthousiasme of oververmoeidheid zulk storend gedrag gingen vertonen omdat hun begeleiders hen niet in de hand kunnen houden.

En inderdaad ook, de veiligheid. Vanwege zo'n intercity. Je zult maar een kind uit het oog verliezen omdat je net een ander kind moet opvangen.

Jou gevoel.

Jij kent je schoonmoeder, de schoonzus en de 6 kinderen. Als jou gevoel zegt "nee", dan is het nee. Mijn oplossing van zelf gezellig mee gaan wordt niet op prijs gesteld door oma begrijp ik.
Is het nog een idee dat oma alleen de oudste kleinkinderen meeneemt?
Iedereen die zelf ver en de hele dag kan lopen en zindelijk is?

Half a twin

Even los van de situatie van Marl1, vind ik dat je het geheel wel erg somber voorstelt. Onder normale omstandigheden kunnen twee volwassen, weldenkende mensen zes kinderen aan in het openbaar vervoer. De regels moeten duidelijk zijn. Dus een goed gesprek over wat die regels zijn, moet wel vooraf gaan en wie te klein is om die te snappen, moet aan de hand meelopen.

Mijn ervaring is dat kinderen het openbaar vervoer helemaal het einde vinden, het is een attractie op zich. Als je overal met de auto naar toe gebracht wordt, nooit uitstapjes maakt met de trein, dan doe je kinderen er een groot plezier mee.

Attractie op zich

Helemaal mee eens. Maar ook eens met Sally, een groepje kinderen kan, hoe goed de afspraken ook zijn, veranderen in een kruiwagen kikkers. Door de spanning, het enthousiasme en het onbekende. Ook een normaal goed luisterende kleuter van 6 kan onder de invloed van de groepsdynamiek veranderen in een springende kikker. Twee volwassenen waarvan er 1 kampt met psychische problemen vind ik geen goed team om 6 zulke jonge kinderen te begeleiden.
Scheelt misschien wel dat ik ook de verhalen van de andere kant ken. Machinisten die aan komen denderen met 120 km per uur en dan een rood jasje op de rand van het perron zien staan dat nog net op tijd wordt weggetrokken.
Jij hebt slechte ogen lees ik hier vaker. Zou het kunnen dat je je daardoor minder bewust bent van dit soort gevaarlijke situaties?
Ik had vroeger een klasgenoot in het reguliere onderwijs met hele slechte ogen. Met haar fietsen was voor mij doodeng. Ze ging op gehoor de straat over. Net voor de auto die rechts stilstond en ook de rijbaan op ging.

Besluit

Bedankt voor jullie reacties! Ik heb mijn besluit al genomen maar was benieuwd hoe er over mijn casus werd gedacht. Verschillende reacties versterken mijn gedachte.

Geen probleem

2 volwassenen en 6 kinderen zou ik geen probleem vinden. Dat een van de volwassen psychische problemen heeft zegt weinig. Je hebt zoveel vormen van psychische problemen en lang niet alle problemen zullen er voor zorgen dat je niet verantwoordelijk kunt zijn voor een stel kinderen.
Dus ja, ik zou oma gewoon laten gaan met de kinderen.

Zelf ben ik regelmatig alleen op stap met 5 kleine kinderen (mijn jongste kinderen plus neefje/nichtje van dezelfde leeftijd). Dat levert ook geen problemen op verder. Ik ken de kinderen goed en ze gedragen zich netjes. Andersom gaat mijn schoonzus er ook regelmatig met de kinderen op uit en zij heeft daar ook geen problemen mee.

Stuur je man mee

Of is die ook niet gewenst?

Ik vind jouw kinderen nog te klein voor zo'n avontuur.
Al realiseer ik me ook dat mijn schoonouders ook wel eens met ze op stap geweest zijn toen ze in dezelfde leeftijd waren. En hun neefje en nichtje toen ook meegingen. Nooit bij stil gestaan.

Opa en oma waren toen nog fitte zestigers. Misschien dat dat scheelt. En 4 ipv 6 is ook anders.

raar

"Bedankt voor jullie reacties! Ik wil erbij nog toevoegen dat het liever niet gewenst is dat ik mee ga. Dit met als rede dat kinderen anders reageren als de eigen ouders erbij zijn en omdat het haar uitje is met de kleinkinderen."

Dit vind ik raar.

Hoe anders reageren ze dan en waarom zou dat een probleem zijn?

"Mijn ervaring is dat kinderen het openbaar vervoer helemaal het einde vinden, het is een attractie op zich. Als je overal met de auto naar toe gebracht wordt, nooit uitstapjes maakt met de trein, dan doe je kinderen er een groot plezier mee."

Het is heel anders als je als moeder met 2 kinderen reist. De kans dat je bij elkaar kunt zitten is natuurlijk al een stuk groter. Wij gingen altijd met z'n 3en op 2 stoelen.
Dat red je niet als 2+6. Dat je bij elkaar in de buurt kunt zitten is dan ook al niet gegarandeerd. Mijn kinderen zouden het echt niet leuk vinden als ze in hun eentje naast een vreemde moesten zitten 6 rijen verderop. Die vreemde misschien ook wel niet

Snap het wel

Ik zou het inderdaad ook niet prettig vinden, 2 volwassenen op 6 jonge kinderen. En dan hangt het inderdaad nog van veel dingen af: hoe alert zijn de volwassenen, wat zijn de psychiatrische problemen van je schoonzus, hoe zijn de kinderen, hebben zij ervaring met OV etc.
Ik zou zeker ook allerlei beren op de weg zien: kinderen die tussen trein en perron vallen bij in of uitstappen, kinderen die kwijt raken op een station, van een roltrap vallen of zoek raken in de dierentuin. En eigenlijk zijn ze allemaal nog te klein om zelf in zo'n situatie goed te kunnen handelen, zelfs een kind van 8.
Ik heb in het verleden iets soortgelijks aan de hand gehad. Mijn zus, met ook haar eigen problematiek wilde mijn zoon van toen 8 of 9 meenemen naar een dierentuin. Haar eigen zoontje was toen 1 jaar. Ze ging ook met het OV met diverse overstappen. Ik zag het helemaal niet zitten, ik zag mijn zus vooral aandacht hebben voor haar eigen kind en dan mijn kind totaal uit het oog verliezen. En dan inderdaad in en uitstappen met een kind in een buggy en dan nog een kind erbij. Daarnaast had zoon ook helemaal niet zo'n klik met mijn zus en was hij zelf ook echt helemaal nog niet zo zelfstandig en reisde zelden met het OV. Gelukkig viel het uitje achteraf gezien in onze vakantie, dus kon ik dat aandragen als reden dat het niet doorging. Mijn aanwezigheid werd ook niet gewaardeerd overigens omdat ze met een groep alleenstaande ouders ging o.i.d.

Flora

Maar twee van de kinderen waren van ons, de rest werd door hun ouders aan ons toevertrouwd. Ik heb geen seconde gevoeld dat men zich daar ongemakkelijk over voelde.

Als je niet bij elkaar kunt zitten heb je de 'balkons' nog. Echt het is allemaal niet zo ingewikkeld en als het al wat ingewikkelder is, dan is dat maar zo. Daar leren kinderen ook weer van.

Grrr.... Floria

ik sla de i weer over.

Tango

Mijn dochter is een keer van een roltrap gekukeld. Dat is een trauma van haar geworden. Dat kan ook als je met één kind op pad bent. Toen was ik met een vriendin en haar kinderen en ik met mijn twee kinderen. Ongelukken zitten 'm niet per se in het aantal begeleiders, maar ook in hoge mate in pech, onhandig gedrag van een kind, of omstanders.

Dat je zoon geen klik met je zus had, zou voor mij sowieso betekend hebben dat hij niet mee hoefde.

Kaaskopje

Ja, klopt hoor, dat was al argument genoeg natuurlijk. Maar dat zag mijn zus alleen niet zo, die vond zichzelf een geweldige tante voor hem. Dus ja, is dan best kwetsend natuurlijk om te zeggen. Ik vond die vakantie een makkelijker argument.

En natuurlijk kan een ongeluk ook gebeuren als je 1 op 1 met je kind bent. Inderdaad kan hierin van alles meespelen. Zoon hier heeft heel lang moeite gehad met op de juiste manier op een roltrap stappen, gewoon ook omdat hij ze niet vaak tegen kwam en motorisch niet zo handig was. Vandaar dat het bij mij naar boven kwam. Heel naar trouwens dat het voor jouw dochter zo'n trauma is geworden.

kaaskopje

Geeft niet. Ik heet toch niet zo uiterard.

Ligt het voor oma's niet anders? Mijn kinderen hebben ook geen klik met oma maar als ik ze dasrom niet mee zou laten gaan ziullen er wel veel mensen het daar niet zo mee eens zijn. Overigens doe ik dat wel: een van de twee gaat niet mee als de bestemming hem niet aanstaat en de ander gaat alleen vanwege de bestemming.

Vaag

Tja als die van 3 een dagje dierentuin niet lopend aankan en met buggy mee moet zou ik zeggen niet doen.

Mijn kind van 5 zal niet zomaar wegrennen en ik heb ook weleens alleenet 4 kids van 4 en 5 jaar gelopen. Met nog een volwassenen een kind van 3 en een kind van 8 erbij kan dit prima, ook met de trein hoor. Maar goed ik denk dat er iets mis zit in de verstandhouding anders blijf je niet zo vaag.