Stiefmoeder gedoe
Hallo allemaal,
Ik ben nieuw hier en hoop dat het topic in het goede subforum heb geplaatst.
Ik heb sinds ong 5 jaar een vriend met een 9 jarige stiefzoon (geef liever vanaf nu de voorkeur aan bonuszoon). Hij loopt qua intellectuele ontwikkeling een paar jaar voor op zijn leeftijdsgenootjes. Hier wil ik zeker niet mee te koop lopen, maar het maakt misschien voor jullie het e.e.a begrijpelijker.
Hij is samenvattend 50% van de week hier en andere 50% bij zijn moeder. Als hij thuis komt van school, dan duikt hij meteen achter de computer, vind ik geen probleem, even ontspannen, maar hij blijft er dan het liefst achter tot het avondeten (bij ons rond 18.00-18.30). Zelf initiatief nemen om de buurtkinderen vragen om buiten te spelen, gebeurd zelden. Nu zit hij op een school waar gezondheid en voldoende lichaamsbeweging voorop staan, dus over die lichaamsbeweging maak ik mij dan ook niet heel veel zorgen. Wat mij wel heel erg stoort, is dat hij heel veel speelgoed heeft, bergen lego, een scheikundepakket, complete politiespullen etc, maar er nooit iets mee doet, behalve een keer verplaatsen en dan mag ik het weer opruimen (maar dat doe ik dus echt niet). Sinterklaas komt er langzaam weer aan, maar daar kijk ik echt niet meer naar uit. Alles wat we geven qua speelgoed wordt in de kast gezet en hooguit 2 tot 3 keer meegespeeld, vaak ook met tegenzin omdat ik het graag wil. Ik kan dit gewoon niet begrijpen. Als ik cadeaus kreeg van de Sint, verjaardag of wat dan ook, dan wist ik niet hoe snel ik er mee wilde spelen, sommige cadeaus heeft bonuszoon nog niet eens aangeraakt. Vader vindt het niet erg dat hij alleen maar achter een computer zit (het liefst doet vader dat ook in zijn vrije tijd) en snapt dan ook niet mijn ergernissen. Tijden instellen van je mag er zolang achter heeft geen zin, daar ik de enige ben die zich daar druk over maakt. Moeder heeft ook al een keer met vader een gesprek gehad dat ik mij niet teveel moest bemoeien met de vrijetijd van de bonuszoon. Dat probeer ik te doen, maar is erg moeilijk. Als ik een dagje weg ben , dan hoop ik altijd dat ze samen (vader en bonuszoon)wat leuks doen met zijn speelgoed, maar als ik dan terugkom dan is het vaak dat ze samen vooral achter de computer hebben gezeten.Hij kijkt vooral vlogs van bekende youtubers of speelt strategische of motorische spelletjes. Bij zijn moeder idem dito. Het enige wat hij er naast doet, is een gezelschapsspel spelen, met de buren spelen(vaak met wat aandringen van mij) en zo nu en dan fietst hij graag.
Hoe kan ik dit allemaal loslaten. Ik ben stiefmoeder, dus kan maar tot een bepaalde hoogte mee opvoeden, maar ik kan wel iedere keer toekijken hoe hij zijn speelgoed laat liggen. Hoe gaan jullie hier mee om bij jullie eigen (bonus) kinderen?
tip
geef hem de volgende keer met Sinterklaas iets wat hij echt wil (en niet iets wat jij/jullie willen dat hij zou moeten willen). Dus zoiets een spel voor de computer oid.
En verder zou ik me er niet mee bemoeien: zijn ouders vinden het allebei prima, dus tsja.
Ergernis?
Het stoort je dat hij veel speelgoed heeft, en dat hij er niet mee speelt. Toch geef je hem steeds weer dat speelgoed: "Alles wat we geven qua speelgoed wordt in de kast gezet en hooguit 2 tot 3 keer meegespeeld, vaak ook met tegenzin omdat ik het graag wil. Ik kan dit gewoon niet begrijpen. Als ik cadeaus kreeg van de Sint, verjaardag of wat dan ook, dan wist ik niet hoe snel ik er mee wilde spelen, sommige cadeaus heeft bonuszoon nog niet eens aangeraakt."
Kortom, je doet het zelf. En je verwacht van een kind dat niet eens van jezelf is en dat in een compleet andere tijd leeft, dat het zich hetzelfde gedraagt als jij. Jouw moeder wilde toch hopelijk ook niet van jou dat je buiten hoepelde, omdat zij dat als kind zo leuk vond??
Ik begrijp je echt niet. Het kind heeft 2 ouders die het blijkbaar met elkaar eens zijn over de opvoeding (tel je zegeningen!!) en jij ergert je omdat dat niet jouw manier is? Als stiefmoeder voedt je trouwens niet mee op, daar heeft die jongen al 2 ouders voor. En áls je hem al iets wil bijbrengen, dan schaar je je achter de mening van de ouders, en die is dat het prima is.
Je vraagt hoe je dit los moet laten, maar mijn vraag is eerder, waarom bemoei je je er überhaupt mee? Ik zie een gezonde jongen, met genoeg beweging op school en daarbuiten, voldoende hobby's (gamen is een prima hobby, zolang het geen verslaving is) die ook nog sociaal is (gezelschapsspellen met de buren). Natuurlijk moet je daar een beetje in sturen, daar is het een kind voor, en die schermpjes zijn een stuk verlokkender dan een potje knikkeren.
Volgens mij zit je ergernis vooral in het niet opruimen (dat hoop ik tenminste). Dan heb ik nieuws voor je: het eerste kind dat uit zichzelf opruimt moet nog geboren worden. Dus wen daar maar aan. Wat je daaraan zou kunnen doen is samen met vader (!) een soort routine inbouwen, dat er (ik zeg maar wat) na het eten eerst wordt opgeruimd. En doe het samen. Hele hordes kinderen overzien niet wat ze moeten doen als ze wordt opgedragen om op te ruimen. Ze weten niet waar ze moeten beginnen. Dus doe het samen, stap voor stap.
Je doelen
Misschien is het handig als je, ten aanzien van de rol die jij hebt met je bonuszoon, je doelen wat verandert.
Niet: politiek correct opvoeden, computertijd beperken, speelgoed opruimen,
maar: wat kunnen wij voor elkaar betekenen. Wat vinden wij leuk aan elkaar, wat kunnen we samen doen, waar vinden wij elkaar.
Zie deze zoon als een autonoom mens, geen volwassene maar wel een mens die nog wat vaardigheden en groeit tegemoet kan zien waarin jij hem steunt en zijn zelfvertrouwen bevordert door de vanzelfsprekende acceptatie die jij voor hem hebt als persoon.
Volgens mij worden jij en deze zoon daar beiden beter van dan dat jij tenenkrommend je ergernis gaat zitten uitstralen over zijn onvolkomenheden. Als kind.
alle teleurstellingen
zijn het gevolg van te hoge verwachtingen.
Schroef je verwachting drastisch omlaag.
Drastisch!
Heb jij zelf geen kinderen, exen of werk om je druk over te maken?
Weet je een scheiding is voor een heel gezin al erg genoeg. Als de ouders en expartners met hun kind in goede harmonie opvoeden en zaken regelen, wie ben jij dan om daar onrust in te veroorzaken? Maak het jezelf gemakkelijk...Dont!
Bedankt voor de antwoorden tot nu toe
Gezelschapsspellen speelt hij vooral met ons (vader en ik), sorry voor de onduidelijkheid. Inderdaad het opvoeden gebeurt door de ouders (gelukkig inderdaad nog goed contact met elkaar voor zover dat kan als gescheiden ouders). Wat ik bedoelde met tot op een bepaalde hoogte opvoeden, is dat vader en ik wel het e.e.a. overleggen. Maar als vader besluit dat kind door de weeks om bijv. 20.30u naar bed mag, dan is dat zijn beslissing. Heb zelf geen kinderen, vriend zegt altijd dat ik bonuszoon als eigen kind moet zien, maar dat is lastig als je niet overal zeggenschap over kan hebben. Vind het ook altijd beschamend als ik anderen hoor praten over hoe leuk hun kinderen spelen, soms ontvolg ik vrienden op FB om de fantastische foto's te vermijden van hun kids die zo heerlijk aan het lezen of spelen zijn.
We gaan wel regelmatig een dagje of middagje weg trouwens.
Facebook bleh
Daarom hebben mensen vaak een hekel aan facebook. Het moedigt mensen aan om alleen de gelukte kant van hun bestaan te laten zien. De rest wil je toch niet zien alsof het gedrukt staat? Laat staan dat een werkgever of andere prospekt dat bericht van jou en je mislukkingen zou zien!
Vroeger las ik graag de columns van Marjan Berk. In een vrouwenblad met alle mooiigheid van dien en de interieurs van VT Wonen gaf zij een inkijkje in het echte leven van alledag van leven en ook van opvoeden.
Heerlijk. En wat een herkenning! En natuurlijk ook wat een schrijftalent.
https://www.atlascontact.nl/boek/teflonbaby/
In een van haar laatste boeken neemt ze door de week een studerende kleinzoon in huis. Van 16. Ze schiet weer in de routine van het ochtendappel en dan valt het licht uit, en de stoppen door, als ze met een vork een verdwenen boterham uit een broodrooster probeert te krijgen...................
Ik raad je de columns aan van Marjan Berk en anderen die je de keerzijde, en de humor, leren kennen van de etalage op facebook.
Ieder kind is anders.
Stop met het vergelijken van dit kind met andere kinderen. Het kind is 9 en loopt voor op leeftijdsgenootjes, dan is het ook logisch dat het andere interesses heeft dan leeftijdsgenootjes, dus minder speelt met speelgoed.
Overleg de volgende keer wat hij wel wil hebben voor verjaardag/Sint/Kerst zodat je niet weer iets koopt dat meteen in de kast belandt.
Doet hij buiten school nog een activiteit/sport o.i.d.? Misschien is het een idee om het daar met hem over te hebben, uiteraard als zijn vader dat ook een goed idee vindt.
En verder vooral niet mee bemoeien. Hooguit voorstellen samen een spelletje te doen als je tijd hebt en investeren in leuke momenten samen. Nu klinkt het alsof je vooral op hem loopt te mopperen.
Opruimen prima, maar er zijn inderdaad weinig kinderen die dag graag en uit zichzelf doen. Doe het samen met hem, dan is het zo gebeurd en geeft het veel minder ergernis.
Eén kind vs meerdere kinderen samen
Je schrijft:
> Vind het ook altijd beschamend als ik anderen hoor praten over hoe leuk hun kinderen spelen, soms ontvolg ik vrienden op FB om de fantastische foto's te vermijden van hun kids die zo heerlijk aan het lezen of spelen zijn.
Jij vergelijkt je enig kind met kinderen die broertjes en zusjes hebben. Spelen in je eentje is gewoon veel minder leuk, zeker als je weinig speelervaring opgedaan hebt met andere kinderen.
De meeste dingen die je noemt (lego, politiespul) zijn fantasiespel. Fantasiespel is net als zingen: je moet een bepaalde schroom overwinnen om het te doen. Jongen kinderen hebben die schroom niet, en kunnen heel lang blijven spelen of zingen. Maar eenmaal gestopt wordt is het razend moeilijk om weer te beginnen.
Tel daar nog eens die ontwikkelingsvoorsprong bij, en ik denk echt dat het een verloren strijd is om hem in het grootste gedeelte van zijn speelgoed geinteresseerd te krijgen.
eentje
Jij kan hem niet in je eentje van z'n gameverslaving afhelpen als vader en moeder ook geen schermtijden wensen. Ik vind voor een 9 jarige zoveel gamen ook niet wenselijk, maar jij bent de moeder niet. Als al dat speelgoed een ergernis is zou ik samen met hem z'n speelgoed opruimen en wat weg kan op marktplaats zetten of straks op koningsdag verkopen (duurt nog even)
Hij is 9, stimuleer hem bv Harry Potter te lezen waarna jullie samen de dvd gaan kijken. Laat hem jou die games uitleggen, zodat je ziet wat hij doet (en een beetje belangstelling ipv gemopper kan hij vast waarderen)
Spelen is vooral leuk
als je het samen kunt doen. Als jij van spelen met lego houdt, begin dan eens zelf. Vaak gaat een kind dan wel meedoen.
En vergeet niet, het is, helaas misschien, ook een andere tijd.
Vraag je stiefzoon anders eens wat hij zelf leuk zou vinden aan speelgoed. Er zijn ook heel leuke ontdekspellen.
En, als de ouders het financieel wat makkelijker hebben, kijk dan eens bij lego mindstorms. Dat is een combi tussen lego en programmeren. Je kunt zo bv. een robot bouwen en die ook programmeren en besturen. Wordt ook veel op basisscholen gebruikt, nou ja, op basisscholen waar nog gespeeld wordt.
En wellicht ook kapla...
Nogmaals, begin eens zelf... kinderen doen je vooral na in wat ze zien en niet in wat je zegt. Dus speel zelf, en kijk eens wat er gebeurt. En nee, dat is niet raar...
Ontdekspeelgoed
Zoek eens op educatief technisch speelgoed...
Of ga samen gamen, dat is erg gezellig kan ik je vertellen. Echt. Supermario of zo, heel erg leuk.
Antwoorden op jullie adviezen
Bedankt voor jullie tips en adviezen.
Sporten of clubs: daar gaat zijn moeder over. Helaas is moeder soms te makkelijk, als hij geen zin heeft, dan hoeft hij niet.
Dat lego mindstorm ziet er cool uit, maar inderdaad erg duur. Wat we hier aan lego hebben is in totaal denk ook wel over de 1000 euro,wat dus staat te verstoffen, dus ga hier heel goed over nadenken. Zelf beginnen met spelen? Ja dat kan, maar als hij dan vraagt waarom. Wat antwoord ik dan? Als ik letterlijk zeg: want dan hoop ik dat jij ook mee gaat spelen, dan werkt dat averechts. Vraag als er cadeaus voor hem gekocht moeten worden, wat hij leuk vindt. Hij krijgt het dan, maar na 1 of 2 keer meespelen, is de lol er af.
Lezen, ik zou het graag willen, maar daar houdt hij al helemaal niet van, hij vindt dat ook erg moeilijk en moet dat ook al op school doen, dus dat begrijp ik wel. Die columns van Marjan Berk ga eens een keer lezen 😊
Ja, ‘t is wat
Wat zouden al die kindertjes toch moeten zonder stiefmoeder, als de echte moeder het zo laat versloffen?
hier lukte het ook niet
Ik heb ook computer kinderen. Het is me niet/zelden gelukt ze er achter vandaan te houden. Ik kon hier tijden instellen maar dan zaten ze net zo lang te klieren op de bank, of zich in hun uppie te vervelen tot de tijd voorbij was en ze weer op de computer mochten. Laten koken is ook al niet gelukt 
Maar goed, de eerste is nu het huis uit, is prima in staat om toch ineens te koken en met dat computer gebruik is bij haar ook alles goed gekomen.
De tweede (woont nog thuis) computert nog steeds, moest een keer echt van mij koken omdat ik geblesseerd op de bank lag en ik kreeg nog prima eten ook, wasmachine bedienen lukte toen ook ineens wel.
Volgens mij zijn het uiteindelijk hele normale kinderen geworden, beleefd, gezellig, lief voor opa en oma, geen overgewicht, gedragen zich netjes in een restaurant.
Dus ja, dat computeren..het is echt niet te vergelijken met vroeger, en buiten en binnen kinderen is van alle tijden (ik zat vroeger ook liever met een boekje op de bank dan dat ik buiten speelde)
Ik zou stoppen met speelgoed kopen, als het toch niet gebruikt wordt. Laat hem maar een lijstje maken voor Sinterklaas, of kiest hij wel spellen maar gebruikt ze alsnog niet, dat zou dan wel zonde zijn. Misschien is het leuker om een keer een leuke activiteit cadeau te geven. Samen met jou en zijn pa naar een digitale beurs, of iets anders wat toch wel ergens in zijn belevingswereld past.
Maak het leuk
Hier mag de lego niet weg
Maar daar zou je een leuk project van kunnen maken; samen de lego verkopen. Complete sets brengen vaak nog heel veel op.
Of andere leuke projecten samen. Als je daarbij te weinig rekening houdt met zijn ontwikkelingsniveau ben je hem wrs al na een paar minuten 'kwijt'. En dat zit 'm dan vaak in benadering: neem hem (extra) serieus, geef hem regie, verantwoordelijkheid en autonomie.
Ik zou een voorlopend kind van 9 bijv niet met harry Potter opzadelen. (hoewel ik er zelf als volwassene enorm van heb genoten hoor)
Ik zou liever samen naar bieb gaan of naar boekenwinkel. Vooral vanalles samen uitproberen.
#inspiratieloosvoortitelinuwreactie
Zo nu en dan helpt hij hier ook mee met koken. Als het aan mij ligt, stop ik inderdaad met speelgoed kopen. 'Helaas' krijgt hij regelmatig iets van mijn moeder of zus, bijv na het uitlopen van de avondvierdaagse of een goed rapport. Als ik dan aangeef, dat hij er toch niets mee doet, dan krijg ik de vraag wat ze dan moeten geven.Heb al diverse keren aangegeven dat geld een goede optie is. Ook vinden ze het dan sneu om dat mijn nichtjes wel iets krijgen, dus hij dan ook. Enige verschil, is dat zij er wel meespelen. Ach Sinterklaas duurt nog wel even. Grote kans dat wij het dit jaar verschuiven naar de kerst. En inderdaad de tijden zijn erg veranderd, jammer vind ik dat soms. Ik was wisselend: hield veel van lezen, op de nintendo , maar speelde ook graag buiten of binnen, alleen of met vriendjes.
Lego weg doen no way
Dat gaat hij nooit goed vinden. Hebben dit al een paar keer aangegeven, maar dat wil hij absoluut niet, want 'wie weet gaat hij er nog wel een keer meespelen'
En zoon hier
Speelde ook zelden uit zichzelf. En al helemaal geen fantasiespel. Moest eigenlijk altijd vermaakt worden, door ons als ouders of door vriendjes. Toen hij eenmaal de spelletjes op de computer ontdekte was het helemaal over en deed hij ook vooral dit. En hij loopt niet voor op leeftijdsgenoten, wat misschien een geluk was want hij begon pas rond zijn 12e met gamen.
Dus wat ik al zei, ieder kind is anders en heeft andere interesses.
Lego zou ik dan niet weg doen (hoewel wij dat wel hebben gedaan hoor, want daar deed onze zoon echt niets mee) maar misschien zijn er wel andere dingen die weg kunnen. En laat hem inderdaad bedenken wat hij wel leuk vindt om te krijgen. Geld is natuurlijk prima, maar niet echt leuk voor Sint of Kerst. Misschien wat nieuwe gezelschapsspellen, een bioscoopbon of een andere bon waar hij zelf mee kan kiezen.
En nog even over Lego, misschien vindt hij het wel leuk om er samen mee te bouwen. Of staan de sets al helemaal in elkaar? Dat herken ik dan inderdaad weer van de zoon van een vriendin van mij. Die had ook heel veel Lego dat hij in elkaar zette en dan was het klaar. Ook geen fantasiespel. Is later ook gaan gamen. Zit in de aard van het beestje.
Ook hier.
Onze oudste zoon is ook een computerkind. Hij zit er het liefste de hele dag achter en soms laten we hem, soms niet. Gelukkig zit hij wel nog op een sport en bij de Scouting. Ironisch genoeg heeft hij juist bij de scouting zijn 2 beste game-maatjes gevonden.
Het is de moderne tijd. Gamen en YouTube zijn een onderdeel van hun leven, zelfs hun sociale leven. Probeer er de positieve dingen uit te halen. Onze zoon sprak op zijn 9e al vrij vloeiend Engels door alle games en filmpjes en ook zijn Duits is niet verkeerd omdat hij één van zijn games met een Duits meisje speelt. Daarbij kan hij door de spelletjes erg strategisch denken. Hij heeft er vrienden aan overgehouden die hij ook live ziet.
En Sinterklaascadeautjes? Ik vraag hem geregeld waar hij mee bezig is en weet zo voor welke spelletjes hij nog krediet nodig heeft of welke spelletjes hij nog wil aanschaffen. Vorig jaar heeft hij van Sint ook een tweedehands telefoon gekregen met een goedkoop abonnement. Zo kon hij alvast ermee leren omgaan voor de middelbare. Tip: heb je een digitaal (stief)kind? Probeer je er een beetje in te verdiepen. Die glimlach toen ik begon over zijn lievelingspersonage en 'skin' in Fortnite was van oor tor oor. Geniet van je bonuszoon.
ik snap het wel hoor
Ik zie mijn kinderen ook niet graag de hele dag gamen (en dat mogen ze ook niet van mij). Hier heb ik gelukkig een speelkind (de oudste) en een die meer moeite heeft met spelen en dan gaat zeuren om een schermpje. Maarja, dat is dan mijn eigen kind tegen wie ik kan zeggen dat hij zich maar op een andere manier moet gaan vermaken.
Helaas zijn de tijden veranderd, in onze omgeving ken ik verscheidene kinderen (jongens) in de basisschoolleeftijd die zomaar 20-30 uur in de week gamen en het worden er steeds meer. Mij maak je niet wijs dat dat gewoon gezond is en niet richting verslaving gaat, maar zolang volwassenen ook niet van hun smarphone kunnen afblijven......En jij hebt niet alleen de moderne tijd tegen, maar ook de ouders van je stiefzoon die het wel prima vinden.
Leg je erbij neer, probeer je zoon te interesseren voor leuke (in jouw ogen) verantwoorde spelletjes of filmpjes en doe mee. Hier ben ik Minecraft gaan spelen zodat ik de kinderen kon begrijpen en tegenwoordig spelen we het samen Iets anders wat hier wel eens een succes is: samen knutselfilmpjes kijken en dan zelf samen iets gaan maken. Er staan heel veel uiteenlopend dingen op dat gebied op youtube: machientjes, proefjes, gave bouwprojecten met knikkerbanen etc. Met een beetje geluk krijg je hem zo op een leuke manier bij zijn schermpje vandaan.
Geduld
De lego is grotendeels opgebouw, vooral door vader en mij en wat hulp van hem. Hij heeft het geduld niet om het helemaal zelf te doen, erg jammer maar ja.
Ik zie ook zeker wel voordelen van filmpjes kijken op YouTube. Ook hij steekt er veel van op. Knutselen etc. Als hij dat een half uur volhoud is het een wonder.
Verslaafd is hij nog zeker niet, als hij moet komen eten of we gaan wat doen, dan is dat nooit een probleem (tenzij het volgens hem niet leuk is wat we gaan doen natuurlijk). Mocht dit wel gaan gebeuren, dan mogen de ouders dat oplossen en schroom ik ook niet om te zeggen: 'zie je nou wel'.
Het is al moeilijk genoeg om wel 'de lasten' te mogen dragen, dus kind opvangen, huishouden etc, maar opvoeden maar tot een bepaalde hoogte kan. Echt wie heeft er ooit verzonnen dat de stiefouder geen inbreng mag hebben in de opvoeding....
Hmm
Maar waarom geef je hem lego als hij het niet leuk vindt om in elkaar te zetten en er ook niet mee wil spelen? Hier speelden ze op die leeftijd trouwens ook niet meer met lego, en in je eentje spelen is ook eigenlijk gewoon niet leuk toch? Knutselen is voor veel jongens geen hobby, lezen begon hier rond die leeftijd pas... eigenlijk doet hij vrij normaal volgens mij
Als ik jou was zou ik investeren in dingen samen doen. Samen een spel doen, voorlezen, iets koken of bakken, samen tv kijken, naar het bos, buiten voetballen/badmintonnen/tafeltennissen/etc, even naar de stad, gewoon dingen die je allebei leuk vindt en die het gezellig maken.
Overigens herken ik je frustraties als stiefouder, dat is gewoon super ingewikkeld! Mijn oplossing hiervoor is dan ook vooral niet gaan samenwonen, dat maakt alles nog veel complexer. Maar goed, die tip komt voor jou te laat
Lego
Hij gaf altijd aan dat hij weer lego wilde hebben en dat hij er écht weer mee ging spelen. Daar zijn we steeds 'ingetrapt'.
Over dat stiefouder gedoe, doordat ik niet overal zeggenschap over heb, ik een andere ideale manier van opvoeden heb, is het zo nu en dan best moeilijk, om om bonuszoon te geven. Dat vind ik vreselijk om dat zo te typen, maar dat is eerlijk zo. Doet mij vaak zeer als hij zijn vader een dikke kus geeft als hij bijv. Naar school gaat en mij niet. Ach ik ga vanmiddag een poging proberen om wat leuks samen te doen😊
Goede voorbeeld
Wat betreft die kus, mijn kinderen zijn dol op hun stiefvader, maar die krijgt meestal ook niet meer dan een gemompeld "hoi". Wil hij je misschien wel een high five geven of even zwaaien? Geef in ieder geval zelf wel het goede voorbeeld: "Leuke dag, stiefzoon!", en erbij lachen en je hand opsteken.
Ik denk dat het misschien tijd wordt voor een spaarrekening waar jullie op zijn verjaardag een bedrag op zetten om te sparen voor iets groters, over een paar jaar bijvoorbeeld een nieuwe computer.
Vatbaar
Hij weet dat ik vatbaar ben voor afwijzingen. Als ik hem bij het instoppen een kus wil geven, dan gaat trekt hij snel de deken over zich heen trekken (niet altijd hoor).Ik merk vaak dat hij dat doet, als we een hele leuke dag hebben gehad, hij moet op die manier nog even een sneer geven. Ik probeer er dan niets van aan te trekken, helaas zeggen mijn ogen altijd al genoeg en dat is moeilijk om te verbergen.
Over die spaarrekening, dat is al een keer besproken, maar ik vind dat iets voor vader om die te starten, maar die is goed met dingen uitstellen 😉
hoge verwachtingen
Ook hier zijn je verwachtingen denk ik weer veel te hoog. Laat hem lekker door zijn vader naar bed brengen en houd jezelf wat meer op de achtergrond.
Stiefouder gedoe
Het naar bed brengen is niet echt het probleem. Het is alleen dat hij gebruik maakt van mijn onzekerheid. Hij voelt dat (helaas) goed aan. Maar hoe doen andere stiefouders zich inzetten hier in het gezin? Misschien is het leuk om van dit topic een algemeen stiefouder topic te maken? Ik kan de titel eventueel veranderen naar stiefouder gedoe? Je kan dan hier kwijt hoe je als stiefouder je rol opneemt in het gezin, waar je tegenaanloopt etc. Ik zelf heb op mijn vraag nu wel genoeg advies gekregen, waarvoor dank😊
Omgaan met gedoe
Hoe ik daarmee omga als stiefouder (sinds 5 jaar)? Zoveel mogelijk mijn schouders ophalen en zelf het goede voorbeeld geven. Als ik geen kus krijg, geef ik wel een aai over de bol. En als dat niet lukt (kind wegdraait), dan zeg ik met woorden wat ik wil zeggen.
Je moet je echt realiseren dat jij een totaal andere rol hebt dan vader en moeder. En neem dat niet persoonlijk, het is gewoon een feit. Dan hoef je je daar ook niet slecht over te voelen.
Lezen
Zou je reactie hetzelfde zijn als hij een boekenwurm was die de hele dag zat te lezen ipv te spelen met Lego? Of is lezen elitair verantwoord genoeg? Hij beweegt voldoende, speelt ook gezelschapsspellen dus zit niet vastgeplakt, doet het goed op school, zijn moeder gaat over de clubjes. Jij stoort je er aan, maar dat is meer jouw probleem....
Als hij een ontwikkelingsvoorsprong heeft dan heeft hij minder aansluiting bij leeftijdsgenoten en speelgoed voor zijn leeftijd. Als je wil dat hij minder op een scherm bezig is dan kunnen jullie uitstapjes doen naar musea, zelf met hem spelen, vragen of hij wil helpen met koken en uitzoeken wat hij wel wil met Sinterklaas. Mijn 9-jarige dochter wil ook geen speelgoed meer, ze wil spullen voor haar kamer, kaartjes voor de film en zo. Het zijn geen kleine kinderen meer maar pre-pubers.
Wat ik doe
Als hij aangeeft geen kus te willen, dan wordt het inderdaad een aai over de bol en als ik weg ga een high 5 en wens ik hem nog een leuke dag/avond.
